Psyche
alle pijlers
Paniekstoornis
donderdag 5 januari 2017 om 10:37
Hallo allemaal.
Onlangs heb ik verschillende verhalen gelezen over paniek, paniekstoornis, paniekanvallen, maar waar ik achter kwam was dat die verhalen vaak in 2012-2014 geschreven waren.
Zelf wil ik ook graag even mijn verhaal doen en misschien hebben jullie tips!
Op mijn 9e ben ik voor het eerst flauwgevallen op een bingoavond op school. Dit kwam doordat ik verkeerd slikte waardoor het veel pijn deed achterin mijn rug en opeens viel ik zomaar weg. Ik wist niet wat mij overkwam en voelde mij erg raar. Weken/maanden daarna ben ik nog een aantal keer flauwgevallen, in de klas omdat iemand een stoel onder me vandaan trok, in de stad, op een manage 2 keer. De laatste keer op de manage begon ik volgens een mevrouw te schokken en uiteindelijk heb ik onderzoeken laten doen omdat zij dachten dat ik epileptie had.
In de tussentijd was ik zo bang geworden en ging ik op een gegeven moment niet meer naar deze plekken toe, zelfs niet naar school. Ik was bang, duizelig, bang dat ik weer die gevoelens kreeg.
Uiteindelijk bleek er uit de mri scan, eeg onderzoek en het bloedonderzoek niets te komen en was ik gewoon gezond. Naar Mensendieck geweest om te leren ademen en uiteindelijk is het geleidelijk beter gegaan in de loop der jaren, wel nog af en toe last van hyperventileren.
Maar nu ben ik 23 en ben ik twee jaar geleden weer flauwgevallen, dit keer in een overvolle metro waar ik moest staan en 39 graden koorts had. Weken en maanden daarna ben ik bang geworden voor de metro en telkens denk ik aan dat moment terug. Op een gegeven moment ging ik dingen onbewust vermijden; de supermarkt, school soms, metro, stad. De klachten kwamen terug en eigenlijk werden deze geleidelijk aan versterkt. Hartkloppingen, licht gevoel in m'n hoofd, lichaam, zweverig gevoel, onwerkelijk gevoel, gevoel dat ik naast mijn schoenen loop, transpireren, telkens het gevoel dat ik suiker te kort heb of iets moet eten, af en toe duizelig, erge oorsuizen elke dag, gevoel dat ik klein ben en niet sterk in m'n schoenen sta, en nog een aantal symptomen die heel lastig te omschrijven zijn. Naar dokter geweest, bloedonderzoek en bloeddruk gemeten, alles was goed, alleen mijn hartslag is vaak sneller dan normaal en zij heeft dus geconstateerd dat ik een paniekstoornis heb.
Op dit moment ontwijk ik zoveel dingen, ben continu emotioneel en angstig en durf weinig te ondernemen want na elke nare ervaring waar dan ook durf ik daar niet meer heen. Mijn leven is op dit moment ontzettend klein! Wel zit ik in therapie, maar wil graag hypnotherapie proberen of soortgelijke therapie.
Heeft iemand tips om hiermee om te gaan?!
Onlangs heb ik verschillende verhalen gelezen over paniek, paniekstoornis, paniekanvallen, maar waar ik achter kwam was dat die verhalen vaak in 2012-2014 geschreven waren.
Zelf wil ik ook graag even mijn verhaal doen en misschien hebben jullie tips!
Op mijn 9e ben ik voor het eerst flauwgevallen op een bingoavond op school. Dit kwam doordat ik verkeerd slikte waardoor het veel pijn deed achterin mijn rug en opeens viel ik zomaar weg. Ik wist niet wat mij overkwam en voelde mij erg raar. Weken/maanden daarna ben ik nog een aantal keer flauwgevallen, in de klas omdat iemand een stoel onder me vandaan trok, in de stad, op een manage 2 keer. De laatste keer op de manage begon ik volgens een mevrouw te schokken en uiteindelijk heb ik onderzoeken laten doen omdat zij dachten dat ik epileptie had.
In de tussentijd was ik zo bang geworden en ging ik op een gegeven moment niet meer naar deze plekken toe, zelfs niet naar school. Ik was bang, duizelig, bang dat ik weer die gevoelens kreeg.
Uiteindelijk bleek er uit de mri scan, eeg onderzoek en het bloedonderzoek niets te komen en was ik gewoon gezond. Naar Mensendieck geweest om te leren ademen en uiteindelijk is het geleidelijk beter gegaan in de loop der jaren, wel nog af en toe last van hyperventileren.
Maar nu ben ik 23 en ben ik twee jaar geleden weer flauwgevallen, dit keer in een overvolle metro waar ik moest staan en 39 graden koorts had. Weken en maanden daarna ben ik bang geworden voor de metro en telkens denk ik aan dat moment terug. Op een gegeven moment ging ik dingen onbewust vermijden; de supermarkt, school soms, metro, stad. De klachten kwamen terug en eigenlijk werden deze geleidelijk aan versterkt. Hartkloppingen, licht gevoel in m'n hoofd, lichaam, zweverig gevoel, onwerkelijk gevoel, gevoel dat ik naast mijn schoenen loop, transpireren, telkens het gevoel dat ik suiker te kort heb of iets moet eten, af en toe duizelig, erge oorsuizen elke dag, gevoel dat ik klein ben en niet sterk in m'n schoenen sta, en nog een aantal symptomen die heel lastig te omschrijven zijn. Naar dokter geweest, bloedonderzoek en bloeddruk gemeten, alles was goed, alleen mijn hartslag is vaak sneller dan normaal en zij heeft dus geconstateerd dat ik een paniekstoornis heb.
Op dit moment ontwijk ik zoveel dingen, ben continu emotioneel en angstig en durf weinig te ondernemen want na elke nare ervaring waar dan ook durf ik daar niet meer heen. Mijn leven is op dit moment ontzettend klein! Wel zit ik in therapie, maar wil graag hypnotherapie proberen of soortgelijke therapie.
Heeft iemand tips om hiermee om te gaan?!
donderdag 5 januari 2017 om 10:44
Ook ik heb last van paniekaanvallen en ik herken de symptomen die jij beschrijft precies. Het enige wat bij mij helpt is dingen niet te vermijden maar juist aan te gaan, waardoor je weer positieve ervaringen krijgt uiteindelijk: het gaat niet altijd 'mis'. Daardoor komt het vertrouwen langzaam maar zeker weer terug, vermindert de angst voor bepaalde situaties en neemt de frequentie en de heftigheid van de aanvallen af. Niet makkelijk (het kost veel energie) maar voor mij wel de enige manier. Maar jij bent mij natuurlijk niet en iedereen reageert anders. Wat heeft je huisarts je aangeraden?
donderdag 5 januari 2017 om 11:02
quote:Gele_Suikerspin schreef op 05 januari 2017 @ 10:52:
Waarom moest jij met 39graden koorts in een metro staan? En van wie?
Als je over je grens gaat, triggert dat paniek. Met koorts lekker thuis in bed blijven.
Hier staan goede tips;
Paniekaanvallen
Paniekstoornis positieve verhalenIk had tentamenweek en wilde mijn tentamens maken. Niet heel slim om die dag inderdaad op pad te gaan, maar voor mijn gevoel ging het toen beter, maar tevergeefs. Ik denk dan ook dat deze situatie de doorslag was en de paniekstoornis heeft aangewakkerd..
Waarom moest jij met 39graden koorts in een metro staan? En van wie?
Als je over je grens gaat, triggert dat paniek. Met koorts lekker thuis in bed blijven.
Hier staan goede tips;
Paniekaanvallen
Paniekstoornis positieve verhalenIk had tentamenweek en wilde mijn tentamens maken. Niet heel slim om die dag inderdaad op pad te gaan, maar voor mijn gevoel ging het toen beter, maar tevergeefs. Ik denk dan ook dat deze situatie de doorslag was en de paniekstoornis heeft aangewakkerd..
donderdag 5 januari 2017 om 11:07
quote:Kolletje1 schreef op 05 januari 2017 @ 10:44:
Ook ik heb last van paniekaanvallen en ik herken de symptomen die jij beschrijft precies. Het enige wat bij mij helpt is dingen niet te vermijden maar juist aan te gaan, waardoor je weer positieve ervaringen krijgt uiteindelijk: het gaat niet altijd 'mis'. Daardoor komt het vertrouwen langzaam maar zeker weer terug, vermindert de angst voor bepaalde situaties en neemt de frequentie en de heftigheid van de aanvallen af. Niet makkelijk (het kost veel energie) maar voor mij wel de enige manier. Maar jij bent mij natuurlijk niet en iedereen reageert anders. Wat heeft je huisarts je aangeraden?
Hartstikke bedankt voor de snelle reactie! Mijn therapeut gaf inderdaad ook aan om de situaties onder ogen te komen, maar omdat dat in mijn geval overal is vind ik het lastig waar ik moet beginnen.
Gisteren ging ik sporten, wat ik altijd super fijn vindt, en opeens na 5 min kreeg ik een aanval en ging niet meer weg. Iemand heeft mij opgehaald, maar eigenlijk had ik moeten blijven en de angst moeten aangaan, maar op dat moment is dat zo lastig. Nu heb ik weer in m'n hoofd dat ik me daar zo voel en vind ik het zelfs eng om daar weer heen te gaan..
