Psyche
alle pijlers
Overleden (Lege OP)
zondag 24 november 2019 om 01:27
Gecondoleerd 
Wat jij in korte tijd voor je kiezen hebt gekregen is niet niks en ik snap dat je je sterk wilt houden voor je zusje maar jouw verdriet mag er ook zijn. Je hoeft niet altijd sterk te zijn en jezelf weg te cijferen voor een ander. Dus als het jou helpt om je verdriet toe te laten en een potje te huilen doe dat dan vooral.. Het moet er toch een keer uit.
Wat jij in korte tijd voor je kiezen hebt gekregen is niet niks en ik snap dat je je sterk wilt houden voor je zusje maar jouw verdriet mag er ook zijn. Je hoeft niet altijd sterk te zijn en jezelf weg te cijferen voor een ander. Dus als het jou helpt om je verdriet toe te laten en een potje te huilen doe dat dan vooral.. Het moet er toch een keer uit.
zondag 24 november 2019 om 01:44
Dat is niet niks, wat jij hebt meegemaakt... binnen een halfjaar allebei je ouders en je oma verliezen is ontzettend heftig en intens! Mijn moeder is 7 maanden geleden heel plotseling overleden en daar heb ik elke dag verdriet van. Laat staan als allebei je ouders overlijden. Het is denk ik heel normaal om in te storten en je diep verdrietig te voelen. Sta het toe; huil en praat erover. Erken dat je een enorm verlies meemaakt. Ik weet niet zo goed hoe ik je kan helpen, alleen zeggen dat je het mag voelen. Ik steek elke dag een kaarsje aan bij de foto van mijn moeder, soms huil ik dan even en pak mezelf dan een beetje op. Wandelen helpt mij een beetje om rust te krijgen. Je hoeft niet sterk te blijven, je mag intens verdriet voelen. Heel veel liefs, en weet dat je niet alleen bent. X
zondag 24 november 2019 om 07:15
Gecondoleerd.
Het is belangrijk dat je met iemand praat hierover, dus praat met je stiefmoeder.
Verder vind ik helemaal niet dat je sterk moet zijn voor je zusje. Misschien kampt zij wel met dezelfde gevoelens als jij en denkt ze nu: "ik mag niet verdrietig zijn want grote zus is dat blijkbaar ook niet". Dus je geeft het goede voorbeeld op deze manier niet. Wel als je haar laat zien hoe je met je grote verdriet om kunt gaan, door het onder ogen te zien en er doorheen te komen met hulp van je stiefmoeder bijvoorbeeld.
Het is belangrijk dat je met iemand praat hierover, dus praat met je stiefmoeder.
Verder vind ik helemaal niet dat je sterk moet zijn voor je zusje. Misschien kampt zij wel met dezelfde gevoelens als jij en denkt ze nu: "ik mag niet verdrietig zijn want grote zus is dat blijkbaar ook niet". Dus je geeft het goede voorbeeld op deze manier niet. Wel als je haar laat zien hoe je met je grote verdriet om kunt gaan, door het onder ogen te zien en er doorheen te komen met hulp van je stiefmoeder bijvoorbeeld.
zondag 24 november 2019 om 07:57
Gecondoleerd! Wat ongelooflijk heftig. Ik voelde mij ook ontzettend verantwoordelijk voor mijn zusje na mijn moeders dood, maar dat ben je als zus niet. Jouw zusje heeft straks veel meer aan een zus die normaal gerouwd heeft. Die heeft laten zien dat je mag huilen en dat het normaal is om verdrietig te zijn.
En echt ga met een psycholoog praten. Wat jij mee maakt moet zo ongelooflijk heftig zijn. Na mijn moeders dood ging ik helemaal verkeerd om met mijn emoties, dat heeft er voor gezorgd dat ik jaren later depressief ben geworden. Rouw is heel belangrijk, geef jezelf de tijd en wees alsjeblieft niet te streng voor jezelf. Heel veel sterkte toegewenst!
En echt ga met een psycholoog praten. Wat jij mee maakt moet zo ongelooflijk heftig zijn. Na mijn moeders dood ging ik helemaal verkeerd om met mijn emoties, dat heeft er voor gezorgd dat ik jaren later depressief ben geworden. Rouw is heel belangrijk, geef jezelf de tijd en wees alsjeblieft niet te streng voor jezelf. Heel veel sterkte toegewenst!
zondag 24 november 2019 om 09:10
Ik kan me niet eens voorstellen hoe heftig dit is, maar lijkt me dat de hele grond onder je voeten weg zakt.
Misschien is het te lastig maar zou je het aan je zusje kunnen vertellen hoe je je voelt? Grote kans dat ze aangeeft dat jullie beide ‘zwak’ mogen zijn en het niet erg is als je grote zus zich niet altijd staande kan houden. Dit is meer dan een mens aankan.
zondag 24 november 2019 om 10:07
Je vind het niet ernstig genoeg? Och lieve sunlover, je wereldje is ook ingestort dat voelt niet alleen zo dat is ook zo. Niks gaat meer zijn zoals het was. Je zult nooit meer dezelfde persoon worden. Dat betekent niet dat het nooit meer goed gaat komen, dat komt het vast en zeker wel, en misschien kom je er zelfs wel sterker uit. Maar dat gaat wel tijd kosten, en ik kon dat niet hoor zonder psycholoog en dat was alleen "maar" het verlies van mijn moeder.
Als het niet goed voelt hoef je natuurlijk niet met een psycholoog te praten. Niet iedereen heeft dat nodig. Maar denk alsjeblieft niet dat je niet genoeg redenen hebt.
