Psyche
alle pijlers
Overlijden moeder
dinsdag 8 augustus 2017 om 00:22
Zal bij t begin beginnen mei 2016 kregen we te horen mijn moeder had longkanker, daarna volgden alle behandelingen, december was ze schoon zeiden ze, januari ging ze zo snel achteruit, 1feb (me zoontjes 4e verjaardag) krege we te horen konden niks meer voor haar doen. Opgenomen in t zkh 7 feb (me dochtertjes 8e verjaardag) kwam ze na huis op 10 feb is ze overleden heel onwerkelijk ze was 51. Mis haar zo erg,en mijn kindjes ook. Mijn vriend weet ook niet precies hoe die hier om moet gaan, Daarna heb ik alles geprobeerd om me vader met alles te helpen ben 2/3maanden na t overlijden iedere dag daar geweest terwijl me gezin daar onder leed, en vaak aangeboden dat die bij ons kon mee eten,overal namen we hem mee na toe, nu nog geen halfjaar later heeft hij een nieuwe vriendin en woont die al na 2 weken samen en met haar zoon van 13. Ma nu heb ik alles fout gedaan krijg allemaal verwijten ik heb niet voor hem gezorgd was er niet voor hem, hij ging wel eens opstap zei die tegen ons hij dronk cola want was op de fiets,gaat die nu zegge hij zat aan de alchohol ik had dat niet gezien off gemerkt hoe slecht ik wel niet voor hem was, en ik moest de sleutel inleveren want die had dat kind van haar nodig. En heeft die alle fotos van me moeder en mij en me dochter van zijn facebook verwijderd, kwetst me alleen ma met de dinge die die zegt wat die voor die vrouw voelt heeft die voor me moeder nog nooit gevoeld. Slecht praten over me moeder. Mij zwart maken bij me neef( enige waar ik mee omga van de familie) Is 5 min op me verjaardag geweest had t alleen ma over die vrouw, niet over hoe t op vakantie was, we waren die dag terug gekomen. Niks aan zen kleinkinderen gevraagd, zeggen van ja als die haar nie had leren kennen was die er ook nie meer geweest, dan voel ik me zo onbelangrijk met me kinderen. Ik snap t gewoon niet waarom iemand je nog zo moet kwetsen en dat is dan je vader.
anoniem_352284 wijzigde dit bericht op 08-08-2017 11:03
2.68% gewijzigd
dinsdag 8 augustus 2017 om 00:39
Wat een nare tijd heb je achter de rug 
Ik weet (helaas) hoe onwerkelijk zo'n overlijden kan zijn (heb het afgelopen jaar twee keer meegemaakt).
En wat verschrikkelijk dat je juist nu zo ver van je familie af staat. Hopelijk krijg je steun van vrienden om je heen. En misschien is het ook goed om met een professional te gaan praten? Je hebt het afgelopen jaar alleen maar lopen zorgen en bent misschien jezelf daarin voorbij gelopen?
Zoals je vader zich opstelt is heel verdrietig maar daar kun je, hoe heftig het ook voor je is, helaas niks aan doen. Probeer jezelf en je kindjes de rust te geven die jullie allemaal verdienen. Sterkte!
Ik weet (helaas) hoe onwerkelijk zo'n overlijden kan zijn (heb het afgelopen jaar twee keer meegemaakt). En wat verschrikkelijk dat je juist nu zo ver van je familie af staat. Hopelijk krijg je steun van vrienden om je heen. En misschien is het ook goed om met een professional te gaan praten? Je hebt het afgelopen jaar alleen maar lopen zorgen en bent misschien jezelf daarin voorbij gelopen?
Zoals je vader zich opstelt is heel verdrietig maar daar kun je, hoe heftig het ook voor je is, helaas niks aan doen. Probeer jezelf en je kindjes de rust te geven die jullie allemaal verdienen. Sterkte!
dinsdag 8 augustus 2017 om 01:16
Wat is je vraag? Ben je verdrietig om het verlies van je moeder of ben je vooral boos op je vader? Ik lees nergens dat je je moeder mist of dat jullie het fijn hadden samen. Alleen over hoe boos je bent. En je partner, ik neem aan dat je kinderen ook een vader hebben. Wat zegt hij ervan?
Waarom zou je vader geen nieuwe relatie mogen hebben, ben je niet blij dat hij een ander heeft? Misschien moet je hem zijn geluk wat meer gunnen, die man heeft ook een vreselijke tijd achter de rug.
Overigens is de manier waarop je dit verteld wel wat apart. Wat doet het ertoe dat je dochter of zoon jarig waren op de dag dat je moeder naar huis mocht?
Het gaat eigenlijk vooral over jou en hoe je je voelt, de nieuwe vriendin van je vader kan geloof ik nu al niets goed doen. Heel bot hoe je over haar praat. Nergens blij voor hem dat hij wat geluk gevonden heeft, alleen je eigen verdriet of eigenlijk woede over wat jou is aangedaan(??) komt aan bod.
