Psyche
alle pijlers
Ophogen citalopram ervaringen?
dinsdag 20 oktober 2020 om 22:13
Sinds eind Augustus slik ik citalopram in verband met een angststoornis. Begonnen met 10 mg voor een paar dagen en daarna naar 20 mg. Bij dit alles behoorlijk last gehad van bijwerkingen zowel fysiek als extra angst en paniek. Na bijna 7 weken op 20 mg zijn dingen zeker verbeterd maar is het resultaat nog niet voldoende. Vandaag in overleg met de psychiater besloten om toch te verhogen naar 30 mg. Ik hoop ontzettend dat deze dosis de scherpe randjes van nare angsten/gedachten gaat halen maar ik zie enorm op tegen de ophoging. Ben bang voor de bijwerkingen en weer de extra angst. Kan wel huilen alleen bij het idee. Is er iemand die ervaring heeft met deze ophoging en mij een beetje gerust kan stellen? Ik weet dat ervaringen per persoon kan verschillen maar ik zou wel wat positieve verhalen kunnen gebruiken.
dinsdag 20 oktober 2020 om 22:20
woensdag 21 oktober 2020 om 09:54
Lief dat je weer reageert, vandaag de eerste keer 30 mg. Vanochtend ingenomen dus ben benieuwd. Ik heb een paar maanden geleden m’n leven behoorlijk in elkaar zien storten door die angststoornis ellende. Van iemand die alles aan kon en er altijd voor iedereen was bleef een heel klein hoopje gestresste ellende over. Ik merk dat ik nog steeds heel wankel ben en weinig kan hebben. Iedere kleine verandering levert uren piekermateriaal op. Zo’n ophoging is dus op voorhand al goed voor stress en paniek. Laten we hopen dat het meevalt en vooral dat het het gewenste effect oplevert.
woensdag 21 oktober 2020 om 16:43
Geen tips, maar ik voel met je mee! Hier ook een angststoornis sinds een aantal maanden en het is slopend.
Ik heb medicatie in huis, maar durf niet te starten ivm de vele mogelijke bijwerkingen en ik heb een ontzettend negatieve ervaring met een AD in het verleden (vreselijk veel bijwerkingen op de eerste tablet en doodziek geweest).
Heel veel sterkte!!
Ik heb medicatie in huis, maar durf niet te starten ivm de vele mogelijke bijwerkingen en ik heb een ontzettend negatieve ervaring met een AD in het verleden (vreselijk veel bijwerkingen op de eerste tablet en doodziek geweest).
Heel veel sterkte!!
woensdag 21 oktober 2020 om 18:01
Hi mallebeppie wat een ellende hé. M’n hele leven stond/staat op z’n kop. Ik was altijd wel iemand die over dingen kon piekeren en altijd de zaken extreem goed regelde maar kon ook 100 dingen tegelijkertijd doen, genoot van mijn gezin, werk, hobby’s en sociaal leven maar nu voelt iedere dag als een strijd. Ongelooflijk vermoeiend. Hoop dat jij snel de weg naar boven weet te vinden!
woensdag 21 oktober 2020 om 18:44
Hoi Lau, dat hoop ik ook voor jou uiteraard! Heb je ook andere (professionele) hulp?
Wel fijn om te lezen dat je in elk geval al wel een beetje effect merkt van de medicijnen.
Ik kan ook enorm vast lopen in piekeren en over analyseren. Met de hulp die ik nu heb, probeer ik daar nu aan te werken. Want ook bij angstklachten spelen je gedachten een grote rol.
Wat moeilijk hè?
Wel fijn om te lezen dat je in elk geval al wel een beetje effect merkt van de medicijnen.
Ik kan ook enorm vast lopen in piekeren en over analyseren. Met de hulp die ik nu heb, probeer ik daar nu aan te werken. Want ook bij angstklachten spelen je gedachten een grote rol.
Wat moeilijk hè?
woensdag 21 oktober 2020 om 19:18
Hi, ja ik kan echt al een stuk meer dan een paar weken geleden; ik sport weer, spreek weer af met vriendinnen, doe weer dingen met de kinderen en ga vanaf volgende week weer een paar uurtjes per week werken. Alleen dat hoofd blijft toch maar gaan met hele nare gedachtes waar ik mij volledig in vast kan draaien en waar ik heel verdrietig, gestresst en paniekerig van word met alle fysieke en lichamelijke klachten weer tot gevolg. Met de ophoging hopen we ook dit te verminderen. Op dit moment heb ik elke week een gesprek gespecialiseerd verpleegkundige ggz in afwachting van ruimte bij de psycholoog om cognitieve gedragstherapie te gaan volgen. Welke hulp heb jij precies (als je dat wilt vertellen hoor!). Ik vind het heel moeilijk en verdrietig. Voel mij ook heel schuldig naar de lieve mensen om mij heen die er zo ontzettend voor mij zijn maar die mij nog steeds vaak zo bang en verdrietig zien. Ik had nooit verwacht dat ik zo diep zou komen te zitten. Heb jij al eerder last gehad van angsten of ben jij er ook zo door overvallen?
