Psyche
alle pijlers
onzekerheid?controle?
zondag 25 mei 2008 om 21:54
hallo,
ik loop de laatste tijd nogal tegen mijzelf aan. Door een crisis in mijn relatie zijn een aantal aspecten van mij, en mijn partner onder de loep genomen. Ik ben van jongs af aan onzeker over mijzelf geweest, onzeker in ondernemen van initiatief bv naar mensen toe gaan die ik niet goed ken, naar een nieuwe sportclup gaan bv. kan uren blijven malen over wat ik gezegd heb, wat anderen daarvan vinden en vooral wat anderen van mij vinden. Wat ik niet heb gedaan, of juist wel en hoe ik dat ECHT anders had moeten doen. In onze relatie is mijn dwangmatigheid een issue. Ik ben nogal rigide in hoe dingen moeten, of moeten staan in huis bv. Ik word soms zo boos dat ik het liefst iets kapot maak. Daar schaam ik me nogal voor. Ik begrijp niet van mijzelf dat ik blijkbaar controlebehoeftig ben, of iets moet stukmaken.
Naar mijn vriend toe heb ik veel behoefte aan bevestiging, logisch nadat we door een crisis zijn gegaan maar dat was voor die tijd ook al zo. ik vind het lastig als hij met een vriend op pad gaat. Of mij niet terugbelt, of geen tijd voor mij heeft. Ik twijfel of ik wel echt leuk en goed genoeg ben. Kortom, ik wordt er soms erg moe en verdrietig van en heb aangegeven hier in therapie mee aan de slag te willen.
Herkent iemand dit en hoe waren je ervaringen met therapie?
groetjes Sunflowers
ik loop de laatste tijd nogal tegen mijzelf aan. Door een crisis in mijn relatie zijn een aantal aspecten van mij, en mijn partner onder de loep genomen. Ik ben van jongs af aan onzeker over mijzelf geweest, onzeker in ondernemen van initiatief bv naar mensen toe gaan die ik niet goed ken, naar een nieuwe sportclup gaan bv. kan uren blijven malen over wat ik gezegd heb, wat anderen daarvan vinden en vooral wat anderen van mij vinden. Wat ik niet heb gedaan, of juist wel en hoe ik dat ECHT anders had moeten doen. In onze relatie is mijn dwangmatigheid een issue. Ik ben nogal rigide in hoe dingen moeten, of moeten staan in huis bv. Ik word soms zo boos dat ik het liefst iets kapot maak. Daar schaam ik me nogal voor. Ik begrijp niet van mijzelf dat ik blijkbaar controlebehoeftig ben, of iets moet stukmaken.
Naar mijn vriend toe heb ik veel behoefte aan bevestiging, logisch nadat we door een crisis zijn gegaan maar dat was voor die tijd ook al zo. ik vind het lastig als hij met een vriend op pad gaat. Of mij niet terugbelt, of geen tijd voor mij heeft. Ik twijfel of ik wel echt leuk en goed genoeg ben. Kortom, ik wordt er soms erg moe en verdrietig van en heb aangegeven hier in therapie mee aan de slag te willen.
Herkent iemand dit en hoe waren je ervaringen met therapie?
groetjes Sunflowers
maandag 26 mei 2008 om 17:42
Sunflowers,
Je geeft zelf al aan dat je onzeker bent.
En uit de angst en de opgelopen emoties waar je tegenaan loopt, kun je stellen dat waar je hiermee te maken hebt samen te vatten valt als een vorm van zelfbewustzijn. In andere woorden je ontkent jezelf nu eigenlijk een beetje.
Er komen een aantal vragen bij me naar boven die je misschien eens voor jezelf zou kunnen beantwoorden:
- Wie ben jij? En wat maakt dat Jij?
- Waar liggen jouw grenzen? (wat vind jij fijn en waarom? wat vind jij niet fijn? en waarom niet?)
- Wat gebeurd er met je in contact met andere mensen als je zo'n onzeker gevoel hebt? (wat voel je dan in je lichaam, wat gaan er voor gedachten door je hoofd?)
- Hoeveel ruimte en rust neem jij om bij te tanken en tot jezelf te komen? (en hoe doe je dat?)
Deze vragen komen bij mij naar boven omdat je verhaal me verteld dat je eigenlijk helemaal niet zo bewust bent van jezelf.
Klopt dat?
Ga eens na hoe je lichaam aanvoelt. En ga dan ook eens na welke emoties en gevoelens je voelt.
Ben jij wel lief voor jezelf? Luister jij wel naar jezelf?
En zo niet, wat houdt je dan tegen? Wat kan er gebeuren?
Voor wat betreft je vraag over therapie;
zou het iets voor je kunnen zijn om een therapievorm te vinden waarbij je jezelf stimuleert om iets beter in contact met jezelf te komen?
Je zou dan kunnen denken aan een meditatievorm of misschien wel hypno/regressie therapie die je in kan zetten om jezelf beter te leren begrijpen met als uitgangspunt 'Nu'. Want daar leef je tenslotte.
Liefs,
Noah
Je geeft zelf al aan dat je onzeker bent.
En uit de angst en de opgelopen emoties waar je tegenaan loopt, kun je stellen dat waar je hiermee te maken hebt samen te vatten valt als een vorm van zelfbewustzijn. In andere woorden je ontkent jezelf nu eigenlijk een beetje.
Er komen een aantal vragen bij me naar boven die je misschien eens voor jezelf zou kunnen beantwoorden:
- Wie ben jij? En wat maakt dat Jij?
- Waar liggen jouw grenzen? (wat vind jij fijn en waarom? wat vind jij niet fijn? en waarom niet?)
- Wat gebeurd er met je in contact met andere mensen als je zo'n onzeker gevoel hebt? (wat voel je dan in je lichaam, wat gaan er voor gedachten door je hoofd?)
- Hoeveel ruimte en rust neem jij om bij te tanken en tot jezelf te komen? (en hoe doe je dat?)
Deze vragen komen bij mij naar boven omdat je verhaal me verteld dat je eigenlijk helemaal niet zo bewust bent van jezelf.
Klopt dat?
Ga eens na hoe je lichaam aanvoelt. En ga dan ook eens na welke emoties en gevoelens je voelt.
Ben jij wel lief voor jezelf? Luister jij wel naar jezelf?
En zo niet, wat houdt je dan tegen? Wat kan er gebeuren?
Voor wat betreft je vraag over therapie;
zou het iets voor je kunnen zijn om een therapievorm te vinden waarbij je jezelf stimuleert om iets beter in contact met jezelf te komen?
Je zou dan kunnen denken aan een meditatievorm of misschien wel hypno/regressie therapie die je in kan zetten om jezelf beter te leren begrijpen met als uitgangspunt 'Nu'. Want daar leef je tenslotte.
Liefs,
Noah
