Ouch

13-02-2017 20:49 10 berichten
Ik weet niet zeker ik dit bij psyche, kinderen of zwanger moet zetten.



Wij, mijn man en ik hebben 1 zoon van 8.

Omdat mijn man niet wilde is er geen tweede kind gekomen. Ik wilde heel graag. Hier heb ik het ook heel moeilijk mee gehad, maar de laatste tijd voelde het goed. Ik was zelfs oprecht blij voor 1 van mijn beste vriendinnen die zwanger is geworden. Zonder enig greintje jaloezie of steken.



Nu lees ik net op facebook van een kennis die dat aangekondigd zwanger te zijn. Heel erg leuk voor hun. Maar daar voel ik ineens weer die pijn dat ik niet nog een kindje zal krijgen.



Ik had gehoopt dat ik eroverheen was, naar blijkbaar ben ik nog niet zover...

Heeft iemand ervaring of dit een kleine "terugval" is in de "verwerking" ?
Alle reacties Link kopieren
Ik heb het ook soms. Gelukkig blijft dat gevoel nooit hangen
Alle reacties Link kopieren
Zoals ik het zie is het een soort rouw en rouwen gaat in fases. Dan denk je dat je 'er' bent en ineens blijkt dat toch niet zo te zijn omdat er weer een onverwerkt aspect getriggerd wordt. Dat wil dan niet zeggen dat je het helemaal nog niet verwerkt hebt, maar nog niet die laag of dat aspect.

Komt wel weer goed
quote:Phaedra__ schreef op 13 februari 2017 @ 20:55:

Ik heb het ook soms. Gelukkig blijft dat gevoel nooit hangen Ik hoop het... Wat naar dat jij dit herkent.
quote:S-Groot schreef op 13 februari 2017 @ 20:55:

Zoals ik het zie is het een soort rouw en rouwen gaat in fases. Dan denk je dat je 'er' bent en ineens blijkt dat toch niet zo te zijn omdat er weer een onverwerkt aspect getriggerd wordt. Dat wil dan niet zeggen dat je het helemaal nog niet verwerkt hebt, maar nog niet die laag of dat aspect.

Komt wel weer goed Dankjewel. Dit klinkt heel erg logisch.
Alle reacties Link kopieren
quote:Polkadot28 schreef op 13 februari 2017 @ 20:59:

[...]





Ik hoop het... Wat naar dat jij dit herkent.

Mwah, de pijn is niet zo diep meer. Mag ook wel, want kind is bijna 14

Het is meer een ach, wat zou het leuk geweest zijn en na een uurtje dromen bedenk ik me weer hoe heerlijk het is om er maar eentje te hebben
Alle reacties Link kopieren
Polka, ik herken het ook wel en dat terwijl ik helemaal geen moeder ben geworden.



Ik zag mijzelf altijd wel met kinderen en met mijn man waren we daar dan ook mee bezig. Na zijn overlijden heb ik, naast het rouwen om zijn verlies, ook de rouw genomen voor het besef dat ik geen kinderen zal gaan krijgen.

Die beslissing was best zwaar wat leeftijd betreft had het gekund. Maar psychisch zou het onverstandig zijn, voor mijzelf, voor een eventuele partner maar ook voor het kindje zelf.



En ja soms was/is het best moeilijk als vriendinnen zwanger zijn dat steekt gewoon een beetje en dat laat ik er ook zijn. Inmiddels heb ik een hele lieve partner die wel aardig wat ouder dan mijzelf is en ook erfelijke psychische klachten heeft. De beslissing om geen kinderen te krijgen werd gerespecteerd en hij wil dat zelf ook niet.

Inmiddels heb ik ook lichamelijke beperkingen en ervaringen waardoor een zwangerschap sterk afgeraden wordt.



Ik geniet extra van mijn neefjes en nichtje. Mijn oudste neefje is al bijna 15 over een jaar of 10 kan ik "oma" worden. Ook wel weer een leuke tijd lijkt me zo.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
vervelend voor je! ik had ook graag nog een derde gewild, maar vriend wilt niet. als het me soms een beetje dwars zit, denk ach we hebben twee prachtige gezonde kinderen. sterkte
quote:IBIopviva schreef op 13 februari 2017 @ 21:12:

Polka, ik herken het ook wel en dat terwijl ik helemaal geen moeder ben geworden.



Ik zag mijzelf altijd wel met kinderen en met mijn man waren we daar dan ook mee bezig. Na zijn overlijden heb ik, naast het rouwen om zijn verlies, ook de rouw genomen voor het besef dat ik geen kinderen zal gaan krijgen.

Die beslissing was best zwaar wat leeftijd betreft had het gekund. Maar psychisch zou het onverstandig zijn, voor mijzelf, voor een eventuele partner maar ook voor het kindje zelf.



En ja soms was/is het best moeilijk als vriendinnen zwanger zijn dat steekt gewoon een beetje en dat laat ik er ook zijn. Inmiddels heb ik een hele lieve partner die wel aardig wat ouder dan mijzelf is en ook erfelijke psychische klachten heeft. De beslissing om geen kinderen te krijgen werd gerespecteerd en hij wil dat zelf ook niet.

Inmiddels heb ik ook lichamelijke beperkingen en ervaringen waardoor een zwangerschap sterk afgeraden wordt.



Ik geniet extra van mijn neefjes en nichtje. Mijn oudste neefje is al bijna 15 over een jaar of 10 kan ik "oma" worden. Ook wel weer een leuke tijd lijkt me zo.



ik weet dat het heel moeilijk was/is voor je ibi.

Wel heel knap van je hoe jij erin staat! Ik ben blij dat je een lieve partner hebt.
Misschien krijg je er wel nooit vrede mee, dat is iets anders dan accepteren.. Dat kan en dat mag. Jouw gevoel is jouw gevoel.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven