Psyche
alle pijlers
Overspannen...wat nu?
vrijdag 4 november 2016 om 13:49
Hallo Allemaal,
Ik zit sinds drie weken thuis in de ziektewet. Overspannen zegt de huisarts, maar wat nu?
I Mijn klachten zijn: Ontzettend verschrikkelijk moe, hoofdpijn, emotioneel, van alles vergeten, geen concentratie. Een rondje supermarkt is me al te veel eigenlijk.
Maandag moet ik naar de bedrijfsarts. Wat kan ik daar verwachten? Een paar dagen later moet ik naar mijn werk (voor het eerst sinds al die weken) om te praten over wat ze voor mij kunnen betekenen, wat voor werk ik kan doen en natuurlijk wanneer ik weer kom werken.
Ik zie hier als een berg tegenop.
Ik zit sinds drie weken thuis in de ziektewet. Overspannen zegt de huisarts, maar wat nu?
I Mijn klachten zijn: Ontzettend verschrikkelijk moe, hoofdpijn, emotioneel, van alles vergeten, geen concentratie. Een rondje supermarkt is me al te veel eigenlijk.
Maandag moet ik naar de bedrijfsarts. Wat kan ik daar verwachten? Een paar dagen later moet ik naar mijn werk (voor het eerst sinds al die weken) om te praten over wat ze voor mij kunnen betekenen, wat voor werk ik kan doen en natuurlijk wanneer ik weer kom werken.
Ik zie hier als een berg tegenop.
vrijdag 4 november 2016 om 14:17
Baco, ik weet precies hoe je je voelt, en ik denk iedereen die overspannen is geweest, want de symptomen die jij omschrijft vallen daar zeker onder. Ik heb er uiteindelijk ruim een jaar over gedaan om uit de overspannenheid te komen, laat het niet zover komen hoor want het is echt niet leuk!
Misschien ben je er nog niet van bewust, maar jouw omschrijving "kan dit wel met oog op mijn werk" en "heb het idee dat ik mijn werk, collega's en zelfs mijn partner te kort doe" zijn ook tekenen van overspannenheid/burnout. Je bent continu bezig met het maximale eruit halen en het gevoel dat het nóg beter moet, of het nu op je werk is of thuis. Als je het gevoel hebt, dan heb ik maar één advies: laat alles nu uit je handen vallen en ga voor jezelf zorgen. Want hoe langer je blijft proberen alle balletjes hoog te houden hoe harder je in je overspannenheid gaat vallen en dat kan echt maanden tot twee jaar duren voordat je er weer uit bent.
Ik heb zelf geen ervaring met bedrijfsartsen want ik ben zelf freelancer, maar neem je symptomen serieus en laat je niet je werk in duwen als het niet goed voelt. Eigenlijk is naar Spanje gaan juist een heel goed idee, ik had ook tijdens mijn overspannenheid zó de behoefte om bij mijn moeder op de bank te zitten met een kopje thee en een dekentje. En dat mag gewoon hoor Baco, je moet ook af en toe opladen om te kunnen presteren.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt, mijn steun heb je!
Misschien ben je er nog niet van bewust, maar jouw omschrijving "kan dit wel met oog op mijn werk" en "heb het idee dat ik mijn werk, collega's en zelfs mijn partner te kort doe" zijn ook tekenen van overspannenheid/burnout. Je bent continu bezig met het maximale eruit halen en het gevoel dat het nóg beter moet, of het nu op je werk is of thuis. Als je het gevoel hebt, dan heb ik maar één advies: laat alles nu uit je handen vallen en ga voor jezelf zorgen. Want hoe langer je blijft proberen alle balletjes hoog te houden hoe harder je in je overspannenheid gaat vallen en dat kan echt maanden tot twee jaar duren voordat je er weer uit bent.
Ik heb zelf geen ervaring met bedrijfsartsen want ik ben zelf freelancer, maar neem je symptomen serieus en laat je niet je werk in duwen als het niet goed voelt. Eigenlijk is naar Spanje gaan juist een heel goed idee, ik had ook tijdens mijn overspannenheid zó de behoefte om bij mijn moeder op de bank te zitten met een kopje thee en een dekentje. En dat mag gewoon hoor Baco, je moet ook af en toe opladen om te kunnen presteren.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt, mijn steun heb je!
vrijdag 4 november 2016 om 14:18
Heb je in die weken dat je ziek bent ook contact opgenomen met een therapeut? Die kan je helpen om te herstellen en om erachter te komen wat je overspannenheid precies heeft veroorzaakt.
Als je naar de bedrijfsarts gaat, neem dan voor de zekerheid documentatie mee waarmee je aantoont wat de diagnose is en wat je hebt ondernomen om aan herstel te werken. Denk hierbij aan verslagen van je huisarts en therapeut, e-mailbevestigingen van afspraken met huisarts en therapeut. Denk ook van tevoren even na over wat je voor werkzaamheden je zou aankunnen en voor hoeveel uur per week.
