Psyche
alle pijlers
Opgenomen
zondag 2 juli 2017 om 20:09
Hallo allemaal,
Ik ben Zonnebloem. Ik heb autisme, add en een schizoaffectieve stoornis.
Afgelopen donderdag liep alles behoorlijk uit de hand. Ik was zo ver van het padje geraakt dat de politie me naar een psychiatrische afdeling heeft afgevoerd.
Ik zit nu al een paar dagen op de PAAZ en ik begin me weer een beetje normaal te voelen. Ik ben weer begonnen met medicatie die ik een week geleden ben gestopt. Ik ben wel eens eerder kort opgenomen geweest, maar dat is heel lang geleden.
Dit is de eerste keer dat ik gedwongen ben opgenomen. Ze denken dat de rechter dinsdag komt om te kijken of ik moet blijven.
Hebben jullie ervaring met opnames? Weten jullie wat ik ongeveer kan verwachten?
Ik ben Zonnebloem. Ik heb autisme, add en een schizoaffectieve stoornis.
Afgelopen donderdag liep alles behoorlijk uit de hand. Ik was zo ver van het padje geraakt dat de politie me naar een psychiatrische afdeling heeft afgevoerd.
Ik zit nu al een paar dagen op de PAAZ en ik begin me weer een beetje normaal te voelen. Ik ben weer begonnen met medicatie die ik een week geleden ben gestopt. Ik ben wel eens eerder kort opgenomen geweest, maar dat is heel lang geleden.
Dit is de eerste keer dat ik gedwongen ben opgenomen. Ze denken dat de rechter dinsdag komt om te kijken of ik moet blijven.
Hebben jullie ervaring met opnames? Weten jullie wat ik ongeveer kan verwachten?
anoniem_349950 wijzigde dit bericht op 02-07-2017 20:11
Reden: vraagteken vergeten
Reden: vraagteken vergeten
0.14% gewijzigd
zondag 2 juli 2017 om 20:26
Hoi Zonnebloem,
je kunt de pvp inschakelen. Dat is de patientvertrouwenspersoon. Die heeft elke instelling en moet verplicht bereikbaar zijn op de afdeling, met telefoonnummer. Hij kan je juridische bijstand leveren en weet alles van het af te leggen juridische traject af. Zo heb je in ieder geval een onafhankelijk juridisch iemand die je kan ondersteunen, of je nu klachten hebt of niet.
verder is de afdeling verplicht om je goed te informeren over jou traject. De verpleging zal daar misschien mogelijk geen tijd voor hebben of zeggen dat ze het niet weten. Toch MOETEN ze je informeren, daar heb je recht op.
[...]
Succes daarzo!
je kunt de pvp inschakelen. Dat is de patientvertrouwenspersoon. Die heeft elke instelling en moet verplicht bereikbaar zijn op de afdeling, met telefoonnummer. Hij kan je juridische bijstand leveren en weet alles van het af te leggen juridische traject af. Zo heb je in ieder geval een onafhankelijk juridisch iemand die je kan ondersteunen, of je nu klachten hebt of niet.
verder is de afdeling verplicht om je goed te informeren over jou traject. De verpleging zal daar misschien mogelijk geen tijd voor hebben of zeggen dat ze het niet weten. Toch MOETEN ze je informeren, daar heb je recht op.
[...]
Succes daarzo!
moderatorviva wijzigde dit bericht op 03-07-2017 12:06
Reden: medisch advies
Reden: medisch advies
28.63% gewijzigd
zondag 2 juli 2017 om 20:46
Ik zou overgaan op een nieuwe antipsychotica i.p.v. haldol. Ik had al wat problemen gehad met wisselen en dit was mijn tweede poging. Het ging tijdens het afbouwen een paar weken niet zo goed, ik voelde me wat depressief en had veel last van stress. De spanning liepen zo hoog op dat ik van het padje raakte.
Het leek me opeens geen probleem om met al mijn medicatie te stoppen. Ik raakte behoorlijk overstuur en had huilbuien. Ik raakte ontremd en het kon me allemaal niet meer veel schelen. Om nog te kunnen slapen nam ik grote hoeveelheden slaap en kalmeermiddelen.
Tijdens de week waarin dit gebeurde had ik contact met mijn hulpverleners, die zagen wel dat het niet goed ging. Verder is de crisisdienst nog eens langs geweest, maar dat is een beetje wazig........ Ik weet niet meer precies hoe dat precies ging.
