Psyche
alle pijlers
Paniekaanval/hyperventilatie
donderdag 5 juli 2018 om 12:13
Maak eens een afspraak met een psycholoog. En bel de bedrijfsarts op dat je een terugslag hebt en je graag het schema wilt aanpassen naar rustigere opbouw.
Neem je rust en de tijd. Verstop je niet in je huis maar loop ook niet te hard van stapel.
Neem je rust en de tijd. Verstop je niet in je huis maar loop ook niet te hard van stapel.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
donderdag 5 juli 2018 om 12:16
Ja je gaat te snel.
Je gaat over je grenzen heen. Je lijf fluit je terug maar nu denk jij erover om die te negeren en opgelegde schema's te gaan uitvoeren en dingen te gaan doen waarvan je lijf zegt dat je dit nog niet moet willen.
Haptonomie lijkt me voor jou dan ook een gouden greep. Dat leert je dat je lijf het vaak beter in de smiezen heeft dan jij en als je leert de signalen van je lijf te zien en ernaar te luisteren, dat je dan weer vooruit komt. Sterkte.
Je gaat over je grenzen heen. Je lijf fluit je terug maar nu denk jij erover om die te negeren en opgelegde schema's te gaan uitvoeren en dingen te gaan doen waarvan je lijf zegt dat je dit nog niet moet willen.
Haptonomie lijkt me voor jou dan ook een gouden greep. Dat leert je dat je lijf het vaak beter in de smiezen heeft dan jij en als je leert de signalen van je lijf te zien en ernaar te luisteren, dat je dan weer vooruit komt. Sterkte.
donderdag 5 juli 2018 om 12:54
Bedankt voor jullie reacties.
cactusjes wijzigde dit bericht op 07-01-2019 15:01
47.04% gewijzigd
donderdag 5 juli 2018 om 13:03
Wat je eerder heel goed lukte om te onderdrukken dat het eigenlijk allemaal al veel te veel was.Cactusjes schreef: ↑05-07-2018 12:54Bedankt voor jullie reacties. Ik ben ook een aantal keren deze maand naar de POH-GGZ geweest hiervoor, maar het ging eigenlijk “zo goed” dat dit ook alweer gestopt is. Plus dat ik meer aan de fysio lijk te hebben: het voelen en het ervaren wat er in het lijf gebeurd. Concrete handvatten en huiswerk. I.p.v. alles steeds met het hoofd te beredeneren. Bij de fysio kwam er ook wel uit dat ik mijn grenzen niet goed aanvoel. Echter ben ik daar ook al van 1 a 2 keer in de week naar eens in de 2 weken gegaan.
Nu ik het allemaal typ besef ik mij ook dat het wel heel veel is in 1 maand tijd. Wat eerder allemaal zo “normaal” was om te (kunnen) doen.
En dat je lijf nu STOP roept.
Dit is geen buikgriepje he? Waar je met een week of misschien 2 weken weer vanaf bent. Het is letterlijk een wake up call, die je serieus moet nemen. Je bent nog jong. Het leven is een marathon, geen sprint. En het is echt belangrijk om je eigen lijf in de gaten te houden, want daarmee doe je de dingen die je graag wil.
Ik heb eerder ook niet naar mijn lijf geluisterd, maar keek puur naar al die anderen die het schijnbaar allemaal wel moeiteloos konden wat ik wou. En nu luister ik naar mezelf, heb meer rust en ben er een vrolijker, ontspannener mens van geworden.
