Psyche
alle pijlers
Opname op PAAZ
zaterdag 1 december 2018 om 19:38
Mijn ervaring is dat vrijwillige opname bijna niet te regelen is, en dat het een utopie is dat je er tot rust komt.
Echt het is een noodgreep, als het niet anders kan. Je zit tussen andere ptn. die ook op hun slechtst zijn en dat is - zacht uitgedrukt - NIET tof. En al helemaal niet rustgevend dus.
(met Google kun trouwens denk ik ook nog wel wat oude topics van hier vinden).
Als je vooral rust nodig hebt maar geen gevaar voor jezelf of omgeving bent, kun je beter ergens een huisje huren en op die manier er even tussenuit gaan. Meen ik serieus, niet sarcastisch.
(en niet om je bang te maken, maar ‘veilig’ is een psychiatrische afdeling ook niet. Heb me nergen zo onveilig gevoeld als daar!)
Echt het is een noodgreep, als het niet anders kan. Je zit tussen andere ptn. die ook op hun slechtst zijn en dat is - zacht uitgedrukt - NIET tof. En al helemaal niet rustgevend dus.
(met Google kun trouwens denk ik ook nog wel wat oude topics van hier vinden).
Als je vooral rust nodig hebt maar geen gevaar voor jezelf of omgeving bent, kun je beter ergens een huisje huren en op die manier er even tussenuit gaan. Meen ik serieus, niet sarcastisch.
(en niet om je bang te maken, maar ‘veilig’ is een psychiatrische afdeling ook niet. Heb me nergen zo onveilig gevoeld als daar!)
.
zaterdag 1 december 2018 om 19:46
Wat een ellende, sterkte... Inderdaad vraag hulp aan je omgeving, dat zij je zoveel mogelijk kunnen ontlasten.
Een vrijwillige opname is inderdaad haast niet te regelen, misschien via wachtlijsten bij de GGz. Maar verwacht dan geen behandeling. Ook de meeste behandelingen worden op de poli, in dagbehandeling of deeltijd gedaan. Klinisch gebeurt haast niet meer. Plus er zijn lange wachtlijsten voor. Ik denk dat stap 1 is dat je doorverwezen wordt naar de GGz. En van daaruit verder. Er zal ook eerst goed onderzocht moeten worden wat er allemaal speelt. En daarna een plan worden gemaakt.
Ik heb meerdere lange (paar maanden) en korte (meestal 1 week) opnames gehad (PAAZ de 1e keer, verder acute psychiatrie / medium care / high care bij de GGz). Je wordt er even stilgezet, maar verder is het echt geen "warm bad". Je kunt je ei kwijt bij de verpleging, maar zij zijn er niet om echt een therapie te geven. Plus wat hierboven al geschreven is, iedereen zit er op zijn slechtst. Ik ben al een paar keer bedreigd door een groepsgenoot en dat heeft best veel impact gehad. Als je maar half kunt, kies dan voor therapie vanuit huis.
Een vrijwillige opname is inderdaad haast niet te regelen, misschien via wachtlijsten bij de GGz. Maar verwacht dan geen behandeling. Ook de meeste behandelingen worden op de poli, in dagbehandeling of deeltijd gedaan. Klinisch gebeurt haast niet meer. Plus er zijn lange wachtlijsten voor. Ik denk dat stap 1 is dat je doorverwezen wordt naar de GGz. En van daaruit verder. Er zal ook eerst goed onderzocht moeten worden wat er allemaal speelt. En daarna een plan worden gemaakt.
Ik heb meerdere lange (paar maanden) en korte (meestal 1 week) opnames gehad (PAAZ de 1e keer, verder acute psychiatrie / medium care / high care bij de GGz). Je wordt er even stilgezet, maar verder is het echt geen "warm bad". Je kunt je ei kwijt bij de verpleging, maar zij zijn er niet om echt een therapie te geven. Plus wat hierboven al geschreven is, iedereen zit er op zijn slechtst. Ik ben al een paar keer bedreigd door een groepsgenoot en dat heeft best veel impact gehad. Als je maar half kunt, kies dan voor therapie vanuit huis.
anoniem_35141 wijzigde dit bericht op 01-12-2018 19:48
9.61% gewijzigd
zaterdag 1 december 2018 om 20:08
zaterdag 1 december 2018 om 21:20
Wat rot dat je je zo voelt en dat je thuis geen rust kunt vinden. Ik heb ervaring met opname en ik sluit me helemaal aan bij de rest: als het even kan, niet doen. Het is met afstand de onveiligste plek waar ik ooit ben geweest. Daar zijn heeft PTSS bij mij veroorzaakt, ik ben nu bijna vijf jaar later al maanden bezig met wekelijkse EMDR om daar vanaf te komen. Er zitten mensen met wie het echt heel, heel slecht gaat, dat is geen rustige omgeving. Ik krijg wel eens het idee dat mensen denken dat een kliniek een soort kuuroord is, maar dat is het dus niet. Ik ging er slecht in, maar ik kwam er nog heel veel slechter - knettersuicidaal - uit. Ik hoop dat je inderdaad vriendinnen of familie hebt die je een paar dagen kunnen opvangen. Sterkte!
zaterdag 1 december 2018 om 23:16
Jeetje, als ik dit zo lees van jullie is het niet zo’n goed idee dus.
Nu had ik er ook al niet een rustoord idee bij hoor maar juist dat je er keihard aan jezelf moet werken.
Ik ken ook verhalen van mensen die het juist wel als positief ervaren hebben en er goed uit gekomen zijn.
Helaas heb ik niet echt een netwerk om me heen en vriendinnen ook niet echt.
Vanwege mijn zoon is het thuis ook niet altijd makkelijk en loop je constant op eieren dus vandaar dat ik aan deze mogelijkheid dacht.
Goed om jullie ervaringen te lezen, ik neem ze mee in mijn overweging.
Dankjewel allemaal!
Nu had ik er ook al niet een rustoord idee bij hoor maar juist dat je er keihard aan jezelf moet werken.
Ik ken ook verhalen van mensen die het juist wel als positief ervaren hebben en er goed uit gekomen zijn.
Helaas heb ik niet echt een netwerk om me heen en vriendinnen ook niet echt.
Vanwege mijn zoon is het thuis ook niet altijd makkelijk en loop je constant op eieren dus vandaar dat ik aan deze mogelijkheid dacht.
Goed om jullie ervaringen te lezen, ik neem ze mee in mijn overweging.
Dankjewel allemaal!
zaterdag 1 december 2018 om 23:28
Het klinkt alsof die verhalen die jij hebt gehoord vooral over behandelopnames gaan. Een opname op de paaz is doorgaans geen behandelopname maar een crisisopname.
Ik zou inzetten op een week of een paar weken in een huisje om tot rust te komen. Daarna zou ik samen met het sociaal team in jouw woonplaats/wijk gaan kijken wat er mogelijk is om jou te ontlasten in de zorg. Iemand om mee te praten voor jou, iemand die wekelijks wat met je zoon gaat doen zodat jij wat tijd voor jezelf hebt, misschien af en toe logeeropvang zodat hij af en toe een weekeind uit logeren kan (zoon een leuk weekeind weg, jij rust)... er is best veel te regelen.
Ik zou inzetten op een week of een paar weken in een huisje om tot rust te komen. Daarna zou ik samen met het sociaal team in jouw woonplaats/wijk gaan kijken wat er mogelijk is om jou te ontlasten in de zorg. Iemand om mee te praten voor jou, iemand die wekelijks wat met je zoon gaat doen zodat jij wat tijd voor jezelf hebt, misschien af en toe logeeropvang zodat hij af en toe een weekeind uit logeren kan (zoon een leuk weekeind weg, jij rust)... er is best veel te regelen.
zondag 2 december 2018 om 01:18
Celaena_Aelin schreef: ↑01-12-2018 23:28Het klinkt alsof die verhalen die jij hebt gehoord vooral over behandelopnames gaan. Een opname op de paaz is doorgaans geen behandelopname maar een crisisopname.
Ik zou inzetten op een week of een paar weken in een huisje om tot rust te komen. Daarna zou ik samen met het sociaal team in jouw woonplaats/wijk gaan kijken wat er mogelijk is om jou te ontlasten in de zorg. Iemand om mee te praten voor jou, iemand die wekelijks wat met je zoon gaat doen zodat jij wat tijd voor jezelf hebt, misschien af en toe logeeropvang zodat hij af en toe een weekeind uit logeren kan (zoon een leuk weekeind weg, jij rust)... er is best veel te regelen.
Inderdaad.
‘Aan jezelf werken’ (sowieso een erg vaag begrip) kun je pas als er een plan van aanpak ligt, er een behandeldoel is, en dan nog kan dat meestal gewoon ambulant/ in deeltijd.
Als er acute nood is wordt zo’n opname (die zo kort mogelijk gehouden wordt) wel eens gebruikt om zo’n plan op te stellen, maar de opname zelf is echt geen behandeling.
.
zondag 2 december 2018 om 08:21
zondag 2 december 2018 om 12:12
Hier ook ervaring met opnames en dat was geen pretje. Veel spanning tussen patiënten onderling, iedereen is op zn slechts. Rust is denk ik het laatste wat je daar vind.stippelbeestje schreef: ↑01-12-2018 23:16Jeetje, als ik dit zo lees van jullie is het niet zo’n goed idee dus.
Nu had ik er ook al niet een rustoord idee bij hoor maar juist dat je er keihard aan jezelf moet werken.
Ik ken ook verhalen van mensen die het juist wel als positief ervaren hebben en er goed uit gekomen zijn.
Helaas heb ik niet echt een netwerk om me heen en vriendinnen ook niet echt.
Vanwege mijn zoon is het thuis ook niet altijd makkelijk en loop je constant op eieren dus vandaar dat ik aan deze mogelijkheid dacht.
Goed om jullie ervaringen te lezen, ik neem ze mee in mijn overweging.
Dankjewel allemaal!
Aan jezelf werken is ook lastig tijdens een opname, er worden meestal geen behandelingen geboden alleen soms wat activiteiten met een activeringsdoel, in de klinieken waar ik ben geweest was dat o.a. wandelen, knutselen, koken, gewoon simpele dingen dus, maar zelfs dat is er niet altijd. En dit gaat op een heel laag niveau omdat de meeste mensen daar gewoon te ziek zijn.
Ergens een huisje huren of een kamer in een hotel is misschien een betere optie als het je echt om de rust gaat en om thuis even weg te zijn. Misschien kun je iets in de buurt van je huis huren zodat je bijvoorbeeld gesprekken met de praktijkondersteuner kunt doen of zodat je tussendoor toch even thuis kunt zijn.
Mij geeft een dagplanning rust, dan kan ik activiteiten en rust beter in balans brengen, anders raas ik maar door. Gaat je zoon al naar school? Zou je je dag zo in kunnen delen dat je vooral dingen voor jezelf doet als je zoon naar school is?
maandag 3 december 2018 om 09:46
maandag 3 december 2018 om 14:55
Wat lief dat je ernaar vraagt strontvliegje!
Ze heeft me met spoed doorverwezen naar de psychiater in het ziekenhuis en daar kan ik woensdag al terecht.
Er gaat dan gekeken worden wat er nodig is en mogelijk is dat toch een opname maar dat is nog helemaal niet zeker.
Het liefste blijf ik natuurlijk gewoon thuis maar liever niet alleen vanwege de paniekaanvallen.
Gelukkig heeft mijn man de mogelijkheid thuis te werken dus dat is geen probleem.
Van de huisarts mag ik de oxazepam nog gewoon blijven slikken tot duidelijk is wat we gaan doen.
Ik slik maar twee keer per dag 10 mg dus dat valt reuze mee.
Vandaag kon ik voor het eerst weer een beetje licht aan het einde van de tunnel zien dus dat is al een kleine verbetering.
Voor degenen die voorstelden ergens een huisje te huren of een retraite te doen; dat is voor mij geen optie.
Het is niet zozeer dat ik behoefte heb aan alleen zijn, helemaal niet zelfs want dat vind ik niet fijn nu.
En ik ben nu ook wel zover dat ik niet toch van alles ga lopen doen dus thuis vind ik wel rust nu.
Het gaat er meer om dat ik van de paniekaanvallen af wil en door ergens anders te gaan zitten raak ik die ook niet kwijt.
Nou ja, er gaat in ieder geval aan gewerkt worden nu.
Ze heeft me met spoed doorverwezen naar de psychiater in het ziekenhuis en daar kan ik woensdag al terecht.
Er gaat dan gekeken worden wat er nodig is en mogelijk is dat toch een opname maar dat is nog helemaal niet zeker.
Het liefste blijf ik natuurlijk gewoon thuis maar liever niet alleen vanwege de paniekaanvallen.
Gelukkig heeft mijn man de mogelijkheid thuis te werken dus dat is geen probleem.
Van de huisarts mag ik de oxazepam nog gewoon blijven slikken tot duidelijk is wat we gaan doen.
Ik slik maar twee keer per dag 10 mg dus dat valt reuze mee.
Vandaag kon ik voor het eerst weer een beetje licht aan het einde van de tunnel zien dus dat is al een kleine verbetering.
Voor degenen die voorstelden ergens een huisje te huren of een retraite te doen; dat is voor mij geen optie.
Het is niet zozeer dat ik behoefte heb aan alleen zijn, helemaal niet zelfs want dat vind ik niet fijn nu.
En ik ben nu ook wel zover dat ik niet toch van alles ga lopen doen dus thuis vind ik wel rust nu.
Het gaat er meer om dat ik van de paniekaanvallen af wil en door ergens anders te gaan zitten raak ik die ook niet kwijt.
Nou ja, er gaat in ieder geval aan gewerkt worden nu.
maandag 3 december 2018 om 15:01
FadeToBlack schreef: ↑03-12-2018 14:43Oprechte vraag aan de ervaringsdeskundigen: wanneer is opname wel verstandig? En wat is dan de meerwaarde?
Wanneer er sprake is van dermate crisis dat het niet meer veilig is thuis, of een behandelopname (lang) of korte opname met een duidelijk doel zoals (snel) instellen op- of switchen van medicatie.
.
maandag 3 december 2018 om 15:05
In mijn optiek alleen als je een gevaar bent voor jezelf of je omgeving (crisisopname) of als er echt een behandelplan is wat onmogelijk in de ambulante setting plaats kan vinden (behandelopname) vanwege het risico op enorme terugvallen (eetstoornis, psychoses) of omdat de mogelijkheid om je steeds thuis terug te trekken en dus je problemen te ontvluchten je herstel ondermijnt.FadeToBlack schreef: ↑03-12-2018 14:43Oprechte vraag aan de ervaringsdeskundigen: wanneer is opname wel verstandig? En wat is dan de meerwaarde?
maandag 3 december 2018 om 15:08
Bij mij alleen als ik gevaar ben voor mezelf of omgeving. Acuut suïcidaal.FadeToBlack schreef: ↑03-12-2018 14:43Oprechte vraag aan de ervaringsdeskundigen: wanneer is opname wel verstandig? En wat is dan de meerwaarde?
Voor de rest word ik er niet beter van.
Genezen doe ik thuis, sinds ik dat weet, zorg ik ervoor dat mijn crisis mijn verantwoording blijft en kan ik het in mijn veilige omgeving oplossen. Dat heeft wel aantal jaren gekost.
(3x opgenomen geweest, 1x 1jaar op de PAAZ - belachelijk lang, maar weinig keus - 2x 6 maanden)
maandag 3 december 2018 om 15:11
Opname was bij mij meestal als ik een gevaar was voor mezelf (heel suïcidaal met haast), dat waren crisisopnames. Soms vrijwillig, een paar keer niet. Maar ook weleens als ik mijn hoofd en lijf zo overvraagd had en het weer die kant op ging; dan een week op een open afdeling (time-out opname) om erger te voorkómen. Dan moest er wel plek zijn, daar zijn wachtlijsten voor.
maandag 3 december 2018 om 23:01
@Stippelbeestje, wat fijn dat je overmorgen al terecht kan. Sterkte ermee!
De anderen bedankt voor de antwoorden op mijn vragen over opname. Het moet een hele nare ervaring zijn, heb ik al vaker gehoord. Mijn man is op de PAAZ opgenomen geweest, en hij heeft het juist als een goede tijd ervaren. Het was ook een fijne afdeling (vooral het gesloten deel), met erg betrokken personeel.
De anderen bedankt voor de antwoorden op mijn vragen over opname. Het moet een hele nare ervaring zijn, heb ik al vaker gehoord. Mijn man is op de PAAZ opgenomen geweest, en hij heeft het juist als een goede tijd ervaren. Het was ook een fijne afdeling (vooral het gesloten deel), met erg betrokken personeel.
dinsdag 4 december 2018 om 01:03
Helemaal eens met bovenstaande.Anoniem262821034 schreef: ↑01-12-2018 19:38Mijn ervaring is dat vrijwillige opname bijna niet te regelen is, en dat het een utopie is dat je er tot rust komt.
Echt het is een noodgreep, als het niet anders kan. Je zit tussen andere ptn. die ook op hun slechtst zijn en dat is - zacht uitgedrukt - NIET tof. En al helemaal niet rustgevend dus.
(met Google kun trouwens denk ik ook nog wel wat oude topics van hier vinden).
Als je vooral rust nodig hebt maar geen gevaar voor jezelf of omgeving bent, kun je beter ergens een huisje huren en op die manier er even tussenuit gaan. Meen ik serieus, niet sarcastisch.
(en niet om je bang te maken, maar ‘veilig’ is een psychiatrische afdeling ook niet. Heb me nergen zo onveilig gevoeld als daar!)
dinsdag 4 december 2018 om 01:05
Als iemand een gevaar is voor zichzelf, mits er dan ook behandeld wordt. En als je vrijwillig gaat ook alleen als er behandeld wordt. Heb te veel gezien en meegemaakt dat ze je maanden zoethouden met kleurplaten kleuren terwijl ze je gewoon therapie o.i.d. kunnen geven. Ik zie dus geen meerwaarde meer en laat me alleen nog opnemen als het voor thuis niet meer acceptabel is dat ik er ben.FadeToBlack schreef: ↑03-12-2018 14:43Oprechte vraag aan de ervaringsdeskundigen: wanneer is opname wel verstandig? En wat is dan de meerwaarde?
