Psyche
alle pijlers
onzeker en overlopen [lege OP]
dinsdag 19 november 2024 om 16:19
In het verleden veel hulpverlening gehad, maar het kost ook weer zoveel energie om weer keer op keer je verhaal te doen. Relativeren voor anderen kan ik super, maar voor mezelf minder en het maakt me onzeker. Vooral de “wat als” gedachte. Wat als dit gebeurt, wat als dat gebeurt.. word ik dan weer overvallen door nog meer angst of paniek, ze willen me weghebben op het werk, zijn niet tevreden over me als collega etc etc. Ik blijk altijd een reservebatterij te hebben, wat vanuit mijn hoge alertheid is denk ik, maar ik ben zo moe.GinnyDamrak schreef: ↑19-11-2024 16:11Vervelend dat je het gevoel hebt over te lopen. Is het een idee om eens met iemand te praten? De praktijkondersteuner GGZ van de huisarts kan een laagdrempelige eerste stap zijn.
Sterkte!
dinsdag 19 november 2024 om 16:39
Angst.
Angst is dus je batterij.
Want je mag absoluut niet door de mand vallen!
Niemand mag weten dat jij een mens bent, dat ook wel eens een foutje maakt!
Want dán valt je hele leven in duigen.
En dat kost bakken en bakken met energie.
Ik herken het ook, het impostersyndroom. Ik kwam erachter dat ik het al als jong kind mee kreeg van mijn moeder. Fouten maken, daar kreeg ik echt heel veel opmerkingen over, hoe ik dit nu had kunnen doen, over de gevolgen die het heeft en zou kúnnen hebben en hoeveel moeite het nu is om het te herstellen en... zo leerde ik dat fouten maken Iets Heel Slechts is, waar veel mensen Heel Erg Veel Last Van Hebben.
Het is dus nog niet opgeruimd, dit stuk.
Bij mij inmiddels wel en ik maak fouten bij de vleet. En los het ook wel weer op. Want dat vertrouwen heb ik. Ik doe mijn best, soms valt er een fout en dan doe ik mijn best om dat weer op te pakken. Zoals iedereen op de wereld, klooi ik ook maar gewoon wat aan.
En mijn kinderen krijgen te horen dat fouten maken bij het leven hoort, dat je leert van fouten maken, van oplossingen bedenken hoe je het kan veranderen en dat je nadenkt hoe je in de toekomst dit wel of niet zou kunnen voorkomen.
Angst is dus je batterij.
Want je mag absoluut niet door de mand vallen!
Niemand mag weten dat jij een mens bent, dat ook wel eens een foutje maakt!
Want dán valt je hele leven in duigen.
En dat kost bakken en bakken met energie.
Ik herken het ook, het impostersyndroom. Ik kwam erachter dat ik het al als jong kind mee kreeg van mijn moeder. Fouten maken, daar kreeg ik echt heel veel opmerkingen over, hoe ik dit nu had kunnen doen, over de gevolgen die het heeft en zou kúnnen hebben en hoeveel moeite het nu is om het te herstellen en... zo leerde ik dat fouten maken Iets Heel Slechts is, waar veel mensen Heel Erg Veel Last Van Hebben.
Het is dus nog niet opgeruimd, dit stuk.
Bij mij inmiddels wel en ik maak fouten bij de vleet. En los het ook wel weer op. Want dat vertrouwen heb ik. Ik doe mijn best, soms valt er een fout en dan doe ik mijn best om dat weer op te pakken. Zoals iedereen op de wereld, klooi ik ook maar gewoon wat aan.
En mijn kinderen krijgen te horen dat fouten maken bij het leven hoort, dat je leert van fouten maken, van oplossingen bedenken hoe je het kan veranderen en dat je nadenkt hoe je in de toekomst dit wel of niet zou kunnen voorkomen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 19 november 2024 om 17:35
Waarom wil je je collega's opvoeden? Je hebt het druk genoeg met jezelf. Laat ze lullen, laat ze roddelen, doe je werk, wees een leuke collega, en laat ze.SunShine96 schreef: ↑19-11-2024 16:03
Dit gebeurt vaker onderling en ik heb een vd 2 collega's daar wel al eens over aangesproken, omdat ik weer dacht dat iets over mij ging. Tijdens die confrontatie beweerde collega dat dat niet over mij zou gaan.
Ik ben van plan om morgen een vd 2 collega's apart te nemen en toch na te vragen waar het over ging wat ik meekreeg. Aangeven dat ik er geen fijn gevoel bij heb, of het nu om mij gaat of over een andere collega. I
Ik denk dat jij heel eerlijk bent en een sterk rechtvaardigheidsgevoel hebt waardoor je denkt dat je jouw normen en waarden aan een ander op kunt leggen. Ook al heb je 100 keer gelijk, het is niet jouw taak. De sfeer kan harstikke giftig zijn, maar jij buigt het niet om daar een collega aan te spreken op roddelgedrag. Negeer het, negeer het, negeer het.
Je moet je ook realiseren dat roddelen, hoe vervelend ook, voor veel mensen een belangrijke functie heeft. Het is vaak ook een beetje polsen hoe een ander iets ervaart, het schept een band als je het met elkaar eens bent. Echt kwaadspreken heb ik het dan niet over, dat is kwalijk en daar moet je je zeker verre van houden. Maar als een collega eens aan jouw vraagt 'heb je ook zo'n moeite met de ouders van Zoe?' dan hoef je niet direct hoog te paard gaan verkondigen dat je je daar niet mee bezig houdt. 'inderdaad, dat heb ik ook wel eens' of juist 'nee, helemaal niet' of 'oh, wat dan?' kan ook gewoon.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
dinsdag 19 november 2024 om 18:01
Helemaal mee eens.
- De kans dat het helemaal niet over jou ging, is zeer groot. Welke indruk maakt het, denk je, als je een collega gaat aanspreken met de vraag of het over jou ging? Het komt op zijn minst nogal paranoide over.
- Wacht gewoon af. Als er problemen zijn met je werk, dan zal je het wel van de directrice horen. En dàn kan je eventueel een collega aanspreken met 'ik heb dit te horen gekregen; je mag zo'n dingen ook altijd gewoon direct tegen mij zeggen"
- Vind je de roddelcultuur in het algemeen niet ok? Zoals ninanoname zegt, is dat iets dat je zelf niet kan oplossen.
Je staat nu ook niet heel stevig in je schoenen, dus pick your battles en laat dit gewoon gaan.
dinsdag 19 november 2024 om 18:34
Heb je een vaste groep?
Ik zou de relatie met mijn naaste collega’s zo goed mogelijk willen houden en de rest loslaten
Dus in dit geval, als het je naaste collega’s zijn, zeggen dat je ze hebt gehoord en vragen of het over jou ging
Zijn het collega’s van een andere groep:
Schouders ophalen en door. Je kan er pas wat mee doen als ze het rechtstreeks tegen jou zouden zeggen
Ben je inval op verschillende groepen dan zou ik het ook laten
En niet zo twijfelen aan jezelf hoor! Focus je lekker op de kinderen dan heb je geen last van geroddel!
Ik zou de relatie met mijn naaste collega’s zo goed mogelijk willen houden en de rest loslaten
Dus in dit geval, als het je naaste collega’s zijn, zeggen dat je ze hebt gehoord en vragen of het over jou ging
Zijn het collega’s van een andere groep:
Schouders ophalen en door. Je kan er pas wat mee doen als ze het rechtstreeks tegen jou zouden zeggen
Ben je inval op verschillende groepen dan zou ik het ook laten
En niet zo twijfelen aan jezelf hoor! Focus je lekker op de kinderen dan heb je geen last van geroddel!
dinsdag 19 november 2024 om 18:59
Doreia* schreef: ↑19-11-2024 16:39Angst.
Angst is dus je batterij.
Want je mag absoluut niet door de mand vallen!
Niemand mag weten dat jij een mens bent, dat ook wel eens een foutje maakt!
Want dán valt je hele leven in duigen.
En dat kost bakken en bakken met energie.
Ik herken het ook, het impostersyndroom. Ik kwam erachter dat ik het al als jong kind mee kreeg van mijn moeder. Fouten maken, daar kreeg ik echt heel veel opmerkingen over, hoe ik dit nu had kunnen doen, over de gevolgen die het heeft en zou kúnnen hebben en hoeveel moeite het nu is om het te herstellen en... zo leerde ik dat fouten maken Iets Heel Slechts is, waar veel mensen Heel Erg Veel Last Van Hebben.
Het is dus nog niet opgeruimd, dit stuk.
Bij mij inmiddels wel en ik maak fouten bij de vleet. En los het ook wel weer op. Want dat vertrouwen heb ik. Ik doe mijn best, soms valt er een fout en dan doe ik mijn best om dat weer op te pakken. Zoals iedereen op de wereld, klooi ik ook maar gewoon wat aan.
En mijn kinderen krijgen te horen dat fouten maken bij het leven hoort, dat je leert van fouten maken, van oplossingen bedenken hoe je het kan veranderen en dat je nadenkt hoe je in de toekomst dit wel of niet zou kunnen voorkomen.
Wat omschrijf je dat mooi. Angst is inderdaad mijn batterij. Ik denk zelf altijd dat mensen erachter komen dat ik eigenlijk helemaal niet capabel ben om dit werk te doen omdat ik vaak onzeker ben. Ik ben enkel onzeker onder mensen waarbij ik me niet veilig voel of die me overschaduwen.
Ik kan zo heel goed duidelijk maken wat ik wel en niet wil en wil altijd alles zo goed mogelijk doen, alleen wel in een fijne en veilige sfeer.
Ik denk dat ik me met die collega’s gewoon niet veilig genoeg voel om me uit te drukken.
Bang dat er dan een weerwoord komt en ik dan niet weet wat terug te zeggen en weer als onzeker wordt gezien.
dinsdag 19 november 2024 om 19:02
Maar ik vind juist dat er niet geroddeld hoort te worden over collega’s in negatieve zin op je werk. Al helemaal dat je dan doorgaat met het “roddelen” op het moment dat er iemand komt binnenlopen. Zovan, ze mag het horen hoor, dat ik hierover iets vind en naar de directrice ermee wil, maar ik noem geen namen.aliva schreef: ↑19-11-2024 18:01Helemaal mee eens.
- De kans dat het helemaal niet over jou ging, is zeer groot. Welke indruk maakt het, denk je, als je een collega gaat aanspreken met de vraag of het over jou ging? Het komt op zijn minst nogal paranoide over.
- Wacht gewoon af. Als er problemen zijn met je werk, dan zal je het wel van de directrice horen. En dàn kan je eventueel een collega aanspreken met 'ik heb dit te horen gekregen; je mag zo'n dingen ook altijd gewoon direct tegen mij zeggen"
- Vind je de roddelcultuur in het algemeen niet ok? Zoals ninanoname zegt, is dat iets dat je zelf niet kan oplossen.
Je staat nu ook niet heel stevig in je schoenen, dus pick your battles en laat dit gewoon gaan.
Als er ergens een probleem over is, heb ik veel liever dat je dat op dat moment met me 1 op 1 bespreekt.
dinsdag 19 november 2024 om 19:04
Ik heb inderdaad een vaste groep waarin ik met hen veelvuldig werk. Dus ik wil inderdaad de relatie zo goed mogelijk houden. En ik wil graag voorkomen dat ik opeens door de directrice op gesprek moet komen voor iets wat collega’s ook rechtstreeks tegen mij kunnen zeggen, als het over mij zou gaan.maze schreef: ↑19-11-2024 18:34Heb je een vaste groep?
Ik zou de relatie met mijn naaste collega’s zo goed mogelijk willen houden en de rest loslaten
Dus in dit geval, als het je naaste collega’s zijn, zeggen dat je ze hebt gehoord en vragen of het over jou ging
Zijn het collega’s van een andere groep:
Schouders ophalen en door. Je kan er pas wat mee doen als ze het rechtstreeks tegen jou zouden zeggen
Ben je inval op verschillende groepen dan zou ik het ook laten
En niet zo twijfelen aan jezelf hoor! Focus je lekker op de kinderen dan heb je geen last van geroddel!
Ik vind het ook zo rot dat er niet wordt gevraagd als iets niet goed wordt afgetekend, wordt vergeten e.d of het wel goed met je gaat of dat er iets aan de hand is ofzo. Er wordt dan een fout geconstateerd en daar wordt dan over geroddeld en geklaagd omdat het fout is en blijkbaar veel voorkomt.
dinsdag 19 november 2024 om 19:21
Ik merk vaker dat er achter collega’s om geroddeld wordt over fouten die ze maken op het werk of in persoonlijke zin. Maar negatief roddelen zal ik nooit toejuichen.
En dat beangstigt me gewoon heel erg.
Bang dat ze me eruit willen werken op die manier omdat ik niet capabel genoeg ben of volgens hen niet bij het team pas.
Bang dat ze daarmee directrice beïnvloeden want zij gaat ook uit van wat collega’s op de werkvloer zien.
Angst is altijd al een deel van mijn leven. Al op jonge leeftijd door verschillende trauma’s gegaan, allemaal kort en heftig na elkaar.
2022 een paar maanden thuis gezeten, in een burn-out geraakt door alle opeenstapelingen. Daarna terug de jeugdzorg/gehandicaptenzorg ingegaan, maar na een kleine 8 maanden weer overgestapt naar het kdv werk.
Ik heb Pedagogiek gestudeerd en eerst een aantal jaren in de jeugdzorg gewerkt.
dinsdag 19 november 2024 om 20:21
SunShine96 schreef: ↑19-11-2024 19:04Ik heb inderdaad een vaste groep waarin ik met hen veelvuldig werk. Dus ik wil inderdaad de relatie zo goed mogelijk houden. En ik wil graag voorkomen dat ik opeens door de directrice op gesprek moet komen voor iets wat collega’s ook rechtstreeks tegen mij kunnen zeggen, als het over mij zou gaan.
Ik vind het ook zo rot dat er niet wordt gevraagd als iets niet goed wordt afgetekend, wordt vergeten e.d of het wel goed met je gaat of dat er iets aan de hand is ofzo. Er wordt dan een fout geconstateerd en daar wordt dan over geroddeld en geklaagd omdat het fout is en blijkbaar veel voorkomt.
Jij mag gewoon open zijn naar je collega's zonder daar andere dingen bij te halen. Dus je mag zeggen dat je niet zo lekker in je vel zit momenteel en je het gevoel hebt nog weleens wat te vergeten daardoor en ze vragen om het jou te vertellen als ze dat opmerken.
dinsdag 19 november 2024 om 21:23
Geef ik die collega dan geen munitie als ik zoiets persoonlijks deel? Zeg ik dan niet teveel/neem ik iemand teveel in vertrouwen die ik niet echt kan vertrouwen? Vanwege het roddelen/negatieve benadrukken achter de rug om. Mijn gevoel zegt dat ik wel graag open ben zodat ik meer begrip krijg, maar het kan ook tegen me gebruikt worden.
dinsdag 19 november 2024 om 22:55
SunShine96 schreef: ↑19-11-2024 21:23Geef ik die collega dan geen munitie als ik zoiets persoonlijks deel? Zeg ik dan niet teveel/neem ik iemand teveel in vertrouwen die ik niet echt kan vertrouwen? Vanwege het roddelen/negatieve benadrukken achter de rug om. Mijn gevoel zegt dat ik wel graag open ben zodat ik meer begrip krijg, maar het kan ook tegen me gebruikt worden.
Je vindt het rot dat er niet gevraagd wordt of het wel goed met je gaat en wil ook dat collega's het jou vertellen als je iets vergeten bent. Dan kun je afwachten (en mopperen/paranoia worden) of je kunt zelf wat doen.
Maar nu haal je er nog iets bij: je wil open zijn om meer begrip te krijgen. Dat zou heel mooi zijn als dat lukt, maar in eerste instantie wilde je voor elkaar krijgen dat mensen het jou zouden vertellen als iets ze niet zint, ipv naar de leidinggevende te stappen.
Misschien moet je een preventief gesprek aanvragen bij de bedrijfsarts (en naar de huisarts gaan). Je geeft zelf al aan dat je teveel hooi op je vork hebt, paranoide bent, overloopt. Dat is niet niks en kans dat het misgaat als je zo doorgaat is best aanwezig.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
