overnieuw beginnen

12-04-2022 18:41 36 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
het is de laatste jaren slecht gegaan, ivm herkenbaarheid wil ik hier niet verder op ingaan
maar ben heel veel kwijt geraakt, van mensen tot werk, en nu zit ik op zo een dieptepunt dat er geen andere weg is dan opnieuw beginnen.


Vind het een enge tijd, je weet wat je hebt maar niet wat je krijgt, maar omdat er werkelijk niks over is van mijn oude leven, en soms denk ik van mijn oude ik, ben ik heel bang dat het ook niet goed gaat komen.

Het is een breed begrip, maar wie van jullie heeft ook op dit punt gestaan een nieuw leven te moeten of willen beginnen, of staat nu voor iets compleet nieuws? Een carriereswitch, emigreren, van die dingen die je hele leven op de kop zetten, kortom?

EN hoe gaan of gingen jullie om met de bijgaande angsten en onzekerheid?

Merci, ik lees graag van jullie wie zo een breuk in zijn of haar leven heeft ervaren, of wie iets in bovenstaande voor zichzelf nu herkent!
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het niet echt maar ben benieuwd wat je allemaal zou willen veranderen?
Ik zit momenteel op het zelfde moment.
Zit er helemaal niet op te wachten, maar weet ook niet hoe er mee om te gaan.
Langzamerhand beginnen met je nieuwe leven vorm geven. Ik heb heel vaak uitvallen gehad, nieuw werk nieuwe vrienden dus ik weet niet beter. Aan de ene kant kan je ook verandering omarmen dan stil blijven zitten en niet weten of ervaren dat het ook anders en beter kan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb wel ooit een relatie van 7 jaar (5 jaar samenwonen) verbroken en ben toen bijna al mijn vrienden kwijt geraakt. Ik ben toen verhuisd en heb de meeste spullen achter gelaten.

Ook een paar keer een baan opgezegd/ van carrière geswiched, soms zonder nieuwe baan.

Ik vond die dingen wel spannend en verdrietig, maar deels ook leuk. Ik houd wel van een frisse start en een nieuw begin. Ik probeerde me vooral te richten op wat er wel leuk was, bijvoorbeeld mijn nieuwe huis inrichten.
Met onzekerheid kan ik inmiddels redelijk goed om gaan (als het gaat om werk).
Alle reacties Link kopieren Quote
EN hoe gaan of gingen jullie om met de bijgaande angsten en onzekerheid?
.
Dat wat er ook gaat gebeuren door een bepaald avontuur aan te gaan, dat het beter zal zijn dan de situatie waarin ik daarvoor zat.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het. Zelf voor gekozen zo'n 15 jaar geleden. Toen was ik jong en onbezonnen en zag ik het vooral als 1 groot avontuur, over de consequenties dacht ik niet na en als mensen hun twijfel uitspraken zei ik dat het heus goed zou komen en ze zich niet druk moesten maken. Het kwam ook goed. Die overtuiging en een plan hebben scheelt al een heleboel denk ik. Heb jij die?
Momenteel valt er ook vanalles samen en moet ik ook weer grotendeels al mn plannen omgooien, alleen deze keer noodgedwongen (zelf ziek geworden, een zieke ouder en vanaf januari 2023 ook geen werk meer). Deze keer vind ik het lastiger om positief te blijven, waarschijnlijk omdat het geen eigen keuzes zijn en evt gevolgen ook voor mijn kinderen en partner zijn en niet meer alleen voor mezelf. Ik hoop dat als nieuwe plannen concreter worden ik er ook meer vertrouwen in krijg dat het ook nu weer goedkomt.
Mijn vrienden zijn wel grotendeels gebleven in die periodes.
Alle reacties Link kopieren Quote
Klinkt alsof je momenteel in een vervelende situatie zit 🌷. Wat zou je willen veranderen / wat moet er gebeuren voor een nieuwe start?

Ik ben op mijn 18e (alleen) verhuist van een dorpje in Brabant naar Amsterdam. Ook heb ik twee keer mijn baan opgezegd, zonder een nieuwe baan te hebben. Spannend, maakte me heus ook soms wel zorgen, maar had er ook vertrouwen in dat het goed zou komen. Het verschil is dat deze veranderingen mijn keuze waren, en jij volgens mij “gedwongen” wordt om veranderingen door te voeren? Heb je de situatie geaccepteerd zoals hij is?
Alle reacties Link kopieren Quote
Kers, ik herken het kruispunt waar je op staat. Een paar life events meegemaakt, waardoor ik aan het denken ben gezet over wat ik met de tweede helft van mijn leven wil. Ik heb daarbij de hulp gezocht van een coach. Niks zweverigs, maar iemand die door te juiste vragen te stellen mijn waarden en normen voor mezelf verduidelijkt. Wat vind ik nou echt belangrijk? Wat moet ik er voor doen of laten om dat te bereiken? Heel praktisch dus. En confronterend.
Ik ben jaren geleden na een zeer ernstig ongeluk waarbij niet iedereen het heeft overleefd overnieuw begonnen.
Mijn baan ben ik toen uiteindelijk ook verloren. Voor mijn gevoel is mijn leven verandert in een voor die tijd en na die tijd.