Hoe ben jij daar precies mee omgegaan?
Ook ik heb last van paniekaanvallen en ik herken de symptomen die jij beschrijft precies. Het enige wat bij mij helpt is dingen niet te vermijden maar juist aan te gaan, waardoor je weer positieve ervaringen krijgt uiteindelijk: het gaat niet altijd 'mis'. Daardoor komt het vertrouwen langzaam maar zeker weer terug, vermindert de angst voor bepaalde situaties en neemt de frequentie en de heftigheid van de aanvallen af. Niet makkelijk (het kost veel energie) maar voor mij wel de enige manier. Maar jij bent mij natuurlijk niet en iedereen reageert anders. Wat heeft je huisarts je aangeraden?
Hartstikke bedankt voor de snelle reactie! Mijn therapeut gaf inderdaad ook aan om de situaties onder ogen te komen, maar omdat dat in mijn geval overal is vind ik het lastig waar ik moet beginnen.
Gisteren ging ik sporten, wat ik altijd super fijn vindt, en opeens na 5 min kreeg ik een aanval en ging niet meer weg. Iemand heeft mij opgehaald, maar eigenlijk had ik moeten blijven en de angst moeten aangaan, maar op dat moment is dat zo lastig. Nu heb ik weer in m'n hoofd dat ik me daar zo voel en vind ik het zelfs eng om daar weer heen te gaan..
Hoe ben jij daar precies mee omgegaan?
donderdag 5 januari 2017 om 11:10
quote:Rammelaar99 schreef op 05 januari 2017 @ 11:02:
[...]
Ik had tentamenweek en wilde mijn tentamens maken. Niet heel slim om die dag inderdaad op pad te gaan, maar voor mijn gevoel ging het toen beter, maar tevergeefs. Ik denk dan ook dat deze situatie de doorslag was en de paniekstoornis heeft aangewakkerd..
Of je gaat nog steeds over je grenzen?
En wakkert het dus op die manier nog steeds aan?
Ik zou persoonlijk niet naar een hypochonder coach gaan. Jou klachten zijn er echt, het is een signaal van je lichaam die zegt; ho! Stop! Neem rust.
Lees de andere topics maar eens rustig door.
Hoop dat je er wat aan hebt.
Paniek komt vaak door vermoeidheid en over je grenzen heen gaan.
De oplossing, rust en je grenzen bewaken.
[...]
Ik had tentamenweek en wilde mijn tentamens maken. Niet heel slim om die dag inderdaad op pad te gaan, maar voor mijn gevoel ging het toen beter, maar tevergeefs. Ik denk dan ook dat deze situatie de doorslag was en de paniekstoornis heeft aangewakkerd..
Of je gaat nog steeds over je grenzen?
En wakkert het dus op die manier nog steeds aan?
Ik zou persoonlijk niet naar een hypochonder coach gaan. Jou klachten zijn er echt, het is een signaal van je lichaam die zegt; ho! Stop! Neem rust.
Lees de andere topics maar eens rustig door.
Hoop dat je er wat aan hebt.
Paniek komt vaak door vermoeidheid en over je grenzen heen gaan.
De oplossing, rust en je grenzen bewaken.
donderdag 5 januari 2017 om 11:12
quote:Rammelaar99 schreef op 05 januari 2017 @ 11:07:
[...]
Hartstikke bedankt voor de snelle reactie! Mijn therapeut gaf inderdaad ook aan om de situaties onder ogen te komen, maar omdat dat in mijn geval overal is vind ik het lastig waar ik moet beginnen.
Gisteren ging ik sporten, wat ik altijd super fijn vindt, en opeens na 5 min kreeg ik een aanval en ging niet meer weg. Iemand heeft mij opgehaald, maar eigenlijk had ik moeten blijven en de angst moeten aangaan, maar op dat moment is dat zo lastig. Nu heb ik weer in m'n hoofd dat ik me daar zo voel en vind ik het zelfs eng om daar weer heen te gaan..
Hoe ben jij daar precies mee omgegaan?
Dit is ook een heel slecht advies van je therapeut.
Lees een over overspannenheid, herken je dat?
Rust is het code woord.
[...]
Hartstikke bedankt voor de snelle reactie! Mijn therapeut gaf inderdaad ook aan om de situaties onder ogen te komen, maar omdat dat in mijn geval overal is vind ik het lastig waar ik moet beginnen.
