oorlogstrauma moeder

24-12-2008 10:37 5 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo,



Ook mijn moeder heeft in een Jappenkamp gezeten, met alle gevolgen van dien . Zij is nu inmiddels 77 jaar en heeft nog steeds last van allerlei klachten, die veroorzaakt zijn tijdens het verblijf in het kamp. Alleen zij wilt er zelf niets van weten.Ik weet niet of het de trots is of angst dat alles weer boven komt. Maar wij, zien als kinderen wel degelijk dat er een heleboel met haar aan de hand is wat niet klopt. Op dit moment heeft zij bijvoorbeeld heel veel last van flashbacks. Zij meent dat ze luizen op haar hoofd heeft, dat er beestjes in haar eten zitten, ze wast wel tig per dag haar handen, heeft nachtmerries enz., enz. Er over praten met haar is nooit goed gelukt. Ze wilt er niets meer over horen en heeft alles verdrongen. Eigenlijk is het leven aan haar voorbij gegaan, zonder er echt van te hebben kunnen genieten. Dit vinden wij als kinderen heel jammer voor haar, maar natuurlijk ook voor ons. Wij hebben wel altijd een moeder gehad, maar geestelijk was ze er in principe nooit voor ons. We kregen altijd mee, dat we sterk en flink moesten zijn, want dat is zij ook! Ik herken heel veel in jullie verhalen. Uiteindelijk zijn wij ook de dupe van het leed wat onze ouders toendertijd is aangedaan. Ik vraag me af of er goede lectuur over bestaat. Als iemand een tip heeft, zou ik het graag horen.



Vriendelijke groetjes,

van Evie
Alle reacties Link kopieren
Mijn moeder is nu 75 en heeft ook in een jappenkamp gezeten. Daar werd vroeger niet over gesproken en nu nog steeds maar mondjesmaat. Wij, de kinderen hebben er eigenlijk nooit naar durven vragen, maar nu mijn mannetje er heel gewoon over doet en af en toe eens ernaar vraagt komen en wel verhalen. Niet te lang, maar toch iets. Mijn moeder heeft haar leven lang slaapproblemen en allerlei onduidelijke lichamelijke klachten. Ik en mijn man denken dat het verleden toch wel mee te maken zal hebben, maar bewijs dat maar eens. Mijn moeder is helemaal geen zeur en gaat gewoon door. Ze vindt dat anderen het veel zwaarder hebben gehad.
Alle reacties Link kopieren
Hier ook een moeder met een oorlogstrauma. Ze wil er niet over praten, sterker nog, als ze al mensen ziet op TV die er wel over praten, zet ze steevast de tv uit, en zegt dan zoiets van.....ach altijd dat gezeur over die oorlog.

Ze heeft idd ook heel haar leven slaapproblemen gehad en 1 x toen ze bij me was gelogeerd en haar in het bedje van mijn jongste dochter hadden laten slapen (bodem van bunk-bed) toen schreeuwde ze 's nachts een keer de heleboel bij elkaar en konden wij haar nauwelijks kalmeren. Het is natuurlijk ook niet alleen maar die kamp ervaring, na de oorlog was haar thuis weg, haar vader had het niet overleefd, er was geen afscheid van die man geweest, haar moeder die plotsklaps weduwe was wist ook niet wat ze verder nog moest.....



Op alle drie haar kinderen heeft ht invloed gehad, zo hebben wij alledrie last van depressies, maar omdat wij dan wel weer therapie hebben gehad hebben we ons daar best goed overheen kunnen zetten. Ik herinner met van vroeger als kind al heel duidelijk een gevoel van......hier niet mogen zijn of zoiets. Dus het heeft heel veel impact.

Zelf zette ik trouwens ook de tv altijd uit als er iets over de oorlog werd uitgezonden, dat heb ik gewoon zo meegekregen. Pas de laastste tijd kijk ik weleens naar series zoals In Europa..
Alle reacties Link kopieren
tjeetje, wat is dit herkenbaar!

Mijn vader heeft in een jappenkamp gezeten, zijn vader is door de jappen vermoord en hij heeft daar zijn hele leven verder mee moeten dealen. Hij heeft er eigenlijk nauwelijks over gepraat, maar mijn jeugd was wel vol jappenhaat. Zijn gevoel kon hij maar moeilijk tonen en ik merk dat ik daar nog steeds de gevolgen van ondervind in mijn relaties naar mannen toe.

De hele indische periode van de 2e wereldoorlog is altijd een beetje ondergeschoven kindje.. het gaat altijd over de nazi's en de holocaust en over nederlands Indië wordt nauwelijks gesproken en dat maakt me eigenlijk erg boos!

Ik had meer over die tijd willen weten, maar ik kan het mijn vader niet meer vragen... ik weet ook niet of ik antwoord had gekregen.

Het feit dat jouw moeder hallucineert deed me erg denken aan mijn vader.. het laatste jaar van zijn leven deed hij dat ook. Ik heb dat op de medicijnen geschoven die hij kreeg (is lang ziek geweest) maar vraag me nu toch af of het niet zijn trauma was, wat hij tot zijn dood heeft moeten onderdrukken.



Ik kan geen raad geven hoe er mee om te gaan, maar wens je wel veel sterkte!
Alle reacties Link kopieren
In onderstaand topic vind je wat info over onder meer stichting Inog. Zie ook www.stichtinginog.nl Op die site onder meer een boekenlijst.



Vader heeft in jappenkamp gezeten

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven