Psyche
alle pijlers
Onzichtbaar verdriet
zaterdag 5 juli 2025 om 11:57
Het gaat niet goed met mij. Al heel lang niet.
Ik vertel daar over en ik geef aan dat ik hulp nodig heb. Mijn kringetje is heel klein geworden en de persoon waar ik dagelijks mee leef, negeert mijn behoeften. Ik vraag of we kunnen praten of we dingen op kunnen lossen en uit kunnen praten. Telkens wordt er beterschap beloofd, maar er volgt geen actie. Er wordt niet gepraat.
De kleinste dingen escaleren in dagenlang zwijgen, ruzie, vertrekken en zwijgen. Al jaren. Het is een bende. Er speelt heel veel. Ik kan niet meer. Maar ik kan geen kant op. Ik zit volkomen vast. Telkens probeer ik weer op te krabbelen, maar ik kom steeds weer op hetzelfde uitzichtloze punt uit.
Is er iemand die iets positiefs kan bijdragen aan mijn ellendige bestaan?
Ik vertel daar over en ik geef aan dat ik hulp nodig heb. Mijn kringetje is heel klein geworden en de persoon waar ik dagelijks mee leef, negeert mijn behoeften. Ik vraag of we kunnen praten of we dingen op kunnen lossen en uit kunnen praten. Telkens wordt er beterschap beloofd, maar er volgt geen actie. Er wordt niet gepraat.
De kleinste dingen escaleren in dagenlang zwijgen, ruzie, vertrekken en zwijgen. Al jaren. Het is een bende. Er speelt heel veel. Ik kan niet meer. Maar ik kan geen kant op. Ik zit volkomen vast. Telkens probeer ik weer op te krabbelen, maar ik kom steeds weer op hetzelfde uitzichtloze punt uit.
Is er iemand die iets positiefs kan bijdragen aan mijn ellendige bestaan?
zaterdag 5 juli 2025 om 12:56
de persoon waar ik dagelijks mee leef, negeert mijn behoeften. Ik vraag of we kunnen praten of we dingen op kunnen lossen en uit kunnen praten. Telkens wordt er beterschap beloofd, maar er volgt geen actie. Er wordt niet gepraat.De kleinste dingen escaleren in dagenlang zwijgen, ruzie, vertrekken en zwijgen. Al jaren.
Dan houdt het op en heeft trekken geen zin. Je kunt het nog proberen met een derde erbij, relatietherapeut bijvoorbeeld, maar daar moet de ander dan wel voor openstaan. Zoniet: dan ophouden met proberen om je behoefte te laten bevredigen door deze persoon.
Wat dan? Dan ga je hulp inschakelen om toch uit deze situatie te komen, dus zonder de persoon waar je nu nog mee leeft. Er is gelukkig ontzettend veel hulp beschikbaar in Nederland! Begin bij de HA, POH, maar ook bij welzijnswerk voor meer praktische hulp. Er is ook nog stichting MEE. Je kunt hulp krijgen om de bende te ontrafelen en om uit deze situatie te komen.
Maar stap 1 is stoppen met trekken aan een dood paard.
zaterdag 5 juli 2025 om 12:59
Het slechte nieuws is dat je de wedstrijd met deze persoon hebt verloren, die verandert niet, wil/kan/zal je niet geven wat je wil krijgen.
Het goede nieuws is dat je de wedstrijd hebt verloren. Je weet nu waar je aan toe bent. Aan jou om keuzes te gaan maken waar je wel controle en autonomie over hebt.
Het goede nieuws is dat je de wedstrijd hebt verloren. Je weet nu waar je aan toe bent. Aan jou om keuzes te gaan maken waar je wel controle en autonomie over hebt.
zaterdag 5 juli 2025 om 13:23
Je schrijft dat - naast degene waarmee je leeft - je kringetje kleiner is geworden. Dus ook daar kun je weinig steun vragen neem ik aan.
Heb je al hulp voor jezelf? Psycholoog, praktijkondersteuner huisarts?
Vrouw, er klinkt zoveel verdriet, onmacht, radeloosheid uit je post ...
Ook om je los te maken van degene met wie je leeft heb je energie nodig, en ik kan me voorstellen dat het je daar nu volledig aan ontbreekt.
Bel maandagochtend je huisarts, dat is de eerste, belangrijke stap. Hij kent de weg in instanties, psychologen, en de praktijkondersteuner.
Heus, ook voor jou is er een uitweg, ook al zie je die nu niet. Daar heb je hulp en ondersteuning bij nodig, maar die komt pas op gang als jij aan de bel trekt ...
Heb je al hulp voor jezelf? Psycholoog, praktijkondersteuner huisarts?
