Psyche
alle pijlers
onzekerheid en eenzaamheid
donderdag 8 oktober 2009 om 23:37
Hallo allemaal,
Na lang twijfelen heb ik dan toch besloten een topic te openen met betrekking tot mijn gevoelens van eenzaamheid en onzekerheid.
Voor de buitenwereld lijkt mijn leven prima in orde. Ik studeer, woon samen met mijn vriend, ben niet onaantrekkelijk en krijg genoeg kansen mezelf te ontwikkelen. Tegelijkertijd voel ik me leeg van binnen, denk ik juist dat ik heel onaantrekkelijk ben en dat niemand me echt aardig vindt en sluit ik mezelf op in huis omdat ik bang ben niet leuk gevonden te worden en voel me juist heel eenzaam in het bijzijn van anderen omdat ik zelf telkens denk weinig raakvlakken te hebben met de mensen om me heen.
Ik weet het, het is een vicieuze cirkel waar ik (zoals dat wel vaker gebeurt met deze cirkels
) maar niet uit lijk te komen.
Ik ben ontzettend kritisch en perfectionistisch naar mezelf toe en ik merk dat veel mensen ook niet ontsnappen aan mijn waarde oordelen wat alleen maar het gevolg is van mijn eigen onzekerheid . Natuurlijk voel ik me hierdoor eenzaam, want ik stoot hierdoor alleen maar mensen af.
Ik zou willen dat dit ophoudt en wil graag weten wie hier ook last van heeft (gehad) en hoe je hiermee om moet gaan.
Ik denk zelf dat het beter wordt als mijn zelfbeeld beter is, maar hoe boks ik dat voor elkaar?
Hoop van jullie te horen....
Na lang twijfelen heb ik dan toch besloten een topic te openen met betrekking tot mijn gevoelens van eenzaamheid en onzekerheid.
Voor de buitenwereld lijkt mijn leven prima in orde. Ik studeer, woon samen met mijn vriend, ben niet onaantrekkelijk en krijg genoeg kansen mezelf te ontwikkelen. Tegelijkertijd voel ik me leeg van binnen, denk ik juist dat ik heel onaantrekkelijk ben en dat niemand me echt aardig vindt en sluit ik mezelf op in huis omdat ik bang ben niet leuk gevonden te worden en voel me juist heel eenzaam in het bijzijn van anderen omdat ik zelf telkens denk weinig raakvlakken te hebben met de mensen om me heen.
Ik weet het, het is een vicieuze cirkel waar ik (zoals dat wel vaker gebeurt met deze cirkels
) maar niet uit lijk te komen.Ik ben ontzettend kritisch en perfectionistisch naar mezelf toe en ik merk dat veel mensen ook niet ontsnappen aan mijn waarde oordelen wat alleen maar het gevolg is van mijn eigen onzekerheid . Natuurlijk voel ik me hierdoor eenzaam, want ik stoot hierdoor alleen maar mensen af.
Ik zou willen dat dit ophoudt en wil graag weten wie hier ook last van heeft (gehad) en hoe je hiermee om moet gaan.
Ik denk zelf dat het beter wordt als mijn zelfbeeld beter is, maar hoe boks ik dat voor elkaar?
Hoop van jullie te horen....
donderdag 8 oktober 2009 om 23:54
Quote ; ben niet onaantrekkelijk en krijg genoeg kansen mezelf te ontwikkelen. Tegelijkertijd voel ik me leeg van binnen, denk ik juist dat ik heel onaantrekkelijk ben
Hoe kun je nou in één post van jezelf zeggen dat je het wél bent als je het niet zo voelt ?
Of je gelooft anderen niet als ze zeggen dat je het bént ...( maar dan zou je moeten schrijven dat ánderen zeggen dat je aantrekkelijk bent) ... of je gelooft jezelf niet als je denkt dat je het niet bent.
Hoe kun je nou in één post van jezelf zeggen dat je het wél bent als je het niet zo voelt ?
Of je gelooft anderen niet als ze zeggen dat je het bént ...( maar dan zou je moeten schrijven dat ánderen zeggen dat je aantrekkelijk bent) ... of je gelooft jezelf niet als je denkt dat je het niet bent.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 8 oktober 2009 om 23:57
vrijdag 9 oktober 2009 om 00:00
Je hebt "last" van het feit dat je oordeelt over anderen?
Ik kan me voorstellen dat je - als je jezelf onzeker voelt - anderen positiever beoordeelt dan dat ze misschien werkelijk zijn . ( zij is veel gelukkiger, mooier , spontaner , slimmer, socialer etc dan ik ben ) Maar dat doe je dus niet ? Je dicht ze minder leuke eigenschappen toe?
Wat als je zou denken dat een ander misschien net zo onzeker is als dat jij bent en dat sommige houdingen niets meer en niets minder zijn dan ... een hóuding ?
Ik kan me voorstellen dat je - als je jezelf onzeker voelt - anderen positiever beoordeelt dan dat ze misschien werkelijk zijn . ( zij is veel gelukkiger, mooier , spontaner , slimmer, socialer etc dan ik ben ) Maar dat doe je dus niet ? Je dicht ze minder leuke eigenschappen toe?
Wat als je zou denken dat een ander misschien net zo onzeker is als dat jij bent en dat sommige houdingen niets meer en niets minder zijn dan ... een hóuding ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 9 oktober 2009 om 00:04
quote:Bianca40 schreef op 08 oktober 2009 @ 23:57:
Je moet het willen veranderen TO. Morgenochtend sta je op en begint de eerste dag van de rest van je leven. Doe een beetje moeite voor jezelf, trek kleding aan die leuk staat en waar je je fijn in voelt en leef!Wow... dat zouden meer mensen moeten doen
Je moet het willen veranderen TO. Morgenochtend sta je op en begint de eerste dag van de rest van je leven. Doe een beetje moeite voor jezelf, trek kleding aan die leuk staat en waar je je fijn in voelt en leef!Wow... dat zouden meer mensen moeten doen
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 9 oktober 2009 om 00:05
vrijdag 9 oktober 2009 om 00:32
Het moet toch echt uit jezelf komen als je je blik op de wereld en jezelf wilt veranderen.
Wat praktische dingen:
Probeer eerst gewoon wat minder over anderen te oordelen. Stap 1 is om negatieve dingen over een ander niet meer uit te spreken, dan leg je er ook niet zo de focus op. Dus als je jezelf er al op betrapt, dit niet benadrukken door het tegen een ander op te merken. Verder als je die oordelen al hebt, kun je ze misschien relativeren ("Wat maakt het eigenlijk uit als ik die broek lelijk vind/vind dat hij zich aanstelt/haar een suffe doos vind" etc). Je kan jezelf ook dwingen elke keer als je iets lelijks over een ander denkt, er een positief ding bij te denken. Of een minimum aam complimentjes geven per dag (als opdracht voor jezelf).
Veder zou ik geen roddelbladen en beautymagazines lezen. Als je de hele tijd leest hoe je er uit moet zien, dat je op dieet moet, cellulites een hoofdzonde is en dat je er niet leuk uit ziet als je niet misntens volgens de laatste mode loopt, wordt je misschein ook wat milder over jezelf. Sterker nog, uit psychologische onderzoeken blijkt dat glossies een negatieve invloed hebben op het zelfbeeld van vrouwen (in ieder geval op de korte termijn). Sommige mensen kunnen er beter tegen dan anderen, ikzelf vind er sowieso nooit veel aan.
Nou ja, zo even wat praktische tips dus. Als je meer positiviteit in je leven wil, kun je er het beste zelf mee beginnen.
Wat praktische dingen:
Probeer eerst gewoon wat minder over anderen te oordelen. Stap 1 is om negatieve dingen over een ander niet meer uit te spreken, dan leg je er ook niet zo de focus op. Dus als je jezelf er al op betrapt, dit niet benadrukken door het tegen een ander op te merken. Verder als je die oordelen al hebt, kun je ze misschien relativeren ("Wat maakt het eigenlijk uit als ik die broek lelijk vind/vind dat hij zich aanstelt/haar een suffe doos vind" etc). Je kan jezelf ook dwingen elke keer als je iets lelijks over een ander denkt, er een positief ding bij te denken. Of een minimum aam complimentjes geven per dag (als opdracht voor jezelf).
