Psyche
alle pijlers
overspannen en een kind met een hechtingsstoornis
donderdag 4 september 2008 om 14:08
hoi,
ik heb een zoontje van 6 jaar die een hechtingsstoornis heeft. die heeft hij dankzij mijn post partum depressie. pas drie naar na de bevalling bleek dat ik een post natale depressie had. daarna veel therapie en dergelijke. maar des te beter het met mij ging, des te meer kwam het stoornis van mijn zoon naar boven.
hij is erg agressief, vooral tegen mij, maar ook naar mijn man toe, en op school.
hij slaat, scheldt, schopt, knijpt en spuugt.
mijn depressie is gelukkig over nu, maar ik heb niet de kans gekregen om weerstand op te bouwen omdat mijn zoon steeds agressiever werd.
we weten nu een aantal maanden dat mijn zoon een hechtingsstoornis heeft. maar het kost me steeds meer moeite het vol te houden. in overleg met het ggz hebben we nu besloten een pgb aan te vragen voor een logeerhuis, is mijn medicatie verhoogt, en komt er weer hulp thuis. een hoop ellende dus al met al.
ik weet ook even niet hoe het allemaal verder moet, een vriendin van me zij op deze site een oproepje te plaatsten, en misschien is dat ook wel goed
het wordt me allemaal veel te veel en zoek een paar mailmaatjes die dit misschien herkennen en met me willen mailen.
ik heb een zoontje van 6 jaar die een hechtingsstoornis heeft. die heeft hij dankzij mijn post partum depressie. pas drie naar na de bevalling bleek dat ik een post natale depressie had. daarna veel therapie en dergelijke. maar des te beter het met mij ging, des te meer kwam het stoornis van mijn zoon naar boven.
hij is erg agressief, vooral tegen mij, maar ook naar mijn man toe, en op school.
hij slaat, scheldt, schopt, knijpt en spuugt.
mijn depressie is gelukkig over nu, maar ik heb niet de kans gekregen om weerstand op te bouwen omdat mijn zoon steeds agressiever werd.
we weten nu een aantal maanden dat mijn zoon een hechtingsstoornis heeft. maar het kost me steeds meer moeite het vol te houden. in overleg met het ggz hebben we nu besloten een pgb aan te vragen voor een logeerhuis, is mijn medicatie verhoogt, en komt er weer hulp thuis. een hoop ellende dus al met al.
ik weet ook even niet hoe het allemaal verder moet, een vriendin van me zij op deze site een oproepje te plaatsten, en misschien is dat ook wel goed
het wordt me allemaal veel te veel en zoek een paar mailmaatjes die dit misschien herkennen en met me willen mailen.
donderdag 4 september 2008 om 14:21
donderdag 4 september 2008 om 14:25
hoi mirjam,
snap zelf ook niet dat niemand het destijds gezien heeft, was er micchien zelf ook wel goed in om een masker op te zetten en niets te laten merken. maar kreeg begeleiding van het consultatie buro en die verwijt ik het wel dat ze niets gemerkt hebben. die kwamen elke week langs omdat mijn zoon een huilbaby was
ze hebben me wel eens naar de huisarts gestuurd, maar die nam me niet serieus en zei dat het normaal was dat jonge moeders vaak moe en geirriteerd zijn.
maar lijkt me van jou ook heftig zeg, eerst een miskraam verwerken en dan nog een ppd er boven op, dat ik ook nogal wat
snap zelf ook niet dat niemand het destijds gezien heeft, was er micchien zelf ook wel goed in om een masker op te zetten en niets te laten merken. maar kreeg begeleiding van het consultatie buro en die verwijt ik het wel dat ze niets gemerkt hebben. die kwamen elke week langs omdat mijn zoon een huilbaby was
ze hebben me wel eens naar de huisarts gestuurd, maar die nam me niet serieus en zei dat het normaal was dat jonge moeders vaak moe en geirriteerd zijn.
maar lijkt me van jou ook heftig zeg, eerst een miskraam verwerken en dan nog een ppd er boven op, dat ik ook nogal wat
donderdag 4 september 2008 om 16:44
Okee! Je kunt namelijk Sensi-therapie overwegen, dat is nieuw en in opkomst, en je hoeft maar een paar keer een sessie (zowel jij als je zoon). Zeer kort gezegd is het behandeling van overgevoeligheden. Er zijn zeer goede resultaten mee bereikt (eigen ervaring). Ik zal je er in de mail van alles over vertellen!
