ouder worden, bah!

Waarom ben je geen 'normaal' meisje als je niet wilt trouwen of geen kinderen wilt? En wat is 'normaal'? Als jij je prettig voelt moet je je niet schuldig voelen tegenover (schoon)ouders (proberen tenminste)

Ik heb ook niks met trouwen. Wel met kinderen, en om die reden zou ik misschien wel naar het stadhuis gaan om te trouwen. Maar ik zit niet te wachten op een feest met allemaal mensen die je normaal ook niet ziet. Of wat voor feestje dan ook. Wij zullen dan misschien wel trouwen maar daar zal niemand wat van merken, het is meer om het dan goed geregeld te hebben ivm kinderen (kan ook ger. partnerschap zijn of wat dan ook)



In mijn omgeving vind trouwens niemand dat het 'hoort' om te trouwen of kinderen te krijgen (zelf mijn ouderwetse schoonouders niet) Ik denk dat je ouders liever hebben dat je gelukkig bent, dat is toch het belangrijkste? En of dat nou is zonder te trouwen of met of zonder kids maakt toch niet uit?

Tja, ondanks moderne tijden is trouwen en kinderen krijgen uiteindelijk toch de norm. We doen het inmiddels op wat hogere leeftijd, meer de meesten gaan toch het traditionele pad op van huisje boompje beestje. Het is ook een beetje afhankelijk van wat voor mensen je om je heen hebt. Er zijn ook zat mensen die zelf trouwen en kinderen krijgen, maar anderen die dit niet doen ook groot gelijk geven: ieder leeft op zijn/haar eigen manier.



Ik heb me ook wel eens afgevraagd waarom ik die standaard meisjes wensen niet in me heb. Ieder meisje zou dromen van die ene dag en die witte jurk. Ehm...ikke niet! Stiekem echt niet? Nee stiekem ook niet. Ik kan niet bewonderend kijken naar dames die zich in zo'n ding heisen en dan zo'n dag organiseren. Leuk voor jou, niet voor mij. En hoe vaak ik van mensen (gelukkig niet van close vrienden) dan hoor, dan heb je de ware nog niet ontmoet, wacht maar het komt nog wel.....bla bla bla. Ik kan nog wel meer cliche's opnoemen die ik dan naar mijn hoofd krijg.

Ergens ook best beledigend, omdat ik me niet publiekelijk in een witte jurk wil heisen en 'Ja' wil stamelen tegenover een ambtenaar betekent dat ik niet echt van mijn vriend houd. Hij is het dus niet voor mij, volgens de mening van sommigen. En de beste jongen laat ook niet mijn eierstokken rammelen, nou zeker weten dat hij de ware dan niet is. Dat krijg je ook nog te horen.



Misschien zit je juist super goed in je eigen vel en voel je je zo goed met je eigen leven, dat je al die cliche zaken niet nodig hebt ter opvulling en bevestiging.

Sja als je geen kinderen wil dan begin je er toch gewoon niet aan?

Je kan heerlijk reizen, werken, etc. als jij dat wil.

Je hoeft je toch niet verplicht te voelen om kinderen te gaan maken voor je schoonouders???

Maar wat ik wel raar vind is dat je het niet leuk vindt voor je vrienden als zij wel zo'n stap nemen. Waarom kan jij dan niet blij zijn? Het is toch niet zo dat omdat zij zo'n stap zetten jij meer verplicht bent ofzo.

Of je moet andere vrienden gaan zoeken, want als je aan dat soort dingen geen plezier beleeft, hoeveel waarde heeft die vriendschap dan voor jou?

@ Vana. Ik wil niet voor anderen spreken, maar natuurlijk ben je blij als je vrienden iets doen waar zij gelukkig van worden. Maar dat ooooeeeeeiii aaaaaaahhhhh wat leuk ze gaan trouwen/krijgen baby, dat gevoel heb ik niet, ook niet voor mijn vriendinnen. Terwijl iedereen altijd zo oehoet en ahaaat bij trouw- of baby aankondigingen. Tja, dan spring ik gewoon geen gat in de lucht. Hoef je toch niet meteen andere vrienden te zoeken?