Als je naar de bedrijfsarts gaat, neem dan voor de zekerheid documentatie mee waarmee je aantoont wat de diagnose is en wat je hebt ondernomen om aan herstel te werken. Denk hierbij aan verslagen van je huisarts en therapeut, e-mailbevestigingen van afspraken met huisarts en therapeut. Denk ook van tevoren even na over wat je voor werkzaamheden je zou aankunnen en voor hoeveel uur per week.
vrijdag 4 november 2016 om 14:24
Bij de bedrijfsarts: benoemen wat je hier ook neerzet.
Op het werk: ze zullen idd, met het advies van de bedrijfsarts in de hand, kijken wanneer je weer wat kunt gaan doen.
Je moeder: overleg met de bedrijfsarts en je werk. Het kan zijn dat het mag, het kan zijn dat het niet mag.
Voor nu: gezond eten, probeer een goed dag-nacht-ritme aan te houden en ga ieder dag naar buiten. Beweeg ook: wandelen, fietsen, zwemmen, yoga... Zoiets. En probeer iets als kleuren, haken of breien. Kleuren helpt mij altijd te ontspannen. Mochten je gedachten met je aan de haal gaan tijdens het kleuren, zet dan een luisterboek aan. Die zijn te vinden op apps, in de bieb en zelfs op YouTube (iig Harry Potter).
Op het werk: ze zullen idd, met het advies van de bedrijfsarts in de hand, kijken wanneer je weer wat kunt gaan doen.
Je moeder: overleg met de bedrijfsarts en je werk. Het kan zijn dat het mag, het kan zijn dat het niet mag.
Voor nu: gezond eten, probeer een goed dag-nacht-ritme aan te houden en ga ieder dag naar buiten. Beweeg ook: wandelen, fietsen, zwemmen, yoga... Zoiets. En probeer iets als kleuren, haken of breien. Kleuren helpt mij altijd te ontspannen. Mochten je gedachten met je aan de haal gaan tijdens het kleuren, zet dan een luisterboek aan. Die zijn te vinden op apps, in de bieb en zelfs op YouTube (iig Harry Potter).
vrijdag 4 november 2016 om 15:11
quote:liekieliekie schreef op 04 november 2016 @ 14:17:
Baco, ik weet precies hoe je je voelt, en ik denk iedereen die overspannen is geweest, want de symptomen die jij omschrijft vallen daar zeker onder. Ik heb er uiteindelijk ruim een jaar over gedaan om uit de overspannenheid te komen, laat het niet zover komen hoor want het is echt niet leuk!
Misschien ben je er nog niet van bewust, maar jouw omschrijving "kan dit wel met oog op mijn werk" en "heb het idee dat ik mijn werk, collega's en zelfs mijn partner te kort doe" zijn ook tekenen van overspannenheid/burnout. Je bent continu bezig met het maximale eruit halen en het gevoel dat het nóg beter moet, of het nu op je werk is of thuis. Als je het gevoel hebt, dan heb ik maar één advies: laat alles nu uit je handen vallen en ga voor jezelf zorgen. Want hoe langer je blijft proberen alle balletjes hoog te houden hoe harder je in je overspannenheid gaat vallen en dat kan echt maanden tot twee jaar duren voordat je er weer uit bent.
Ik heb zelf geen ervaring met bedrijfsartsen want ik ben zelf freelancer, maar neem je symptomen serieus en laat je niet je werk in duwen als het niet goed voelt. Eigenlijk is naar Spanje gaan juist een heel goed idee, ik had ook tijdens mijn overspannenheid zó de behoefte om bij mijn moeder op de bank te zitten met een kopje thee en een dekentje. En dat mag gewoon hoor Baco, je moet ook af en toe opladen om te kunnen presteren.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt, mijn steun heb je!
Dank voor je reactie,
Mijn klachten komen denk ik voornamelijk door mijn zoon. Vanaf zijn twaalfde is er veel veranderd (nu 17) Hij veranderde als kind en de situatie werd moeilijker en moeilijker. Hij ontspoorde volledig. Veel agressie en geweld, criminaliteit, politie tot uiteindelijk uithuisplaatsing. 5 jaar duurt deze ellende en ik kan het gewoon niet meer. Sinds augustus heb ik een nieuwe baan. Ik vind het werk niet leuk (contract loopt af op 30 jan) Ik kan het gewoon niet meer. Alle verantwoordelijkheden. zorgdragen voor alles...de spreekwoordelijke ballen hoog houden... het is gewoon te veel.
Ik loop inmiddels ook bij een psycholoog om ea een plaatsje te (leren) geven. Schuldgevoel naar mijn werk, gezin....ja dat zit er. Ik vind mezelf zwak nu. Neem de verantwoordelijkheden voor mijn taken niet meer...Dat voelt slecht. Ik hoop dat ik snel van dat gevoel af ben.
Ik probeer wel te ontspannen..Na een wandeling moet ik echt even bijkomen. Probeer mijn vaste ritme aan te houden (ik heb nog een zoon die naar school gaat dus voor hem moet ik er uit)
Ik hoop dat het gesprek bij de bedrijfsarts en mijn werk mee valt... Ik ben commercieel medewerker binnendienst. Op mijn werk moet ik dus hele dagen bellen en afsrpaken zien te maken. Zonder afspraken heeft de buitendienst niks te doen dus dat levert best druk. Daarnaast is het 8 uur achter elkaar bellen en horen dat ik men met rust moet laten en ze geen interesse hebben. Dat werkt niet echt goed op mijn zelfvertrouwen en geeft weinig tot geen energie.
ik word er zo moedeloos van.