Donderdag had ik een gesprek met mijn agoog en mijn psychiater was er ook bij. Ik was helemaal overstuur en moest huilen. Ik zei steeds dat ik dood wilde. Ik probeerde steeds op te grond te gaan zitten. Ik weet niet meer precies wat ik allemaal heb besproken. Op een gegeven moment zijn mijn psychiater dat ik niet zo kinderachtig moest doen. Daar raakte ik zo van overstuur dat ik ben weggerend. Dat was dus de trigger waar je het over hebt.
Naast het behandelcentrum is een ziekenhuis met plat dak. Ik ben daar via de brandtrap opgeklommen. Ik was helemaal de weg kwijt. Ik wilde van het dak afspringen. Maar ik durfde eerst niet goed. Toen probeerde ik me op te hangen met mijn schoenveters aan een paal die daar stond. Toen dit niet lukte ging ik over de reling hangen, maar ik durfde niet goed te springen. Een wat ouder stel kwam naar me toe en hield me stevig vast. Toen kwam een beveiliger die me tegen de grond werkte. Een tijdje later volgde de politie.
Ik werd in de boeien geslagen, gefouilleerd en meegenomen. Ik moest worden beoordeeld door een psychiater. Daar moest ik drie uur op wachten. Ik heb een tijd lang met handboeien in een openbare, centrale hal gewacht. Er liepen allemaal mensen langs die naar me staarden. Ook mensen met kleine kinderen. De politie vond dat dit echt niet kon, die vonden dat ik privacy moest krijgen. Ook vonden ze dat het te lang duurde. Mijn handboeien mochten na een tijdje los. Uiteindelijk bleek dat ik naar de afdeling kon worden overgebracht. Daar ben ik nu nog steeds.
O, dit is een iets langer antwoord dan gedacht
. Bedankt voor de sterktewensen.
zondag 2 juli 2017 om 20:54
Ik wil wel een behandeling, maar alleen als die echt aansluit op mijn problemen. Ik heb bijvoorbeeld veel last van add. Ik heb veel chaos in mijn hoofd en kan mijn huishouden niet goed op orde brengen. Ook heb ik geen structuur in mijn leven. Verder wil ik natuurlijk voorkomen dat de spanning weer zo hoog oploopt dat er situaties zoals donderdag ontstaan.BeenThereTrice schreef: ↑02-07-2017 20:26Hoi Zonnebloem,
je kunt de pvp inschakelen. Dat is de patientvertrouwenspersoon. Die heeft elke instelling en moet verplicht bereikbaar zijn op de afdeling, met telefoonnummer. Hij kan je juridische bijstand leveren en weet alles van het af te leggen juridische traject af. Zo heb je in ieder geval een onafhankelijk juridisch iemand die je kan ondersteunen, of je nu klachten hebt of niet.
verder is de afdeling verplicht om je goed te informeren over jou traject. De verpleging zal daar misschien mogelijk geen tijd voor hebben of zeggen dat ze het niet weten. Toch MOETEN ze je informeren, daar heb je recht op.
[...]
Succes daarzo!
Ik zit al lang in het 'psychiatrie circus'. Ik heb het idee niet vooruit te komen. Dit heeft er onder andere mee te maken dat mijn autisme en add diagnose pas heel laat zijn gekomen.
Ik heb al juridische hulp gehad. Mijn advocaat stond vrijdag opeens voor mijn bed. Het kwam op me over alsof hij het verstandig vind dat ik nog een tijdje hier bleef. Ik weet niet zo goed wat ik daarmee aan moet. Ik weet zelf niet wat ik wil, mijn leven is zo'n chaos. Hier heb ik tenminste overzicht. Tegelijkertijd wil ik ook heel graag weer naar huis toe. En het voelt vreemd dat andere mensen dingen voor mij kunnen bepalen.....
En ondertussen beginnen al mijn oud klasgenoten te trouwen. En worden er veel baby's geboren. Ik ben 29 en heb nog geen opleiding afgemaakt. Ik ben veel begonnen maar kon niks afmaken. Dat vind ik wel confronterend.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 03-07-2017 12:07
Reden: 'quote' verwijderd
Reden: 'quote' verwijderd
11.79% gewijzigd
zondag 2 juli 2017 om 20:55
Ik heb je gemeld bij de mods, dit is echt het slechtste advies wat je iemand kan geven!
To, werk mee aan de behandeling en laat je helpen. Je merkt nu vast dat je je beter voelt.
Sterkte.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
zondag 2 juli 2017 om 21:00
Misschien mag je weer naar huis als je ingesteld bent op de medicatie. Helaas kan je nu niet zoveel. Je krijgt een advocaat zoals je gemerkt hebt en moet de zitting met de rechter afwachten. Die bepaalt of je nog langer blijft. De kliniek kan wel fijn zijn om eea op te starten, zodat je bij thuiskomst direct bijvoorbeeld hulp hebt voor structuur in je huishouden etc.?
Sterkte in ieder geval. Maak gebruik van de hulp die je daar kunt krijgen.
Sterkte in ieder geval. Maak gebruik van de hulp die je daar kunt krijgen.
zondag 2 juli 2017 om 21:10
Gelukkig was jij sneller, ik wilde het zojuist ook gaan doen.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
zondag 2 juli 2017 om 21:16
Ik ben zelf lange tijd (1x 1 jaar, daarna 2x 3 maanden) opgenomen geweest, deels vrijwillig, en het heeft mij altijd goed geholpen. Daar kan je juist geholpen worden met de dingen waar je dagelijks tegenaan loopt.eenzonnebloem schreef: ↑02-07-2017 20:54Ik wil wel een behandeling, maar alleen als die echt aansluit op mijn problemen. Ik heb bijvoorbeeld veel last van add. Ik heb veel chaos in mijn hoofd en kan mijn huishouden niet goed op orde brengen. Ook heb ik geen structuur in mijn leven. Verder wil ik natuurlijk voorkomen dat de spanning weer zo hoog oploopt dat er situaties zoals donderdag ontstaan.
Ik zit al lang in het 'psychiatrie circus'. Ik heb het idee niet vooruit te komen. Dit heeft er onder andere mee te maken dat mijn autisme en add diagnose pas heel laat zijn gekomen.
Ik heb al juridische hulp gehad. Mijn advocaat stond vrijdag opeens voor mijn bed. Het kwam op me over alsof hij het verstandig vind dat ik nog een tijdje hier bleef. Ik weet niet zo goed wat ik daarmee aan moet. Ik weet zelf niet wat ik wil, mijn leven is zo'n chaos. Hier heb ik tenminste overzicht. Tegelijkertijd wil ik ook heel graag weer naar huis toe. En het voelt vreemd dat andere mensen dingen voor mij kunnen bepalen.....
En ondertussen beginnen al mijn oud klasgenoten te trouwen. En worden er veel baby's geboren. Ik ben 29 en heb nog geen opleiding afgemaakt. Ik ben veel begonnen maar kon niks afmaken. Dat vind ik wel confronterend.
En vergelijk je niet met anderen, hoe moeilijk ook. Iedereen loopt zijn eigen levenspad en dat is prima. Jouw tijd komt nog wel. Tuurlijk is dat confronterend. En deel dat ook met je behandelaars, mijn behandelaar vindt het een hele gezonde reactie om zulke dingen confronterend te vinden. (Ik zit bij ggz en oud klasgenoot werkt bij de ggz, elke keer als we elkaar kruizen in de wachtkamer voel ik me zo kansloos, maar he het is niet anders).
Sterkte met je behandeling, je komt er sterker uit!
zondag 2 juli 2017 om 21:39
Eenzonnebloem,
Wat knap van je om zo open en eerlijk je verhaal te vertellen. Ik ben er hier weinig tegen gekomen met zulke problemen die daar ook echt voor uit durfden komen.
Het is ook knap dat je je eigen problemen zo goed onderkent.
Wanneer je de kans krijgt wil ik je adviseren om nu alle hulp aan te grijpen die je krijgen kunt. Wanneer je buiten staat kost het weer de groots mogelijke moeite om aan hulp te komen en loop je tegen maandenlange wachtlijsten aan.
Dametje, zorg nu heel goed voor jezelf, Dat is echt het slimste dat je kunt doen.
Ik vraag mij ook af of begeleid wonen voor jou geen mogelijkheid is om je leven weer op de rit te krijgen en weer een normaal ritme te krijgen.
Wat knap van je om zo open en eerlijk je verhaal te vertellen. Ik ben er hier weinig tegen gekomen met zulke problemen die daar ook echt voor uit durfden komen.
Het is ook knap dat je je eigen problemen zo goed onderkent.
