Psyche
alle pijlers
overleden tweelingzusje
zaterdag 25 augustus 2018 om 20:55
Hallo,
ik ben een tweeling. mijn tweelingzusje is overleden 3 weken na de geboorte. mensen zeggen vaak dat ik daar geen last van zal hebben want ik heb haar nooit bewust meegemaakt maar ik voel me leeg. bij alles wat ik zie, denk of doe dan denk ik aan haar. 'hoe zou het zijn als ze nog wel geleefd had?' "misschien was het beter geweest als zij had geleefd in plaats van ik. schuldig, leeg en niet compleet. dat is hoe ik mij voel. elke dag maar weer. het jammere dat veel mensen mij niet snappen. andere mensen hebben uiteraard ook verdriet. vrienden, familie en kennissen hebben ook verdriet om mijn zusje maar dat is anders. ik kan het niet precies verwoorden maar het is anders. er mist een deel van mij. dit zal ook altijd zo zijn, maar hoe ouder ik wordt hoe meer ik er over nadenk, hoe bewuster ik ervan wordt. ook al heb ik haar niet echt 'gekend', ik hou intens veel van haar en dat zal ik altijd doen. ze zit in mijn hart voor de rest van mijn leven.
ik moest dit gewoon even kwijt.
ik ben een tweeling. mijn tweelingzusje is overleden 3 weken na de geboorte. mensen zeggen vaak dat ik daar geen last van zal hebben want ik heb haar nooit bewust meegemaakt maar ik voel me leeg. bij alles wat ik zie, denk of doe dan denk ik aan haar. 'hoe zou het zijn als ze nog wel geleefd had?' "misschien was het beter geweest als zij had geleefd in plaats van ik. schuldig, leeg en niet compleet. dat is hoe ik mij voel. elke dag maar weer. het jammere dat veel mensen mij niet snappen. andere mensen hebben uiteraard ook verdriet. vrienden, familie en kennissen hebben ook verdriet om mijn zusje maar dat is anders. ik kan het niet precies verwoorden maar het is anders. er mist een deel van mij. dit zal ook altijd zo zijn, maar hoe ouder ik wordt hoe meer ik er over nadenk, hoe bewuster ik ervan wordt. ook al heb ik haar niet echt 'gekend', ik hou intens veel van haar en dat zal ik altijd doen. ze zit in mijn hart voor de rest van mijn leven.
ik moest dit gewoon even kwijt.
zaterdag 25 augustus 2018 om 22:17
Ik zal te nuchter zijn voor dit soort dingen, maar je hebt geen herinneringen aan je zusje, dus alleen al het feit dat je weet dat ze er ooit was komt omdat het je verteld is.
Als niemand het je had verteld had je haar niet gemist.
Je ouders zullen verdriet (gehad) hebben van haar overlijden en hebben dat blijkbaar op jou overgedragen.
Hier kun je eindeloos mee blijven zitten, of je legt het terug waar het hoort: bij je ouders.
Als niemand het je had verteld had je haar niet gemist.
Je ouders zullen verdriet (gehad) hebben van haar overlijden en hebben dat blijkbaar op jou overgedragen.
Hier kun je eindeloos mee blijven zitten, of je legt het terug waar het hoort: bij je ouders.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zaterdag 25 augustus 2018 om 22:29
Google eens op "familie opstelling" misschien kan dit je helpen om afscheid te nemen van je zusje. En er voor zorgen dat jij weer de ruimte gaat innemen in je leven die je verdient. Dat je je weer compleet gaat voelen als jezelf. Ik heb veel opstellingen gezien en mee gemaakt, ik denk dat het je kan helpen.
zondag 26 augustus 2018 om 10:28
Ik vrees ook dat ik me hier niet zo heel goed in kan verplaatsen. Althans, niet dat het je niet raakt, dat kan ik me wel voorstellen, maar de mate waarin je het lijkt te beschrijven vind ik vrij heftig "ik voel me leeg. bij alles wat ik zie, denk of doe dan denk ik aan haar."