Carlice, als mijn vriendinnen een keus maken die ik zelf nooit zou maken maar waar zij blij van worden ben ik blij voor ze. Waarom? Omdat ik om mijn vriendinnen geef en als ze gelukkig zijn ben ik blij voor ze. Misschien vind jij dat je verplicht bent dingen te doen (op kraamvisite, trouwdingen regelen, vrijgezellenavond ofzo) die je niet leuk vind maar dat vind ik iets anders. Ik heb er ook een gruwelijke hekel aan om liedjes in te studeren of zoiets voor een bruiloft, ik doe er dan ook niet meer aan mee. Ik ga mezelf niet avonden opofferen omdat ze dan naar een liedje moeten luisteren dat ze waarschijnlijk helemaal niet willen horen.

Kraamvisite vind ik iets anders. Maar het leven bestaat nou eenmaal niet alleen uit leuke dingen. En voor mijn vriedninnen heb ik dat dan wel over.

@ Caro, zie mijn eerste zin: maar natuurlijk ben je blij als je vrienden iets doen waar zij gelukkig van worden.



Dat vat het toch wel samen en komt neer op wat jij ook zegt.

Ik geloof dat in het verhaal van toverkol naar voren komt dat zij trouwdingen en kraamvisite als vervelend ervaart, ik heb het daar verder niet over gehad.



Als mijn vriendinnen trouwen sta ik vooraan met rijst te strooien (liedjes zingen doe ik ook niet aan ) en als ze bevallen sta ik aan het kraambed. Ik sta alleen niet te kirren, te dansen en te juichen, te jubbelen en te oehen en ahen, zoals heel veel vrouwen doen bij dit soort gelegenheden/

Ben je een probleem aan t opzoeken ofzo?

@ Carlice, sorry, het kwam voor mij een beetje over als dat je niet echt blij kon zijn. Dat kwam meer door de zin die je na 'maar natuurlijk ben je blij als je vrienden iets doen waar zij gelukkig van worden' schrijft. Als ik echt blij voor iemand ben kan er wel eens een oehhh of een aahhh uit mijn mond komen



@Badmeester, tegen wie heb je het en wat bedoel je ermee?

Ik vind je wel normaal.Als jij wilt leven zoals je leeft is dat goed.Probeer niet je omgeving gelukkig te maken maar je zelf.De rest ( trouwen en een gezin) is voor later of nooit.Trouwfeesten zul je uit respect moeten bezoeken maar kraambezoek kun je uitstellen en omzeilen met een lieve brief.

Succes.

TO waar ben je?

Oud worden? Dit heeft toch niks te maken met oud worden?



Ik ben 43 en ik wil nog steeds niet trouwen en nog steeds geen moeder zijn. Huwelijken vind ik vreselijk en kraamvisite is een ramp. En je vriendinnen dat gunnen, ja, da's allemaal leuk en aardig, maar dat geldt alleen voor de vriendinnen die zich ook een beetje in mij wensen in te leven, en tegen mij niet beginnen over de fysieke details van de bevalling enzomeer.



Maar oud worden? Dat is als je in de spiegel kijkt en denkt: verrek. Ik word niet alleen grijs, ik krijg ook zo'n flubberkin.

Of dat die lekkere sporttrainer je zoon wel had kunnen zijn. Dat is oud worden.

korenwolf schreef op 17 september 2007 @ 20:57:



Maar oud worden? Dat is als je in de spiegel kijkt en denkt: verrek. Ik word niet alleen grijs, ik krijg ook zo'n flubberkin.

Of dat die lekkere sporttrainer je zoon wel had kunnen zijn. Dat is oud worden.