Erger wordt het niet en ook niet mooier, wel beter. Echt go for it.
Alle reacties Link kopieren Quote
Heb je een doel waar je naar streeft? Een haalbaar doel? En kun je daar met vertrouwen naar kijken? Als je je doel voor ogen houdt dan komt de vorm vanzelf, in hapbare of iets minder hapbare brokken maar waarschijnlijk kun je het gewoon, al dan niet met een beetje hulp.
Hou je doel voor ogen en probeer er vertrouwen in te hebben dat het je gaat lukken.

Dit waren de woorden die ik te horen kreeg toen ik het niet meer zag zitten.
En dat heeft me enorm geholpen.
...
Alle reacties Link kopieren Quote
bedankt voor het delen @all: houd het niet meer bij: wat fijn alle reacties!


Merci.

Vind het echt heel bijzonder, en wil ook jullie allen in deze processen (nu gaande of geweest zijnde) een hart onder de riem steken; bv scheiding, ziekte, een ongeluk ... vreselijke dingen die je dan nopen het roer om te gooien :sigh: :rose: of juist gewenste ommezwaaien zoals een verhuizing, een keuze voor een nieuwe baan....op het oog is dat iets makkelijker als je er zelf voor kiest maar ik denk dat hetzelfde gevoel erbij komt kijken!

Het zijn intieme zaken, kwetsbaar bedoel ik daarmee, dus merci dat jullie hier open over schrijven. Het is voor mij een dieptepunt, en wat meespeelt is dat ik geen enkele steun erbij heb. Het er alleen voor te staan maakt denk ik het grootste deel uit van mijn paniek nu, als ik eerlijk ben voel ik me dat: tegelijkertijd gebroken, doodmoe en op een stille manier echt in paniek.
Kan dat fijnere ervan nog niet voelen, zoals jij bv beschrijft pinksterbloem, noch heb ik het vertrouwen waar sommigen van jullie over schrijven dat het goed komt


Het gevoel dat ik heb is een vermoeiende mix van power, opgebrandheid, radeloosheid en dus paniek.....er is ook echt geen andere weg meer dan een nieuwe start.

En ben bang O_O O_O O_O O_O en dat is zacht uitgedrukt. Ik zou niet eens weten wat ik wil drinken, nu - koffie thee of fris. Laat staan hoe ik de rest van mijn leven wil invullen en die ellendige rotvraag onder dat alles: DURF EN KAN IK DAT WEL? (NB geen verkapte vraag om een peptalk maar even mijn diepe zelftwijfels gedeeld....mijn zelfvertrouwen is juist door alle ellende de afgelopen jaren compleet afgebroken)

En vooral helemaal alleen? :sigh: :'( :@@: O_O O_o

heb het gevoel dat het me niet gaat lukken, ben zo op en bang O_O O_O O_O



(svp niet quoten, haal dit ivm herkenbaar zo even weg)
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
Alle reacties Link kopieren Quote
lees net mijn eigen onderschrift haha, een goede reminder :idee:
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieve Kers. Alleen is meer dan nul. Al één! Dat maakt het allemaal waard. Sterkte :hug:
"Wees gewoon jezelf....maar in jouw geval dringend een ander"
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het gevoel wel. Gelukkig geen groot noodlot of rampen gekend maar wel zo'n moment gehad dat ik er alleen voor stond, geen familie, geen vrienden, geen inkomen en geen dak boven mijn hoofd.

Iemand zei tegen me: als je vooruit kijkt zit je in een zwarte tunnel te kijken en dat is beangstigend.

Als je in het moment en bij jezelf kan blijven, daar is geen angst. Dat is echt zo en ik denk daar nog vaak aan. Leef één moment tegelijk dat is veel overzichtelijker.

Het grootste lijden ontstaat doordat je grip probeert te krijgen op dingen waar je geen grip op kan hebben, zoals de toekomst.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als je geen achterban hebt, is een professionele achterban dan wellicht een stapje de goede richting op? Huisarts, praktijkondersteuner, ambulant begeleider?
...
Alle reacties Link kopieren Quote
Avage schreef:
12-04-2022 20:12

Als je in het moment en bij jezelf kan blijven, daar is geen angst. Dat is echt zo en ik denk daar nog vaak aan. Leef één moment tegelijk dat is veel overzichtelijker.
Mooi.
De kracht van het NU.

De macht om op elk moment een keuze te maken. Die heb je áltijd.
...
Alle reacties Link kopieren Quote
Rooss4.0 schreef:
12-04-2022 20:12
Als je geen achterban hebt, is een professionele achterban dan wellicht een stapje de goede richting op? Huisarts, praktijkondersteuner, ambulant begeleider?
Eens. Je hebt een probleem en hebt hulp nodig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Kers, kun je de keuzes waar je voor staat concreter maken?
Alle reacties Link kopieren Quote
lastig halvezool, geloof het niet....