Gisteren ging ik sporten, wat ik altijd super fijn vindt, en opeens na 5 min kreeg ik een aanval en ging niet meer weg. Iemand heeft mij opgehaald, maar eigenlijk had ik moeten blijven en de angst moeten aangaan, maar op dat moment is dat zo lastig. Nu heb ik weer in m'n hoofd dat ik me daar zo voel en vind ik het zelfs eng om daar weer heen te gaan..
Hoe ben jij daar precies mee omgegaan?
Dit is ook een heel slecht advies van je therapeut.
Lees een over overspannenheid, herken je dat?
Rust is het code woord.
donderdag 5 januari 2017 om 12:45
quote:Gele_Suikerspin schreef op 05 januari 2017 @ 11:12:
[...]
Dit is ook een heel slecht advies van je therapeut.
Lees een over overspannenheid, herken je dat?
Rust is het code woord.Ja, ik neem veel rust, maar ik ben bang dat doordat ik alles ontwijk en m'n angsten niet aan ga, dat m'n angsten niet gaan afnemen. Het is zelfs al wanneer ik een klein stukje met de hond moet lopen. Ben erg afhankelijk van anderen, want autorijden durf ik nu bijvoorbeeld ook niet.
[...]
Dit is ook een heel slecht advies van je therapeut.
Lees een over overspannenheid, herken je dat?
Rust is het code woord.Ja, ik neem veel rust, maar ik ben bang dat doordat ik alles ontwijk en m'n angsten niet aan ga, dat m'n angsten niet gaan afnemen. Het is zelfs al wanneer ik een klein stukje met de hond moet lopen. Ben erg afhankelijk van anderen, want autorijden durf ik nu bijvoorbeeld ook niet.
donderdag 5 januari 2017 om 12:46
quote:Gele_Suikerspin schreef op 05 januari 2017 @ 11:10:
[...]
Of je gaat nog steeds over je grenzen?
En wakkert het dus op die manier nog steeds aan?
Ik zou persoonlijk niet naar een hypochonder coach gaan. Jou klachten zijn er echt, het is een signaal van je lichaam die zegt; ho! Stop! Neem rust.
Lees de andere topics maar eens rustig door.
Hoop dat je er wat aan hebt.
Paniek komt vaak door vermoeidheid en over je grenzen heen gaan.
De oplossing, rust en je grenzen bewaken.En erg bedankt voor de topics! Ben ze zorgvuldig aan het doorlezen!
[...]
Of je gaat nog steeds over je grenzen?
En wakkert het dus op die manier nog steeds aan?
Ik zou persoonlijk niet naar een hypochonder coach gaan. Jou klachten zijn er echt, het is een signaal van je lichaam die zegt; ho! Stop! Neem rust.
Lees de andere topics maar eens rustig door.
Hoop dat je er wat aan hebt.
Paniek komt vaak door vermoeidheid en over je grenzen heen gaan.
De oplossing, rust en je grenzen bewaken.En erg bedankt voor de topics! Ben ze zorgvuldig aan het doorlezen!
donderdag 5 januari 2017 om 13:54
Alles wat je schrijft herken ik als burnout.
Kijk eens of je je daar in herkent.
Je moet voor jezelf even na gaan. Had je altijd al last van angst en ben je daardoor moe geworden.
Of vraag je te veel van jezelf, ben je oververmoeid, overspannen en kreeg je door de vermoeidheid angsten.
In geval 2 is rust nemen het beste.
Je hoeft ook niet meteen veel nu. 10-20 minuten per dag wandelen is prima.
Daarnaast nog wat kleine huishoudelijke klusje en je hebt je 30 minuten beweging per dag
Hulp vragen nu is ook prima.
Voelt heel gek dat niks kunnen, maar je aan de vermoeidheid over geven en luisteren naar wat je nodig hebt is nu het beste.
En uiteindelijk zal steeds meer lukken. Maar kleine stapjes. Eerst gewoon wandelen in je wijk. Misschien lukt over een maand een fietstochtje. Ik durfde pas weer te autorijden na 8 maanden. Je zenuwstelsel is soort van overbelast en gecrasht een die moet langzaam op nieuw geprogrammeerd worden.
Nu naar de sportschool gaan is volgens mij hetzelfde als het toch met de metro gaan destijds.
Misschien kijken op topic jong en burnout of je dingen herkent?
Kijk eens of je je daar in herkent.
Je moet voor jezelf even na gaan. Had je altijd al last van angst en ben je daardoor moe geworden.
Of vraag je te veel van jezelf, ben je oververmoeid, overspannen en kreeg je door de vermoeidheid angsten.
In geval 2 is rust nemen het beste.
Je hoeft ook niet meteen veel nu. 10-20 minuten per dag wandelen is prima.