Baco, ik weet precies hoe je je voelt, en ik denk iedereen die overspannen is geweest, want de symptomen die jij omschrijft vallen daar zeker onder. Ik heb er uiteindelijk ruim een jaar over gedaan om uit de overspannenheid te komen, laat het niet zover komen hoor want het is echt niet leuk!
Misschien ben je er nog niet van bewust, maar jouw omschrijving "kan dit wel met oog op mijn werk" en "heb het idee dat ik mijn werk, collega's en zelfs mijn partner te kort doe" zijn ook tekenen van overspannenheid/burnout. Je bent continu bezig met het maximale eruit halen en het gevoel dat het nóg beter moet, of het nu op je werk is of thuis. Als je het gevoel hebt, dan heb ik maar één advies: laat alles nu uit je handen vallen en ga voor jezelf zorgen. Want hoe langer je blijft proberen alle balletjes hoog te houden hoe harder je in je overspannenheid gaat vallen en dat kan echt maanden tot twee jaar duren voordat je er weer uit bent.
Ik heb zelf geen ervaring met bedrijfsartsen want ik ben zelf freelancer, maar neem je symptomen serieus en laat je niet je werk in duwen als het niet goed voelt. Eigenlijk is naar Spanje gaan juist een heel goed idee, ik had ook tijdens mijn overspannenheid zó de behoefte om bij mijn moeder op de bank te zitten met een kopje thee en een dekentje. En dat mag gewoon hoor Baco, je moet ook af en toe opladen om te kunnen presteren.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt, mijn steun heb je!
Dank voor je reactie,
Mijn klachten komen denk ik voornamelijk door mijn zoon. Vanaf zijn twaalfde is er veel veranderd (nu 17) Hij veranderde als kind en de situatie werd moeilijker en moeilijker. Hij ontspoorde volledig. Veel agressie en geweld, criminaliteit, politie tot uiteindelijk uithuisplaatsing. 5 jaar duurt deze ellende en ik kan het gewoon niet meer. Sinds augustus heb ik een nieuwe baan. Ik vind het werk niet leuk (contract loopt af op 30 jan) Ik kan het gewoon niet meer. Alle verantwoordelijkheden. zorgdragen voor alles...de spreekwoordelijke ballen hoog houden... het is gewoon te veel.
Ik loop inmiddels ook bij een psycholoog om ea een plaatsje te (leren) geven. Schuldgevoel naar mijn werk, gezin....ja dat zit er. Ik vind mezelf zwak nu. Neem de verantwoordelijkheden voor mijn taken niet meer...Dat voelt slecht. Ik hoop dat ik snel van dat gevoel af ben.
Ik probeer wel te ontspannen..Na een wandeling moet ik echt even bijkomen. Probeer mijn vaste ritme aan te houden (ik heb nog een zoon die naar school gaat dus voor hem moet ik er uit)
Ik hoop dat het gesprek bij de bedrijfsarts en mijn werk mee valt... Ik ben commercieel medewerker binnendienst. Op mijn werk moet ik dus hele dagen bellen en afsrpaken zien te maken. Zonder afspraken heeft de buitendienst niks te doen dus dat levert best druk. Daarnaast is het 8 uur achter elkaar bellen en horen dat ik men met rust moet laten en ze geen interesse hebben. Dat werkt niet echt goed op mijn zelfvertrouwen en geeft weinig tot geen energie.
ik word er zo moedeloos van.
vrijdag 4 november 2016 om 15:15
quote:blueeyes*3 schreef op 04 november 2016 @ 14:24:
Bij de bedrijfsarts: benoemen wat je hier ook neerzet.
Op het werk: ze zullen idd, met het advies van de bedrijfsarts in de hand, kijken wanneer je weer wat kunt gaan doen.
Je moeder: overleg met de bedrijfsarts en je werk. Het kan zijn dat het mag, het kan zijn dat het niet mag.
Voor nu: gezond eten, probeer een goed dag-nacht-ritme aan te houden en ga ieder dag naar buiten. Beweeg ook: wandelen, fietsen, zwemmen, yoga... Zoiets. En probeer iets als kleuren, haken of breien. Kleuren helpt mij altijd te ontspannen. Mochten je gedachten met je aan de haal gaan tijdens het kleuren, zet dan een luisterboek aan. Die zijn te vinden op apps, in de bieb en zelfs op YouTube (iig Harry Potter).
Bewegen ondanks dat je dat alleen maar meer moe maakt? is dat wel zo verstandig? Ik ben wel lid van de sportschool, probeer minstens 1 keer per week te gaan en de boodschappen moeten gedaan worden. Dat zijn mijn buitenmomenten maar eigenlijk niet te doen. De rest van de dag ben ik dan afgedraaid en de avonden zijn daardoor verschrikkelijk ongezellig (goed voor je relatie)
Spanje weet ik niet eens of dat gaat lukken. Of de reis niet te veel is. Dat is gelukkig pas over een paar weken.
