Psyche
alle pijlers
paniekaanval in het openbaar, bang dat dat opvalt
dinsdag 7 april 2009 om 11:59
Hallo,
Ik heb hier al eerder een topic geplaatst over dat ik na een hele nare ervaring bij de tandarts last heb gekregen met eten (bang om te slikken, ja, ik weet dat het gek klinkt, vind ik zelf ook ). Ik heb mezelf op ''training'' gezet om weer normaal te eten, ik pak dit nu in kleine stapje aan en het gaat ok, niet geweldig, maar ok! Nu heb ik alleen ontzettende last gekregen met slikken in het openbaar, ik let constant op wanneer ik moet slikken en of dat wel lukt dan. Ik ben dan bang dat iedereen ziet dat ik last heb met slikken, niet eens drinken of eten, maar gewoon, slikken. Gister zag een vriendin ook aan me dat ik last had en vroeg het, ik durfde niet echt te zeggen waar ik last van had, terwijl ze op zich wel weet waar ik last van heb. Volgens mijn therapeut is het te vergelijken met hyperventilatie, maar dan uit het zich bij mij anders. Ik wil het bewust niet vermijden en doe het ook niet, maar wordt hier zo ongelukkig van, dat ik nu weer in tranen uitbarst als ik dit opschrijf. Ik wordt zo moe van dat de hele tijd knokken, want ik geef niet op hoor, ik knok wel, maar soms ben ik zooo moe!!
Ik weet dat dit misschien wel zeurderig klinkt en dat er veel ergere dingen op de wereld zijn, en ik ben ook heel dankbaar voor dingen die ik heb, alleen ben ik een beetje uitgeput aan het raken van het vechten tegen al die angst. Ik wil weer zomaar kunnen genieten, dat heb ik al meer dan een half jaar niet meer gedaan. Heeft iemand advies voor mij over hoe ik met die angst in het openbaar om moet gaan? Alvast heel erg bedankt!!
Ik heb hier al eerder een topic geplaatst over dat ik na een hele nare ervaring bij de tandarts last heb gekregen met eten (bang om te slikken, ja, ik weet dat het gek klinkt, vind ik zelf ook ). Ik heb mezelf op ''training'' gezet om weer normaal te eten, ik pak dit nu in kleine stapje aan en het gaat ok, niet geweldig, maar ok! Nu heb ik alleen ontzettende last gekregen met slikken in het openbaar, ik let constant op wanneer ik moet slikken en of dat wel lukt dan. Ik ben dan bang dat iedereen ziet dat ik last heb met slikken, niet eens drinken of eten, maar gewoon, slikken. Gister zag een vriendin ook aan me dat ik last had en vroeg het, ik durfde niet echt te zeggen waar ik last van had, terwijl ze op zich wel weet waar ik last van heb. Volgens mijn therapeut is het te vergelijken met hyperventilatie, maar dan uit het zich bij mij anders. Ik wil het bewust niet vermijden en doe het ook niet, maar wordt hier zo ongelukkig van, dat ik nu weer in tranen uitbarst als ik dit opschrijf. Ik wordt zo moe van dat de hele tijd knokken, want ik geef niet op hoor, ik knok wel, maar soms ben ik zooo moe!!
Ik weet dat dit misschien wel zeurderig klinkt en dat er veel ergere dingen op de wereld zijn, en ik ben ook heel dankbaar voor dingen die ik heb, alleen ben ik een beetje uitgeput aan het raken van het vechten tegen al die angst. Ik wil weer zomaar kunnen genieten, dat heb ik al meer dan een half jaar niet meer gedaan. Heeft iemand advies voor mij over hoe ik met die angst in het openbaar om moet gaan? Alvast heel erg bedankt!!
dinsdag 7 april 2009 om 12:06
Zeurderig?! Dit heeft effect op je hele leven, meid!! Het lijkt me verschrikkelijk! Hoe gaat de therapie verder, heb je het idee dat je er wat aan hebt? Ik heb ook last van angstaanvallen (gehad). Ik was dan vooral in het openbaar bang dat ik niet goed zou worde hartaanval/flauwvallen. Ik begon dan heel erg te zweten en duizelig te worden en was ook bang dat mensen dat dan zagen. Ik probeerde dan rustig via mijn buik adem te halen en aan of iets heel anders leuks te denken of te relativeren.... zo van ; ach de huisarst heeft je laatst nagekeken, je bent jong etc. Maar het blijft zooo lastig, bah!
Hoop dat het snel beter met je gaat. Heel erg veel sterkte!
(f)
Hoop dat het snel beter met je gaat. Heel erg veel sterkte!
(f)
dinsdag 7 april 2009 om 12:09
HDat is toch een slikfobie? Is daar geen therapie voor? Heb je al eens met je huisarts gesproken? Heeft die nog andere opties?
*Na het lezen van de post van Luzzeke vraag ik me af of je nu wel of niet therapie hebt. Blijkt niet uit jouw eigen verhaal, maar Luzzeke heeft wellicht een eerder topic van je gelezen?
Googlen levert in elk geval een hoop soorten therapie op, misschien eens rondneuzen?
Sterkte!
*Na het lezen van de post van Luzzeke vraag ik me af of je nu wel of niet therapie hebt. Blijkt niet uit jouw eigen verhaal, maar Luzzeke heeft wellicht een eerder topic van je gelezen?
Googlen levert in elk geval een hoop soorten therapie op, misschien eens rondneuzen?
Sterkte!
dinsdag 7 april 2009 om 12:11
Komt mij ook bekend voor, ik heb t alleen met ademhalen, heb het gevoel dat er te weinig zuurstof in de lucht zit, heb idd ook t idee dat t n soort van hyperventileren is, wat bij mij helpt is dan snel wat drink ofzo, dan krijg ik het gevoel dat alles nog werkt, en dat ik er nog 'ben'. of frisse lucht dat wil ook nog wel eens helpen, heb een tijdje vitamine b pillen geslikt, wat bij mij erg geholpen heeft omdat t bij mij vooral voorkomt als ik erg zenuwachtig ben, en dat ben ik vaak!!
In ieder geval sterkte!
In ieder geval sterkte!
donderdag 9 april 2009 om 16:26
wellicht kan de therapie beschreven op de website www.agorafobie.be je helpen.
Heb allerlei soortgelijke klachten gehad, ben nu het programma van deze wsebsite aan het volgen (is zeer uitgebreid, alles komt aan de orde, voeding, admhalen, levenswijze e.d.). Voel nu na 4 weken al duidelijk verschil.
Heb allerlei soortgelijke klachten gehad, ben nu het programma van deze wsebsite aan het volgen (is zeer uitgebreid, alles komt aan de orde, voeding, admhalen, levenswijze e.d.). Voel nu na 4 weken al duidelijk verschil.
maandag 13 april 2009 om 16:15
Hai Prinsje,bedankt voor de tip, ga even kijken!
Voor nu even heel zielig van me afschrijven. Vandaag echt even een hele nare dag. Ik weet even niet meer waar ik het moet zoeken hoor. MIjn vriend is lekker wandelen in de zon met een vriend.Ik trok het gewoon even niet meer om mee te gaan. De hele tijd ben ik al dingen aan het doen die ik moeilijk vind en vanmorgen was de energie even op na de zoveelste paniekaanval tijdens een gesprek met een vriend. Mijn vriend gaat ook lekker een weekje naar Berlijn en ik had zo'n enorme zin om mee te gaan, maar ik kan niet eten, ben constant gespannen, gefocused op dat stomme slikken en heb veel angst. MIjn vriend gaat nu dus met een vriend en ik voel me op zijn niet netjes gezegd ZWAAR klote!!! Ik heb het zo gehad met alles, ik moet mijn hele leven al knokken en nu dit weer. Mijn leven is op deze manier niet meer leuk en ik weet even niet meer wat ik moet doen, ik heb niets om naar uit te kijken en ben alleen maar aan het knokken. Ik ben op!!! Sorry, niet zo'n gezellig stukje tekst, maar nu is het even zo.
Voor nu even heel zielig van me afschrijven. Vandaag echt even een hele nare dag. Ik weet even niet meer waar ik het moet zoeken hoor. MIjn vriend is lekker wandelen in de zon met een vriend.Ik trok het gewoon even niet meer om mee te gaan. De hele tijd ben ik al dingen aan het doen die ik moeilijk vind en vanmorgen was de energie even op na de zoveelste paniekaanval tijdens een gesprek met een vriend. Mijn vriend gaat ook lekker een weekje naar Berlijn en ik had zo'n enorme zin om mee te gaan, maar ik kan niet eten, ben constant gespannen, gefocused op dat stomme slikken en heb veel angst. MIjn vriend gaat nu dus met een vriend en ik voel me op zijn niet netjes gezegd ZWAAR klote!!! Ik heb het zo gehad met alles, ik moet mijn hele leven al knokken en nu dit weer. Mijn leven is op deze manier niet meer leuk en ik weet even niet meer wat ik moet doen, ik heb niets om naar uit te kijken en ben alleen maar aan het knokken. Ik ben op!!! Sorry, niet zo'n gezellig stukje tekst, maar nu is het even zo.
maandag 13 april 2009 om 17:08
Meid, ik denk dat je echt nu even wat meer hulp nodig hebt, zo kom je er niet uit... Wat ontzettend klote en ik kan het me nog enigszins voorstellen ook. Dit is een te groot/serieus probleem. Ik zou het niet op z'n beloop laten maar morgen meteen de huisarts bellen. Slik je medicatie? Kun je goed met je vriend hierover praten? En ouders/vrienden? Meid erg veel succes en mijn advies; trek aan de bel!!!! Sterkte!! (f)
maandag 13 april 2009 om 23:48
Dankjullie wel. Ben al eerder bij de huisarts geweest maar die wil alleen maar ad voorschrijven waar ik me alleen maar beroerder van voel. Ik ben op zich niet depressief, maar door die slikangst is mijn leven simpelweg een hel geworden. Ik weet zeker dat als dit weg is, ik me weer happy zou voelen. Ik kan er wel goed over praten met famillie, vrienden en mijn vriend is ook heel lief, het is ook wel goed dat hij er even een weekje tussenuit gaat, voor hem is het ook niet leuk. Ook heb ik therapie, maar het wordt niet echt beter, het eten wel, maar het sociale gebeuren wordt alleen maar erger. Ik voel me enorm verdrietig en alleen.
woensdag 15 april 2009 om 11:59
woensdag 15 april 2009 om 12:06
quote:pennylane schreef op 13 april 2009 @ 23:48:
Ik ben op zich niet depressief, maar door die slikangst is mijn leven simpelweg een hel geworden. Ik weet zeker dat als dit weg is, ik me weer happy zou voelen.
Wat ontzettend erg voor je pennylane. Mijn vriend heeft agorafobie en heeft ook veel gehad aan de therapie via agorafobie.be (goed bezig Prinsje!). Hij is er nog niet, maar komt steeds stapjes verder. Momenteel volgt hij ook weer cognitieve gedragstherapie.
Je schrijft dat je 'alleen maar van die slikangst af wilt komen'. Was het maar zo makkelijk. Ik denk (en weet dit van mijn vriend) dat er veel meer bij komt kijken. Je hebt bepaalde gedrags- en denkpatronen ontwikkeld waar je niet zo 1-2-3- vanaf komt. Het is niet alleen dat je niet durft te slikken in het openbaar en dat je bang bent om dan een paniekaanval te krijgen, het is meer. Je piekert waarschijnlijk (komt ook wel naar voren in je postings) en het heeft effect op je hele leven. Helaas is er geen wondermiddel. Je bent al goed bezig met de therapie, het kleine stapjes nemen in de goede richting en het niet vermijden van angstige situaties. Heel langzaam zal het beter gaan, daar moet je op vertrouwen. Maar dat kost veel energie, pijn en moeite.
Ik snap heel goed dat je geen AD wil, maar mijn vriend werd er in het begin ook ziek van. Bij hem was het een kwestie van doorzetten.
O en over je topictitel: bang dat opvalt dat je een paniekaanval hebt. En wat dan nog! Je hoeft je nergens voor te schamen. Als je een gebroken been hebt, begrijpen mensen het. Sommige mensen zullen een paniekaanval niet begrijpen. Maar je zult merken dat hoe meer je hierover praat, hoe meer mensen er begrip voor zullen hebben of iemand kennen in hun omgeving die hetzelfde heeft (of iets in die richting). Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dat je bijv. moet overgeven? Dat moeten we allemaal wel eens.
Veel sterkte
Ik ben op zich niet depressief, maar door die slikangst is mijn leven simpelweg een hel geworden. Ik weet zeker dat als dit weg is, ik me weer happy zou voelen.
Wat ontzettend erg voor je pennylane. Mijn vriend heeft agorafobie en heeft ook veel gehad aan de therapie via agorafobie.be (goed bezig Prinsje!). Hij is er nog niet, maar komt steeds stapjes verder. Momenteel volgt hij ook weer cognitieve gedragstherapie.