Wanneer je de kans krijgt wil ik je adviseren om nu alle hulp aan te grijpen die je krijgen kunt. Wanneer je buiten staat kost het weer de groots mogelijke moeite om aan hulp te komen en loop je tegen maandenlange wachtlijsten aan.
Dametje, zorg nu heel goed voor jezelf, Dat is echt het slimste dat je kunt doen.
Ik vraag mij ook af of begeleid wonen voor jou geen mogelijkheid is om je leven weer op de rit te krijgen en weer een normaal ritme te krijgen.
Niet geschoten is altijd mis
dinsdag 4 juli 2017 om 10:47
Begeleid wonen is een optie, of veel begeleiding thuis. Ik woon op dit moment nog bij mijn ex. Ik ben op zoek naar een plek voor mezelf. Ik probeer uit te vinden wat het beste bij mijn past.Bitje93 schreef: ↑02-07-2017 21:39Eenzonnebloem,
Wat knap van je om zo open en eerlijk je verhaal te vertellen. Ik ben er hier weinig tegen gekomen met zulke problemen die daar ook echt voor uit durfden komen.
Het is ook knap dat je je eigen problemen zo goed onderkent.
Wanneer je de kans krijgt wil ik je adviseren om nu alle hulp aan te grijpen die je krijgen kunt. Wanneer je buiten staat kost het weer de groots mogelijke moeite om aan hulp te komen en loop je tegen maandenlange wachtlijsten aan.
Dametje, zorg nu heel goed voor jezelf, Dat is echt het slimste dat je kunt doen.
Ik vraag mij ook af of begeleid wonen voor jou geen mogelijkheid is om je leven weer op de rit te krijgen en weer een normaal ritme te krijgen.
Ik heb gelukkig al goede begeleiding, al is deze niet erg intensief.
dinsdag 4 juli 2017 om 11:02
Wat vervelend voor je Bloempje.
Aan de andere kant, misschien is het wel goed voor je wanneer je eventjes wat rust en regelmaat krijgt. Je had al het plan om een vrijwillige opname te vragen, wat is voor jou dan het verschil tussen vrijwillig en gedwongen ?
Voel je dit als een aanval of een veroordeling ?
Laat ze daar lekker je lichaam goed instellen op medicijnen zodat dit je niet binnen no-time weer overkomt. Geniet er even van dat er lekker voor je gezorgd wordt. Leer weer een vast ritme in je leven te krijgen.
Natuurlijk begrijp ik dat je met dit weer liever naar het strand gaat dan daar gedwongen te zitten maar ik weet zeker dat deze mensen het beste met je voor hebben.
En blijf van je af schrijven hier op het forum. Er zijn mensen die je lezen en die bereid zijn om je een hart onder de riem te steken.
Aan de andere kant, misschien is het wel goed voor je wanneer je eventjes wat rust en regelmaat krijgt. Je had al het plan om een vrijwillige opname te vragen, wat is voor jou dan het verschil tussen vrijwillig en gedwongen ?
Voel je dit als een aanval of een veroordeling ?
Laat ze daar lekker je lichaam goed instellen op medicijnen zodat dit je niet binnen no-time weer overkomt. Geniet er even van dat er lekker voor je gezorgd wordt. Leer weer een vast ritme in je leven te krijgen.
Natuurlijk begrijp ik dat je met dit weer liever naar het strand gaat dan daar gedwongen te zitten maar ik weet zeker dat deze mensen het beste met je voor hebben.
En blijf van je af schrijven hier op het forum. Er zijn mensen die je lezen en die bereid zijn om je een hart onder de riem te steken.
Niet geschoten is altijd mis
dinsdag 4 juli 2017 om 13:51
Sterkte!eenzonnebloem schreef: ↑04-07-2017 10:42Bedankt voor jullie reacties.
De rechter is net langs geweest, ik heb gehoord dat ik moet blijven.
Maximaal drie weken min de tijd die ik hier al zit. Ik vind het echt verschrikkelijk. Maar het is niet anders.....
vrijdag 7 juli 2017 om 22:23
Hallo allemaal,
Bedankt voor jullie berichten.
Ik ben nu alweer een week opgenomen. Ik ben inmiddels verplaatst naar een andere afdeling. De eerste afdeling was helemaal afgesloten. Het was er erg onrustig. Er waren mensen aan het schreeuwen en soms kreeg er iemand een injectie. Ook werden er soms mensen naar de separeer gebracht. Verder liep er iemand verward naakt rond. Ik merkte er echter niet zoveel van en zat veel op mijn kamer.