En het kan natuurlijk gewoon zo zijn dat je vader en moeder allang niet meer zo gelukkig met elkaar waren hoe pijnlijk dat mss klinkt voor jou. Of hij is al verder in het verwerken dan jou. Jij hebt je kinderen, een partner, richt je daarop. Missen ze hun oma niet, let ook op de anderen om je heen.
Als je verstandig bent ga je ook snel met een kadootje naar je vader en zijn nieuwe vriendin, we zijn allemaal mensen en ook je vader kan ziek worden of sterven, zorg liever dat je doet wat je kan om de band met hem goed te krijgen en te houden.
Heel veel sterkte, makkelijk is het zeker niet!!
Waarom zou je vader geen nieuwe relatie mogen hebben, ben je niet blij dat hij een ander heeft? Misschien moet je hem zijn geluk wat meer gunnen, die man heeft ook een vreselijke tijd achter de rug.
Overigens is de manier waarop je dit verteld wel wat apart. Wat doet het ertoe dat je dochter of zoon jarig waren op de dag dat je moeder naar huis mocht?
Het gaat eigenlijk vooral over jou en hoe je je voelt, de nieuwe vriendin van je vader kan geloof ik nu al niets goed doen. Heel bot hoe je over haar praat. Nergens blij voor hem dat hij wat geluk gevonden heeft, alleen je eigen verdriet of eigenlijk woede over wat jou is aangedaan(??) komt aan bod.
En het kan natuurlijk gewoon zo zijn dat je vader en moeder allang niet meer zo gelukkig met elkaar waren hoe pijnlijk dat mss klinkt voor jou. Of hij is al verder in het verwerken dan jou. Jij hebt je kinderen, een partner, richt je daarop. Missen ze hun oma niet, let ook op de anderen om je heen.
Als je verstandig bent ga je ook snel met een kadootje naar je vader en zijn nieuwe vriendin, we zijn allemaal mensen en ook je vader kan ziek worden of sterven, zorg liever dat je doet wat je kan om de band met hem goed te krijgen en te houden.
Heel veel sterkte, makkelijk is het zeker niet!!
dinsdag 8 augustus 2017 om 10:58
Nou sorry dat ik dit zeg ma jou reactie laat mij zien dat er meer mensen die geen respect hebben , net zoals mijn vader het gaat mij er niet om dat hij een nieuwe vriendin heeft, het gaat mij erom wat die allemaal zegt over mij en dat wij voor hem niet meer bestaan. En ik mis mijn moeder heel erg, lijkt mij nogal logisch. En tuurlijk doet het mij pijn dat ik dat heb moeten horen op mijn kinderen hun verjaardag. Dat had feest moeten zijn en geen heftige mededeling. Dat ze niks meer voor je moeder kunnen doen. Maar schijnbaar vind jij het normaal dat iemand zulke dingen mag zeggen tegen zijn dochter, hoop dat jij dit nooit meemaakt! Dat iemand jou zo kwetst en zo slecht over jou praat en je eigenlijk niet belangrijk bent. Gelukkig heb ik zelf hulp gezocht zodat ik met iemand kan praten hoe ik dat kan afsluiten. En ik hoef door mijn vader niet uit gescholden en gekwetst te worden.
dinsdag 8 augustus 2017 om 10:59
dinsdag 8 augustus 2017 om 11:01
Dankjewelgsleutel schreef: ↑08-08-2017 00:39Wat een nare tijd heb je achter de rug
En wat verschrikkelijk dat je juist nu zo ver van je familie af staat. Hopelijk krijg je steun van vrienden om je heen. En misschien is het ook goed om met een professional te gaan praten? Je hebt het afgelopen jaar alleen maar lopen zorgen en bent misschien jezelf daarin voorbij gelopen?
Zoals je vader zich opstelt is heel verdrietig maar daar kun je, hoe heftig het ook voor je is, helaas niks aan doen. Probeer jezelf en je kindjes de rust te geven die jullie allemaal verdienen. Sterkte!
ik ben idd hiervoor al bij de huisarts geweest en heb maandag een gesprek kom zelf net uit een depressie..Sins vorig jaar. Ma er zijn schijnbaar nog meet respectloze mensen zo te zien in de reacties
dinsdag 8 augustus 2017 om 12:33
Iedereen gaat anders om met verdriet TO. Je vader heeft een nieuwe vriendin en is doorgegaan met zijn leven. Dat kan best pijnlijk zijn, maar het is wel zijn leven. Dat hij allemaal rare praat en acties doet is wellicht ook maar een uiting van onmacht en verdriet. Hopelijk komt hij nog bij zijn positieven, ik zou maar een beetje afstand nemen en je voorlopig richten op je eigen gezin en leven. Geef het tijd en laat je vader zijn eigen leven inrichten zoals hij dat wenst.
dinsdag 8 augustus 2017 om 21:14
Misschien moet je even afstand nemen van je vader. Hij heeft zijn leven, jij het jouwe. Richt je op jezelf en jouw verdriet en je gezin.