Bij de bedrijfsarts: benoemen wat je hier ook neerzet.
Op het werk: ze zullen idd, met het advies van de bedrijfsarts in de hand, kijken wanneer je weer wat kunt gaan doen.
Je moeder: overleg met de bedrijfsarts en je werk. Het kan zijn dat het mag, het kan zijn dat het niet mag.
Voor nu: gezond eten, probeer een goed dag-nacht-ritme aan te houden en ga ieder dag naar buiten. Beweeg ook: wandelen, fietsen, zwemmen, yoga... Zoiets. En probeer iets als kleuren, haken of breien. Kleuren helpt mij altijd te ontspannen. Mochten je gedachten met je aan de haal gaan tijdens het kleuren, zet dan een luisterboek aan. Die zijn te vinden op apps, in de bieb en zelfs op YouTube (iig Harry Potter).
Bewegen ondanks dat je dat alleen maar meer moe maakt? is dat wel zo verstandig? Ik ben wel lid van de sportschool, probeer minstens 1 keer per week te gaan en de boodschappen moeten gedaan worden. Dat zijn mijn buitenmomenten maar eigenlijk niet te doen. De rest van de dag ben ik dan afgedraaid en de avonden zijn daardoor verschrikkelijk ongezellig (goed voor je relatie)
Spanje weet ik niet eens of dat gaat lukken. Of de reis niet te veel is. Dat is gelukkig pas over een paar weken.
vrijdag 4 november 2016 om 16:00
Hey Baco, jeetje wat rot voor je zeg!
Heb je dit topic al gezien? Vast veel herkenning.
Jong en burnout
Wat betreft sporten- als het je echt afmat of je voelt dat je niet goed herstelt, zou ik het een tandje lager doen. Een stuk(je) wandelen is ook goed. Lukt maar 10 minuutjes? Prima, komt wel weer. Zwemmen of yoga kan ook, beter waarschijnlijk dan heftige cardio wat juist je adrenaline flink opjaagt. Kijk vooral naar waar je je een ietsie pietsie beter door voelt- persoonlijk zou ik niet zo'n behoefte hebben aan een drukke sportschool met mijn overspannen hoofd/lijf. Terwijl een rondje bos met een vriendin of alleen juist rustgevend en helend kan zijn. Ik ging in het begin vaak hertjes voeren in het bos- was een kwartier lopen en dan moest ik nog om de honderd meter even bijkomen op een bankje. Hoort er allemaal bij. Sterkte
Heb je dit topic al gezien? Vast veel herkenning.
Jong en burnout
Wat betreft sporten- als het je echt afmat of je voelt dat je niet goed herstelt, zou ik het een tandje lager doen. Een stuk(je) wandelen is ook goed. Lukt maar 10 minuutjes? Prima, komt wel weer. Zwemmen of yoga kan ook, beter waarschijnlijk dan heftige cardio wat juist je adrenaline flink opjaagt. Kijk vooral naar waar je je een ietsie pietsie beter door voelt- persoonlijk zou ik niet zo'n behoefte hebben aan een drukke sportschool met mijn overspannen hoofd/lijf. Terwijl een rondje bos met een vriendin of alleen juist rustgevend en helend kan zijn. Ik ging in het begin vaak hertjes voeren in het bos- was een kwartier lopen en dan moest ik nog om de honderd meter even bijkomen op een bankje. Hoort er allemaal bij. Sterkte
vrijdag 4 november 2016 om 19:19
quote:Baco99 schreef op 04 november 2016 @ 15:15:
[...]
Bewegen ondanks dat je dat alleen maar meer moe maakt? is dat wel zo verstandig? Ik ben wel lid van de sportschool, probeer minstens 1 keer per week te gaan en de boodschappen moeten gedaan worden. Dat zijn mijn buitenmomenten maar eigenlijk niet te doen. De rest van de dag ben ik dan afgedraaid en de avonden zijn daardoor verschrikkelijk ongezellig (goed voor je relatie)
Spanje weet ik niet eens of dat gaat lukken. Of de reis niet te veel is. Dat is gelukkig pas over een paar weken.
Bewegen? Ja, echt blijven doen. Om de doodsimpele reden dat beweging ervoor zorgt dat je endorfines aanmaakt, en daarvan ga je beter in je vel zitten. Probeer eens in plaats van die ene keer sportschool in de week iedere dag een (korte) yoga-sessie (kan gewoon thuis via youtube) en/of iedere dag een blokje om of een stukje door het bos/park. Gewoon een kwartiertje, niet heel lang. En overdag, niet 's avonds. Het gaat er namelijk om dat je vitamine D aanmaakt, en dat gebeurt als je bij daglicht buiten komt.
