Psyche
alle pijlers
Onzekere dochter in groep 3 (6 jaar)
dinsdag 30 september 2008 om 11:41
Dit onderwerp heb ik ook bij kinderen geplaatst. Ik denk echter dat het hier beter op zijn plaats is...
Onze dochter is een onzeker meisje. Nee, dat zeg ik niet goed: als zij iets niet kent volgens haar, zal ze het niet in het openbaar doen. Ze oefent al vanaf dat ze uberhaupt iets oefent "in het stiekem". Als ze het trucje kent, komt ze het tonen. Zo is het gegaan met woordjes oefenen, met zitten, met lopen. Het zit dus echt in het meisje.
Ze loopt nu klem met haar eigen gevoel. Ze zit net in groep 3, is een jonge leerling. Ze was echt toe aan de volgende stap op school. In de nieuwe klas blijkt dat zij het enige meisje is dat nog niet kan lezen in haar groep 3. Er zijn meer jongetjes die dat net als zij nog moeten leren. Ze komt vaak huilend en verdrietig uit school, omdat zij "het niet kan". Ik heb hierover met haar nieuwe juf gesproken. Die vertelde dat ze heel goed mee komt in de groep, dat ze heel netjes werkt, dat ze goed haar best doet etc. Niets dan lof dus eigenlijk. De juf vertelde ook dat haar groep erg veel strebertjes kent. Het is voor iedereen belangrijk snel te zijn en de beste te zijn. Dat lukt haar dus niet. De juf heeft hiervan al een project in de klas gemaakt. Ze wil de vaart eruit halen en het "je best doen" meer naar voren halen. en ook het feit dat het zo mooi is dat iedereen anders is. Dat duurt volgens haar nog wel een paar weken tot een maand totdat het door de hele groep doordringt.
Ondertussen wordt mijn meisje huilend wakker, wil niets, vertelt niets. Als ik haar op schoot neem en rustig vraag wat er is, komt meestal het hoge woord er wel uit: ze vindt groep 3 niet leuk, mist haar oude juf en groep 2 want "daar was het veel leuker".
Uiteraard geef ik haar veel complimenten, over alles, dat hebben we geleerd in de jaren met haar. Dat werkt goed. Ze gaat ervan stralen en krijgt weer een verende tred. Blijft het feit dat dit meisje niet gek is en ook weet dat ze minder goed (nog) leest dan de andere meisjes uit haar klas.
Zelf heb ik geprobeerd met haar te oefenen, zodat ze mee kan met de anderen. Ze wil het niet: ze wil rennen en spelen na school. En daar heb ik ook begrip voor. Ik heb geprobeerd het te negeren, haar te complimenteren als ze een letter al echt goed schrijft (inclusief de start-pas op-stop manier), samen met haar boekjes te lezen en haar woordjes zelf te laten lezen. Het blijft echter moeilijk voor haar dat ze niet zo snel is als de andere meisjes. Ik begrijp dat ook, je wilt niet anders zijn dan je vriendinnetjes. Aan de andere kant ben ik al blij verrast wat ze na 6 weken school allemaal al kan en weet en leest!
Wie heeft er tips voor mij? Hoe ga ik hiermee om? En: wie herkent dit?
Onze dochter is een onzeker meisje. Nee, dat zeg ik niet goed: als zij iets niet kent volgens haar, zal ze het niet in het openbaar doen. Ze oefent al vanaf dat ze uberhaupt iets oefent "in het stiekem". Als ze het trucje kent, komt ze het tonen. Zo is het gegaan met woordjes oefenen, met zitten, met lopen. Het zit dus echt in het meisje.
Ze loopt nu klem met haar eigen gevoel. Ze zit net in groep 3, is een jonge leerling. Ze was echt toe aan de volgende stap op school. In de nieuwe klas blijkt dat zij het enige meisje is dat nog niet kan lezen in haar groep 3. Er zijn meer jongetjes die dat net als zij nog moeten leren. Ze komt vaak huilend en verdrietig uit school, omdat zij "het niet kan". Ik heb hierover met haar nieuwe juf gesproken. Die vertelde dat ze heel goed mee komt in de groep, dat ze heel netjes werkt, dat ze goed haar best doet etc. Niets dan lof dus eigenlijk. De juf vertelde ook dat haar groep erg veel strebertjes kent. Het is voor iedereen belangrijk snel te zijn en de beste te zijn. Dat lukt haar dus niet. De juf heeft hiervan al een project in de klas gemaakt. Ze wil de vaart eruit halen en het "je best doen" meer naar voren halen. en ook het feit dat het zo mooi is dat iedereen anders is. Dat duurt volgens haar nog wel een paar weken tot een maand totdat het door de hele groep doordringt.
Ondertussen wordt mijn meisje huilend wakker, wil niets, vertelt niets. Als ik haar op schoot neem en rustig vraag wat er is, komt meestal het hoge woord er wel uit: ze vindt groep 3 niet leuk, mist haar oude juf en groep 2 want "daar was het veel leuker".
Uiteraard geef ik haar veel complimenten, over alles, dat hebben we geleerd in de jaren met haar. Dat werkt goed. Ze gaat ervan stralen en krijgt weer een verende tred. Blijft het feit dat dit meisje niet gek is en ook weet dat ze minder goed (nog) leest dan de andere meisjes uit haar klas.
Zelf heb ik geprobeerd met haar te oefenen, zodat ze mee kan met de anderen. Ze wil het niet: ze wil rennen en spelen na school. En daar heb ik ook begrip voor. Ik heb geprobeerd het te negeren, haar te complimenteren als ze een letter al echt goed schrijft (inclusief de start-pas op-stop manier), samen met haar boekjes te lezen en haar woordjes zelf te laten lezen. Het blijft echter moeilijk voor haar dat ze niet zo snel is als de andere meisjes. Ik begrijp dat ook, je wilt niet anders zijn dan je vriendinnetjes. Aan de andere kant ben ik al blij verrast wat ze na 6 weken school allemaal al kan en weet en leest!
Wie heeft er tips voor mij? Hoe ga ik hiermee om? En: wie herkent dit?
Volg je hart. Dat klopt.
dinsdag 30 september 2008 om 11:47
Je gaat er goed mee om, maar ze moet het zelf doen. Je kunt haar strijd niet wegnemen. Mijn zoon is ook onzeker en faalangstig en ik help hem door hem een soort 'mantra's' te leren: 'Wie iets wil leren moet het eerst proberen'; 'Wie iets doet wat hij spannend vindt is heel dapper' en 'Iedereen maakt fouten, dat is helemaal niet erg'. Dat pas ik gewoon consequent toe in allerlei situaties. En het leuke is dat hij nu zelf die zinnetjes gaat zeggen in onzekere situaties. Bijv. als hij een foutje maakt: is niet erg he mam, iedereen maakt toch fouten?
Ook praat ik met hem erover dat hij soms boos is op zichzelf en driftig wordt als hij fouten maakt, en dat ik vind dat hij wel wat liever voor zichzelf mag zijn, want hij is zo'n lieve jongen etc. etc. Dan ligt hij ook wel te stralen in bed, en belooft hij lief voor zichzelf te zijn.
Kortom: ik denk dat dat (naast goed contact houden met de juf) de beste strategie is, niet het helpen met leren lezen. Laat haar maar lekker iets niet goed kunnen en begeleid haar in de gevoelens die dat oproept. Hier werkt het trouwens als een wondermiddel als ik en mijn man verhalen vertellen over onze jeugd, wat we niet konden, dat we dat moeilijk vonden, hoe we het geleerd hebben, etc. Zo kun je een echt rolmodel voor hem zijn!
Succes!
Ook praat ik met hem erover dat hij soms boos is op zichzelf en driftig wordt als hij fouten maakt, en dat ik vind dat hij wel wat liever voor zichzelf mag zijn, want hij is zo'n lieve jongen etc. etc. Dan ligt hij ook wel te stralen in bed, en belooft hij lief voor zichzelf te zijn.
Kortom: ik denk dat dat (naast goed contact houden met de juf) de beste strategie is, niet het helpen met leren lezen. Laat haar maar lekker iets niet goed kunnen en begeleid haar in de gevoelens die dat oproept. Hier werkt het trouwens als een wondermiddel als ik en mijn man verhalen vertellen over onze jeugd, wat we niet konden, dat we dat moeilijk vonden, hoe we het geleerd hebben, etc. Zo kun je een echt rolmodel voor hem zijn!
Succes!
woensdag 1 oktober 2008 om 18:13
Hoi pink, ik ben juf en ik ben eerlijk gezegd blij dat je dochter thuis niet wil oefenen. Ze doet op school al haar stinkende best. Ik denk dat de juf ook goed bezig is en dat je dochter inderdaad moet leren dat de een dit kan en de ander dat en dat ieder z'n eigen tempo heeft. Misschien kun je samen met haar, haar laten verwoorden dat ze het jammer vindt dat zij niet de snelste is. Leg niet de nadruk op"Niet kunnen" maar...je kent al heel veel letters maar nog niet allemaal.
woensdag 1 oktober 2008 om 19:24
Misschien kun je, naast de complimentjes, je dochter er op wijzen dat de anderen het beter kunnen omdat ze ouder zijn.
Als ze een jonge leerling is, is dat best een aannemelijke verklaring. Want tegen kerst kunnen de meeste eersteklassers (derdegroepers
) lezen en schrijven. Als de andere meisjes een paar maanden ouder zijn, hebben ze misschien thuis al meer geoefend en liggen dus een paar weekjes voor. Maar in groep drie is een paar weekjes heel veel.
En tja, ze gaat nou eenmaal naar school om te leren, ze kan niet eerst stiekem oefenen en dan het kunstje laten zien. Das nou net de truc van de school.
Als ze een jonge leerling is, is dat best een aannemelijke verklaring. Want tegen kerst kunnen de meeste eersteklassers (derdegroepers
) lezen en schrijven. Als de andere meisjes een paar maanden ouder zijn, hebben ze misschien thuis al meer geoefend en liggen dus een paar weekjes voor. Maar in groep drie is een paar weekjes heel veel.En tja, ze gaat nou eenmaal naar school om te leren, ze kan niet eerst stiekem oefenen en dan het kunstje laten zien. Das nou net de truc van de school.
donderdag 2 oktober 2008 om 10:30
Wat een fijne reacties! Dank jullie wel. Ik heb vanmorgen een gesprek gehad met de Intern Begeleidster op school. Zij adviseerde het toch direct nu aan te pakken met goede hulp. We hebben een afspraak as woensdag en gaan kijken wat daar kan gebeuren, wat ze voor haar kunnen doen. Deze onzekerheid schijnt toch wel een dusdanig karakter te hebben dat ze denken dat het beter voor ons meisje is! We gaan er heen en zullen het wel zien.
Ondertussen ga ik haar steunen, niet meer in het werk, gewoon in wie zij is. En de tip van onze gebreken van vroeger zullen we ook zeker gaan gebruiken! Ik heb echt wat aan al jullie tips. Dank jullie wel!
Ondertussen ga ik haar steunen, niet meer in het werk, gewoon in wie zij is. En de tip van onze gebreken van vroeger zullen we ook zeker gaan gebruiken! Ik heb echt wat aan al jullie tips. Dank jullie wel!
Volg je hart. Dat klopt.
donderdag 2 oktober 2008 om 21:03
Ik denk dat het idd. een goed idee is om vroeg iets aan deze onzekerheid te doen zodat er geen faalangst ontstaat. Faalangst is erg moeilijk aan te pakken en kan leiden tot werkhoudingsproblemen.
Ik heb de theorie er nog even bijgepakt (vorig jaar cursus werkhoudingsproblemen gevolgd). Het lijkt allemaal erg logisch. Het kind moet merken dat zijn ouders en leerkracht hem de moeite waard vinden en dat dat niet afhangt van zijn prestaties. Faalangstige kinderen denken dat vaak.
Thuis niet extra oefenen en geen extra huiswerk, de faalangst kan daardoor versterkt worden. Tenzij de hele groep huiswerk krijgt. Maar dan moeten er afspraken gemaakt worden over de begeleiding, dus hoe lang en hoe vaak moet er geoefend worden.
Algemene opmerkingen over hoe goed hij wel niet is, worden niet geloofd door een faalangstig kind. En algemene opmerkingen dat hij beter zijn best moet doen wordt vaak als zeer negatief opgevat.
De didactische aanpak van een faalangstige leerling moet emotieloos en eerlijk zijn. Kijk naar de goede en foute oplossingen. Het is de bedoeling dat het sterke negatieve gevoel van dom zijn uiteenspat in zowel kleinere positieve als negatieve gevoelens. En als iets nog helemaal niet lukt omdat het nieuwe stof is dan meldt de leerkracht zonder emoties dat het nieuwe stof is. Als de leerling de stof dan later wel onder de knie heeft dan wijst de leerkracht erop dat het nu wel goed is. Ook dit zonder emoties.
Het idee is dat de leerling wel genoeg emoties heeft.
Het is erg belangrijk dat je dochter succesgericht blijft. Als ze iets goed gedaan heeft dan wil je het liefst dat ze vindt dat het goed gegaan is omdat ze daar goed in is, of omdat ze dat geleerd heeft en niet omdat ze geluk had of omdat ze veel geholpen is of het deze keer een makkie was.
En als iets niet gelukt is dan wil je graag dat ze vindt dat dat komt omdat ze niet lekker was, geen zin had of omdat het herrie was of niet goed uitgelegd was, ofzo en niet omdat ze dommer is dan de rest.
Misschien heb je hier nog iets aan.
Succes.