Veder zou ik geen roddelbladen en beautymagazines lezen. Als je de hele tijd leest hoe je er uit moet zien, dat je op dieet moet, cellulites een hoofdzonde is en dat je er niet leuk uit ziet als je niet misntens volgens de laatste mode loopt, wordt je misschein ook wat milder over jezelf. Sterker nog, uit psychologische onderzoeken blijkt dat glossies een negatieve invloed hebben op het zelfbeeld van vrouwen (in ieder geval op de korte termijn). Sommige mensen kunnen er beter tegen dan anderen, ikzelf vind er sowieso nooit veel aan.
Nou ja, zo even wat praktische tips dus. Als je meer positiviteit in je leven wil, kun je er het beste zelf mee beginnen.
vrijdag 9 oktober 2009 om 08:33
Ik herken best wat dingen in wat Melissa zegt, en vind het dan ook niet tegenstrijdig.
Je kunt je ontzettend lelijk, waardeloos en stom voelen terwijl andere mensen zeggen dat je mooi, waardevol en geweldig bent, waardoor je ergens wel weet dat je niet lelijk enzovoorts bent, maar het niet zo voelt.
Wat de anderen dan zeggen kan dan zelfs worden opgevat als leugens.
Goed. Waar het omgaat, is dat je je veilig gaat voelen met jouzelf. En ook dat je anderen niet meer de controle geeft over jouzelf en jouw zelfbeeld.
Acceptatie van jezelf zal ook resulteren in acceptatie van anderen. Je zult zien dat je dan minder kritisch wordt.
Makkelijk gezegd he? Nu het nog doen.
M.i. zijn dit dingen waar je in je up niet uitkomt. Natuurlijk kun je mooie kleer aantrekken en een fijne lippenstift (of wat jouw ding ook is wat dat betreft) kopen, zijn korte termijn oplossingen.
Vraag je af waar dit gevoel vandaan komt, is dat altijd al zo geweest, herken je het van situaties van vroeger?
Dit kun je het beste onderzoeken met hulp van een psych.
Is niet makkelijk, maar wel heel erg waardevol.
Je kunt je ontzettend lelijk, waardeloos en stom voelen terwijl andere mensen zeggen dat je mooi, waardevol en geweldig bent, waardoor je ergens wel weet dat je niet lelijk enzovoorts bent, maar het niet zo voelt.
Wat de anderen dan zeggen kan dan zelfs worden opgevat als leugens.
Goed. Waar het omgaat, is dat je je veilig gaat voelen met jouzelf. En ook dat je anderen niet meer de controle geeft over jouzelf en jouw zelfbeeld.
Acceptatie van jezelf zal ook resulteren in acceptatie van anderen. Je zult zien dat je dan minder kritisch wordt.
Makkelijk gezegd he? Nu het nog doen.
M.i. zijn dit dingen waar je in je up niet uitkomt. Natuurlijk kun je mooie kleer aantrekken en een fijne lippenstift (of wat jouw ding ook is wat dat betreft) kopen, zijn korte termijn oplossingen.
Vraag je af waar dit gevoel vandaan komt, is dat altijd al zo geweest, herken je het van situaties van vroeger?
Dit kun je het beste onderzoeken met hulp van een psych.
Is niet makkelijk, maar wel heel erg waardevol.
vrijdag 9 oktober 2009 om 09:31
@ heejhallo, denkgedrag (goed woord trouwens hiervoor) trainen is inderdaad belangrijk: meestal sta niet stil bij wat je allemaal denkt, en dat patroon doorbreken is enorme stap voorwaarts.
Vond t zelf wel belangrijk om te weten waar het vandaan kwam, om dingen beter te kunnen duiden, waarom ik bepaald denkgedrag had ontwikkeld.
Ik ben sowieso een "waarom-er", vandaar.
Denk dat dat voor iedereen anders is?
Vond t zelf wel belangrijk om te weten waar het vandaan kwam, om dingen beter te kunnen duiden, waarom ik bepaald denkgedrag had ontwikkeld.
Ik ben sowieso een "waarom-er", vandaar.
Denk dat dat voor iedereen anders is?
dinsdag 13 oktober 2009 om 12:13