Als het niet goed voelt hoef je natuurlijk niet met een psycholoog te praten. Niet iedereen heeft dat nodig. Maar denk alsjeblieft niet dat je niet genoeg redenen hebt.
zondag 24 november 2019 om 10:26
Mooi verwoord!Illinois schreef: ↑24-11-2019 10:07Je vind het niet ernstig genoeg? Och lieve sunlover, je wereldje is ook ingestort dat voelt niet alleen zo dat is ook zo. Niks gaat meer zijn zoals het was. Je zult nooit meer dezelfde persoon worden. Dat betekent niet dat het nooit meer goed gaat komen, dat komt het vast en zeker wel, en misschien kom je er zelfs wel sterker uit. Maar dat gaat wel tijd kosten, en ik kon dat niet hoor zonder psycholoog en dat was alleen "maar" het verlies van mijn moeder.
Als het niet goed voelt hoef je natuurlijk niet met een psycholoog te praten. Niet iedereen heeft dat nodig. Maar denk alsjeblieft niet dat je niet genoeg redenen hebt.
zondag 24 november 2019 om 10:35
..Illinois schreef: ↑24-11-2019 10:07Je vind het niet ernstig genoeg? Och lieve sunlover, je wereldje is ook ingestort dat voelt niet alleen zo dat is ook zo. Niks gaat meer zijn zoals het was. Je zult nooit meer dezelfde persoon worden. Dat betekent niet dat het nooit meer goed gaat komen, dat komt het vast en zeker wel, en misschien kom je er zelfs wel sterker uit. Maar dat gaat wel tijd kosten, en ik kon dat niet hoor zonder psycholoog en dat was alleen "maar" het verlies van mijn moeder.
Als het niet goed voelt hoef je natuurlijk niet met een psycholoog te praten. Niet iedereen heeft dat nodig. Maar denk alsjeblieft niet dat je niet genoeg redenen hebt.
anoniem_392980 wijzigde dit bericht op 25-11-2019 23:05
20.25% gewijzigd
zondag 24 november 2019 om 10:50
Mijn zusje is nog wel vrij jong! Dus ik denk niet dat ik van haar kan verwachten dat ik mijn gevoel bij haar kwijt kan. Daar is ze niet de juiste persoon voor denk ik.Arequipa schreef: ↑24-11-2019 09:10Ik kan me niet eens voorstellen hoe heftig dit is, maar lijkt me dat de hele grond onder je voeten weg zakt.
Misschien is het te lastig maar zou je het aan je zusje kunnen vertellen hoe je je voelt? Grote kans dat ze aangeeft dat jullie beide ‘zwak’ mogen zijn en het niet erg is als je grote zus zich niet altijd staande kan houden. Dit is meer dan een mens aankan.
zondag 24 november 2019 om 10:55
Ga sowieso in gesprek met je decaan. Die kan je goed helpen met issues rond je studie en soms is het al genoeg om met diegene in gesprek te zijn en anders kan ie inschatten of het een idee is om even een paar keer met de studentpsycholoog te praten.
Ook zou je, wat laagdrempeliger, met de praktijkondersteuner van de huisarts kunnen praten.
Ik heb acht jaar geleden bijna hetzelfde gehad. Alleen heb ik nog wel een vader. In een periode van een paar maanden ben ik zeven dierbaren verloren, en toen was ik ook nog zwanger. Mijn moeder en mijn oma, twee goede vrienden, een tante en twee goede collega’s. Mijn oma was de laatste in dat rijtje, twee weken voor de baby werd geboren, en ik kon amper nog dat crematorium in. Alwéér...
Ik had het voordeel dat ik verlof had en alle tijd om te rouwen, kinderen om mij heen en de drukte van een pasgeboren baby.
Er is niets mis mee om even een tijdje pauze te nemen en tot jezelf te komen, neem de ruimte om te rouwen.
Ook zou je, wat laagdrempeliger, met de praktijkondersteuner van de huisarts kunnen praten.
Ik heb acht jaar geleden bijna hetzelfde gehad. Alleen heb ik nog wel een vader. In een periode van een paar maanden ben ik zeven dierbaren verloren, en toen was ik ook nog zwanger. Mijn moeder en mijn oma, twee goede vrienden, een tante en twee goede collega’s. Mijn oma was de laatste in dat rijtje, twee weken voor de baby werd geboren, en ik kon amper nog dat crematorium in. Alwéér...
Ik had het voordeel dat ik verlof had en alle tijd om te rouwen, kinderen om mij heen en de drukte van een pasgeboren baby.
Er is niets mis mee om even een tijdje pauze te nemen en tot jezelf te komen, neem de ruimte om te rouwen.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 24 november 2019 om 11:16
Wat ik nog wou toevoegen.
Ik herken heel erg wat je zegt. Ik ben ook veel mensen verloren en probeerde ook altijd door te gaan en te blijven werken. Dat heeft er voor gezorgd dat ik op een gegeven moment echt in elkaar ben gestort letterlijk. Ik kon niet meer lopen, niks.
Het is zo belangrijk om te rouwen. Neem tijd voor jezelf en sta jezelf toe te huilen. En meest belangrijke is praat erover en hou het niet voor jezelf. Veel sterkte.
Ik herken heel erg wat je zegt. Ik ben ook veel mensen verloren en probeerde ook altijd door te gaan en te blijven werken. Dat heeft er voor gezorgd dat ik op een gegeven moment echt in elkaar ben gestort letterlijk. Ik kon niet meer lopen, niks.
Het is zo belangrijk om te rouwen. Neem tijd voor jezelf en sta jezelf toe te huilen. En meest belangrijke is praat erover en hou het niet voor jezelf. Veel sterkte.