En mensen die iets anders schrijven dan jij nu wil horen zijn niet meteen respectloos. Misschien willen zij je juist helpen om het ook eens van een andere kant te bekijken. Jij hebt jouw kant van het verhaal en hij het zijne. Hopelijk kunnen jullie over een tijd elkaar in het midden terugvinden. Daar is het nu misschien te vroeg voor en dat is ook niet erg, ik snap wel dat je boos bent op de situatie dat hoort ook bij rouw. Maar ik hoop dat je over een tijdje verder kan kijken en dan kunnen dit soort verhalen juist helpen.
Ik wens je veel kracht en wijsheid.
En mensen die iets anders schrijven dan jij nu wil horen zijn niet meteen respectloos. Misschien willen zij je juist helpen om het ook eens van een andere kant te bekijken. Jij hebt jouw kant van het verhaal en hij het zijne. Hopelijk kunnen jullie over een tijd elkaar in het midden terugvinden. Daar is het nu misschien te vroeg voor en dat is ook niet erg, ik snap wel dat je boos bent op de situatie dat hoort ook bij rouw. Maar ik hoop dat je over een tijdje verder kan kijken en dan kunnen dit soort verhalen juist helpen.
Ik wens je veel kracht en wijsheid.
dinsdag 8 augustus 2017 om 23:27
Je hebt heel wat voor de kiezen gehad de laatste tijd. Je moeder verliezen doet zo'n ontzettemd veel pijn. En terwijl je er voor je vader probeerde te zijn gooit hij nu met modder. Hij is nog altijd zelf degene die aan de alcohol ging. Jij hebt hem er niet toe gedwongen. . Niet netjes naar jouw en je gezin toe. Maar probeer hoe moeilijk ook er wat afstand van te nemen . Dit is zijn keuze jij had het graag anders gezien.
woensdag 9 augustus 2017 om 21:02
Mijn vader is heel kort na het overlijden van mijn moeder aan zijn tweede jeugd begonnen. Zuipen en vrouwen. Ik walg van beiden, en ik kom nog maar zelden bij hem thuis. Dus ik snap je heel goed, Vera. Het is makkelijk gezegd om hem zijn eigen leven te gunnen, en verstandelijk is dat ook zo, maar als het je eigen moeder betreft, in wiens spulletjes nu een andere vrouw loopt te graaien, doet dat gewoon heel veel pijn. En mijn vader is in de zeventig. Dus ja, ik had liever gezien dat hij zich met mij en mijn gezin had beziggehouden in plaats van met golddiggers. Mijn hele beeld van hem, maar ook van ons verleden als gezin is vertroebeld.
vrijdag 11 augustus 2017 om 10:28
Sterkte!!! Heel verdrietig voor je!
misschien is dit je vaders manier om met dit enorme verlies om te gaan. En dan nog is het gedrag richting jou absoluut niet goed te praten, maar probeer te bedenken dat hij wss ook op dit moment volledig de weg kwijt is.
Ik zou afstand houden en me richten op je eigen rouwverwerking en je gezin. De omgang met je vader kost je nu teveel negatieve energie, terwijl je zijn gedrag niet kunt veranderen.
Ik hoop dat jullie over een tijdje weer bij elkaar komen.
misschien is dit je vaders manier om met dit enorme verlies om te gaan. En dan nog is het gedrag richting jou absoluut niet goed te praten, maar probeer te bedenken dat hij wss ook op dit moment volledig de weg kwijt is.
Ik zou afstand houden en me richten op je eigen rouwverwerking en je gezin. De omgang met je vader kost je nu teveel negatieve energie, terwijl je zijn gedrag niet kunt veranderen.
Ik hoop dat jullie over een tijdje weer bij elkaar komen.
vrijdag 11 augustus 2017 om 11:24
Heftig.... neem even wat afstand van je vader om aan je eigen rouwverwerking toe te komen. Je zit zo vol verdriet dat je er niet veel bij kunt hebben. Je reageert heftig op Bestaardigopzich terwijl ze je een andere kant probeert te laten zien. Soms kan een andere blik op een situatie er voor zorgen dat je wat makkelijker kunt relativeren en los kunt laten, wat je dan de ruimte geeft om aan jezelf toe te komen.
vrijdag 11 augustus 2017 om 19:46
Heftig. Ik zou wat afstand houden en je met je eigen rouwproces maar even bezig houden. Hopelijk komt normaal contact wel weer.
Even een praktische tip voor als je vader overmorgen aankondigt te willen trouwen met zijn kersverse vlam en de erfenis van je moeder richting haar zoon verdwijnt : http://www.erfrechtonline.nl/clients/wilsrechten/
Even een praktische tip voor als je vader overmorgen aankondigt te willen trouwen met zijn kersverse vlam en de erfenis van je moeder richting haar zoon verdwijnt : http://www.erfrechtonline.nl/clients/wilsrechten/