Ik vraag me af of er ook andere dingen in je leven spelen die niet zijn zoals gewenst, een ander gemis dat je kanaliseert hierin. Of zijn je ouders wellicht anders met jou omgegaan door het overlijden van je zus? Is het in je jeugd een groot thema geweest? Bestond jij altijd naast je overleden tweelingzus, in plaats van als autonome bieke?
Naar dat de leegte zo'n groot deel van je dagelijkse leven inneemt
zondag 26 augustus 2018 om 23:14
Toch schijnt het zo te zijn dat tweelingen waarvan er eentje overleden is of los van elkaar opgroeien hier later last van krijgen. Ze hebben 9 maanden samen in een buik gezeten. Ik ken zat verhalen uit de media van een eiige tweelingen die los van elkaar opgroeien en toch altijd een bepaalde verbondenheid voelen.Solomio schreef: ↑25-08-2018 22:17Ik zal te nuchter zijn voor dit soort dingen, maar je hebt geen herinneringen aan je zusje, dus alleen al het feit dat je weet dat ze er ooit was komt omdat het je verteld is.
Als niemand het je had verteld had je haar niet gemist.
Je ouders zullen verdriet (gehad) hebben van haar overlijden en hebben dat blijkbaar op jou overgedragen.
Hier kun je eindeloos mee blijven zitten, of je legt het terug waar het hoort: bij je ouders.
Ik denk zelf dat daar best wel wat van waar is.
TO, zo te lezen loop je een beetje vast op dit moment. Misschien is het goed hier eens met iemand over te praten. Het via heel rot dat jij je zo voelt.
zondag 26 augustus 2018 om 23:38
Je hoort het wel vaker, vooral bij eeneiige tweelingen. Zonder dat ze bij elkaar elkaar zijn, en er gebeurt met de een wat dan voelt de ander dat ook.
Dit uitleggen aan de omgeving is lastig omdat het moeilijk te begrijpen is. Wat je eventueel zou kunnen doen, schrijf je zus een brief waarin je vertelt dat je haar mist, dat leven niet compleet is et cetera. Het opschrijven geeft ruimte aan deze gevoelens en is een vorm van verwerking. Een brief kun nalezen wanneer jij daar behoefte aan hebt, aanpassen wanneer jij het nodig acht. Dan komt er een vanzelf een moment waarop je merkt dat je het los kunt gaan laten. De liefde blijft over en daar kun je mee verder.
Mocht je dit niet zien zitten, zoek via internet naar een lotgenotengroep of vraag de huisarts een verwijzing naar een goede psycholoog.
Dit uitleggen aan de omgeving is lastig omdat het moeilijk te begrijpen is. Wat je eventueel zou kunnen doen, schrijf je zus een brief waarin je vertelt dat je haar mist, dat leven niet compleet is et cetera. Het opschrijven geeft ruimte aan deze gevoelens en is een vorm van verwerking. Een brief kun nalezen wanneer jij daar behoefte aan hebt, aanpassen wanneer jij het nodig acht. Dan komt er een vanzelf een moment waarop je merkt dat je het los kunt gaan laten. De liefde blijft over en daar kun je mee verder.
Mocht je dit niet zien zitten, zoek via internet naar een lotgenotengroep of vraag de huisarts een verwijzing naar een goede psycholoog.
maandag 27 augustus 2018 om 04:17
Hoi Bieke,
Ik vind het moedig van je dat je je verhaal hier doet. En je binnenwereld opent.
Ik kan aan je verhaal goed de intensiteit merken van je emoties en de diepte ervan.
Volgens de wetenschap gaan onze herinneringen maximaal terug tot ongeveer het 3e levensjaar.
Ik geloof dat niet en denk dat we al veel eerder waarnemen. Er zijn zat mensen die er ook zo over denken.
Er zijn ook therapieen die juist gericht zijn op het ervaren van bepaalde delen van ons leven waarin we zogenaamd niet bewust waarnemen.
Hypnotherapie is er eentje van.
Mocht je ooit interesse hebben, wellicht kun je onder begeleiding van een fijne therapeut ‘terug gaan’ naar het vroegste stadium in jouw leven en misschien krijg je verduidelijking in de voor jou intense gevoelens.
