Psyche
alle pijlers
Overprikkeling door ptss/burn out/hydrocefalie
dinsdag 23 februari 2021 om 12:29
Hallo forummers,
Heb een vraagje over prikkelverwerking als je ptss/burn out hebt.
Het is heerlijk weer en ik merk dat dat ook goed is voor mn humeur, alsof ook in mn hoofd weer wat licht binnenkomt.
Ik geniet van de zon in mn gezicht en de warmte.
Maar t geluid.... geluid van buitenspelende kinderen, mensen die in de tuin werken, maar zelf het geluid van de wind is me eigenlijk te veel...
Herkent iemand dit?
Het zo snel overprikkeld raken? Van geluid alleen al?
Heb een vraagje over prikkelverwerking als je ptss/burn out hebt.
Het is heerlijk weer en ik merk dat dat ook goed is voor mn humeur, alsof ook in mn hoofd weer wat licht binnenkomt.
Ik geniet van de zon in mn gezicht en de warmte.
Maar t geluid.... geluid van buitenspelende kinderen, mensen die in de tuin werken, maar zelf het geluid van de wind is me eigenlijk te veel...
Herkent iemand dit?
Het zo snel overprikkeld raken? Van geluid alleen al?
lovebird1983 wijzigde dit bericht op 30-06-2021 11:17
49.58% gewijzigd
zaterdag 27 februari 2021 om 10:38
Ga pinteresten, kijk wat je leuk lijkt en ga aan de slag. Haken is bijvoorbeeld niet duur opstarten, maar wel veelzijdig. En iets creëren geeft vaak energie.Lovebird1983 schreef: ↑27-02-2021 08:21Dingen waar ik blij van wordt heb ik nog niet gevonden... Ben altijd zo gefocust op de ander geweest (omdat ik vond dat ik anderen iets verschuldigd was, al was het alleen maar door mijn bestaan, of uit angst voor de consequenties als ik m'n aandacht even liet verslappen) dat ik nooit ontdekt heb wat ik leuk vind en waar ik rustig van wordt of van ontspan
zaterdag 27 februari 2021 om 10:40
Misschien verwacht je wel veel te veel van jezelf. Zolang de ratten niet onder de bank vandaan komen en iedereen elke dag een schone onderbroek en sokken en 3 maaltijden heeft is het goed genoeg.Lovebird1983 schreef: ↑27-02-2021 08:16
En misschien is de basis (3 jonge levendige kinderen grootbrengen met alles wat erbij komt kijken, een vrouw zijn voor een man met pittige onregelmatige baan, therapie) al iets meer dan ik nu aankan. En dan hebben we natuurlijk ook nog een huishouden te runnen waar ik totaal geen regelmaat in krijg.
Chaos...
zondag 28 februari 2021 om 20:20
Hamerhaai, is er wetenschappelijk bewijs dat bewegen idd je hersenfunctie veranderd, waardoor het dempen weer lukt?hamerhaai schreef: ↑23-02-2021 12:51De grootste taak van je hersenen is dempen. Wanneer je hersenen niet goed functioneren, dan dempen ze minder. Denk aan spierspasme na een zuurstofgebrek of hersenbloeding of slecht tegen licht of geluid kunnen bij een migraine aanval.
Belangrijk is dus om je hersenen weer gezond te krijgen. Bewegen is heel belangrijk voor activatie van je hersenen. Dus gewoon rustig gaan wandelen of fietsen. Kijk ook naar gezonde (hersen)voeding.
zondag 28 februari 2021 om 20:27
Ook voor mij herkenbaar, dit zou over mij kunnen gaan.uggs schreef: ↑24-02-2021 08:50Lovebird, ik herken zoveel in wat je schrijft. Ik heb onlangs mijn keuring voor de wia gehad en volledig arbeidsongeschikt verklaard. Dat was een klap in mijn gezicht, want ik voelde me toen helemaal niet meer mee tellen. Inmiddels weet ik dat dit de ‘beste’ optie was, omdat ik nu rustig verder kan werken aan mijn herstel en het opbouwen van mijn werkuren. Acceptatie is zo belangrijk, maar dat wil mij nog niet altijd zo lukken, want waarom kan ik niet alles wat ik voor de ptss kon? Ik zal mijn werk wat ik deed nooit meer kunnen uitvoeren, kan niets onthouden, kom niet op woorden (wat allemaal nog erger aanwezig is als ik teveel gedaan heb), teveel verschillende geluiden door elkaar kan ik niet hanteren, veranderingen vind ik moeilijk, drukke plaatsen vind ik moeilijk, twee gesprekken langs elkaar kan ik niet meer volgen, maar uiteindelijk moet ik niet gaan kijken naar wat er allemaal was en wat ik niet meer kan, maar juist naar wat ik inmiddels wel weer kan. Dat is ontzettend moeilijk en ik ren mezelf makkelijk voorbij, maar vervolgens kom ik mezelf keihard tegen. Inmiddels heb ik mijn omgeving ingeschakeld die me helpen terugfluiten, want alleen lukt het me gewoon niet zo goed.