Daarnaast nog wat kleine huishoudelijke klusje en je hebt je 30 minuten beweging per dag
Hulp vragen nu is ook prima.
Voelt heel gek dat niks kunnen, maar je aan de vermoeidheid over geven en luisteren naar wat je nodig hebt is nu het beste.
En uiteindelijk zal steeds meer lukken. Maar kleine stapjes. Eerst gewoon wandelen in je wijk. Misschien lukt over een maand een fietstochtje. Ik durfde pas weer te autorijden na 8 maanden. Je zenuwstelsel is soort van overbelast en gecrasht een die moet langzaam op nieuw geprogrammeerd worden.
Nu naar de sportschool gaan is volgens mij hetzelfde als het toch met de metro gaan destijds.
Misschien kijken op topic jong en burnout of je dingen herkent?
donderdag 5 januari 2017 om 14:31
Met dingen aangaan bedoel ik ook niet dat je de hele dag door situaties moet opzoeken die je spannend vindt. Maar wel elke dag een klein dingetje doen dat je eng vindt (bijvoorbeeld inderdaad een blokje omgaan met de hond) om zo op den duur ook succeservaringen op te doen. Daarnaast is, wanneer de paniekaanvallen veroorzaakt worden door vermoeidheid en/ of stress, rust natuurlijk ook veel waard. Juist daarom is het belangrijk om helder te krijgen waardoor die aanvallen worden veroorzaakt.
donderdag 5 januari 2017 om 14:48
quote:Kolletje1 schreef op 05 januari 2017 @ 14:31:
Met dingen aangaan bedoel ik ook niet dat je de hele dag door situaties moet opzoeken die je spannend vindt. Maar wel elke dag een klein dingetje doen dat je eng vindt (bijvoorbeeld inderdaad een blokje omgaan met de hond) om zo op den duur ook succeservaringen op te doen. Daarnaast is, wanneer de paniekaanvallen veroorzaakt worden door vermoeidheid en/ of stress, rust natuurlijk ook veel waard. Juist daarom is het belangrijk om helder te krijgen waardoor die aanvallen worden veroorzaakt.
Ja, ik probeer op dit moment elke dag een stukje met de hond en mijn vriend, of met de hond en mijn moeder te wandelen. De ene keer gaat het goed, andere keer minder. Maar thuis zitten is zo frustrerend en daar heb ik het eigenlijk ook. Het rare gevoel in m'n lichaam is eigenlijk niet te omschrijven.
Ook als iemand thuis bijvoorbeeld hoest of als de lampen fel branden word ik al redelijk opgefokt, lastig uit te leggen, maar die prikkels moet ik telkens erg aan wennen. Heeft dit hier ook allemaal mee te maken?
Met dingen aangaan bedoel ik ook niet dat je de hele dag door situaties moet opzoeken die je spannend vindt. Maar wel elke dag een klein dingetje doen dat je eng vindt (bijvoorbeeld inderdaad een blokje omgaan met de hond) om zo op den duur ook succeservaringen op te doen. Daarnaast is, wanneer de paniekaanvallen veroorzaakt worden door vermoeidheid en/ of stress, rust natuurlijk ook veel waard. Juist daarom is het belangrijk om helder te krijgen waardoor die aanvallen worden veroorzaakt.
Ja, ik probeer op dit moment elke dag een stukje met de hond en mijn vriend, of met de hond en mijn moeder te wandelen. De ene keer gaat het goed, andere keer minder. Maar thuis zitten is zo frustrerend en daar heb ik het eigenlijk ook. Het rare gevoel in m'n lichaam is eigenlijk niet te omschrijven.
Ook als iemand thuis bijvoorbeeld hoest of als de lampen fel branden word ik al redelijk opgefokt, lastig uit te leggen, maar die prikkels moet ik telkens erg aan wennen. Heeft dit hier ook allemaal mee te maken?
donderdag 5 januari 2017 om 14:53
@Gele_Suikerspin zelf denk ik, en ook de dokter, niet dat het een burn out is, maar zeker wel overspannen inderdaad. Ben zelf ook erg perfectionistisch en dit kan ook een oorzaak hierin zijn! En wat betreft therapie, ga ik inderdaad ook naar iets anders op zoek. Volgende week ga ik de mogelijkheden bespreken met de dokter.
Verder heb ik een bijbaan als servicebaliemedewerker waar ik continu mensen moet helpen wat voor mij op dit moment vaak ook lastig is + ga ik in februari een afstudeeronderzoek doen wat ook veel stress geeft. Gewoon al het reizen en naar die plek toe gaan maakt me zenuwachtig..
Verder heb ik een bijbaan als servicebaliemedewerker waar ik continu mensen moet helpen wat voor mij op dit moment vaak ook lastig is + ga ik in februari een afstudeeronderzoek doen wat ook veel stress geeft. Gewoon al het reizen en naar die plek toe gaan maakt me zenuwachtig..
donderdag 5 januari 2017 om 16:43
Heb je een goede vriendin of vriend die samen met jou naar buiten gaat, en dan vooral de plekken waar je vaak de aanvallen hebt gehad, of bang bent het daar ook te krijgen?
In je uppie is het vaak doodeng om op plekken te komen waar je ooit een angstaanval gehad hebt.
Angst onder ogen komen, is heel vaak makkelijker gezegd dan gedaan, is ook mijn ervaring.
Sterkte.
In je uppie is het vaak doodeng om op plekken te komen waar je ooit een angstaanval gehad hebt.
Angst onder ogen komen, is heel vaak makkelijker gezegd dan gedaan, is ook mijn ervaring.
Sterkte.
donderdag 5 januari 2017 om 23:23
Hoi hoi,
Hier een meisje van 21 die dezelfde problemen ondervindt als jij! Alle symptomen die je beschrijft die voel ik ook tijdens een paniek aanval. Bij mij komen deze aanvallen voort uit een angststoornis die weer voorkomt uit hele erge verlatingsangst (veroorzaakt door heftig verlies in mijn verleden).
Zodra ik in een drukke ruimte sta word ik helemaal gek. Duizelig, misselijk, trillen, oorsuizen en vlekken voor mijn ogen. Als dit te lang duurt val ik flauw. Ik ben er ondertussen achter dat drukke situaties/harde geluiden etc ervoor zorgen dat ik in paniek raak omdat ik bang ben dat ik niet snel weg kan als dat nodig is, bijvoorbeeld als er iets gebeurd zou zijn met mijn vriend, familie of vrienden. De harde geluiden halen me uit mijn focus en concentratie, die voor mijn gevoel altijd scherp moeten zijn, mocht er iets gebeuren.
Verder merk ik ook dat als ik alleen ben ik snel in paniek kan raken omdat ik dan veel scenario's in mijn hoofd ga afspelen over wat er allemaal kan gebeuren met iemand waar ik van hou. De angst nog een keer iemand kwijt te raken die veel voor mij betekent is zo sterk dat ik heel vaak thuis wil blijven, dicht bij mijn vriend/familie zodat ik ze niet uit het oog kan verliezen, en er dus (in mijn gedachten) niks kan gebeuren.
Ik ben afgelopen jaar al naar een paar verschillende therapeuten geweest en heb ook antidepressiva geslikt omdat ik een tijd echt depressief ben geweest door het trauma uit mijn verleden.
Aankomende week ga ik opnieuw in therapie voor mijn angststoornis en ga dan ook emdr/hypnotherapie doen.
Ik kan je dus nog niet echt tips geven nu maar ik hoop dat je aan mijn verhaal wat herkenning beleeft en er miss wat aan hebt.
Liefs
Hier een meisje van 21 die dezelfde problemen ondervindt als jij! Alle symptomen die je beschrijft die voel ik ook tijdens een paniek aanval. Bij mij komen deze aanvallen voort uit een angststoornis die weer voorkomt uit hele erge verlatingsangst (veroorzaakt door heftig verlies in mijn verleden).
Zodra ik in een drukke ruimte sta word ik helemaal gek. Duizelig, misselijk, trillen, oorsuizen en vlekken voor mijn ogen. Als dit te lang duurt val ik flauw. Ik ben er ondertussen achter dat drukke situaties/harde geluiden etc ervoor zorgen dat ik in paniek raak omdat ik bang ben dat ik niet snel weg kan als dat nodig is, bijvoorbeeld als er iets gebeurd zou zijn met mijn vriend, familie of vrienden. De harde geluiden halen me uit mijn focus en concentratie, die voor mijn gevoel altijd scherp moeten zijn, mocht er iets gebeuren.
Verder merk ik ook dat als ik alleen ben ik snel in paniek kan raken omdat ik dan veel scenario's in mijn hoofd ga afspelen over wat er allemaal kan gebeuren met iemand waar ik van hou. De angst nog een keer iemand kwijt te raken die veel voor mij betekent is zo sterk dat ik heel vaak thuis wil blijven, dicht bij mijn vriend/familie zodat ik ze niet uit het oog kan verliezen, en er dus (in mijn gedachten) niks kan gebeuren.
Ik ben afgelopen jaar al naar een paar verschillende therapeuten geweest en heb ook antidepressiva geslikt omdat ik een tijd echt depressief ben geweest door het trauma uit mijn verleden.
