Psyche
alle pijlers
Paniek
zaterdag 22 maart 2025 om 22:21
De laatste tijd word ik vaak in paniek wakker snachts. Bijvoorbeeld: mijn vriend draait zich midden in de nacht tijdens het slapen om. Ik raak in paniek wakker omdat ik denk dat hij een epileptische aanval heeft (heeft hij nog nooit gehad).
Of laatst was mijn hond in mijn droom aan het blaffen. Ik werd totaal in paniek wakker omdat ik dacht dat er een inbreker in huis was. En laatst werd er midden in de nacht vuurwerk afgestoken, ik werd in totale paniek wakker omdat ik dacht dat er een schietpartij was achter ons huis (vuurwerk was in de verte).
Mijn hartslag schiet dan helemaal omhoog en kan niet gelijk weer verder slapen. Ik ben van mezelf juist enorm nuchter, relativeer alles. Ik kan mezelf dan ook wel weer tot rust brengen, maar het duurt dan wel even voor mijn lichaam weer ontspannen is. Hetpast dus ook totaal niet bij mij dat ik zo 'makkelijk' in paniek schiet. Herkent iemand dit? Heeft iemand tips?
Of laatst was mijn hond in mijn droom aan het blaffen. Ik werd totaal in paniek wakker omdat ik dacht dat er een inbreker in huis was. En laatst werd er midden in de nacht vuurwerk afgestoken, ik werd in totale paniek wakker omdat ik dacht dat er een schietpartij was achter ons huis (vuurwerk was in de verte).
Mijn hartslag schiet dan helemaal omhoog en kan niet gelijk weer verder slapen. Ik ben van mezelf juist enorm nuchter, relativeer alles. Ik kan mezelf dan ook wel weer tot rust brengen, maar het duurt dan wel even voor mijn lichaam weer ontspannen is. Hetpast dus ook totaal niet bij mij dat ik zo 'makkelijk' in paniek schiet. Herkent iemand dit? Heeft iemand tips?
zaterdag 22 maart 2025 om 23:46
Als je slaapt ben je dieper in jezelf en kom je sneller in kontakt met onderliggende emoties, angsten enzo.
Het is alsof een filter weg is.
Misschien speelt er onderliggend wel wat bij je, qua angsten en zorgen. Wat je met je dag bewustzijn niet weet.
Voel je je rustig als je gaat slapen. Als in, ontspannen?
Heb je veel controle over dingen in het dagelijkse leven?
Het zou bijv kunnen dat die controle s’nachts weg is en er dus kan is voor onderliggende angsten om naar voren te komen.
Als je veel controle wilt hebben in het dagelijkse leven dan zou je kunnen oefenen om minder controle uit te oefenen.
En verder ontspanningsoefeningen., yoga
Het is alsof een filter weg is.
Misschien speelt er onderliggend wel wat bij je, qua angsten en zorgen. Wat je met je dag bewustzijn niet weet.
Voel je je rustig als je gaat slapen. Als in, ontspannen?
Heb je veel controle over dingen in het dagelijkse leven?
Het zou bijv kunnen dat die controle s’nachts weg is en er dus kan is voor onderliggende angsten om naar voren te komen.
Als je veel controle wilt hebben in het dagelijkse leven dan zou je kunnen oefenen om minder controle uit te oefenen.
En verder ontspanningsoefeningen., yoga
zaterdag 22 maart 2025 om 23:54
Het lijkt op nachtangst, ook wel night terrors genoemd. Heel toevallig, ik kreeg hier last van nadat mijn ex een epileptische aanval kreeg naast mij in bed. Ik dacht op dat moment dat hij een hartaanval had en dat hij dood ging en dit triggerde weer van alles. De oorzaak ligt ook in trauma wat getriggerd wordt. Vooral de uit het niets absurd hoge hartslag is heel vervelend. Het is echt pure doodsangst en je lijf schiet in een keer in de survival mode. Ik vluchtte altijd uit bed en vloog de trap af. Ook al zie ik dat niet terug in jouw verhaal.