Oh en naar mezelf luisteren om te bepalen wat ik aan kan op een dag lukt mij na 2 jaar nog niet altijd. Ik weet dat ik tussendoor rust moet nemen en, bijvoorbeeld, niet mijn huis kan stofzuigen en gelijk daar achteraan dweilen. Dan ben ik gesloopt en moet ik een uur bijkomen, maar af en toe stap ik in mijn eigen valkuil. Mede ook omdat ik denk: ik zit heel de dag thuis, dan kan ik ook iets nuttigs doen. Het helpt me dan soms om te denken dat, als ik alles kon doen wat ik wilde, ik ook wel zou kunnen werken en dat lukt me dus niet.
Ik heb ook heel snel last van overprikkeling. Vrijwel altijd buiten de noise cancelling koptelefoon op. Gelukkig kan ik nog wel in de tuin zitten, genieten van de vogeltjes. (maar als de buurman gaat grasmaaien ga ik naar binnen.)
Voor ontspanning speel ik puzzels op de telefoon, luister podcasts, lees boeken, diamond painting, krasplaten, kleuren op nummer, dat soort dingen.
Wat ik heel verdrietig vind, is dat in slechte periodes ik ook overprikkeld raak van mijn 2 (nogal drukke) kinderen. Dan trek ik me terug op de slaapkamer.
woensdag 3 maart 2021 om 22:06
Ik zou de rust idd zoeken tussen de middag. Dus kinderen lekker over laten blijven. Ik heb een dochter die er ook niet goed tegen kon om tussen de middag naar huis te gaan. Die bleef daarom over. ADD’er trouwens. Gelukkig hebben ze daar nu continuerooster (en inmiddels zit dit kind op het VO).
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 4 maart 2021 om 15:18
Lovebird1983 schreef: ↑02-03-2021 16:51Dat heb ik ook en vind ik t ergste van alles eigenlijk...
Ben al druk bezig om meer rust in te plannen, rust te nemen als ik merk dat t niet lekker gaat, en ontspanning op te zoeken.
Lukt nog niet echt, maar ik oefen.
Nu gaan de kinderen weer naar school en dat geeft me overdag meer tijd voor mezelf, maar het brengen, tussen de middag halen en brengen en smiddags... was even vergeten hoe heftig dat altijd voelde. Ben om 16u echt helemaal afgebrand... terwijl ik eigenlijk juist meer energie zou moeten hebben door die extra tijd.
Overblijven dus, al is het maar voor een maandje om uit te proberen of het werkt voor jou. Dan hebben ze over een maandje hopelijk een moeder met een pietsje meer energie. Ook kinderen moeten weleens meebewegen, geeft helemaal niks.
maandag 8 maart 2021 om 12:14
Ow lieve Lovebird, ik voel het ook, dat falen als moeder. Juist op die momenten probeer ik bij mijn verdriet en onmacht stil te staan. Door niet meer te vechten tegen die emoties (ze onder water drukken) wordt voor mij de stress minder. Ik gun het je om lief voor jezelf te mogen zijn.Lovebird1983 schreef: ↑03-03-2021 21:48Overblijven e
n bij vriendjes spelen zou kunnen... maar voelt zo enorm als falen. En kan slecht de controle loslaten dus geeft meer stress.
Ik denk ook dat ik t nodig heb om tussendoor weer even te zorgen. Depressieve gedachtes nemen op een slechte dag echt de overhand en de zorg voor de kinderen houdt me dan op de been.
Hoe druk ze ook zijn en hoeveel prikkels ze ook geven, als ik zie hoe vrij ze zijn, hoe veilig ze zich thuis voelen, hoe ze met anderen omgaan, hoe ze de mooie dingen kunnen zien, maakt me dat gelukkig. Voel ik even niets dan liefde.
En het is confronterend, want ik heb zo'n jeugd niet gehad, me nooit veilig gevoeld, nooit t gevoel gehad dat ik mezelf kon zijn. Ik heb geleerd dat niemand te vertrouwen is, dat je alleen op jezelf kan rekenen en nooit om hulp mag vragen.
Dat maakt t best wel lastig.
Maar goed, dat is iets wat ik moet verwerken en mee om moet leren gaan.
maandag 8 maart 2021 om 16:39
Lovebird1983 schreef: ↑08-03-2021 16:28Heb de afgelopen 18 jaar 2 katten in huis gehad, die zijn beide vorig jaar overleden... mis dat aaien idd enorm. Maakte vooral de avonden makkelijker.
Ben nog niet toe om weer nieuwe huisdieren te nemen.
Ugh, nee, dat kan ik me voorstellen. Wat verdrietig dat ze zo kort op elkaar zijn overleden ook. Mij lukt het ook niet om van de één naar de ander te gaan. Sinds december heb ik een nieuwe poes na 1,5 jaar poesloosheid en ik sta echt weer versteld van hoeveel goed het me doet. Op de website verhuisdieren.nl is ook een afdeling voor bemiddeling tussen mensen die een tijdelijke oppas nodig hebben voor hun huisdier. Dan zit je er niet jaren aan vast maar kan je misschien toch al even genieten.
maandag 8 maart 2021 om 19:07
Hier ook twee katten inderdaad, waarvan de eerste aangeschaft toen het slecht ging. Zij zorgde ervoor dat ik mijn bed weer uitkwam. Nu ze samen zijn, haal ik zoveel plezier uit die twee beestjes. Samen spelen, gek doen en heerlijk knuffelen met die twee.
Maar ik begrijp ook helemaal als je er nog niet aan toe bent. Alles op zijn tijd!
Maar ik begrijp ook helemaal als je er nog niet aan toe bent. Alles op zijn tijd!