Wat ik in 'moeilijke tijden' vaak doe: in plaats van een keer per week boodschappen doen ('help ik moet alles meenemen mag niets vergeten stress druk moeilijk') iedere dag even naar de super. Dan hoef ik alleen de boodschappen voor die dag te halen (groente, evt vlees of aardappels, wat fruit) en soms iets huishoudelijks (fles afwasmiddel, wc-papier) of wat lekkers (chips, koekjes, chocola). Hier in de stad heeft iedere wijk een dependance van de bibliotheek, dus soms wandel ik daar even naartoe ipv de super. Of ik ga een kaartje kopen bij de boekhandel... Op die manier 'moet' ik naar buiten, waardoor ik ook ga. En dat helpt vaak om beter in mijn vel te zitten.
Daarnaast, ik zeg het nog een keer: kleuren, haken of breien. Doe ik ook vaak in dergelijke situaties. En ik lees dan ook weer meer kinder- en jeugdboeken (want daarin is de wereld zo lekker overzichtelijk). Vooral van die Heel Erg Brave verhalen vind ik dan leuk/fijn. Misschien het proberen waard?
Je hebt veel meegemaakt in de afgelopen jaren. Ik begrijp dat de oudste zoon nu (tijdelijk) niet thuis is? Dan is het niet gek dat jij uit de overlevingsmodus komt en alles even heel hard binnenkomt... Echt niet!
[...]
Bewegen ondanks dat je dat alleen maar meer moe maakt? is dat wel zo verstandig? Ik ben wel lid van de sportschool, probeer minstens 1 keer per week te gaan en de boodschappen moeten gedaan worden. Dat zijn mijn buitenmomenten maar eigenlijk niet te doen. De rest van de dag ben ik dan afgedraaid en de avonden zijn daardoor verschrikkelijk ongezellig (goed voor je relatie)
Spanje weet ik niet eens of dat gaat lukken. Of de reis niet te veel is. Dat is gelukkig pas over een paar weken.
Bewegen? Ja, echt blijven doen. Om de doodsimpele reden dat beweging ervoor zorgt dat je endorfines aanmaakt, en daarvan ga je beter in je vel zitten. Probeer eens in plaats van die ene keer sportschool in de week iedere dag een (korte) yoga-sessie (kan gewoon thuis via youtube) en/of iedere dag een blokje om of een stukje door het bos/park. Gewoon een kwartiertje, niet heel lang. En overdag, niet 's avonds. Het gaat er namelijk om dat je vitamine D aanmaakt, en dat gebeurt als je bij daglicht buiten komt.
Wat ik in 'moeilijke tijden' vaak doe: in plaats van een keer per week boodschappen doen ('help ik moet alles meenemen mag niets vergeten stress druk moeilijk') iedere dag even naar de super. Dan hoef ik alleen de boodschappen voor die dag te halen (groente, evt vlees of aardappels, wat fruit) en soms iets huishoudelijks (fles afwasmiddel, wc-papier) of wat lekkers (chips, koekjes, chocola). Hier in de stad heeft iedere wijk een dependance van de bibliotheek, dus soms wandel ik daar even naartoe ipv de super. Of ik ga een kaartje kopen bij de boekhandel... Op die manier 'moet' ik naar buiten, waardoor ik ook ga. En dat helpt vaak om beter in mijn vel te zitten.
Daarnaast, ik zeg het nog een keer: kleuren, haken of breien. Doe ik ook vaak in dergelijke situaties. En ik lees dan ook weer meer kinder- en jeugdboeken (want daarin is de wereld zo lekker overzichtelijk). Vooral van die Heel Erg Brave verhalen vind ik dan leuk/fijn. Misschien het proberen waard?
Je hebt veel meegemaakt in de afgelopen jaren. Ik begrijp dat de oudste zoon nu (tijdelijk) niet thuis is? Dan is het niet gek dat jij uit de overlevingsmodus komt en alles even heel hard binnenkomt... Echt niet!
zaterdag 5 november 2016 om 14:03
quote:blueeyes*3 schreef op 04 november 2016 @ 19:19:
[...]
Bewegen? Ja, echt blijven doen. Om de doodsimpele reden dat beweging ervoor zorgt dat je endorfines aanmaakt, en daarvan ga je beter in je vel zitten. Probeer eens in plaats van die ene keer sportschool in de week iedere dag een (korte) yoga-sessie (kan gewoon thuis via youtube) en/of iedere dag een blokje om of een stukje door het bos/park. Gewoon een kwartiertje, niet heel lang. En overdag, niet 's avonds. Het gaat er namelijk om dat je vitamine D aanmaakt, en dat gebeurt als je bij daglicht buiten komt.
Wat ik in 'moeilijke tijden' vaak doe: in plaats van een keer per week boodschappen doen ('help ik moet alles meenemen mag niets vergeten stress druk moeilijk') iedere dag even naar de super. Dan hoef ik alleen de boodschappen voor die dag te halen (groente, evt vlees of aardappels, wat fruit) en soms iets huishoudelijks (fles afwasmiddel, wc-papier) of wat lekkers (chips, koekjes, chocola). Hier in de stad heeft iedere wijk een dependance van de bibliotheek, dus soms wandel ik daar even naartoe ipv de super. Of ik ga een kaartje kopen bij de boekhandel... Op die manier 'moet' ik naar buiten, waardoor ik ook ga. En dat helpt vaak om beter in mijn vel te zitten.
Daarnaast, ik zeg het nog een keer: kleuren, haken of breien. Doe ik ook vaak in dergelijke situaties. En ik lees dan ook weer meer kinder- en jeugdboeken (want daarin is de wereld zo lekker overzichtelijk). Vooral van die Heel Erg Brave verhalen vind ik dan leuk/fijn. Misschien het proberen waard?
Je hebt veel meegemaakt in de afgelopen jaren. Ik begrijp dat de oudste zoon nu (tijdelijk) niet thuis is? Dan is het niet gek dat jij uit de overlevingsmodus komt en alles even heel hard binnenkomt... Echt niet!
Bedankt voor de tips,
De tijd van de sint komt eraan dus maar eens aan de knutsel gaan voor surprises. Het ergste vind ik nog dat ik totaal niet meer mezelf ben. Waar ik eerst een sterke krachtige vrouw was die precies wist wat ze wilde ben ik nu een hopeloos ,vermoeid en onzeker, doelloos persoon. Verschrikkelijk!
Mijn oudste zoon woont nu idd niet meer thuis. Denk ook niet dat dat ooit nog gaat gebeuren. Heel erg vind ik dat. We hebben zoveel gemist samen. De tijd is niet meer terug te draaien helaas.
Maargoed, morgen maar eens beginnen met een kleine wandeling. Maandag naar de arts, getverdemme. Ik zit me daar nu al verschrikkelijk druk over te maken. Straks zegt hij dat ik weer naar mijn werk moet?!?!?!?
Nouja..ik hoop dat ik snel weer mezelf ben. Ik ga in iederegeval alle tips van iedereen uitvoeren en kijken waar ik me beter bij voel. Maar eerst denk ik accepteren...
Mijn zoon heeft ooit bij yes we can gezeten. Hij kwam toen thuis en zei tegen mij als iets niet goed ging "mam, accepteer wat je niet veranderen kan". want dat had hij daar geleerd. Deze ga ik nu maar eens op mezelf toe proberen te passen denk ik.
[...]
Bewegen? Ja, echt blijven doen. Om de doodsimpele reden dat beweging ervoor zorgt dat je endorfines aanmaakt, en daarvan ga je beter in je vel zitten. Probeer eens in plaats van die ene keer sportschool in de week iedere dag een (korte) yoga-sessie (kan gewoon thuis via youtube) en/of iedere dag een blokje om of een stukje door het bos/park. Gewoon een kwartiertje, niet heel lang. En overdag, niet 's avonds. Het gaat er namelijk om dat je vitamine D aanmaakt, en dat gebeurt als je bij daglicht buiten komt.
Wat ik in 'moeilijke tijden' vaak doe: in plaats van een keer per week boodschappen doen ('help ik moet alles meenemen mag niets vergeten stress druk moeilijk') iedere dag even naar de super. Dan hoef ik alleen de boodschappen voor die dag te halen (groente, evt vlees of aardappels, wat fruit) en soms iets huishoudelijks (fles afwasmiddel, wc-papier) of wat lekkers (chips, koekjes, chocola). Hier in de stad heeft iedere wijk een dependance van de bibliotheek, dus soms wandel ik daar even naartoe ipv de super. Of ik ga een kaartje kopen bij de boekhandel... Op die manier 'moet' ik naar buiten, waardoor ik ook ga. En dat helpt vaak om beter in mijn vel te zitten.
Daarnaast, ik zeg het nog een keer: kleuren, haken of breien. Doe ik ook vaak in dergelijke situaties. En ik lees dan ook weer meer kinder- en jeugdboeken (want daarin is de wereld zo lekker overzichtelijk). Vooral van die Heel Erg Brave verhalen vind ik dan leuk/fijn. Misschien het proberen waard?
Je hebt veel meegemaakt in de afgelopen jaren. Ik begrijp dat de oudste zoon nu (tijdelijk) niet thuis is? Dan is het niet gek dat jij uit de overlevingsmodus komt en alles even heel hard binnenkomt... Echt niet!
Bedankt voor de tips,
De tijd van de sint komt eraan dus maar eens aan de knutsel gaan voor surprises. Het ergste vind ik nog dat ik totaal niet meer mezelf ben. Waar ik eerst een sterke krachtige vrouw was die precies wist wat ze wilde ben ik nu een hopeloos ,vermoeid en onzeker, doelloos persoon. Verschrikkelijk!
Mijn oudste zoon woont nu idd niet meer thuis. Denk ook niet dat dat ooit nog gaat gebeuren. Heel erg vind ik dat. We hebben zoveel gemist samen. De tijd is niet meer terug te draaien helaas.
Maargoed, morgen maar eens beginnen met een kleine wandeling. Maandag naar de arts, getverdemme. Ik zit me daar nu al verschrikkelijk druk over te maken. Straks zegt hij dat ik weer naar mijn werk moet?!?!?!?
Nouja..ik hoop dat ik snel weer mezelf ben. Ik ga in iederegeval alle tips van iedereen uitvoeren en kijken waar ik me beter bij voel. Maar eerst denk ik accepteren...