Ik vind het moedig van je dat je je verhaal hier doet. En je binnenwereld opent.
Ik kan aan je verhaal goed de intensiteit merken van je emoties en de diepte ervan.
Volgens de wetenschap gaan onze herinneringen maximaal terug tot ongeveer het 3e levensjaar.
Ik geloof dat niet en denk dat we al veel eerder waarnemen. Er zijn zat mensen die er ook zo over denken.
Er zijn ook therapieen die juist gericht zijn op het ervaren van bepaalde delen van ons leven waarin we zogenaamd niet bewust waarnemen.
Hypnotherapie is er eentje van.
Mocht je ooit interesse hebben, wellicht kun je onder begeleiding van een fijne therapeut ‘terug gaan’ naar het vroegste stadium in jouw leven en misschien krijg je verduidelijking in de voor jou intense gevoelens.
maandag 27 augustus 2018 om 08:15
En ik ben ervan overtuigd dat dit 'aangepraat' is, of achteraf geconstrueerd.
Ik heb geen overleden tweelingzus en verklaar mijn problemen dus vanuit andere oorzaken.
Had ik wel een overleden tweelingzus kon ik mijn problemen daaruit verklaren. Dat maakt het nog niet waar.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
maandag 27 augustus 2018 om 08:21
door dit soort reacties van de buitenwereld word iemand ook niet geholpenSolomio schreef: ↑27-08-2018 08:15En ik ben ervan overtuigd dat dit 'aangepraat' is, of achteraf geconstrueerd.
Ik heb geen overleden tweelingzus en verklaar mijn problemen dus vanuit andere oorzaken.
Had ik wel een overleden tweelingzus kon ik mijn problemen daaruit verklaren. Dat maakt het nog niet waar.
ik zeg niet dat men moet meedenken of meehuilen zoals men dat zegt
maar dit is ook weer een ander uiterste
To ik raad je hulp aan, vooral je beschrijving zegt dat wel, en laat je niet aanpraten wat anderen zeggen over wat zij wel of niet geloven
"Not making a decision Is a BIIIIIIIIIIG decision"
maandag 27 augustus 2018 om 08:26
maandag 27 augustus 2018 om 08:30
maandag 27 augustus 2018 om 08:38
Dat TO het gelooft maakt het ook niet meteen waar.
Ik ben in mijn leven vaak het meest vooruitgeholpen door mensen die mijn vastgezette ideeën weer los wisten te krijgen.
Er wordt hier genoeg meegeleefd met TO, een tegengeluid kan geen kwaad denk ik zo.
Aan TO waar ze het meeste 'hulp' uit haalt.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
maandag 27 augustus 2018 om 09:08
maandag 27 augustus 2018 om 09:11
BlauwluchtZ schreef: ↑26-08-2018 23:20Je moet het zien als mijn tante die is overleden op zijn 18e en ik haar nooit heb gekend. Ik hoop dat dit een rustgevende en realistische voorbeeld is.
?
maandag 27 augustus 2018 om 11:11
Helemaal mee eens!
Vaak niet leuk als je in een rotsituatie zit, maar het zijn vaak wel de reacties die je onthoudt en waardoor je gaat twijfelen.
En dan denk je: ik wilde het liever niet weten, maar achteraf had die of die juist de vinger op de zere plek gelegd.
Meehuilers helpen vaker niet dan wel.
dinsdag 28 augustus 2018 om 09:00
TO je ouders zullen na de dood van je tweelingzusje wel heel verdrietig zijn geweest. Misschien wel te verdrietig om er echt voor jou te zijn. Misschien is hierdoor de hechtingsperiode niet goed verlopen en zit je nu met de gevolgen ervan. Misschien hebben ze zich onbewust daarna ook nooit op een gezonde manier aan je durven te hechten. En is het gemis wat je voelt wel misschien gewoon gemis van 'normale ouderliefde'.
"Dus zie je iemand lopen Met rode ogen heel bedeesd Dan weet je, haar potje is pas vol geweest."