Vrouw, er klinkt zoveel verdriet, onmacht, radeloosheid uit je post ...
Ook om je los te maken van degene met wie je leeft heb je energie nodig, en ik kan me voorstellen dat het je daar nu volledig aan ontbreekt.
Bel maandagochtend je huisarts, dat is de eerste, belangrijke stap. Hij kent de weg in instanties, psychologen, en de praktijkondersteuner.
Heus, ook voor jou is er een uitweg, ook al zie je die nu niet. Daar heb je hulp en ondersteuning bij nodig, maar die komt pas op gang als jij aan de bel trekt ...
zaterdag 5 juli 2025 om 14:20
Hoi allemaal,
ik ben oprecht blij met jullie reacties. Ik heb laatst zo’n crisislijn geprobeerd te bellen, die namen niet op. Dat somt in paar woorden eigenlijks alles wel op. Als het niet zo triest was, zou het echt grappig zijn.
Ik zou eerlijk gezegd niet weten wat een huisarts moet doen. Ik wil geen pillen en zit echt niet te wachten op een diagnose. Waarom is dat het voornaamste advies van iedereen?
Ja, ik ben de radeloosheid ver voorbij en weet niet hoe ik hier weer boven moet komen.
Ik zie wel in dat het geen nut heeft om nog verder te trekken aan een dood paard. Maar dat neemt niet weg dat ik voorlopig in een situatie zit waarin ik niet eens goed voor mezelf kan zorgen.
Ik voel me zo ontzettend eenzaam.
Soms ben ik razend, maar dat wordt altijd gevolgd door intens verdriet. Mijn tranen worden wel gezien, ugly crying is hard to miss, maar er wordt geen woord over gezegd. Niets, alsof ik domweg niet besta.
Na mijn eerste bericht heb ik de gebeurtenissen uit mijn leven eens onder de loupe genomen. Het is geen fraai leven geweest, maar ik heb me er altijd doorheen geknokt. Ben altijd op zoek gegaan naar de lichtpuntjes. Heb mijn naasten altijd geholpen waar ik maar kon. Ik ben zo’n type dat graag voor een ander doet wat ik zelf ook zo graag zou willen. Ik ben iemand die voor een ander door het vuur gaat en ontzettend loyaal blijft. Onvermoeibaar was ik daar in. De laatste jaren lukt me dat niet meer zo goed. Heel langzaam is mijn kracht verdwenen.
En nu ik eens een steuntje in de rug nodig heb, krijg ik geen gehoor. En nu merk ik dat ik hier een strohalm probeer te vinden. Om niet op te geven, om dat dat licht weer terug te vinden.
Ik wil zo graag gezien en gehoord worden. En het gevoel hebben dat ik er toe doe.
ik ben oprecht blij met jullie reacties. Ik heb laatst zo’n crisislijn geprobeerd te bellen, die namen niet op. Dat somt in paar woorden eigenlijks alles wel op. Als het niet zo triest was, zou het echt grappig zijn.
Ik zou eerlijk gezegd niet weten wat een huisarts moet doen. Ik wil geen pillen en zit echt niet te wachten op een diagnose. Waarom is dat het voornaamste advies van iedereen?
Ja, ik ben de radeloosheid ver voorbij en weet niet hoe ik hier weer boven moet komen.
Ik zie wel in dat het geen nut heeft om nog verder te trekken aan een dood paard. Maar dat neemt niet weg dat ik voorlopig in een situatie zit waarin ik niet eens goed voor mezelf kan zorgen.
Ik voel me zo ontzettend eenzaam.
Soms ben ik razend, maar dat wordt altijd gevolgd door intens verdriet. Mijn tranen worden wel gezien, ugly crying is hard to miss, maar er wordt geen woord over gezegd. Niets, alsof ik domweg niet besta.
Na mijn eerste bericht heb ik de gebeurtenissen uit mijn leven eens onder de loupe genomen. Het is geen fraai leven geweest, maar ik heb me er altijd doorheen geknokt. Ben altijd op zoek gegaan naar de lichtpuntjes. Heb mijn naasten altijd geholpen waar ik maar kon. Ik ben zo’n type dat graag voor een ander doet wat ik zelf ook zo graag zou willen. Ik ben iemand die voor een ander door het vuur gaat en ontzettend loyaal blijft. Onvermoeibaar was ik daar in. De laatste jaren lukt me dat niet meer zo goed. Heel langzaam is mijn kracht verdwenen.
En nu ik eens een steuntje in de rug nodig heb, krijg ik geen gehoor. En nu merk ik dat ik hier een strohalm probeer te vinden. Om niet op te geven, om dat dat licht weer terug te vinden.