En ja, hulp is essentieel hierin, het is dat ellendige gevoel hier gewoon alleen in te staan waar ik me nu zo onrustig door voel. Het heeft ook wel iets, dat je jezelf hebt maar die houvast van een sociaal netwerk maakt ALLES 28083 makkelijker, ook dit soort onzekere tijden.

Dank jullie nogmaals, hoop dat ik de nacht met wat meer rust door ga komen.
Wat me ook zo opvalt aan mezelf is een vreselijk SCHULDGEVOEL. Waarom weet ik niet, heb niemand die ik tekort kan doen, maar steeds een ellendig gevoel dat ik anderen nu tekort doe, of tekort zal doen.
Moeilijk uit te leggen, maar het vreet van binnen, hoewel ik echt niks heb gedaan of doe waar ik me dan objectief schuldig om zou moeten voelen.

Ben gewoon gewend heel erg op anderen te letten, en daar mijn leven omheen te laten draaien. Daar zal het wel meet te maken hebben, dat ik me nu zo schuldig voel- in ieder geval deels de reden ....

Het zou makkelijk zijn als je kon zeggen: let's roll, en niet die hele mix van gevoelens erbij. Maar ja, mens he.....


svp niet quoten, merci
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
Alle reacties Link kopieren Quote
Er staat niks herkenbaars in je postings, ik vind je ook een beetje paranoia.

Wat is er zo lastig aan concreet maken van je probleem? Zonder de ins en de outs te benoemen kun je toch vertellen of je huisvesting, een baan, een netwerk, geld weet ik veel nodig hebt?

Dat overtrokken schuldgevoel, dat niet kunnen beginnen aan het oplossen van zaken, die gedachten die alle kanten opgaan, het doet me denken aan mijn ex en die was gewoon depressief.
Professionele hulp zoeken dus!

Ik had een netwerk en natuurlijk gaf dat koprust maar ik heb er nauwelijks gebruik van gemaakt. Ik kon het namelijk prima zelf. Net als jij waarschijnlijk.
...
Ik vind t ook beetje paranoia, zit niks herkenbaars in.

Een vangnet aan familie en vrienden is wel fijn. Heb tijden gekend met en zonder toen ik weer ernstig depressief raakte. Maar uiteindelijk is die opvang fijn maar kan het je ook belemmeren of tegenhouden doordat je niet zelf leert beslissingen te nemen en te veel leunt op anderen. Tijd alleen dwingt je wel persoonlijke doelen op te stellen en ervoor te gaan. Je hebt niemand nodig. Professionele hulp vind ik ook overrated. Je kan alleen jezelf helpen door negativiteit te blijven blokkeren en relativeren. Thats it.
Rooss4.0 schreef:
12-04-2022 19:10
Heb je een doel waar je naar streeft? Een haalbaar doel? En kun je daar met vertrouwen naar kijken? Als je je doel voor ogen houdt dan komt de vorm vanzelf, in hapbare of iets minder hapbare brokken maar waarschijnlijk kun je het gewoon, al dan niet met een beetje hulp.
Hou je doel voor ogen en probeer er vertrouwen in te hebben dat het je gaat lukken.

Dit waren de woorden die ik te horen kreeg toen ik het niet meer zag zitten.
En dat heeft me enorm geholpen.
Een doel heeft mij ook op de been gehouden en die heb voor niets aan de kant gezet. Anders was ik alleen maar aan het piekeren en wilde mijn tijd daar niet meer aan besteden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Reborn schreef:
13-04-2022 08:20
Professionele hulp vind ik ook overrated. Je kan alleen jezelf helpen door negativiteit te blijven blokkeren en relativeren. Thats it.
Als het gaat om enkel praten, ja, dan heb je een punt.
Maar als het gaat om je leven werkelijk niet (meer) op orde krijgen, psychische problematiek, huisvestingsgeneuzel, dan kan een eerste stap naar de HA een hele goede zijn.
...
Rooss4.0 schreef:
13-04-2022 12:16
Als het gaat om enkel praten, ja, dan heb je een punt.
Maar als het gaat om je leven werkelijk niet (meer) op orde krijgen, psychische problematiek, huisvestingsgeneuzel, dan kan een eerste stap naar de HA een hele goede zijn.
Praten kan juist heel zinvol en waardevol zijn.
Ze kunnen thuissituatie niet veranderen zelfs als alles in de soep loopt.
Met andere woorden heeft het wellicht baat bij mensen met ernstige psychische problemen zoals stemmen horen. Maar anders echt zelf uitvogelen ipv je ziel gooien bij een gediplomeerde standbeeld.
anoniem_411764 wijzigde dit bericht op 13-04-2022 14:13
10.05% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
TO, ik lees een tegenstelling:

"Je bent alles kwijt" versus "je weet nu wat je hebt en het is spannend om het in te ruilen voor iets nieuws/onbekends"

Als je alles kwijt bent kan het alleen maar beter worden of een verrijking zijn van je leven.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven