Onzeker over alles?

Eigenlijk mijn hele leven worstel ik al met onzekerheden; ik ben niet de aller knapste gast, heb altijd veel last van overgewicht gehad en ik ben iets beneden het gemiddelde geschapen. Buiten de onzekerheden, ben ik vrij intelligent en heb ik altijd wel mijn woordje klaar, wat waarschijnlijk ook gewoon is om mijn onzekerheden te verbloemen.

Ondanks al deze dingen heb ik een super jeugd gehad en ik heb altijd veel vrienden gehad. Met de meiden ging het niet slecht maar ook niet buitengewoon goed; als ik iemand echt leuk vind, durf ik me niet te uiten omdat ik bang was dat ze me toch niet zou zien staan omdat ik overgewicht had. Op een moment was ik er klaar mee en ben ik veel afgevallen. Nadat ik veel afgevallen was en gewoon een normaal gewicht had, voelde ik me zeker beter maar alsnog voelde ik me te zwaar en te min voor andere mensen. Als een vrouw mij leuk vond, geloofde ik dit eigenlijk niet en pas nadat ik men eerste vriendin kreeg, was ik eigenlijk verlost van mijn schaamtes. Ze leek mij te accepteren zoals ik was en dat was ontzettend fijn.

De sex was goed en ik voelde eigenlijk voor het eerst echt een passie vrijkomen. Echter, na ongeveer 2-3 maanden ging het opeens in mijn hoofd zitten dat ik te snel klaarkwam. Hierdoor werd ik weer ontzettend onzeker en dit zorgde ervoor dat ik hem af en toe niet goed hard kreeg als er teveel aan mijn hoofd was. Na ongeveer 7 maanden liep de relatie stuk en dat was eigenlijk wel prima, ik zou gaan studeren en ik had een echt studenten leven in gedachten.

Hoe anders liep dat, ik ging veel hospiteren en werd eigenlijk nergens geaccepteerd. Uiteindelijk vond ik een kamer en wilde ik bij een vereniging gaan. Echter, ik fixeerde mij op een vereniging wat uiteindelijk geen goede match was. Eindstand; ik stond met lege handen.
De eerste paar maanden van men studie had ik praktisch geen vrienden en ik ging veel naar huis huis toe om toch nog contact te onderhouden met andere. Dit veranderde gelukkig wel en nadat ik meer vrienden kreeg, werd de situatie beter. Ik ging ook wat experimenteren met drugs en eigenlijk alles beviel wel. Mijn leven zat eindelijk wel snor behalve dan qua vrouwen. Ik had wel af en toe intimiteit maar eigenlijk nooit seks. Ik durfde niet goed op mensen af te stappen en one night stands durfde ik ook niet goed omdat ik bang was dat ik onzeker zou worden omdat ik niet echt een mega aparaat in men broek heb zitten en hierdoor misschien niet hard zou worden.

Tijdens dit alles was er een meisje dat ik ontzettend leuk vond en na een tijdje was ik er van overtuigd dat dit wederzijds was. Ik voelde zo ontzettend veel vlinders en ik versteef helemaal toen ik haar mee uit vroeg. Dit ging natuurlijk niet zoals gepland en vrienden blijven leek haar beter.

De dag erna belande ik in bed met een andere meid en de weken die volgde waren de meest succesvolle tijden qua vrouwen in men leven. Dit stopte toen ik truffels gebruikte en ik opeens alle wolken in de vorm van piemels zag. Ik ging nadenken waarom ik dat zag en ondanks dat ik weet dat truffels nou niet echt een goede raadgever zijn, bleef het aan me knagen. Toen ik op een random dag het woord homo hoorde begon ik de ervaring tijdens de truffels te verbinden aan het zijn van homo. Het werd opeens obsessief en waar ik ondanks mijn onzekerheden nooit echte stress in mijn hoofd heb gehad, leek het wel alsof mijn hoofd niks meer kon processen buiten alles met homo zijn te verbinden. Dit ging zover dat ik echt knetter gek werd van binnen en vanuit dat, ging ik alles ook verbinden met seksuele handelingen. Buiten dat, ging ik ook opeens denken dat iedereen dacht dat ik op mannen viel. Dit gevoel werd eigenlijk alleen onderbroken als ik contact had met meiden die ik leuk vond en waar ik opgewonden van raakte. Mannen interesseerde me niet maar alleen de psyche bleef in men hoofd zitten.

Dit duurt nu ongeveer al een jaar en het gaat wel een stuk beter in mijn hoofd. Toch, wanneer het onderwerp homo valt of iemand vraagt of ik nog geen vaste vriendin heb, voel ik me weer ontzettend onzeker en ga ik nadenken waarom ik die piemels zag tijdens de truffel trip. Ik heb me buiten dat nog nooit seksueel aangetrokken gevoeld tot mannen en heb alleen wel bewondering voor mannen als voorbeeld functie. Toch knaagt het ontzettend aan me en ben ik eigenlijk aan werkelijk alles gaan twijfelen; vind ik voetbal wel leuk? vind ik vrouwen wel leuk of is dit een illusie etc. Dit werd nog versterkt toen iemand zich afvroeg of ik op mannen viel, voor mij was dit de bevestiging van zie je wel, andere denken dit ook over jou. Echter is mijn hele mind fucked want ik heb legit nog nooit gevoelens voor mannen gehad.

De enige momenten dat eigenlijk niet met deze onzekerheden bezig ben is als ik me aftrek, bezig ben met dingen die ik leuk vind, met mijn oude vrienden van thuis ben of als ik met een meid, waarvan ik weet dat ze me leuk vindt, bezig ben.

Voor mensen die dit hele verhaal gelezen hebben, ik zit gewoon ontzettend in de knoop met mezelf en ik weet niet of ik nu gewoon mega onzeker ben en het daardoor constant in mijn hoofd zit, of dat ik gewoon niet accepteer dat ik niet alleen op vrouwen val maar ook op mannen, waar ik nog nooit in mijn hele leven over na gedacht had voordat ik truffels had gedaan. Ik heb me wel altijd geschaamd voor de grote van mijn piemel, ook al heeft niemand er ooit over geklaagd, dus het zou ook daar aan kunnen liggen dat mijn truffel trip daarover ging.

Ik heb dit eigenlijk met niemand ooit gedeeld maar ik heb wel ook weer zo'n vermoeden/onzekerheid dat men moeder ziet dat ik met zoiets worstel. Echter heb ik dit nog nooit eigenlijk gedeeld en het voelt nu wel goed om eens alles eerlijk uit te schrijven. Ik ben benieuwd of iemand anders zoiets ook heeft meegemaakt of advies heeft wat te doen. Ik heb gewoon geprobeerd om de situatie te accepteren dat ik misschien ook wel op mannen zou vallen maar ik struikel er over dat ik me gewoon niet aangetrokken tot mannen voel en wel tot vrouwen. Toch blijft het maar in men hoofd zitten en kan ik er weinig mee.