Psyche
alle pijlers
Overspannen / dilemma
zondag 18 oktober 2009 om 15:21
Hallo,
Ik wil even mijn verhaal kwijt want ik weet niet wat ik moet doen.
Ik werk in het onderwijs (MBO) met leerlingen op het laagste niveau.
Hierbij heb ik al langere tijd (vorig schooljaar ook al) het gevoel dat ik op mijn tenen loop en dat ik constant bezig ben iemand te zijn die ik eigenlijk niet ben.
De laatste tijd gaat het helemaal niet goed. Ik voel me steeds machtelozer als mijn leerlingen niet luisteren of constant door mijn verhaal praten. Rationeel gezien kan ik wel bedenken dat ik "pedagogische technieken" moet toepassen en dat het dan wel beter zou gaan, maar ik kan het helemaal niet opbrengen om daar energie in te steken.
Omdat ik constant hoofdpijn had en telkens thuis huilbuien heb ik me een paar weken geleden ongeveer anderhalve week ziekgemeld. Ik heb toen ook een gesprek aangevraagd met de bedrijfsarts die alleen maar het advies gaf dingen meer van me af te laten glijden en de leerlingen het werk laten doen en zelf wat meer achterover te leunen. Op zich is dat goed advies, maar op het moment gaat het zo slecht met mij dat ik er niets aan heb. Ook heb ik me door laten verwijzen naar een psycholoog. Daar ben ik in het verleden al eens geweest voor andere zaken en met hem kan ik erg goed praten. Hij zei dat er wel degelijk iets meer aan de hand is, noemde overspannenheid / burn out.
Vorige week ben ik weer gaan werken en toen ging het redelijk, maar donderdagmiddag ben ik thuis op de bank gaan liggen en viel meteen in slaap. Vrijdag (mijn vrije dag) kreeg ik 's ochtends ook weer huilbuien en voelde ik me vreselijk somber. Zaterdag ging het wel, maar vanochtend kreeg ik weer huilbuien, terwijl in net wakker was. Ik moest ook de hele tijd aan dingen van het werk denken en kon dat niet van me afzetten. Als ik eraan denk dat ik morgen weer moet werken voel ik me misselijk en lijkt het net alsof een grote rots op me ligt en me de adem beneemt. Ook ben ik nog steeds erg somber. Ik kan het gewoonweg niet aan.
Nu zit ik te twijfelen of ik me weer ziek moet melden. Dat zou ik het liefst wel doen, want ik ben iemand van Hup schouders eronder en doorgaan en dat speelt een grote rol bij waarom ik me nu zo slecht voel en ik denk dat hoe langer ik doorloop hoe slechter het gaat. Maar ik voel me zo schuldig als ik me ziek meldt, want er is op school niets geregeld als er docenten ziek zijn, er is dus veel lesuitval. En daar voel ik me dan weer verantwoordelijk voor.
wat zouden jullie doen?
Groeten,
Judith
Ik wil even mijn verhaal kwijt want ik weet niet wat ik moet doen.
Ik werk in het onderwijs (MBO) met leerlingen op het laagste niveau.
Hierbij heb ik al langere tijd (vorig schooljaar ook al) het gevoel dat ik op mijn tenen loop en dat ik constant bezig ben iemand te zijn die ik eigenlijk niet ben.
De laatste tijd gaat het helemaal niet goed. Ik voel me steeds machtelozer als mijn leerlingen niet luisteren of constant door mijn verhaal praten. Rationeel gezien kan ik wel bedenken dat ik "pedagogische technieken" moet toepassen en dat het dan wel beter zou gaan, maar ik kan het helemaal niet opbrengen om daar energie in te steken.
Omdat ik constant hoofdpijn had en telkens thuis huilbuien heb ik me een paar weken geleden ongeveer anderhalve week ziekgemeld. Ik heb toen ook een gesprek aangevraagd met de bedrijfsarts die alleen maar het advies gaf dingen meer van me af te laten glijden en de leerlingen het werk laten doen en zelf wat meer achterover te leunen. Op zich is dat goed advies, maar op het moment gaat het zo slecht met mij dat ik er niets aan heb. Ook heb ik me door laten verwijzen naar een psycholoog. Daar ben ik in het verleden al eens geweest voor andere zaken en met hem kan ik erg goed praten. Hij zei dat er wel degelijk iets meer aan de hand is, noemde overspannenheid / burn out.
Vorige week ben ik weer gaan werken en toen ging het redelijk, maar donderdagmiddag ben ik thuis op de bank gaan liggen en viel meteen in slaap. Vrijdag (mijn vrije dag) kreeg ik 's ochtends ook weer huilbuien en voelde ik me vreselijk somber. Zaterdag ging het wel, maar vanochtend kreeg ik weer huilbuien, terwijl in net wakker was. Ik moest ook de hele tijd aan dingen van het werk denken en kon dat niet van me afzetten. Als ik eraan denk dat ik morgen weer moet werken voel ik me misselijk en lijkt het net alsof een grote rots op me ligt en me de adem beneemt. Ook ben ik nog steeds erg somber. Ik kan het gewoonweg niet aan.
Nu zit ik te twijfelen of ik me weer ziek moet melden. Dat zou ik het liefst wel doen, want ik ben iemand van Hup schouders eronder en doorgaan en dat speelt een grote rol bij waarom ik me nu zo slecht voel en ik denk dat hoe langer ik doorloop hoe slechter het gaat. Maar ik voel me zo schuldig als ik me ziek meldt, want er is op school niets geregeld als er docenten ziek zijn, er is dus veel lesuitval. En daar voel ik me dan weer verantwoordelijk voor.
wat zouden jullie doen?
Groeten,
Judith
zondag 18 oktober 2009 om 15:37
Eens met Mischa! Als je maar op je tenen blijft lopen, komt er een moment dat je helemaal nix meer kunt. Alleen maar in bed liggen met een hele dikke deken over je heen (spreek jammergenoeg uit ervaring). Dat er op school geen vervanging is, is heel jammer, maar op dit moment niet jouw probleem. Het gaat nu om jou, over hoe jij weer op de rit kunt komen en niet of de kids en extra tussenuur hebben omdat jij ziek bent. Ze hebben anders straks een heleboel meer uitval als je helemaal afknapt!
Dus, hup, bel morgen school en bedrijfsarts en/of huisarts, enneh... hier vast een dikke knuffel van me!
!
Dus, hup, bel morgen school en bedrijfsarts en/of huisarts, enneh... hier vast een dikke knuffel van me!
!
zondag 18 oktober 2009 om 16:12
Hoi Judith,
't Is zo herkenbaar je dillemma...... Maar ik zou ook zeggen morgen ziek melden en eerst aan jezelf gaan denken. Hoe langer je nu doorloopt hoe langer het duurt voordat je weer opknapt, kan ik je vertellen uit ervaring Ook ik was zo, van de schouders eronder en ik kan het wel....
Ik heb me uiteindelijk begin februari ziek gemeld en ben nu sinds een maand of twee weer rustig aan het opbouwen. Op dit moment werk ik een uur of twaalf per week. Ik ben in totaal zeven maanden volledig thuis geweest.
Dus wees verstandig en meld je morgen ziek. Veel succes en denk aan jezelf!!!
't Is zo herkenbaar je dillemma...... Maar ik zou ook zeggen morgen ziek melden en eerst aan jezelf gaan denken. Hoe langer je nu doorloopt hoe langer het duurt voordat je weer opknapt, kan ik je vertellen uit ervaring Ook ik was zo, van de schouders eronder en ik kan het wel....
Ik heb me uiteindelijk begin februari ziek gemeld en ben nu sinds een maand of twee weer rustig aan het opbouwen. Op dit moment werk ik een uur of twaalf per week. Ik ben in totaal zeven maanden volledig thuis geweest.
Dus wees verstandig en meld je morgen ziek. Veel succes en denk aan jezelf!!!
