Oppervlakkig leven

Best wel herkenbaar, behalve dan dat mijn leven niet oppervlakkig is door het hebben van kinderen. Maar het contrast wat je beschrijft tussen werk en prive wel. Bij mij komt het dat ik op mijn werk heel veel plezier heb, best wel mijn mannetje MOET staan (wat wel es vermoeiend is), wel kom aan mijn etentjes, reisjes, lunches en andere leuke uitjes dat ik er ook niet altijd zin in heb prive. Maar daardoor ontbreekt het wel en dat klopt dan ook niet voor mijn gevoel. Alsof mijn werkleven te druk is en in mijn geval ook nog een gezin, kom ik er mentaal niet aan toe (onzin, kwestie van prioriteiten, maar toch) maar mis het wel.



Ik ben al aan het wijzigen



Waarschijnlijk in een tijd beland waarin je beseft dat al die oppervlakkigheid niet zaligmakend is en de prive dingen als het er op aan komt juist wel? Het kost even om uit die verlegenheid (comfortzone) te komen, maar erbij stil staan is de eerste stap

Tsja,

vind je zelf dat je een oppervlakkig leven leidt? Of denk je dat anderen dat kunnen denken? Vanuit een soort helicopterview: jeetje, wat doe ik toch weinig.

Doe gewoon de dingen waarvan je echt geniet. En niet waar de zgn. 'vrouw van nu' allemaal van zou moeten genieten. Misschien ben je gewoon een huismus? Ik wel, ik vind het heerlijk om thuis lekker te scharrelen. Heb zeker creatieve projectjes thuis, maar vind het ook prima om 's avonds wat op de bank te hangen met m'n laptoppie en de teevee aan. Lees ik m'n email, een stukkie van het viva-forum.

Ik ga heus mijn huis wel uit, maar ik ben absoluut geen socioholic. Het schijnt wel een soort 'must' te zijn, lijkt het af en toe, vanuit de media. Heeeeerlijk lekker veel party's, reisjes, culturele uitstapjes, agenda volproppeeeeeeh.

Nou, ik word dus gek van een volle agenda. En ik moet in de stemming zijn om onder nieuwe gezichten te komen. Verlegen ben ik niet, soms introvert/sociaal onwillig , dus ik heb ook niet overal zin in. Natuurlijk heb je liever je favoriete vrienden om je heen dan dat je bijvoorbeeld op een familiefeest van je schoonfamilie bent.

Nouja, wat ik dus wil zeggen, niet te hard over jezelf oordelen. Het is ook moeilijk om mensen te vinden met wie je echt een vriend(inn)en-klik hebt. Soms moet het even groeien, soms gaat het helemaal vanzelf. Geniet gewoon van je vrienden. Wie heeft ooit gezegd dat je pas met veel vrienden gelukkig bent?

Beter een paar goeie vrienden dan twintig kennissen die je wel graag in je gezelschap willen hebben, maar waar je niet terecht kunt voor echte steun en support, bij bv. liefdesverdriet. Of dit soort dingen, for that matter.



Ik hoop dat je hier wat aan hebt, hou je taaj in ieder geval!





Kekkie

.

quote:lieveranoniem schreef op 07 november 2008 @ 22:47:

[...]





Jammer dat er zo weinig reacties komen op dit topic.

Ik herken het wel. Materieel alles prima voor elkaar, prima opleiding, werk, huis, auto, maar weinig echte contacten. Vind het ook allemaal te oppervlakkig en zou meer willen genieten, meer energie willen hebben, enthousiaster willen zijn. Maar hoe krijg je dat voor elkaar?



Misschien komen er weinig reacties omdat het moelijk is om een ander te vertellen hoe ze een minder oppervlakkig leven kunnen krijgen. Ik weet het niet, ik vind mijn eigen leven namelijk helemaal niet oppervlakkig, maar om nou een ander voor te schrijven hoe het moet...tja, ik zou het niet weten.



Misschien is het ook moeilijk in te schatten wat mensen bedoelen met oppervlakkig leven. Zoek je naar zingeving? Of meer bewustzijn? Of meer contact met mensen?



Ik zal eens een poging doen iets nuttigs op te schrijven...



Ik doe eignelijk altijd alleen maar dingen waar ik volledig achter sta.

Ik ben geen rebel hoor, maar ik denk dat ik al snel door had dat materiele zaken ook maar spullen zijn. Niets meer dan dat. Dus ik ben niet zo veeleisend op dat gebied. Wle op andere gebieden, zo heb ik eignelijk sinds ik het huis uit ben gegaan op 18 jarige leeftijd, gewoon gedaan wat ik wil. Studie gekozen omdat ik het wou, niet omdat mijn ouders iets wilden. Nou ja, en zo kan ik even doorgaan.



Misschien kun je oefeningen doen om meer te genieten van het 'nu' en meer naar je eigen gevoel te luisteren. Op het internet zijn heel veel dingen te vinden, sommige werken voor de een, andere dingen werken voor de ander. Je hoeft geen yoga meditatie goeroe te zijn om meer van het 'nu' te genieten.



Bij mij helpt het als ik tijd voor mezelf heb. Zonder afleiding, geen tv, internet, ipod of weet ik wat. Zo loop ik van mijn werk elke dag naar huis, da's ongeveer 35 minuten en dat probeer ik zo 'bewust' mogelijk te doen. Niet teveel aan andere dingen te denken, maar gewoon, lopen. Ik hoef ook niet in de tussentijd de tijd 'nuttig' te gebruiken door aan werk dingen te denken of zo. Nee, gewoon lopen en de grond voelen en de wind in mijn gezicht en luisteren naar de geluiden op straat. Een beetje als in een 'mindfullness', daar is ook een topic voor. Dat is echt mijn manier om weer helemaal tot het 'nu' te komen. Soms lukt dat beter dan de andere keer en ook dat accepteer ik gewoon. Ga niet mezelf frustreren omdat ik niet genoeg geniet zeg maar.



Ook probeer ik de dingen van de positieve kant te bekijken. Niet kijken naar wat een ander heeft of doet, maar tevreden zijn met wat je hebt. Dat maakt het leven echt zoveel leuker. Een ding wat ik hiervoor ook bewust niet doe is van doe glossies met gephotoshopte vrouwen lezen. Dan voel ik me altijd weer lelijk, of in ieder geval niet mooi genoeg en arm omdat ik al die dure kleren er in niet kan betalen. OK, dat klinkt een beetje overdreven, maar nu komt het zelfs niet meer in me op een cosmo ofzo te kopen.



OK, en dan nu wat zweveriger.....

Zelf probeer ik elke ochtend (als ik het niet vergeet ) een oefening van de Daila lama te doen. Waarin je je beseft dat je leeft en hoe fijn het is om levend te zijn en om compassie met jezelf en iedereen om je heen te hebben. Dit klinkt misschien erg hoogdravend (durfde het eerst ook niet zo goed op te schrijven, hahaha), maar ik vind het wel fijn om te doen.

quote:heejhallo schreef op 07 november 2008 @ 23:52:Mooie post! Veel goede en wellicht bruikbare adviezen ook voor TO denk ik?

Heejhallo,



Ik hoop dat je dit nog leest....

Kan je je herinneren dat je vorig jaar iemand had gemaild met allerhande adviezen (periode februari)? Dat was ik dus. Helaas heb ik het betreffende emailadres niet meer en weet zodoende ook jouw mailadres niet meer. Wilde je altijd nog bedanken voor de goede adviezen die je had gegeven! Voel me een beetje lullig dat ik dat nooit meer had gedaan, dus nu even via deze weg. Ik heb erg veel aan je adviezen gehad (had ook een en ander opgeschreven in mijn agenda ). Oftewel: bedankt daarvoor!

Hee Shyshy,



Nogal herkenbaar. Niet al mijn materiele zaken zijn op orde, maar daar wordt aan gewerkt.

Vind het echter moeilijker zo in een gevoelsmatig vacuüm te leven. Naast mijn werk ben ik leeg en voel me dan vaak nutteloos.

Zou mijn leven vaak (vreugde)voller willen, maar waarmee weet ik niet, want het lijkt alsof ik nergens enthousiast voor kan worden. Alsof het vuur in me gedoofd is.

Ik weet dat ik teveel in mijn hoofd zit. Weeg alles wat ik doe en zeg af. Waardoor ik kansen misloop, contacten misloop, en daarmee ook plezier. Vraag me vaak teveel af wat "goed" is om te doen of te zeggen. Wat degene die ik wil zijn zou doen of zeggen. En daardoor zit ik weer in mn hoofd in plaats van het moment te beleven. Moeilijk om dit te veranderen als je dit gewend bent te doen. Mensen zeggen weleens dat ik gewoon moet zeggen/doen wat het eerst in me opkomt. Eerlijk gezegd weet ik dat niet eens meer. Dat stemmetje lijkt verstomd.



In ieder geval een knuffel, en de wetenschap dat je niet de enige bent.



Dank voor de tips heejhallo. Soms zit je zo in de "lege staar" dat je ook niet meer kijkt hoe je eruit kunt komen.



Lfs

Hey adriane, dat kan ik me nog wel herinneren. Fijn dat je er wat aan hebt gehad en maak je maar geen zorgen hoor, het maakt niet uit dat je niet hebt terug gemaild. Meestal denk ik "ik doe ook maar wat" het is soms ook maar een beetje uitproberen wat voor je werkt. Er zit niet echt een strategie o.i.d achter



Weet je wat ik vaak denk dat ook meespeelt? We hebben tegenwoordig zoveel keuzes, dat je je al snel afvraagt of je wel de juiste hebt gemaakt. We kunnen vanalles worden, vanalles kopen, vanalles doen zoveel keus dat de 'kans' dat we de 'foute' keuzes maken groot wordt. En in plaats van blij te zijn met wat we doen, maken we ons zorgen of we het wel goed doen. Kijken we alleen naar het verleden of de toekomst. Hadden we niet anders moeten kiezen? Of we denken dat 'later' alles beter wordt. Pas wanneer we klaar zijn met onze studie, of de perfecte baan hebben of in een groter huis wonen kunnen we gelukkig worden.



Terwijl alles niet perfect hoeft te zijn om van de dag te genieten, of gewoon blij met jezelf en je leven te zijn.



In de openingspost schrijft TO dat ze eigenlijk nergens zin in heeft. Dat vind ik moelijk te geloven. Misschien kun je jezelf afvragen wat je het liefts zou doen op dit moment als er geen enkele belemmering zou zijn (financieel, of sociaal geaccepteerd, zonder dat je bang bent voor de reactie van een ander). Misschien heb je wel zin om even niks te doen, dat is ook ergens zin in hebben. Of heb je zin om nieuwe dingen te zien of te doen, nou, dan ga je lekker in je eentje naar het museum, of de film. Het gaat er eignelijk ook in de eerste plaats niet om om ook te doen wat je wilt, maar gewoon te weten te komen naar wat je verlangt, wat je echt wil. en als je eerlijk naar jezelf toe wordt, kun je een hoop te weten komen over wat echt je drijfveren zijn.



Ook stond ergens iets dat iemand graag betere of diepere contacten zou willen. Ik denk dat dat begint met een dieper contact met jezelf te krijgen. En te beseffen dat je dit soort dingen niet kan afdwingen. Je kan er niet voor zorgen dat iemand ineens zich enorm naat je opensteld. Wel kun je bijvoorbeeld oefenen in luisteren en te accepteren wat de ander te zeggen heeft, zonder dat ze perse meteen een 'diepgaand' gesprek te hoeven hebben. Iedereen wil graag een beetje aandacht van een ander.



Pas kwam ik trouwens dit filmpje tegen, misschien vinden jullie het ook wel leuk om te zien (staan trouwens nog meer leuke filmpjes op deze site, bijvoorbeeld een psycholoog over 'the paradox of choice') Matthieu Ricard. Het mooiste vind ik wat hij op het eind zegt, dat we zoveel tijd besteden aan er mooi uit te zien, en gezond te zijn, maar dat we zo weinig tijd besteden aan ons mentale welzijn.

quote:heejhallo schreef op 08 november 2008 @ 13:50:



Weet je wat ik vaak denk dat ook meespeelt? We hebben tegenwoordig zoveel keuzes, dat je je al snel afvraagt of je wel de juiste hebt gemaakt. We kunnen vanalles worden, vanalles kopen, vanalles doen zoveel keus dat de 'kans' dat we de 'foute' keuzes maken groot wordt. En in plaats van blij te zijn met wat we doen, maken we ons zorgen of we het wel goed doen. Kijken we alleen naar het verleden of de toekomst. Hadden we niet anders moeten kiezen? Of we denken dat 'later' alles beter wordt. Pas wanneer we klaar zijn met onze studie, of de perfecte baan hebben of in een groter huis wonen kunnen we gelukkig worden.





Thanks Heejhallo, die had ik, hoewel verre van ontevreden met m'n leven, weer even nodig



Als ik de post van TO lees denk ik: Maar er moeten toch dingen zijn die je interesse hebben? Iets op het gebied van sport, wetenschap, kunst, muziek, taal, cultuur, dieren, dansen, eten etcetc? Ik denk dat 'genieten' inderdaad heel veel te maken heeft met zingeving, met levensovertuiging, met waar je je mee bezig wilt houden in het leven. En dat schort er blijkbaar aan, als je nergens echt van geniet. Dus dan denk ik dat Heejhallo een heel goeie heeft met het zo bewust mogelijk in het nu leven.



Als ik zou moeten zoeken naar dingen waar ik echt van geniet, zou ik denk ik eens heel rustig gaan zitten ergens in huis, met een papiertje en een kop thee, en eens na gaan denken op wat voor momenten ik me het gelukkigst voel. En dat mag alles zijn, ook op je werk (want daar gaat het blijkbaar goed). En dan eens proberen verder te denken, maar wat is dat dan dat ik daar gelukkig van wordt? Gewoon omdat de activiteit op zich me zoveel voldoening geeft? Omdat ik er trots op ben dat ik het goed kan? Omdat andere mensen me waarderen omdat ik het doe/kan? Etc. Of juist heel andere situaties, ik ben bijvoorbeeld vaak redeloos gelukkig als ik doelloos door een leuke stad slenter. Ben er trouwens zelf nog niet achter waarom dat dan precies is



Maar ik denk dat je jezelf beter moet leren kennen, ik denk dat je ergens heus wel wensen/verlangens/interesses hebt die je leven gevoelsmatig minder oppervlakkig kunnen maken, maar je moet ze nog vinden. En ik denk ook dat als je dingen doet waar je enthousiast van wordt, je het sociaal ook makkelijker krijgt, 10 tegen 1 dat je meer mensen ontmoet die je liggen als je iets doet wat je echt leuk vindt, en 10 tegen 1 dat je uit enthousiasme ook makkelijker met andere mensen praat, je hebt wat te vertellen, namelijk.



*Valt het erg op uit bovenstaande post dat ik nogal een doenerig type ben? Wilde er toch nog even aan toe voegen dat bovenstaande geschreven is vanuit hoe dingen voor mij werken, hoeft natuurlijk helemaal niet voor iedereen zo te gelden*

Hoi Shyshy,



Ik herken jou verhaal op dit moment.

Ik was gelukkig maar sinds mijn vriend onze relatie van 8 1/2 jaar heeft verbroken, enkele maanden geleden, is dat gevoel weg. (Er zit nog een behoorlijke staart aan, maar dat vertel ik misschien nog wel een x...)

Nadat hij weg is gegaan ben ik door veel mensen heel prettig opgevangen. Lieve reacties van vriendinnen (heb er niet zoveel), van familie en van collega's. Ik kreeg van mijn collega's op een gegeven moment een mand met allerlei lieve/ lekkere dingetjes. Douchegel, bodylotion, een boek, kaarsjes, thee, chocolade etc. Allemaal heel lief. Iedereen, die dat wilde, had iets in het mandje gedaan.

Daarna ging ik naar Afrika. Voor de reis van mijn leven. Ik wilde altijd al de berggorilla's zien en wilde dit graag met mijn vriend doen. Maar goed, hij had onze relatie een paar maanden daarvoor verbroken....

Ik ben toen in m'n eentje gegaan,( wel georganiseerd en met een groep).

Het was daar zo mooi en ik kon alles achter me laten.



Toen ik in het vliegtuig naar huis zat dacht ik van: Waarom ga ik naar huis? Ja, voor mijn 2 poesjes, maar voor wat nog meer....

Toen ik thuis mijn e-mail las waren er best wel wat berichtjes van mensen, waaruit bleek dat mensen het leuk vonden dat ik weer terug was.



Voordat ik op vakantie ging, en dat waren twee maanden, ben ik heel druk bezig geweest. Gehuild, gedacht, gesproken met m'n ex, het huis opgeruimd zodat het in de verkoop kan, met veel mensen gesproken. Ook kreeg ik veel "aanbiedingen" van mensen; "als je wil kom maar een x langs", "wil je een x komen eten", " zullen we samen naar de bios gaan", " zal ik een lunch bij je thuis komen maken". Allemaal heel lief.



Toen ik thuiskwam uit Afrika was mijn hart en mijn hoofd nog daar. Ik had zoveel mooie herinneringen en ik miste de Afrikaanse reisleidster en de chauffeurs. Gelukkig bestaat internet maar dat is toch anders. Ik had niet verwacht dat ik ze zo zou missen en nog steeds mis.



Afgelopen vrijdag kwam ik uit m'n werk en toen was het 17.00. En ik dacht : nu gaat voor m'n ex een leuk weekend beginnen samen met z'n nieuwe vriendin....

Ik had eigenlijk helemaal geen zin in eten (wel een pizza in de oven gedaan) en werd geconfronteerd met allemaal dingen (kindjes in auto's, een reclamespotje op de radio over zwangerschap, een bord in de tuin omdat ons huis te koop staat).



Ik dacht "Het sprookje Afrika is afgelopen, de harde realiteit is begonnen".....

En ik dacht, waar heb ik op dit moment zin in en zal ik ooit weer echt gelukkig worden...

quote:heejhallo schreef op 07 november 2008 @ 23:52:

[...]

Misschien komen er weinig reacties omdat het moelijk is om een ander te vertellen hoe ze een minder oppervlakkig leven kunnen krijgen. Ik weet het niet, ik vind mijn eigen leven namelijk helemaal niet oppervlakkig, maar om nou een ander voor te schrijven hoe het moet...tja, ik zou het niet weten. Bedankt dat je toch reageert. Het zal voor iedereen anders zijn, maar ik denk dat het wel zinvol is te lezen hoe anderen, die niet die oppervlakkigheid ervaren, hun leven invulling geven.quote:Misschien is het ook moeilijk in te schatten wat mensen bedoelen met oppervlakkig leven. Zoek je naar zingeving? Of meer bewustzijn? Of meer contact met mensen?Voor mij een beetje van dat alles. In eerste instantie zocht ik het vooral in meer contact met mensen. Nu ik daar een beetje aan mijn maximum zit, een deel is gelukt, een ander deel zal niet lukken, zoek ik het de laatste tijd meer in de richting van zingeving en bewustzijn.quote:

Ik zal eens een poging doen iets nuttigs op te schrijven...



Ik doe eignelijk altijd alleen maar dingen waar ik volledig achter sta. ................



Misschien kun je oefeningen doen om meer te genieten van het 'nu' en meer naar je eigen gevoel te luisteren. Op het internet zijn heel veel dingen te vinden, sommige werken voor de een, andere dingen werken voor de ander. Je hoeft geen yoga meditatie goeroe te zijn om meer van het 'nu' te genieten.



Bij mij helpt het als ik tijd voor mezelf heb. Zonder afleiding, geen tv, internet, ipod of weet ik wat. Zo loop ik van mijn werk elke dag naar huis, da's ongeveer 35 minuten en dat probeer ik zo 'bewust' mogelijk te doen. Niet teveel aan andere dingen te denken, maar gewoon, ...............



Ook probeer ik de dingen van de positieve kant te bekijken. Niet kijken naar wat een ander heeft of doet, maar tevreden zijn met wat je hebt. ..................



OK, en dan nu wat zweveriger.....

Zelf probeer ik elke ochtend (als ik het niet vergeet ) een oefening van de Daila lama te doen.................



Proberen meer van het nu te genieten, tijd voor mezelf nemen (en dan niet teveel denken) en proberen dingen van de positieve kant te bekijken doe ik de laatste tijd ook wel. Het scheelt, maar is voor mij nog niet genoeg om uit dat gevoel van oppervlakkigheid te komen (wel op die momenten zelf, maar niet de rest van de dag). Die Dalai Lama oefening kan ik voor mezelf niet zoveel mee.

quote:lieveranoniem schreef op 10 november 2008 @ 22:52:

[...]





Bedankt dat je toch reageert. Het zal voor iedereen anders zijn, maar ik denk dat het wel zinvol is te lezen hoe anderen, die niet die oppervlakkigheid ervaren, hun leven invulling geven.



[...]





Voor mij een beetje van dat alles. In eerste instantie zocht ik het vooral in meer contact met mensen. Nu ik daar een beetje aan mijn maximum zit, een deel is gelukt, een ander deel zal niet lukken, zoek ik het de laatste tijd meer in de richting van zingeving en bewustzijn.





[...]







Proberen meer van het nu te genieten, tijd voor mezelf nemen (en dan niet teveel denken) en proberen dingen van de positieve kant te bekijken doe ik de laatste tijd ook wel. Het scheelt, maar is voor mij nog niet genoeg om uit dat gevoel van oppervlakkigheid te komen (wel op die momenten zelf, maar niet de rest van de dag). Die Dalai Lama oefening kan ik voor mezelf niet zoveel mee.



Ik beschouw zelf de oefeningetjes of 'trucjes' die ik oefen ook meer als ondehoud plegen. Of zoals een muziekant zijn/haar toonladders oefent om in vorm te blijven. Ik merk dat het me helderder maakt, maar ze zijn geen doel op zich. De ene keer gaat het ook makkelijker dan de andere keer en dat hoort er ook bij vind ik.



Wat ik ook probeer is om alles wat ik voel te 'omarmen'. Dus als ik me slecht voel, wat vaak genoeg gebeurt hoor, dan accepteer ik dat. Ik ga mezelf niet voor de gek houden. Ik probeer dan te onderzoeken waar het gevoel vandaan komt.





Wat betreft zingeving, da's een moeilijke! Zelf ben ik een behoorlijk nuchter persoon (ben een wetenschapper in de exacte hoek )en geloof niet zo in 'de zin van het leven'. Het is wat we er zelf van maken, 'het leven' op zich gebeurt gewoon. Toch ervaar ik dat niet als oppervlakkig. Ik heb goede, liefdevolle en integere contacten met de mensen die me dierbaar zijn en ook met mezelf geloof ik.



Waar ik wel in geloof is dat we diep van binnen weten wat ons gelukkig maakt. Dus dat je zelf de antwoorden hebt. Dat klinkt misschien als de tekst van een personage uit een Disney film, maar toch denk ik dat het zo is. Om er achter te komen moet je soms diep graven, maar het belangrijkste is eerlijk zijn naar jezelf. Waarom wil je sommige dingen of waarom denk je dat iets niet lukt? We hebben soms zoveel vooroordelen over onzelf en alleen jijzelf kan erachter komen wat je weerhoudt om sommige dingen wel of niet te doen of om in een patroon te blijven zitten.



'Bewust leven' betekent voor mij dan ook niet alleen met bewust zijn van 'het nu' en genieten van wat ik doe. Het is ook bewust zijn van de motivaties voor mijn keuzes en mezelf niet voor de gek te houden met een dubbele agenda. (Zo nam ik vandaag zelfgebakken cake mee naar mijn werk, en eignelijk was dat omdat ik vorige week nogal chagerijnig was en vond dat ik iets goed had te maken, terwijl ik in eerste instantie mezelf ervan wilde overtuigen dat ik gewoon in een gulle bui was. Dit is misschien een knullig voorbeeld, maar zo probeer ik dus bewust te zijn van wat ik doe en waarom).

quote:stokstaart schreef op 10 november 2008 @ 19:30:

Hoi Shyshy,



Ik herken jou verhaal op dit moment.

Ik was gelukkig maar sinds mijn vriend onze relatie van 8 1/2 jaar heeft verbroken, enkele maanden geleden, is dat gevoel weg. (Er zit nog een behoorlijke staart aan, maar dat vertel ik misschien nog wel een x...)

Nadat hij weg is gegaan ben ik door veel mensen heel prettig opgevangen. Lieve reacties van vriendinnen (heb er niet zoveel), van familie en van collega's. Ik kreeg van mijn collega's op een gegeven moment een mand met allerlei lieve/ lekkere dingetjes. Douchegel, bodylotion, een boek, kaarsjes, thee, chocolade etc. Allemaal heel lief. Iedereen, die dat wilde, had iets in het mandje gedaan.

Daarna ging ik naar Afrika. Voor de reis van mijn leven. Ik wilde altijd al de berggorilla's zien en wilde dit graag met mijn vriend doen. Maar goed, hij had onze relatie een paar maanden daarvoor verbroken....

Ik ben toen in m'n eentje gegaan,( wel georganiseerd en met een groep).

Het was daar zo mooi en ik kon alles achter me laten.



Toen ik in het vliegtuig naar huis zat dacht ik van: Waarom ga ik naar huis? Ja, voor mijn 2 poesjes, maar voor wat nog meer....

Toen ik thuis mijn e-mail las waren er best wel wat berichtjes van mensen, waaruit bleek dat mensen het leuk vonden dat ik weer terug was.



Voordat ik op vakantie ging, en dat waren twee maanden, ben ik heel druk bezig geweest. Gehuild, gedacht, gesproken met m'n ex, het huis opgeruimd zodat het in de verkoop kan, met veel mensen gesproken. Ook kreeg ik veel "aanbiedingen" van mensen; "als je wil kom maar een x langs", "wil je een x komen eten", " zullen we samen naar de bios gaan", " zal ik een lunch bij je thuis komen maken". Allemaal heel lief.



Toen ik thuiskwam uit Afrika was mijn hart en mijn hoofd nog daar. Ik had zoveel mooie herinneringen en ik miste de Afrikaanse reisleidster en de chauffeurs. Gelukkig bestaat internet maar dat is toch anders. Ik had niet verwacht dat ik ze zo zou missen en nog steeds mis.



Afgelopen vrijdag kwam ik uit m'n werk en toen was het 17.00. En ik dacht : nu gaat voor m'n ex een leuk weekend beginnen samen met z'n nieuwe vriendin....

Ik had eigenlijk helemaal geen zin in eten (wel een pizza in de oven gedaan) en werd geconfronteerd met allemaal dingen (kindjes in auto's, een reclamespotje op de radio over zwangerschap, een bord in de tuin omdat ons huis te koop staat).



Ik dacht "Het sprookje Afrika is afgelopen, de harde realiteit is begonnen".....

En ik dacht, waar heb ik op dit moment zin in en zal ik ooit weer echt gelukkig worden...



hey wat vervelend voor je stokstaart dat je relatie stuk. Ik heb zelf nooit zo in dit soort situaties gezeten, dus weet niet zo goed wat het beste is voor jou om te doen.



Ik denk dat het ten eerste tijd nodig heeft, een relatie van meer dan 8 jaar verbreken gaat je niet in de koude kleren zitten. Dat is heel normaal. Ik denk dat niemand nu van je verwacht dat je superhappy bent, en dat hoef je van jezelf ook niet te doen.



Misschien kan je je ervaring van vakantie gebruiken om jezelf beter te leren kennen? Ik bedoel, waarom voelde je je zo fijn? Was het omdat je veel biuten was? Misschien kan je hier in NL iets aan je leven veranderen waardoor je meer tijd buiten bent. Was het omdat je op vakantie veel minder verplichtingen hebt? Dan kun je misschien eens nadenken over wat je prioriteiten zijn.



dat laatste had ik zelf een keer heel erg, toen ik voor 3 maanden in het buitenland was om veldwerk te doen voor mijn onderzoek. Vakantie was het niet echt dus, maar wel compleet weg van mijn leventje thuis. Ik merkte dat ik het zo fijn vond om bepaalde dingen niet als 'moetje' te hebben en realiseerde me dat ik mijn leven vol had gepropt met dingen en mensen die ik soms helemaal niet leuk vond. Omdat het zo hoorde. Zo was mijn leven eignelijk heel 'reactief', maar niet echt 'actief'. Ik deed wat ik dacht dat er van me werd verwacht. Nou, toen ik thuis kwam heb ik dus wat dingen veranderd. Wat verplichtingen en 'moetjes' er uit gegooid zeg maar. (Nu zijn er ook 'moetjes' die ik nog steeds doe hoor, het is niet zo dat ik wanneer ik er toevallig eventjes geen zin in heb, ik niet naar de bruiloft van een vriendin zou gaan o.i.d.)



Maar goed, over jouw reis dus. Bedenk je dat je precies dezelfde persoon bent hieer als daar, want je neemt jezelf altijd mee. Als je dus het contact met de mensen van je resi zo leuk vond, dan betekent dat dat je dit soort contacten ook thuis kan hebben. Nou ja, en zo kun je misschien je reiservaring gebruiken om jezelf beter te leren kennen.



In ieder geval heel veel sterkte met het verwerken van je verbroken relatie. Dat is echt niet mis en gun jezelf ook de tijd daarvoor.

hallo,

ik wil ook graag reageren, maar ik zit al een tijdje naar het lege schermpje te kijken. Wat zal ik zeggen?

Ik ken het heel goed, deze grijze massa waarin je dan bent. Geen blijdschap, geen verdriet, gewoon niks. Ik dacht op een gegeven moment dat mijn hart een klompje steen geworden was. Ik functioneerde wel gewoon, maar een beetje op de automatische piloot.

Ik besloot er wat aan te willen doen, maar dat is ook niet eenvoudig, want waar ga je heen met zo'n vaag probleem en wat kan er helpen? Eerst hielp er ook niets (psygoloog, therapeut) maar toen ik in het alternatieve cirquit ging kijken ging het plotseling beter! Ik vond een vrouw die Shiatsu geeft (een soort massage) ze kon heel goed blokkades losmaken en gaf me oefeningen en langzaam maar zeker ging ik echt open! Ik voelde weer wat, blijdschap, liefde, dat soort dingen die je wil voelen.



Ik ben er nog niet hoor, soms lukt het ook even niet en ben ik weer oppervlakkiger, maar ik zie weer een lichtpuntje.



Daarnaast heb ik nog een boek liggen waar ik af en toe in blader wat mij enorm geholpen heeft. De sleutel tot zelfbevrijding van Christiane Beerlandt. Zij beschrijft wat de eigenlijke oorsprong is van allerlei kwaaltjes en ziektes. Daar leer je pas veel over jezelf en waar je niet goed in contact staat met je ZELF. Mijn ogen gingen open en ik vind het nu makkelijker om trouw aan mezelf te zijn zonder dat ik het gevoel heb anderen tekort te doen. Geweldig en bevrijdend. Ik kan weer ademen!

Hoi shyshy,



Je had op mijn oproepje gereageerd, leuk.

Dat je bij de kust woont hoeft voor mij geen probleem te zijn.

Ik hou van de zee! Ik werk om het weekend, maar heb toevallig dit weekend vrij. Heb je zin en tijd om dit weekend een strandwandeling te maken?

En we zouden een x in het midden van het land kunnen afspreken? Bijv Utrecht...



Ben benieuwd...

Mayrose en heejhallo, bedankt voor jullie reactie!

quote:Moosey schreef op 08 november 2008 @ 18:31:

[...]





Maar ik denk dat je jezelf beter moet leren kennen, ik denk dat je ergens heus wel wensen/verlangens/interesses hebt die je leven gevoelsmatig minder oppervlakkig kunnen maken, maar je moet ze nog vinden. En ik denk ook dat als je dingen doet waar je enthousiast van wordt, je het sociaal ook makkelijker krijgt, 10 tegen 1 dat je meer mensen ontmoet die je liggen als je iets doet wat je echt leuk vindt, en 10 tegen 1 dat je uit enthousiasme ook makkelijker met andere mensen praat, je hebt wat te vertellen, namelijk.

Helemaal mee eens. Mensen die 'n passie hebben en dat uitstralen die zijn meestal heel tof om mee om te gaan.



Probeer je levenszingeving niet op te hangen aan andere mensen (een relatie bijv.) maar aan dingen waar je zelf plezier in hebt en goed in bent. Dat zijn dingen die jou maken, een ander persoon kan je breken.



Voor degene die schreef over haar reis naar Afrika: als reizen 'n passie voor je is geworden, probeer dat dan zo vaak mogelijk te doen. Reizen zorgt ervoor dat je weer even met andere ogen naar je dagelijkse leven kijkt zodat je bewust wordt van dingen die je wilt veranderen. En als je elk jaar 'n mooie reis gaat maken heb je ook heel lang iets geweldigs om naar toe te leven, waardoor je de sleurdingen in je leven wat naar de achtergrond kunt verdrijven.

quote:heejhallo schreef op 11 november 2008 @ 00:32:

[...]





Ik beschouw zelf de oefeningetjes of 'trucjes' die ik oefen ook meer als ondehoud plegen. Of zoals een muziekant zijn/haar toonladders oefent om in vorm te blijven. Ik merk dat het me helderder maakt, maar ze zijn geen doel op zich. De ene keer gaat het ook makkelijker dan de andere keer en dat hoort er ook bij vind ik. Ik snap wel wat je bedoelt met "onderhoud plegen" wat die oefeningen betreft. Maar lukt het jou dan ook het (al is het in mindere mate) toe te passen tijdens de dingen die je verder doet? Dat vind ik namelijk het moeilijkste. Als ik rustig tijd voor mezelf neem lukt het best goed om wat meer uit mijn hoofd te komen, maar in drukte en stress en als ik gewoon bezig ben met wat moet tijdens de dag vind ik het heel moeilijk er dan ook iets mee te doen.

quote:maryrose schreef op 11 november 2008 @ 09:29:

Ik ken het heel goed, deze grijze massa waarin je dan bent. Geen blijdschap, geen verdriet, gewoon niks. Ik dacht op een gegeven moment dat mijn hart een klompje steen geworden was. Ik functioneerde wel gewoon, maar een beetje op de automatische piloot.

Ik besloot er wat aan te willen doen, maar dat is ook niet eenvoudig, want waar ga je heen met zo'n vaag probleem en wat kan er helpen? Eerst hielp er ook niets (psygoloog, therapeut) maar toen ik in het alternatieve cirquit ging kijken ging het plotseling beter! Ik vond een vrouw die Shiatsu geeft (een soort massage) ze kon heel goed blokkades losmaken en gaf me oefeningen en langzaam maar zeker ging ik echt open! Ik voelde weer wat, blijdschap, liefde, dat soort dingen die je wil voelen.

Zoals jij het beschrijft herken ik het ook, al ligt die tijd gelukkig al weer een tijdje achter je. Ik heb geen ervaring met Shiatsu, wel met haptonomie en heb daar erg goede ervaringen mee. Waarschijnlijk voor shyshy ook een goede tip: kijk eens of lichaamsgerichte therapie iets voor jou is.

quote:lieveranoniem schreef op 11 november 2008 @ 14:53:

[...]





Ik snap wel wat je bedoelt met "onderhoud plegen" wat die oefeningen betreft. Maar lukt het jou dan ook het (al is het in mindere mate) toe te passen tijdens de dingen die je verder doet?



Dat vind ik namelijk het moeilijkste. Als ik rustig tijd voor mezelf neem lukt het best goed om wat meer uit mijn hoofd te komen, maar in drukte en stress en als ik gewoon bezig ben met wat moet tijdens de dag vind ik het heel moeilijk er dan ook iets mee te doen.



Hmmmm...ik merk dat het een beetje doorsijpelt naar de rest van mijn leven. Mijn hoofd is helderder, kan me beter concentreren op wat ik doe. Ik doe de oefeningen ook terwil ik iets doe. Tijdens het afwassen, in de bus zitten. De ene keer ben ik er ook meer mee bezig dan de andere keer. De ene keer gaat het beter dan de andere keer.



Om me daarbij te helpen 'single-task' ik zoveel mogelijk. In plaats vanalles tegelijk te doen en te multitasken, probeer ik helemaal met met hoofd (en hart...nou ja, 'met je hart de afwas doen klinkt natuurlijk nogal raar ) bij wat ik aan het doen ben te zijn. Ik probeer overal aandacht voor te hebben, of er in op te gaan. Dat klinkt misschien tegenstrijdig, vooral in een tijd waarbij we zoveel mogelijk ze snel mogelijk moeten doen. Maar door soms minder te doen, en je maar met 1 dingen bezig te houden per keer, merk ik dat daardoor zelfs dingen waar ik altijd een hekel aanhad, veel leuker worden. Dit geld voor hele kleine dingen (zoals de afwas oid), maar ook voor 'grotere dingen', zoals afspreken met een vriendin (hoewel ik daar nooit een hekel aan had hoor)



Ik ben eigenlijk van 'nature' iemand die de hele tijd maar nadenkt, zich zorgen maakt en altijd overal mee bezig is. dat is veranderd. Bijvoorbeeld, ging ik vroeger naar een concert, dan kon ik soms de hele avond bezig zijn in mijn hoofd met werk wat ik de volgende dag nog doen moest. Dat is nu minder en hoewel ik misschien minder doe omdat ik niet meer zoveel multitask of mijn dag volprop, heb ik wel het idee dat ik overal veel meer uithaal.

quote:lieveranoniem schreef op 11 november 2008 @ 15:03:

[...]





Zoals jij het beschrijft herken ik het ook, al ligt die tijd gelukkig al weer een tijdje achter je. Ik heb geen ervaring met Shiatsu, wel met haptonomie en heb daar erg goede ervaringen mee. Waarschijnlijk voor shyshy ook een goede tip: kijk eens of lichaamsgerichte therapie iets voor jou is.Bij mij heeft Tai Chi me heel erg heeft geholpen om meer in contac met mijn lichaam te komen, in plaats van alleen maar in mijn hoofd bezig te zijn. Ik denk dat er voor iedereen wel wat is

quote:heejhallo schreef op 12 november 2008 @ 00:34:

[...]

Om me daarbij te helpen 'single-task' ik zoveel mogelijk. In plaats vanalles tegelijk te doen en te multitasken, probeer ik helemaal met met hoofd (en hart...nou ja, 'met je hart de afwas doen klinkt natuurlijk nogal raar ) bij wat ik aan het doen ben te zijn. Ik probeer overal aandacht voor te hebben, of er in op te gaan.



Daar heb je wel een punt. Ik ben zo vaak aan het haasten. Al heb ik de hele middag vrij, als ik dan even een boodschap moet doen, ren ik zo ongeveer naar en door de winkel heen.



quote:Ik ben eigenlijk van 'nature' iemand die de hele tijd maar nadenkt, zich zorgen maakt en altijd overal mee bezig is. dat is veranderd. Bijvoorbeeld, ging ik vroeger naar een concert, dan kon ik soms de hele avond bezig zijn in mijn hoofd met werk wat ik de volgende dag nog doen moest.



Heel herkenbaar

Ik kan me dagen druk maken over dingen die ik volgende week moet doen, waar ik geen zin in heb of die ik niet zie zitten. Zo zonde van de tijd en de energie. Je verpest er het nu mee, en dat wat komt verander je er toch niet mee. Tsja, de theorie weet ik heel goed, maar de praktijk...

Weet niet hoe ik het voor elkaar moet krijgen me niet druk te maken.

quote:lieveranoniem schreef op 12 november 2008 @ 22:26:

[...]





Daar heb je wel een punt. Ik ben zo vaak aan het haasten. Al heb ik de hele middag vrij, als ik dan even een boodschap moet doen, ren ik zo ongeveer naar en door de winkel heen.





[...]





Heel herkenbaar

Ik kan me dagen druk maken over dingen die ik volgende week moet doen, waar ik geen zin in heb of die ik niet zie zitten. Zo zonde van de tijd en de energie. Je verpest er het nu mee, en dat wat komt verander je er toch niet mee. Tsja, de theorie weet ik heel goed, maar de praktijk...

Weet niet hoe ik het voor elkaar moet krijgen me niet druk te maken.



Joh, denk niet te negatief over jezelf.

Toen ik me meer in dit soort dingen begon te intresseren wil de ik alles supergoed doen. Dus als ik een ontspanningsoefening deed, was ik veels te veel bezig met het niet fout willen doen, waardoor het eigenlijk allemaal nog krampachtiger werd . Of ik zat teveel te wachten op een soort van superontspanning. Terwijl je soms gewoon moet accepteren dat je dingen niet kan afdwingen. (Iets wat eigenlijk helemaal niet past in onze manier van denken, namelijk dat als je hard traint of werkt ergens voor, dat je dan per se resultaat ziet)



Gewoon blijven proberen en je merkt vanzelf vooruitgang. En niet te hard zijn voor jezelf. Leren je minder zorgen te maken kost gewoon tijd.. en soms lukt het beter dan de andere keer. Er is geen supertruc om en voor eens en voor altijd af te zijn.