Ik wil zo graag gezien en gehoord worden. En het gevoel hebben dat ik er toe doe.
zaterdag 5 juli 2025 om 14:49
Je doet er toe.
Ik hoop dat het forum je helpt, we lezen het en gunnen je wat beters. Je bent op een punt gekomen dat je op een andere plek dan je huisgenoot zoekt naar steun.
De huisarts kan naar je luisteren en je adviseren met de poh-ggz te gaan praten. Er is heel veel mogelijk zonder diagnose of pillen. Een steuntje in de rug en strohalm kunnen ze daar geven. Ze kunnen meedenken over wie er ingeschakeld kan worden of waar je nog meer terecht kan voor hulp. Velen zijn jou voorgegaan en juist iemand die weet waar welke steun of hulp te halen is, kan heel prettig zijn.
Sterkte ik hoop dat de zon weer voor je gaat schijnen.
Ik hoop dat het forum je helpt, we lezen het en gunnen je wat beters. Je bent op een punt gekomen dat je op een andere plek dan je huisgenoot zoekt naar steun.
De huisarts kan naar je luisteren en je adviseren met de poh-ggz te gaan praten. Er is heel veel mogelijk zonder diagnose of pillen. Een steuntje in de rug en strohalm kunnen ze daar geven. Ze kunnen meedenken over wie er ingeschakeld kan worden of waar je nog meer terecht kan voor hulp. Velen zijn jou voorgegaan en juist iemand die weet waar welke steun of hulp te halen is, kan heel prettig zijn.
Sterkte ik hoop dat de zon weer voor je gaat schijnen.
zaterdag 5 juli 2025 om 17:07
Helaas is dat een bekend fenomeen, dat mensen er wel zijn als ze jou nodig hebben, maar niet thuis geven als jij hen nodig hebt. Heel frustrerend, dat wel, maar het is de realiteit. Verwacht niets, dan kun je ook niet teleurgesteld worden.
De huisarts weet de weg naar hulpinstanties, vertrouw daarop. En als eenmaal de eerste stap is gezet en je uitzicht hebt op enig perspectief, komt ook waarschijnlijk bij jou je veerkracht en energie beetje bij beetje terug.
Je verdient meer, veel meer dan wat je nu hebt!
En hier heb je een fijne plek waar je anoniem je verhaal kwijt kunt. Op dit forum schrijven heel wat vrouwen die ook uit een diep dal omhooggekrabbeld zijn.
De huisarts weet de weg naar hulpinstanties, vertrouw daarop. En als eenmaal de eerste stap is gezet en je uitzicht hebt op enig perspectief, komt ook waarschijnlijk bij jou je veerkracht en energie beetje bij beetje terug.
Je verdient meer, veel meer dan wat je nu hebt!
En hier heb je een fijne plek waar je anoniem je verhaal kwijt kunt. Op dit forum schrijven heel wat vrouwen die ook uit een diep dal omhooggekrabbeld zijn.
zaterdag 5 juli 2025 om 18:12
Ik hoor je en ik zie je.
Je kan je huisgenoot helaas niet veranderen.
Die is blijkbaar niet in staat om aan jou behoeftes te voldoen. Wat ontzettend rot voor je!
Gelukkig kan je wel zelf zorgen voor hulp en met hulp gaan werken aan weer oke worden.
Een hulpverlener kan naar je luisteren, echt luisteren waar je behoefte aan hebt.
Samen met je onderzoeken waar je verdriet en boosheid vandaan komen.
Het klinkt ook een beetje als machteloosheid?
De huisarts kan het niet voor je oplossen.
Niemand kan dit voor je oplossen of alles ineens veranderen. Helaas.
Veranderen kan je alleen zelf.
Dat is rete eenzaam. En zwaar. En oneerlijk.
Maar er zijn wel mensen die je wel willen steunen, met je mee willen denken.
Dus maak die afspraak.
Je kan je huisgenoot helaas niet veranderen.
Die is blijkbaar niet in staat om aan jou behoeftes te voldoen. Wat ontzettend rot voor je!
Gelukkig kan je wel zelf zorgen voor hulp en met hulp gaan werken aan weer oke worden.
Een hulpverlener kan naar je luisteren, echt luisteren waar je behoefte aan hebt.
Samen met je onderzoeken waar je verdriet en boosheid vandaan komen.
Het klinkt ook een beetje als machteloosheid?
De huisarts kan het niet voor je oplossen.
Niemand kan dit voor je oplossen of alles ineens veranderen. Helaas.
Veranderen kan je alleen zelf.
Dat is rete eenzaam. En zwaar. En oneerlijk.
Maar er zijn wel mensen die je wel willen steunen, met je mee willen denken.
Dus maak die afspraak.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