https://www.mayoclinic.org/diseases-con ... c-20353524
https://www.mayoclinic.org/diseases-con ... c-20353524
Rozen verwelken
Schepen vergaan
Liever een frikandel
Dan een banaan
Schepen vergaan
Liever een frikandel
Dan een banaan
zondag 23 maart 2025 om 01:28
Ik ken dit vanuit de tijd toen mijn man ongeveer twee jaar overleden was. Na zijn overlijden was er uiteraard intens verdriet en maanden van rouw. Maar achteraf gezien heb ik de draad vrij snel weer opgepakt. Nieuwe baan. Andere woning. Ik voelde me echt wel weer oké. Geen vlijmscherpe randen meer, acceptatie. Oprecht kunnen genieten van zaken. Ineens begonnen toen die night terrors. Zo heftig. Ik droomde/ piekerde over alles wat er kon gebeuren met anderen. Levensecht. Nachtenlang badend in het zweet. Hartkloppingen. Continu wakker schrikken en daarna niet meer verder durven slapen. De meest absurde scenario’s zaten dan in mijn hoofd. Controleren beneden of de hond nog wel ademde. Sloeg nergens op. Was 1 keer zo erg dat ik midden in de nacht een keer mijn zwangere zus heb wakker gebeld om mezelf ervan te vergewissen of ze wel echt oké was. Al die angsten die ik had hadden in mijn ogen niks te maken met de langdurende chronische ziekte die mijn man had. Toch bij de huisarts beland uiteindelijk. In therapie gegaan. Ontdekt dat dit blijkbaar een (late) stress/ rouwreactie was. Ik wilde zo graag doorgaan met m’n leven, controle hebben, dat dit onbewust veel te veel en veel te snel was. Onbewust stond ik stijf van de stress door de twijfel of ik het leven alleen wel aan zou kunnen.
Bottomline: zou het kunnen zijn dat jij op dit moment ook (onbewust) veel stress ergens van hebt. Of er nog onvoldoende verwerkte zaken spelen?
Bottomline: zou het kunnen zijn dat jij op dit moment ook (onbewust) veel stress ergens van hebt. Of er nog onvoldoende verwerkte zaken spelen?
zondag 23 maart 2025 om 08:52
Dank voor je reactie! Ik ben eigenlijk altijd een makkelijke slaper (geweest). Geen piekeraar, ik slaap makkelijk in. Ik kan echter wel wat bedenken waar ik veel stress over heb..Verbinder schreef: ↑22-03-2025 23:46Als je slaapt ben je dieper in jezelf en kom je sneller in kontakt met onderliggende emoties, angsten enzo.
Het is alsof een filter weg is.
Misschien speelt er onderliggend wel wat bij je, qua angsten en zorgen. Wat je met je dag bewustzijn niet weet.
Voel je je rustig als je gaat slapen. Als in, ontspannen?
Heb je veel controle over dingen in het dagelijkse leven?
Het zou bijv kunnen dat die controle s’nachts weg is en er dus kan is voor onderliggende angsten om naar voren te komen.
Als je veel controle wilt hebben in het dagelijkse leven dan zou je kunnen oefenen om minder controle uit te oefenen.
En verder ontspanningsoefeningen., yoga
zondag 23 maart 2025 om 08:53
Bedankt! Interessant, nog nooit gehoord dit. Ik ga erover lezen!Nostromo schreef: ↑22-03-2025 23:54Het lijkt op nachtangst, ook wel night terrors genoemd. Heel toevallig, ik kreeg hier last van nadat mijn ex een epileptische aanval kreeg naast mij in bed. Ik dacht op dat moment dat hij een hartaanval had en dat hij dood ging en dit triggerde weer van alles. De oorzaak ligt ook in trauma wat getriggerd wordt. Vooral de uit het niets absurd hoge hartslag is heel vervelend. Het is echt pure doodsangst en je lijf schiet in een keer in de survival mode. Ik vluchtte altijd uit bed en vloog de trap af. Ook al zie ik dat niet terug in jouw verhaal.
https://www.mayoclinic.org/diseases-con ... c-20353524
zondag 23 maart 2025 om 08:55
Jeetje, wat ontzettend heftig! Er speelt wel wat waar ik mee zit inderdaad. Een nog altijd onvervulde kinderwens na 7 jaar. We zitten middenin een traject en het maakt me verdrietig en gestresst omdat ik weet dat het ook heel realistisch is dat het nooit gaat lukken en dat is inderdaad zo'n beetje mijn grootste angst. Het is een stukje in mijn leven waar ik geen controle over heb. En onbewust ben ik daar elke dag mee bezig, ik word er elke dag op een of andere manier mee geconfronteerd.Cesarinajoy schreef: ↑23-03-2025 01:28Ik ken dit vanuit de tijd toen mijn man ongeveer twee jaar overleden was. Na zijn overlijden was er uiteraard intens verdriet en maanden van rouw. Maar achteraf gezien heb ik de draad vrij snel weer opgepakt. Nieuwe baan. Andere woning. Ik voelde me echt wel weer oké. Geen vlijmscherpe randen meer, acceptatie. Oprecht kunnen genieten van zaken. Ineens begonnen toen die night terrors. Zo heftig. Ik droomde/ piekerde over alles wat er kon gebeuren met anderen. Levensecht. Nachtenlang badend in het zweet. Hartkloppingen. Continu wakker schrikken en daarna niet meer verder durven slapen. De meest absurde scenario’s zaten dan in mijn hoofd. Controleren beneden of de hond nog wel ademde. Sloeg nergens op. Was 1 keer zo erg dat ik midden in de nacht een keer mijn zwangere zus heb wakker gebeld om mezelf ervan te vergewissen of ze wel echt oké was. Al die angsten die ik had hadden in mijn ogen niks te maken met de langdurende chronische ziekte die mijn man had. Toch bij de huisarts beland uiteindelijk. In therapie gegaan. Ontdekt dat dit blijkbaar een (late) stress/ rouwreactie was. Ik wilde zo graag doorgaan met m’n leven, controle hebben, dat dit onbewust veel te veel en veel te snel was. Onbewust stond ik stijf van de stress door de twijfel of ik het leven alleen wel aan zou kunnen.
Bottomline: zou het kunnen zijn dat jij op dit moment ook (onbewust) veel stress ergens van hebt. Of er nog onvoldoende verwerkte zaken spelen?
zondag 23 maart 2025 om 09:35
Frost schreef: ↑23-03-2025 08:55Jeetje, wat ontzettend heftig! Er speelt wel wat waar ik mee zit inderdaad. Een nog altijd onvervulde kinderwens na 7 jaar. We zitten middenin een traject en het maakt me verdrietig en gestresst omdat ik weet dat het ook heel realistisch is dat het nooit gaat lukken en dat is inderdaad zo'n beetje mijn grootste angst. Het is een stukje in mijn leven waar ik geen controle over heb. En onbewust ben ik daar elke dag mee bezig, ik word er elke dag op een of andere manier mee geconfronteerd.
Ahh wat rot. Heel moeilijk voor je.
Kun je goed praten met je partner? Of vrienden en familie?
zondag 23 maart 2025 om 15:43
Zit je in een traject met hormonen? Want het kan misschien zijn dat die een bepaalt effect op je hebben.Frost schreef: ↑23-03-2025 08:55Jeetje, wat ontzettend heftig! Er speelt wel wat waar ik mee zit inderdaad. Een nog altijd onvervulde kinderwens na 7 jaar. We zitten middenin een traject en het maakt me verdrietig en gestresst omdat ik weet dat het ook heel realistisch is dat het nooit gaat lukken en dat is inderdaad zo'n beetje mijn grootste angst. Het is een stukje in mijn leven waar ik geen controle over heb. En onbewust ben ik daar elke dag mee bezig, ik word er elke dag op een of andere manier mee geconfronteerd.
Ik heb wel regelmatig dat ik in paniek wakker wordt doordat ik een muis zag lopen, terwijl dat niet zo was. Zo realistisch dat ik tijd nodig heb om te realiseren dat het niet echt was.
maandag 24 maart 2025 om 07:17
Eigenlijk heb ik nauwelijks stress en ben ik best stressbestendig. Ja, er speelt wel veel, maar voor mijn gevoel heb ik het op emotioneel vlak best onder controle.
maandag 24 maart 2025 om 07:20
Dank voor je tip. Tot ongeveer een half jaar geleden heb ik intensief gesport. Ivm lichamelijke risico's moest ik stoppen. Tot mijn operatie (binnen nu en 3 maanden) kan/mag ik niet intensief sporten. Daarna wellicht, maar daarna krijg ik ook een embryo terugplaatsing dus ik weet niet hoe het dan gaat, in combinatie ook met mijn lichamelijke toestand.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