Sterkte hoor, ik heb gezien hoe vreselijk moeilijk dit kan zijn...
Lieve groet,
Sensa
Sterkte hoor, ik heb gezien hoe vreselijk moeilijk dit kan zijn...
Lieve groet,
Sensa
anoniem_69830 wijzigde dit bericht op 04-09-2008 16:48
Reden: schrijffout
Reden: schrijffout
% gewijzigd
donderdag 4 september 2008 om 16:58
Gedicht: Luister alsjeblieft naar wat ik NIET zeg
Smeekbede van een kind in de kerker van zijn hechtingsstoornis
****************************************************************************
Laat mij je niet voor de gek houden
laat je niet door mijn gezicht in de luren leggen
want ik draag een masker
een masker, dat ik niet durf af te zetten
“doen alsof” is een kunst en mijn tweede natuur
maar laat je alsjeblieft niet voor de gek houden
ik geef je de indruk dat ik zelfverzekerd ben
dat alles zonnig is, zowel binnen in mij als buiten
dat Vertrouwen mijn naam is en ik echt “cool” ben
dat ik niemand nodig heb
maar alsjeblieft geloof me niet . . . . . !
mijn uiterlijk lijkt onberispelijk
maar daaronder borrelt de verwarring, de angst
de eenzaamheid, de pijn
maar dat verberg ik, want ik wil dat niemand dat weet
mijn zwakte veroorzaakt paniek in mij
bang dat ze mijn angst en pijn kunnen zien
en daarom heb ik een masker
help me . . . . !
ik heb hulp en zorg van mensen nodig
die genoeg van mij houden om te blijven helpen
dat is het enige wat me kan redden uit mijzelf
hulp en zorg is het enige wat mij bewijst, dat ik er werkelijk toe doe . . . . .
maar dat vertel ik je niet, want dat durf ik niet, mijn angst blokkeert
ik ben bang dat jij me minder waard zult vinden en om me zult lachen
en je lachen doet me zo zeer
ik ben heel bang dat ik niets ben
dat ik slecht ben
en dat jij dat zult zien en me zult afwijzen
net als toen . . . . . . . .
dus speel ik mijn spel, mijn wanhopige spel
ik houd niet van verstoppen, echt niet . . .
ik houd niet van die oppervlakkigheid, dat stomme spel
ik wil liever gewoon zijn .. . . en blij . . . . . en mezelf
maar jij moet me daarbij helpen, ik kan dat niet alleen
jij moet je hand naar me uitsteken, ook al lijkt dat het laatste wat ik wil
jij alleen kunt mijn leegte en mijn pijn wegnemen, de pijn die ik niet wil voelen
je helpt me elke keer als je lief en bemoedigend naar me bent
elke keer als je probeert me te begrijpen, omdat je echt om me geeft
dan begint mijn hart vleugels te krijgen
hele kleine vleugels, maar toch, vleugels . . . .
met je aandacht en je begrip, kun je leven in mij blazen
ik wil dat je dat weet, dat is heel belangrijk voor mij
hoe jij een mens in mij kunt scheppen, als je daarvoor kiest
en, alsjeblieft, kies voor mij . . . .
jij bent de enige die de muren om mij heen kan afbreken
de muren waarachter ik angstig trillend woon
jij bent de enige die mijn masker kan afnemen
en me kan redden uit de schaduwwereld van onzekerheid en paniek
ga alsjeblieft niet aan mij voorbij, alsjeblieft, loop niet door
ik zal niet gemakkelijk voor je zijn
een lang gevoel van waardeloosheid bouwt nou eenmaal sterke muren
en hoe dichter je bijkomt, hoe meer ik blindelings naar je zal slaan
dat is irrationeel . . . , maar soms ben ik gewoon irrationeel
ik vecht precies tegen datgene waar ik naar uitschreeuw
liefde en vriendelijkheid zijn sterker dan de sterkste muren
daarin ligt mijn hoop, mijn enige hoop . . . .
alsjeblieft, breek die muren af met je sterke handen
met je zachte handen . . . .
want het kind in mij is beschadigd en heel gevoelig
heb mij lief . . . . .
blijf je liefde geven, tegen de stroom in, al is het vaak heel zwaar
laat mij niet vallen . . . .
ook niet als anderen jou laten vallen, gewoon om wie jij bent voor mij
laat het kind in mij niet verdrinken in verdriet en eenzaamheid en angst
help die muren af te breken, zodat we elkaar mogen ontmoeten
in rust en vertrouwen, eenheid en liefde, gewoon zoals we zijn
zonder angst voor verlies en wéér die pijn
eens heb ik geleerd dat liefde alleen maar pijn kan zijn
leer jij mij alsjeblieft dat liefde fijn mag zijn
Mama . . . . . . help . . . !
En voor alle anderen: Help Mama . . . . !
****************************************************************************
Dit gedicht en meer over hechtingsstoornis kun je hier vinden. Ik kreeg tranen in mn ogen toen ik het las...
Smeekbede van een kind in de kerker van zijn hechtingsstoornis
****************************************************************************
Laat mij je niet voor de gek houden
laat je niet door mijn gezicht in de luren leggen
want ik draag een masker
een masker, dat ik niet durf af te zetten
“doen alsof” is een kunst en mijn tweede natuur
maar laat je alsjeblieft niet voor de gek houden
ik geef je de indruk dat ik zelfverzekerd ben
dat alles zonnig is, zowel binnen in mij als buiten
dat Vertrouwen mijn naam is en ik echt “cool” ben
dat ik niemand nodig heb
maar alsjeblieft geloof me niet . . . . . !
mijn uiterlijk lijkt onberispelijk
maar daaronder borrelt de verwarring, de angst
de eenzaamheid, de pijn
maar dat verberg ik, want ik wil dat niemand dat weet
mijn zwakte veroorzaakt paniek in mij
bang dat ze mijn angst en pijn kunnen zien
en daarom heb ik een masker
help me . . . . !
ik heb hulp en zorg van mensen nodig
die genoeg van mij houden om te blijven helpen
dat is het enige wat me kan redden uit mijzelf
hulp en zorg is het enige wat mij bewijst, dat ik er werkelijk toe doe . . . . .
maar dat vertel ik je niet, want dat durf ik niet, mijn angst blokkeert
ik ben bang dat jij me minder waard zult vinden en om me zult lachen
en je lachen doet me zo zeer
ik ben heel bang dat ik niets ben
dat ik slecht ben
en dat jij dat zult zien en me zult afwijzen
net als toen . . . . . . . .
dus speel ik mijn spel, mijn wanhopige spel
ik houd niet van verstoppen, echt niet . . .
ik houd niet van die oppervlakkigheid, dat stomme spel
ik wil liever gewoon zijn .. . . en blij . . . . . en mezelf
maar jij moet me daarbij helpen, ik kan dat niet alleen
jij moet je hand naar me uitsteken, ook al lijkt dat het laatste wat ik wil
jij alleen kunt mijn leegte en mijn pijn wegnemen, de pijn die ik niet wil voelen
je helpt me elke keer als je lief en bemoedigend naar me bent
elke keer als je probeert me te begrijpen, omdat je echt om me geeft
dan begint mijn hart vleugels te krijgen
hele kleine vleugels, maar toch, vleugels . . . .
met je aandacht en je begrip, kun je leven in mij blazen
ik wil dat je dat weet, dat is heel belangrijk voor mij
hoe jij een mens in mij kunt scheppen, als je daarvoor kiest
en, alsjeblieft, kies voor mij . . . .
jij bent de enige die de muren om mij heen kan afbreken
de muren waarachter ik angstig trillend woon
jij bent de enige die mijn masker kan afnemen
en me kan redden uit de schaduwwereld van onzekerheid en paniek
ga alsjeblieft niet aan mij voorbij, alsjeblieft, loop niet door
ik zal niet gemakkelijk voor je zijn
een lang gevoel van waardeloosheid bouwt nou eenmaal sterke muren
en hoe dichter je bijkomt, hoe meer ik blindelings naar je zal slaan
dat is irrationeel . . . , maar soms ben ik gewoon irrationeel
ik vecht precies tegen datgene waar ik naar uitschreeuw
liefde en vriendelijkheid zijn sterker dan de sterkste muren
daarin ligt mijn hoop, mijn enige hoop . . . .
alsjeblieft, breek die muren af met je sterke handen
met je zachte handen . . . .
want het kind in mij is beschadigd en heel gevoelig
heb mij lief . . . . .
blijf je liefde geven, tegen de stroom in, al is het vaak heel zwaar
laat mij niet vallen . . . .
ook niet als anderen jou laten vallen, gewoon om wie jij bent voor mij
laat het kind in mij niet verdrinken in verdriet en eenzaamheid en angst
help die muren af te breken, zodat we elkaar mogen ontmoeten
in rust en vertrouwen, eenheid en liefde, gewoon zoals we zijn
zonder angst voor verlies en wéér die pijn
eens heb ik geleerd dat liefde alleen maar pijn kan zijn
leer jij mij alsjeblieft dat liefde fijn mag zijn
Mama . . . . . . help . . . !
En voor alle anderen: Help Mama . . . . !
****************************************************************************
Dit gedicht en meer over hechtingsstoornis kun je hier vinden. Ik kreeg tranen in mn ogen toen ik het las...
donderdag 4 september 2008 om 23:22
zontomaatje, mag ik je van het weekend mailen - eerder heb ik geen tijd -
Ik heb een zoon met wat stoornissen oa een hechtingsprobleem, en kan je wat vertellen over hem, en hoe we met hem om gaan , ook mag je altijd jouw verhaal bij mij kwijt.
Wat hij doet, wat jullie er aan doen enz.
2 weten meer dan 1.
Liefs,
Borodini.
Ik heb een zoon met wat stoornissen oa een hechtingsprobleem, en kan je wat vertellen over hem, en hoe we met hem om gaan , ook mag je altijd jouw verhaal bij mij kwijt.
Wat hij doet, wat jullie er aan doen enz.
2 weten meer dan 1.
Liefs,
Borodini.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
vrijdag 12 september 2008 om 19:57
hoi zontomaatje,
mijn vriedin heeft ook een dochter van 13 met een hechtingsstoornis, dus ik weet he moeilijk dit voor jou moet zijn.
haar dochter gaat momenteel naar dagopvang maar dit schijnt ook niet echte werken...erg verdrietig allemaal..
maar ik vroeg me iets af en hoop dat iemand hiermee ervaring mee heeft..
mijn vriendin isv verteld dat zijhaar dochter "zakelijk"moet benaderen, niet teveel emotie tonen etc etc..
nu zie ik als zij bij mij is dat zij haar dochter straal negeert, haar opscheept met haar kleine zusje die wel aandacht en liiefde krijgt, er wordt alle maar gesnauwd naar het kind en enige blijk van effectie heb ik van beider kant gezien...
ik maak me vreselijke zorgen om dit kind en kan het tevens niet utstaan dat mijn vriendin kennelijk ook gevoelsmatig afstand heeft genomen van dit kind.
mijn vriendin was 16 toen haar dochter werd geboren, veel problemen gehad , ook met jeugdzorg etc etc.
zou dit nu echt de juiste benadering zijn? iedereen heeft toch recht op liefde en aandacht, ook als je een hechtingsstoornis hebt?
kan iemand mij hier ook aub meer over vertellen, want ik maak me echt zorgen..
,
mijn vriedin heeft ook een dochter van 13 met een hechtingsstoornis, dus ik weet he moeilijk dit voor jou moet zijn.
haar dochter gaat momenteel naar dagopvang maar dit schijnt ook niet echte werken...erg verdrietig allemaal..
maar ik vroeg me iets af en hoop dat iemand hiermee ervaring mee heeft..
mijn vriendin isv verteld dat zijhaar dochter "zakelijk"moet benaderen, niet teveel emotie tonen etc etc..
nu zie ik als zij bij mij is dat zij haar dochter straal negeert, haar opscheept met haar kleine zusje die wel aandacht en liiefde krijgt, er wordt alle maar gesnauwd naar het kind en enige blijk van effectie heb ik van beider kant gezien...
ik maak me vreselijke zorgen om dit kind en kan het tevens niet utstaan dat mijn vriendin kennelijk ook gevoelsmatig afstand heeft genomen van dit kind.
mijn vriendin was 16 toen haar dochter werd geboren, veel problemen gehad , ook met jeugdzorg etc etc.
zou dit nu echt de juiste benadering zijn? iedereen heeft toch recht op liefde en aandacht, ook als je een hechtingsstoornis hebt?
kan iemand mij hier ook aub meer over vertellen, want ik maak me echt zorgen..
,
vrijdag 12 september 2008 om 20:11
Zakelijk benaderen is natuurlijk wat anders dan je kind straal negeren.
Met zakelijk benaderen wordt idd bedoeld dat er niet teveel emotie getoond moet worden.
Bijv. als het kind iets fout heeft gedaan, niet enorm boos worden vanuit je eigen emotie. Maar wel vertellen wat hij/zij fout heeft gedaan en de consequenties daarvan.
Die geldt overigens niet alleen voor kinderen met een hechtingsstoornis, maar bijvoorbeeld ook voor een kind met PDD-NOS. Zij kunnen emoties niet zo goed plaatsen, interpreteren het soms anders of verkeerd of kunnen niet het verschil maken tussen afwijzing van gedrag of van persoon.
Met zakelijk benaderen wordt idd bedoeld dat er niet teveel emotie getoond moet worden.
Bijv. als het kind iets fout heeft gedaan, niet enorm boos worden vanuit je eigen emotie. Maar wel vertellen wat hij/zij fout heeft gedaan en de consequenties daarvan.
Die geldt overigens niet alleen voor kinderen met een hechtingsstoornis, maar bijvoorbeeld ook voor een kind met PDD-NOS. Zij kunnen emoties niet zo goed plaatsen, interpreteren het soms anders of verkeerd of kunnen niet het verschil maken tussen afwijzing van gedrag of van persoon.
vrijdag 12 september 2008 om 20:27
ik vraag me af of het handig is dat je zoon met een pgb naar een logeerhuis gaat. hij is nog jong en met een hechtingsstoornis kun je op die leeftijd nog wel wat als je de juiste hulp zoekt en krijgt.
je zoon zou een logeerhuis als afwijzing kunnen zien en dat kan zijn gevoel van afwijzing alleen maar versterken. ik snap dat het erg zwaar is met een kind thuis wat continu op zoek is naar afwijzing, maar, zoals in het gedicht al staat, dat is het tegenovergestelde van wat hij wil ook al lijkt dat niet zo.
hij wil eigenlijk als een klein kind nog door je vertroeteld en geknuffeld worden en steeds weer opnieuw van je zien en horen dat hoe vervelend en moeilijk hij zich ook gedraagt, jij van hem houdt dat altijd zal blijven doen.
je zoon zou een logeerhuis als afwijzing kunnen zien en dat kan zijn gevoel van afwijzing alleen maar versterken. ik snap dat het erg zwaar is met een kind thuis wat continu op zoek is naar afwijzing, maar, zoals in het gedicht al staat, dat is het tegenovergestelde van wat hij wil ook al lijkt dat niet zo.
hij wil eigenlijk als een klein kind nog door je vertroeteld en geknuffeld worden en steeds weer opnieuw van je zien en horen dat hoe vervelend en moeilijk hij zich ook gedraagt, jij van hem houdt dat altijd zal blijven doen.
vrijdag 12 september 2008 om 21:40
Hoi,
Ik denk inderdaad dat een zakelijk benadering goed is. Maar natuurlijk is dit totaal iets anders dan het kind negeren. Bij de zakelijk benadering haal je de emoties weg die voor deze kinderen zo moeilijk zijn. Ze kunnen moeilijk met hun eigen emoties om gaan en dit geldt ook met de emoties van andere.
Hechtigsgestoorde kinderen zijn qua omgang erg lastig omdat je op sommige momenten tegen je eigen gevoel in moet handelen. Je wilt je eigen kind liefde en geborgenheid tonen en dit zijn juist de dingen waar zij zo veel last mee hebben. Vandaar dat die zakelijke benadering zo moeilijk is.
Ik denk zelf dat een logeerhuis helemaal nog niet zo slecht is. Het geeft jou tijd om weer op te laden. Het is slopend om een hechtingsgestoord kind in huis te hebben. Wanneer je even ademruimte hebt tijd om je eigen ding te doen kan je misschien weer met wat nieuwe kracht je richten op de opvoeding
Zelf heb ik geen hechtingsgestoorde kinderen in huis ben een bijna afgestuurdeerde pedagoog (alleen de scriptie nog) Maar ben tijdens mijn stage bij de pleegzorg veel met hechtingstoornissen in aanraking gekomen en heb van mijn ervaren collega's heel veel erover geleerd maar ook van de pleegouders zelf
Ik wens je veel moed en kracht toe.
Groetjes Caroline
Ik denk inderdaad dat een zakelijk benadering goed is. Maar natuurlijk is dit totaal iets anders dan het kind negeren. Bij de zakelijk benadering haal je de emoties weg die voor deze kinderen zo moeilijk zijn. Ze kunnen moeilijk met hun eigen emoties om gaan en dit geldt ook met de emoties van andere.
Hechtigsgestoorde kinderen zijn qua omgang erg lastig omdat je op sommige momenten tegen je eigen gevoel in moet handelen. Je wilt je eigen kind liefde en geborgenheid tonen en dit zijn juist de dingen waar zij zo veel last mee hebben. Vandaar dat die zakelijke benadering zo moeilijk is.
Ik denk zelf dat een logeerhuis helemaal nog niet zo slecht is. Het geeft jou tijd om weer op te laden. Het is slopend om een hechtingsgestoord kind in huis te hebben. Wanneer je even ademruimte hebt tijd om je eigen ding te doen kan je misschien weer met wat nieuwe kracht je richten op de opvoeding
Zelf heb ik geen hechtingsgestoorde kinderen in huis ben een bijna afgestuurdeerde pedagoog (alleen de scriptie nog) Maar ben tijdens mijn stage bij de pleegzorg veel met hechtingstoornissen in aanraking gekomen en heb van mijn ervaren collega's heel veel erover geleerd maar ook van de pleegouders zelf
Ik wens je veel moed en kracht toe.
Groetjes Caroline
zaterdag 18 oktober 2008 om 13:25
Hey,
wat ontzettend zwaar lijkt me dat 3 jaar met zn depressie rondlopen! veel sterkte..
mijn halfzusje heeft een hechtingstoornis, haar moeder heeft borderline en heeft haar mishandeld.
voor de rest van de wereld is ze een lieve, gezellige, attente behulpzame meid. en ik geloof dat ze van binnen ook zo is maar wij krijgen iets heel anders te zien. ze heeft dingen gedaan zoals mijn broertje expres laten vallen toen hij nog een baby was, weggelopen, alles gestolen wat los en vastzit, alleen maar schreeuwen gillen en doen als ze wordt mishandeld door ons door gillend door de tuin te roepen NIET SLAAN!! ze kan alleen denken vanuit haar ik, de rest zal haar een worst zijn dat isniet te begrijpen voor haar.
nu woont ze op een leefgroep en met nieuwe therapie lijtk het goed met haar te gaan! haar blik in haar ogen is veranderd, ze kijkt nu niet meer agressief en boos maar gewoon zoals ze is. ze steelt niet meer ik hoop dat ze dit kan volhouden. ze werkt nu om weer full time thuis te wonen en soms valt ze nog wel eens terug in oud gedrag maar nooit meer zoals voorheen.
eigenlijk leer ik haar nu pas kennen en laat ze mensen van zich houden al vraag ik mij af hoe zij van anderen houdt.
wat ontzettend zwaar lijkt me dat 3 jaar met zn depressie rondlopen! veel sterkte..
mijn halfzusje heeft een hechtingstoornis, haar moeder heeft borderline en heeft haar mishandeld.
voor de rest van de wereld is ze een lieve, gezellige, attente behulpzame meid. en ik geloof dat ze van binnen ook zo is maar wij krijgen iets heel anders te zien. ze heeft dingen gedaan zoals mijn broertje expres laten vallen toen hij nog een baby was, weggelopen, alles gestolen wat los en vastzit, alleen maar schreeuwen gillen en doen als ze wordt mishandeld door ons door gillend door de tuin te roepen NIET SLAAN!! ze kan alleen denken vanuit haar ik, de rest zal haar een worst zijn dat isniet te begrijpen voor haar.
nu woont ze op een leefgroep en met nieuwe therapie lijtk het goed met haar te gaan! haar blik in haar ogen is veranderd, ze kijkt nu niet meer agressief en boos maar gewoon zoals ze is. ze steelt niet meer ik hoop dat ze dit kan volhouden. ze werkt nu om weer full time thuis te wonen en soms valt ze nog wel eens terug in oud gedrag maar nooit meer zoals voorheen.
eigenlijk leer ik haar nu pas kennen en laat ze mensen van zich houden al vraag ik mij af hoe zij van anderen houdt.