Je schrijft dat je 'alleen maar van die slikangst af wilt komen'. Was het maar zo makkelijk. Ik denk (en weet dit van mijn vriend) dat er veel meer bij komt kijken. Je hebt bepaalde gedrags- en denkpatronen ontwikkeld waar je niet zo 1-2-3- vanaf komt. Het is niet alleen dat je niet durft te slikken in het openbaar en dat je bang bent om dan een paniekaanval te krijgen, het is meer. Je piekert waarschijnlijk (komt ook wel naar voren in je postings) en het heeft effect op je hele leven. Helaas is er geen wondermiddel. Je bent al goed bezig met de therapie, het kleine stapjes nemen in de goede richting en het niet vermijden van angstige situaties. Heel langzaam zal het beter gaan, daar moet je op vertrouwen. Maar dat kost veel energie, pijn en moeite.
Ik snap heel goed dat je geen AD wil, maar mijn vriend werd er in het begin ook ziek van. Bij hem was het een kwestie van doorzetten.
O en over je topictitel: bang dat opvalt dat je een paniekaanval hebt. En wat dan nog! Je hoeft je nergens voor te schamen. Als je een gebroken been hebt, begrijpen mensen het. Sommige mensen zullen een paniekaanval niet begrijpen. Maar je zult merken dat hoe meer je hierover praat, hoe meer mensen er begrip voor zullen hebben of iemand kennen in hun omgeving die hetzelfde heeft (of iets in die richting). Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dat je bijv. moet overgeven? Dat moeten we allemaal wel eens.
Veel sterkte
donderdag 16 april 2009 om 18:57
Ik heb zelf enige ervaring met agorafobie (de laatste 10 jaar zo goed als niet meer, gelukkig), en als kind heb ik zelfs slikangst gehad, dus jouw verhaal klinkt mij allesbehalve gek in de oren.
Dutchie gaf al als tip om vitamine B te slikken. Ik heb hier zelf ook goede ervaringen mee! Let wel op dat je een supplement kiest waar het volledige vitamine B-complex in zit. Sommige supplementen bevatten bv geen vitamine B12, en ik merk zelf dat zulke supplementen bij mij niet werken. Verder brengen sommige fabrikanten pillen op de markt met extreem hoge doseringen, die op de lange termijn ook weer problemen op kunnen leveren. Ik heb zelf goede ervaringen met Becoforte van Dagravit (is mij ooit eens aangeraden door m'n apotheek; is nog goedkoop ook). (Dit is niet bedoeld als reclame overigens, er zullen ongetwijfeld 10 andere supplementen verkrijgbaar zijn die net zo goed of beter zijn).
Verder: lichaamsbeweging! Als je enigszins in staat bent om aan een of andere duursport te doen (bv hardlopen, fietsen, zwemmen) dan zou ik daar zo snel mogelijk mee beginnen, dit kan echt enorm helpen!
Verwacht trouwens vooral geen instant resultaten, je moet hierbij meer denken aan een geleidelijke verbetering over een langere periode (weken tot maanden).
Heel veel sterkte en succes in elk geval!
Dutchie gaf al als tip om vitamine B te slikken. Ik heb hier zelf ook goede ervaringen mee! Let wel op dat je een supplement kiest waar het volledige vitamine B-complex in zit. Sommige supplementen bevatten bv geen vitamine B12, en ik merk zelf dat zulke supplementen bij mij niet werken. Verder brengen sommige fabrikanten pillen op de markt met extreem hoge doseringen, die op de lange termijn ook weer problemen op kunnen leveren. Ik heb zelf goede ervaringen met Becoforte van Dagravit (is mij ooit eens aangeraden door m'n apotheek; is nog goedkoop ook). (Dit is niet bedoeld als reclame overigens, er zullen ongetwijfeld 10 andere supplementen verkrijgbaar zijn die net zo goed of beter zijn).
Verder: lichaamsbeweging! Als je enigszins in staat bent om aan een of andere duursport te doen (bv hardlopen, fietsen, zwemmen) dan zou ik daar zo snel mogelijk mee beginnen, dit kan echt enorm helpen!
Verwacht trouwens vooral geen instant resultaten, je moet hierbij meer denken aan een geleidelijke verbetering over een langere periode (weken tot maanden).
Heel veel sterkte en succes in elk geval!
donderdag 16 april 2009 om 21:30
Ben begonnen met vitaminepreparaat, hoop dat t werkt, bedankt voor de tips. Sporten doe ik trouwens ook veel, alleen begin ik nu ook hier angst bij te voelen terwijl dat mij voorheen nog kon ontspannen.Vriend is nu een weekje op vakatie en al mijn vriendinnen hebben dit weekend een gezellig avondje met eten enzo. Ik trek het gewoon niet om erbij te zijn, omdat ik daar dan ook moet slapen en eten. Dat wordt dus alleen zitten. Ga mezelf wel proberen te vermaken hoor! Ben nu alleen heel erg verdrietig om alles, om mijn jeugd, om mijn angsten en omdat ik me heel alleen voel en moe ben van het mezelf constant bij elkaar rapen.
dinsdag 21 april 2009 om 12:42
Hoe kom ik van het constante bange gevoel af?? Eten gaat weer slecht ondanks dat ik het probeer en ik durf nu ook niet meer naar buiten, ik klink volgens mij echt depressief, maar ik ben gewoon bang en in paniek!! Ik heb het gevoel dat ik stik!! Ik ben zo moe van het aangaan, slikken gaat slecht en ik ben elke keer bang om te stikken, ik trek dit niet meer.
dinsdag 21 april 2009 om 13:25
PennyLane, als ik dit zo lees gaat het van kwaad tot erger. Zou je toch niet die AD overwegen? Dit gaat zo toch ook niet, je raakt steeds geïsoleerder. Dat je vriend op vakantie is, maakt het dingen moeilijker of juist niet?
Als ik jou was, zou ik gauw teruggaan naar de huisarts.
Heel, heel veel sterkte!!
Als ik jou was, zou ik gauw teruggaan naar de huisarts.
Heel, heel veel sterkte!!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 22 april 2009 om 11:55
pennylane, het is mij niet duidelijk of je huisarts je alleen maar een soort AD voor wilt schrijven waar jij niet tegen kunt of dat je ervaring hebt met 1 en daar niet tegen kon. AD zijn er in allerlei soorten en maten en soms is het even zoeken naar de juiste voor jou. Sommige zijn heel geschikt voor angst en paniekstoornissen, in hele lage doseringen zelfs, waarbij je dus ook minder kans op bijwerkingen hebt. Als je zo bang en in paniek bent zou ik echt teruggaan naar je huisarts en een AD gaan proberen. Focus je niet op de naam antindepressivum, ze worden echt vaak voor angst- en paniekstoornissen toegepast. En focus je niet op ervaringen van anderen die je kent. Het is jouw lijf en dat kan heel anders werken en reageren.
Het geeft je waarschijnlijk veel rust, veel meer kracht en hulp om de goede weg door te zetten.
Sterkte!
Het geeft je waarschijnlijk veel rust, veel meer kracht en hulp om de goede weg door te zetten.
Sterkte!
dinsdag 19 januari 2010 om 15:56
Het is inmiddels alweer een tijdje geleden dat er op dit onderwerp is gereageerd, maar voor mij is het sinds kort
heel herkenbaar helaas.
Ik heb altijd al langzaam gegeten en gedronken (kleine hapjes en slokjes) maar vond dat verder geen probleem. Nu heb ik me laatst enorm verslikt in een slokje wijn en sinds die tijd kan ik drankjes niet meer normaal slikken (soms is mijn keel gewoon 'dichtgeknepen'). In gezelschap van anderen is het
nog erger. Het is heel vermoeiend (moet er ook de hele dag
aan denken, bijv; 'hoe moet dat nu met sociale afspraken, daar
ga je meestal toch iets drinken').
Heeft iemand tips om de keel/slikspieren te kunnen
ontspannen? Diep ademhalen helpt niet. En weet iemand
of bijv Reiki hierbij kan helpen? Alvast bedankt!
Groetjes Aimee
heel herkenbaar helaas.
Ik heb altijd al langzaam gegeten en gedronken (kleine hapjes en slokjes) maar vond dat verder geen probleem. Nu heb ik me laatst enorm verslikt in een slokje wijn en sinds die tijd kan ik drankjes niet meer normaal slikken (soms is mijn keel gewoon 'dichtgeknepen'). In gezelschap van anderen is het
nog erger. Het is heel vermoeiend (moet er ook de hele dag
aan denken, bijv; 'hoe moet dat nu met sociale afspraken, daar
ga je meestal toch iets drinken').
Heeft iemand tips om de keel/slikspieren te kunnen
ontspannen? Diep ademhalen helpt niet. En weet iemand
of bijv Reiki hierbij kan helpen? Alvast bedankt!
Groetjes Aimee
