Onzeker over contact

Hi allemaal,

Een beetje spannend om een topic te openen, maar heb erg de behoefte om even van me af te schrijven en ben wel benieuwd naar andere meningen/herkenningen.

Het is best een lang verhaal en doordat ik bang ben voor herkenning zal ik het proberen om redelijk kort en duidelijk te houden. Ik ben al een aantal jaar in (intensieve) behandeling bij mijn vaste behandelaren, wegens (c)ptss, depressies en angstklachten door dingen uit mijn jeugd en onveilige thuissituatie.
Nu gaat het vooral om 1 behandelaar. Ik ben bekend met 'overdrachtsgevoelens' maar ik vraag me af of dat het enige is wat er nou speelt. We hebben namelijk erg goed contact, ik had vroeger altijd met mezelf de afspraak dat ik me nooit meer aan iemand zou hechten (door alles wat er gebeurd/gebeurd is), nou is het goed dat ik dit wel heb toegelaten in therapie. Maar het maakt het ook heel moeilijk. Mijn behandelaar is erg belangrijk voor mij geworden, en ook al kunnen we af en toe flink botsen. Naast de 'gewone' afspraken hebben we regelmatig bel contact wanneer dat nodig is en app contact. Dat kan en mag altijd, nou is het zo dat ik dat bijna nooit (uit mezelf) doe omdat ik vind dat ik haar niet mag lastig vallen, geen ruimte in mag nemen etc, etc. Maar ze blijft herhalen dat het altijd mag, dat ze er voor me is en dat ze me niet los laat, dat ik daar op mag vertrouwen, dat ze om me geeft(ze zegt dat, dat oprecht is, ook al geloof ik het niet).

Maar dat is juist net wat ik zo lastig vind.. Ik vind het aan de ene kant heel 'fijn' dat dit kan, dat ze er is, dat ze dit soort dingen zegt, dat ze mijn hand vasthoud wanneer het zo moeilijk word dat ik begin te dissociëren of een arm om mijn schouder legt wanneer ik in een heftige herbeleving zit. Maar ik vind het eigenlijk nog moeilijker dan dat ik het 'fijn' vind. Ik ben bang dat ik te gehecht aan haar raak, omdat zij dingen zegt die mensen in mijn omgeving (hadden moeten) zeggen. Ik ben bang dat ik nu ik haar steeds meer vertrouw, straks ook niet meer los wil/kan laten (ook al weet ik dat ook dat bij therapie hoort), dat zij mij ineens weg stuurt (dat ken ik van vroeger), dat dit allemaal alleen maar 'gewoon' therapie is en dat zij dit alleen maar zegt omdat ze er voor betaald krijgt en dit allemaal 'nep' is. We hebben het er wel eens over gehad, en zij geeft aan dat ze oprecht is maar ik vind het (mede door vroeger) moeilijk om te geloven/horen.

Ik ben eigenlijk gewoon benieuwd, of mensen zich hier in herkennen of ook zo iets hebben meegemaakt?

Oh ja, misschien dat dit soort gedrag van therapeuten (of van mij) raar is, maar ik volg wel een therapie waarbij relatie tussen therapeut/client erg belangrijk is en centraal staat. Er gebeurd dus nooit iets overschrijdends qua gedrag o.i.d. wilde het er toch even bij hebben gezet..

Misschien een heel lang en apart topic, ook al komen er weinig reacties merk dat het wel heeft opgelucht om even van me af te schrijven..

Bblientje schreef: ↑

25-03-2018 23:15

Wat een lap tekst.
Ik heb het niet allemaal gelezen hoor maar in een patient hulpverlener relatie is het ten alle tijden wenselijk om gepaste afstand te houden. Als zij jou het gevoel geeft dat er meer is dan dat vind ik dat niet oké.
Wat zijn je verwachtingen?
Ga je ervan uit dat zij contact met jou blijft onthouden als de behandeling stopt?

Ik weet niet precies wat mijn verwachtingen zijn omdat ik dit niet ken. Ik ken het niet dat iemand zo met mij omgaat(ook niet van eerdere therapeuten/mensen in algemeen) maar ik herken ook mijn eigen gevoel hierbij niet, dit is echt nieuw.. Daarom was ik benieuwd of andere mensen dit misschien herkennen en hoe die hier mee omgaan. Ik ga er niet zomaar vanuit dat ik contact met haar kan houden wanneer de behandeling stopt, dat zal tegen die tijd wel besproken worden.

Bblientje schreef: ↑

26-03-2018 01:02

Ik denk dat je dit het best een keer bij haar kunt aankaarten. Ook wat je in je OP zegt dat je bang bent dat je te gehecht raakt en daardoor alsnog in de put beland als de behandeling stopt.
Het is denk ik niet de bedoeling dat je te afhankelijk wordt van haar en vind het ook ongepast om te zeggen dat je om je patiënt geeft eerlijk gezegd.
Je schept daarmee toch bepaalde verwachtingen en het is maar de vraag of ze die kan inlossen.

Nee daar heb je ook gelijk in, ik heb het nu ook voor mezelf opgeschreven misschien dat het dan de volgende keer wat makkelijker word om te bespreken..

zephora schreef: ↑

26-03-2018 06:30

Ik geloof niet dat ik een hulpverlener die je hand vastpakt of een arm om je schouder legt heel professioneel vind. Zelf ben ik ook patiënt/cliënt in de hulpverlening geweest, ook zeer heftige momenten beleefd en een hulpverlener die er binnen kantooruren altijd voor me was. Buiten die tijden om was er een hulptelefoonlijn. Maar al met al was daar wel gepaste afstand. Nou ja... dit helpt jou waarschijnlijk niet. Ik kan alleen maar zeggen: hou afstand!

Dankjewel voor je reactie en advies!

Elsa1984 schreef: ↑

26-03-2018 00:32

Bij dgt is dit soort contact onderdeel van therapie en een klik is belangrijk. Je kunt er vanuit gaan dat dit oprecht is. Maar verwar het niet met vriendschap. Het is toch mooi dat de therapeut nu belangrijk voor je is. Met de wetenschap dat zij nu een onderdeel is van je leven en straks niet meer. Zie het als een bijzondere leerkracht of werkgever. Geen gelijkwaardig contact, in die zin dat er een professionele werkrelatie is, maar daarom nog steeds waardevol en oprecht. Indien herstel plaats vind zul je haar ook minder nodig hebben. Die behoefte aan contact die je nu hebt zal in een natuurlijk verloop vast minder worden. Probeer er minder over na te denken, dat zou ik je willen meegeven.

Dankjewel!

Lovebird1983 schreef: ↑

03-04-2018 16:11

Ik herken het gevoel wat je omschrijft helemaal.. Alleen is dat voor mij altijd t sein geweest om dan zelf afstand te nemen. Uit zelfbescherming.
Maar zolang je t kan bespreken en het uiteindelijk goed wordt afgebouwd lijkt t me juist goed om op die manier het vertrouwen in anderen terug te krijgen

Hielp die afstand jou op dat moment dan ook in de therapie? Of werd de therapie door de afstand in het contact soms ook moeilijk? In ieder geval dankjewel voor je reactie!