Mijn zoon heeft ooit bij yes we can gezeten. Hij kwam toen thuis en zei tegen mij als iets niet goed ging "mam, accepteer wat je niet veranderen kan". want dat had hij daar geleerd. Deze ga ik nu maar eens op mezelf toe proberen te passen denk ik.
zaterdag 5 november 2016 om 17:11
Ik zit in het zelfde schuitje. Echt verschrikkelijk en heel frustrerend allemaal he. Vooral mijn druk op de borst en hartkloppingen die zo uit het niets opkomen. Knettergek word ik ervan.
Heel veel sterkte! En niet te druk om de bedrijfsarts maken. Die van mij gaf aan dat ik echt even rustig aan moest doen en vond ik eigenlijk heel relaxt.
Dikke knuffel!
Heel veel sterkte! En niet te druk om de bedrijfsarts maken. Die van mij gaf aan dat ik echt even rustig aan moest doen en vond ik eigenlijk heel relaxt.
Dikke knuffel!
zaterdag 5 november 2016 om 18:24
quote:Chickey schreef op 05 november 2016 @ 17:11:
Ik zit in het zelfde schuitje. Echt verschrikkelijk en heel frustrerend allemaal he. Vooral mijn druk op de borst en hartkloppingen die zo uit het niets opkomen. Knettergek word ik ervan.
Heel veel sterkte! En niet te druk om de bedrijfsarts maken. Die van mij gaf aan dat ik echt even rustig aan moest doen en vond ik eigenlijk heel relaxt.
Dikke knuffel!
Ja inderdaad heel vervelend. Hartkloppingen en druk op de borst is ook echt niet fijn.
Fijn dat de bedrijfsarts bij jou relaxed reageerde. Ik hoop bij mij ook zo.
Sterkte voor jou ook
groetjes
Ik zit in het zelfde schuitje. Echt verschrikkelijk en heel frustrerend allemaal he. Vooral mijn druk op de borst en hartkloppingen die zo uit het niets opkomen. Knettergek word ik ervan.
Heel veel sterkte! En niet te druk om de bedrijfsarts maken. Die van mij gaf aan dat ik echt even rustig aan moest doen en vond ik eigenlijk heel relaxt.
Dikke knuffel!
Ja inderdaad heel vervelend. Hartkloppingen en druk op de borst is ook echt niet fijn.
Fijn dat de bedrijfsarts bij jou relaxed reageerde. Ik hoop bij mij ook zo.
Sterkte voor jou ook
groetjes
zaterdag 5 november 2016 om 21:23
Hee! Heel herkenbaar wat je schrijft. Ik ben vorig jaar ook uitgevallen met een burn-out, ben redelijk hersteld en (te) snel weer aan het werk gegaan. Nu 8 mnd later een depressie en angststoornis, dus weer ziek thuis. Als ik dit opnieuw zou moeten "doen", had ik vorige keer veel meer tijd genomen om tot rust te komen. Maar ik wilde per se weer aan het werk, terwijl de bedrijfsarts dat juist afremde. De meeste bedrijfsartsen zijn wel fijn hoor, ik hoop dat het jou maandag ook mee gaat vallen. Wat je ervan kunt verwachten: ze vragen meestal eerst hoe je je voelt, wat je zoal doet nu gedurende de dagen thuis, hoe ze je kunnen helpen (bijv met psycholoog ofzo), hoe je zelf het vervolg ziet etc.
Wat betreft je reis naar je moeder, het klinkt alsof dat een goed plan is om bij te tanken. Je kunt evt tzt ook bespreken met je bedrijfsarts en je werk dat je dit nodig hebt (als het maken van de reis lukt). Sterkte!!!
Wat betreft je reis naar je moeder, het klinkt alsof dat een goed plan is om bij te tanken. Je kunt evt tzt ook bespreken met je bedrijfsarts en je werk dat je dit nodig hebt (als het maken van de reis lukt). Sterkte!!!
maandag 7 november 2016 om 17:25
Nou, dat is achter de rug.
Ik heb mijn verhaal gedaan bij de bedrijfsarts inc tranen met tuiten. Ik weet niet of ik er heel veel wijzer van ben geworden. Hij heeft wat dingen opgeschreven en zou het door sturen naar mijn werkgever.
Hij dacht wel dat het niet zo handig zou zijn als ik mijn eigen werkzaamheden op zou pakken. (klant contact) Werken op een werkplaats bv zou makkelijker zijn. Dus ik vermoed dat hij dat door gaat geven aan mijn werkgever.
Ik mag niet meer in mijn bed gaan liggen van hem. De ene dag een boodschap in de supermarkt halen, de andere dag sporten. Daarna douchen en uitrusten op de bank en een beetje dingen voor mezelf doen.
Al met al redelijk positief dus. het reisje naar mijn moeder moest ik maar overleggen met werkgever en kijken of ik het aankan. De volgende afspraak wordt voor daarna gepland.
Nu hopen dat het bij mijn werkgever ook goed gaat. Ik ben wel heel benieuwd wat hij naar mijn werkgever gaat struren.
Ik heb mijn verhaal gedaan bij de bedrijfsarts inc tranen met tuiten. Ik weet niet of ik er heel veel wijzer van ben geworden. Hij heeft wat dingen opgeschreven en zou het door sturen naar mijn werkgever.
Hij dacht wel dat het niet zo handig zou zijn als ik mijn eigen werkzaamheden op zou pakken. (klant contact) Werken op een werkplaats bv zou makkelijker zijn. Dus ik vermoed dat hij dat door gaat geven aan mijn werkgever.
Ik mag niet meer in mijn bed gaan liggen van hem. De ene dag een boodschap in de supermarkt halen, de andere dag sporten. Daarna douchen en uitrusten op de bank en een beetje dingen voor mezelf doen.
Al met al redelijk positief dus. het reisje naar mijn moeder moest ik maar overleggen met werkgever en kijken of ik het aankan. De volgende afspraak wordt voor daarna gepland.
Nu hopen dat het bij mijn werkgever ook goed gaat. Ik ben wel heel benieuwd wat hij naar mijn werkgever gaat struren.
dinsdag 8 november 2016 om 17:38
woensdag 9 november 2016 om 15:44
Ja i was ook wel redelijk blij met de bedrijfsarts. Ik weet eigenlijk niet of ik een copy krijg. Zal zo min brievenbus eens checken.
Morgen gesprek op mijn werk. Weer knetter zenuwachtig brr. Dan gelijk vragen of ik mijn moeder op mag zoeken..
Dan proberen beter te worden.. Stapje voor stapje... Moeilijk hoor
Morgen gesprek op mijn werk. Weer knetter zenuwachtig brr. Dan gelijk vragen of ik mijn moeder op mag zoeken..
Dan proberen beter te worden.. Stapje voor stapje... Moeilijk hoor
woensdag 9 november 2016 om 16:07
quote:Baco99 schreef op 09 november 2016 @ 15:44:
Ja i was ook wel redelijk blij met de bedrijfsarts. Ik weet eigenlijk niet of ik een copy krijg. Zal zo min brievenbus eens checken.
Morgen gesprek op mijn werk. Weer knetter zenuwachtig brr. Dan gelijk vragen of ik mijn moeder op mag zoeken..
Dan proberen beter te worden.. Stapje voor stapje... Moeilijk hoorZou je het ook zo moeilijk vinden als je een been gebroken had, een longontsteking had gehad of een buikvirus zou hebben opgelopen?
Ja i was ook wel redelijk blij met de bedrijfsarts. Ik weet eigenlijk niet of ik een copy krijg. Zal zo min brievenbus eens checken.
Morgen gesprek op mijn werk. Weer knetter zenuwachtig brr. Dan gelijk vragen of ik mijn moeder op mag zoeken..
Dan proberen beter te worden.. Stapje voor stapje... Moeilijk hoorZou je het ook zo moeilijk vinden als je een been gebroken had, een longontsteking had gehad of een buikvirus zou hebben opgelopen?
woensdag 9 november 2016 om 16:44
quote:blueeyes*3 schreef op 09 november 2016 @ 16:07:
[...]
Zou je het ook zo moeilijk vinden als je een been gebroken had, een longontsteking had gehad of een buikvirus zou hebben opgelopen?
nee, eigenlijk niet..
Gek eigenlijk he....
Ik had idd een brief van de bedrijfsarts binne. Hij zegt dat ik 1,5 a 2 uur per dag om de dag kan werken. en dan praktische taken dus niet mijn huidige werk. Daar ben ik wel blij mee. Weet niet of mijn werkgever "praktische taken "heeft eigenlijk...
Maar dat hoor ik denk ik morgen wel. Vervolgafspraak bij de BA is over 3 weken. Zie wel heel erg op tegen werken maar denk wel dat het goed is om iets te doen. Merk nu wel dat de drempel al ontzettend hoog is.
Eigenlijk is de grootste angst wat er allemaal wel niet achter mijn rug om gezegd is. Hoe ze op me zullen reageren enz. Is dat herkenbaar?
Bedankt allemaal voor jullie reacties...
[...]
Zou je het ook zo moeilijk vinden als je een been gebroken had, een longontsteking had gehad of een buikvirus zou hebben opgelopen?
nee, eigenlijk niet..
Gek eigenlijk he....
Ik had idd een brief van de bedrijfsarts binne. Hij zegt dat ik 1,5 a 2 uur per dag om de dag kan werken. en dan praktische taken dus niet mijn huidige werk. Daar ben ik wel blij mee. Weet niet of mijn werkgever "praktische taken "heeft eigenlijk...
Maar dat hoor ik denk ik morgen wel. Vervolgafspraak bij de BA is over 3 weken. Zie wel heel erg op tegen werken maar denk wel dat het goed is om iets te doen. Merk nu wel dat de drempel al ontzettend hoog is.
Eigenlijk is de grootste angst wat er allemaal wel niet achter mijn rug om gezegd is. Hoe ze op me zullen reageren enz. Is dat herkenbaar?
Bedankt allemaal voor jullie reacties...