Nu zit ik op een half open afdeling. Zelf mag ik nog niet naar buiten toe zonder begeleiding. Ik merk dat veel mensen hier schizofrenie hebben. Ze zijn ernstig in de war en de complottheoriën vliegen me om de oren. Twee vrouwen denken zwanger te zijn. Een andere vrouw denkt dat de hele afdeling zal worden gefusilleerd door het leger omdat een van de patiënten zich niet lekker voelt
(ze denkt dat ze tbc heeft). Weer een andere patiënte zit hier al negen maanden, maar beweerd dat er niks met haar aan de hand is en dat ze hier tegen haar zin is opgesloten. Het is een bonte verzameling van mensen hier. Sommigen barsten spontaan in lachen uit of houden hele verhalen tegen iemand die er niet is.
Ik voel me hier niet zo op mijn plek. Het eten is niet zo lekker. Het wordt opgewarmd in een oven en is erg slap en smakeloos. Het is bijna standaard dat er vergeten wordt dat ik vegetariër ben. Wel is de verpleging erg aardig en alles is hier schoon. De wifi doet het helaas niet en er is maar een gezamenlijke computer. Die heb ik nu weten te bemachtigen.
Ik zit een beetje in een dip. Het is warm op mijn kamer en het raam mag niet open. Ik voel me depressief en denk de hele tijd aan alles wat niet lukt. Ik vind het moeilijk om positief naar de toekomst te kijken.
Ik heb vandaag de hele dag in bed gelegen ondanks dat er een dagprogramma is. Het lukte me niet om eruit te komen. Ik weet dat het me helpt om wat te gaan doen, maar voor mij is dat een hele grote stap. Er was een lieve verpleegster die steeds kwam kijken. Ze maakte zich zorgen om mij. Ook de andere verpleging is erg aardig.
Het voelt zo zinloos om hier nog te zijn. Ik ben geen gevaar meer voor mezelf. Ik zou zo graag weer terug naar huis gaan.
Bedankt voor jullie berichten.
Ik ben nu alweer een week opgenomen. Ik ben inmiddels verplaatst naar een andere afdeling. De eerste afdeling was helemaal afgesloten. Het was er erg onrustig. Er waren mensen aan het schreeuwen en soms kreeg er iemand een injectie. Ook werden er soms mensen naar de separeer gebracht. Verder liep er iemand verward naakt rond. Ik merkte er echter niet zoveel van en zat veel op mijn kamer.
Nu zit ik op een half open afdeling. Zelf mag ik nog niet naar buiten toe zonder begeleiding. Ik merk dat veel mensen hier schizofrenie hebben. Ze zijn ernstig in de war en de complottheoriën vliegen me om de oren. Twee vrouwen denken zwanger te zijn. Een andere vrouw denkt dat de hele afdeling zal worden gefusilleerd door het leger omdat een van de patiënten zich niet lekker voelt
(ze denkt dat ze tbc heeft). Weer een andere patiënte zit hier al negen maanden, maar beweerd dat er niks met haar aan de hand is en dat ze hier tegen haar zin is opgesloten. Het is een bonte verzameling van mensen hier. Sommigen barsten spontaan in lachen uit of houden hele verhalen tegen iemand die er niet is. Ik voel me hier niet zo op mijn plek. Het eten is niet zo lekker. Het wordt opgewarmd in een oven en is erg slap en smakeloos. Het is bijna standaard dat er vergeten wordt dat ik vegetariër ben. Wel is de verpleging erg aardig en alles is hier schoon. De wifi doet het helaas niet en er is maar een gezamenlijke computer. Die heb ik nu weten te bemachtigen.
Ik zit een beetje in een dip. Het is warm op mijn kamer en het raam mag niet open. Ik voel me depressief en denk de hele tijd aan alles wat niet lukt. Ik vind het moeilijk om positief naar de toekomst te kijken.
Ik heb vandaag de hele dag in bed gelegen ondanks dat er een dagprogramma is. Het lukte me niet om eruit te komen. Ik weet dat het me helpt om wat te gaan doen, maar voor mij is dat een hele grote stap. Er was een lieve verpleegster die steeds kwam kijken. Ze maakte zich zorgen om mij. Ook de andere verpleging is erg aardig.
Het voelt zo zinloos om hier nog te zijn. Ik ben geen gevaar meer voor mezelf. Ik zou zo graag weer terug naar huis gaan.