Aankomende week ga ik opnieuw in therapie voor mijn angststoornis en ga dan ook emdr/hypnotherapie doen.
Ik kan je dus nog niet echt tips geven nu maar ik hoop dat je aan mijn verhaal wat herkenning beleeft en er miss wat aan hebt.
Liefs
vrijdag 6 januari 2017 om 13:41
quote:Lissiee schreef op 05 januari 2017 @ 23:23:
Hoi hoi,
Hier een meisje van 21 die dezelfde problemen ondervindt als jij! Alle symptomen die je beschrijft die voel ik ook tijdens een paniek aanval. Bij mij komen deze aanvallen voort uit een angststoornis die weer voorkomt uit hele erge verlatingsangst (veroorzaakt door heftig verlies in mijn verleden).
Zodra ik in een drukke ruimte sta word ik helemaal gek. Duizelig, misselijk, trillen, oorsuizen en vlekken voor mijn ogen. Als dit te lang duurt val ik flauw. Ik ben er ondertussen achter dat drukke situaties/harde geluiden etc ervoor zorgen dat ik in paniek raak omdat ik bang ben dat ik niet snel weg kan als dat nodig is, bijvoorbeeld als er iets gebeurd zou zijn met mijn vriend, familie of vrienden. De harde geluiden halen me uit mijn focus en concentratie, die voor mijn gevoel altijd scherp moeten zijn, mocht er iets gebeuren.
Verder merk ik ook dat als ik alleen ben ik snel in paniek kan raken omdat ik dan veel scenario's in mijn hoofd ga afspelen over wat er allemaal kan gebeuren met iemand waar ik van hou. De angst nog een keer iemand kwijt te raken die veel voor mij betekent is zo sterk dat ik heel vaak thuis wil blijven, dicht bij mijn vriend/familie zodat ik ze niet uit het oog kan verliezen, en er dus (in mijn gedachten) niks kan gebeuren.
Ik ben afgelopen jaar al naar een paar verschillende therapeuten geweest en heb ook antidepressiva geslikt omdat ik een tijd echt depressief ben geweest door het trauma uit mijn verleden.
Aankomende week ga ik opnieuw in therapie voor mijn angststoornis en ga dan ook emdr/hypnotherapie doen.
Ik kan je dus nog niet echt tips geven nu maar ik hoop dat je aan mijn verhaal wat herkenning beleeft en er miss wat aan hebt.
Liefs
Jeetje wat heftig ook zeg! Allereerst super veel sterkte.. Ik weet eigenlijk wel precies ook waar het vandaan komt. Ben onwijs bang om flauw te vallen en om dat gevoel vooraf te hebben. Elke dag heb ik heel veel klachten en symptomen en kan soms niet eens normaal functioneren. Dan ben ik futloos, moe, geen energie. En een hongergevoel heb ik ook continu, elke keer als ik me zo voel of ineens paniek heb moet ik van mezelf iets eten. Ik weet dat het nergens op slaat, maar toch..
Prikkels om me heen kan ik de ene keer goed verdragen, maar meeste tijd niet.. heel apart is dat..
Ik hoop dat de therapie voor je helpt!
Liefs
Hoi hoi,
Hier een meisje van 21 die dezelfde problemen ondervindt als jij! Alle symptomen die je beschrijft die voel ik ook tijdens een paniek aanval. Bij mij komen deze aanvallen voort uit een angststoornis die weer voorkomt uit hele erge verlatingsangst (veroorzaakt door heftig verlies in mijn verleden).
Zodra ik in een drukke ruimte sta word ik helemaal gek. Duizelig, misselijk, trillen, oorsuizen en vlekken voor mijn ogen. Als dit te lang duurt val ik flauw. Ik ben er ondertussen achter dat drukke situaties/harde geluiden etc ervoor zorgen dat ik in paniek raak omdat ik bang ben dat ik niet snel weg kan als dat nodig is, bijvoorbeeld als er iets gebeurd zou zijn met mijn vriend, familie of vrienden. De harde geluiden halen me uit mijn focus en concentratie, die voor mijn gevoel altijd scherp moeten zijn, mocht er iets gebeuren.
Verder merk ik ook dat als ik alleen ben ik snel in paniek kan raken omdat ik dan veel scenario's in mijn hoofd ga afspelen over wat er allemaal kan gebeuren met iemand waar ik van hou. De angst nog een keer iemand kwijt te raken die veel voor mij betekent is zo sterk dat ik heel vaak thuis wil blijven, dicht bij mijn vriend/familie zodat ik ze niet uit het oog kan verliezen, en er dus (in mijn gedachten) niks kan gebeuren.
Ik ben afgelopen jaar al naar een paar verschillende therapeuten geweest en heb ook antidepressiva geslikt omdat ik een tijd echt depressief ben geweest door het trauma uit mijn verleden.
Aankomende week ga ik opnieuw in therapie voor mijn angststoornis en ga dan ook emdr/hypnotherapie doen.
Ik kan je dus nog niet echt tips geven nu maar ik hoop dat je aan mijn verhaal wat herkenning beleeft en er miss wat aan hebt.
Liefs
Jeetje wat heftig ook zeg! Allereerst super veel sterkte.. Ik weet eigenlijk wel precies ook waar het vandaan komt. Ben onwijs bang om flauw te vallen en om dat gevoel vooraf te hebben. Elke dag heb ik heel veel klachten en symptomen en kan soms niet eens normaal functioneren. Dan ben ik futloos, moe, geen energie. En een hongergevoel heb ik ook continu, elke keer als ik me zo voel of ineens paniek heb moet ik van mezelf iets eten. Ik weet dat het nergens op slaat, maar toch..
Prikkels om me heen kan ik de ene keer goed verdragen, maar meeste tijd niet.. heel apart is dat..
Ik hoop dat de therapie voor je helpt!
Liefs
vrijdag 6 januari 2017 om 17:15
vrijdag 6 januari 2017 om 18:05
quote:Lissiee schreef op 06 januari 2017 @ 17:15:
Rammelaar ik ben wel benieuwd hoe jij ermee om gaat als je zon aanval hebt? Is er voor jou iets wat helpt en het minder maakt? Of heb je ook dat als je het aan voelt komen en je je er druk om maakt onbewust dat het steeds alleen maar erger wordt?
Ik vind het heel moeilijk om daarmee om te gaan want vaak zit ik gewoon TV te kijken en komt het uit het niets opspelen. Ik raak dan erger in paniek omdat ik er zoveel bij nadenk. Daarnaast denk ik er eigenlijk heel de dag aan en ben er continu mee bezig waardoor het inderdaad erger wordt.. Zingen helpt soms voor mij, of (het klinkt gek) springen en veel bewegen verminderd het soms ook. Af en toe vraag ik iemand om mij te masseren omdat alles ook vast gaat zitten, dit geeft soms ook een fijner gevoel. Maar als ik een heftige aanval heb werkt het helaas vooralsnog niet.. daar moet ik nog oplossingen voor vinden!
Wat doe jij precies in zo'n situatie?
Rammelaar ik ben wel benieuwd hoe jij ermee om gaat als je zon aanval hebt? Is er voor jou iets wat helpt en het minder maakt? Of heb je ook dat als je het aan voelt komen en je je er druk om maakt onbewust dat het steeds alleen maar erger wordt?
Ik vind het heel moeilijk om daarmee om te gaan want vaak zit ik gewoon TV te kijken en komt het uit het niets opspelen. Ik raak dan erger in paniek omdat ik er zoveel bij nadenk. Daarnaast denk ik er eigenlijk heel de dag aan en ben er continu mee bezig waardoor het inderdaad erger wordt.. Zingen helpt soms voor mij, of (het klinkt gek) springen en veel bewegen verminderd het soms ook. Af en toe vraag ik iemand om mij te masseren omdat alles ook vast gaat zitten, dit geeft soms ook een fijner gevoel. Maar als ik een heftige aanval heb werkt het helaas vooralsnog niet.. daar moet ik nog oplossingen voor vinden!
Wat doe jij precies in zo'n situatie?
vrijdag 6 januari 2017 om 19:07
quote:Rammelaar99 schreef op 06 januari 2017 @ 18:05:
[...]
Ik vind het heel moeilijk om daarmee om te gaan want vaak zit ik gewoon TV te kijken en komt het uit het niets opspelen. Ik raak dan erger in paniek omdat ik er zoveel bij nadenk. Daarnaast denk ik er eigenlijk heel de dag aan en ben er continu mee bezig waardoor het inderdaad erger wordt.. Zingen helpt soms voor mij, of (het klinkt gek) springen en veel bewegen verminderd het soms ook. Af en toe vraag ik iemand om mij te masseren omdat alles ook vast gaat zitten, dit geeft soms ook een fijner gevoel. Maar als ik een heftige aanval heb werkt het helaas vooralsnog niet.. daar moet ik nog oplossingen voor vinden!
Wat doe jij precies in zo'n situatie?
Ik heb ook nog niet echt een manier gevonden om het te verminderen. Wat mij soms helpt is onder de warme douche gaan staan, alleen als ik me ook lichamelijk slecht voel, dus bijv. Duizelig ben, dan wordt dat vaak erger door de warmte.
Ik hoop hier bij mijn therapie een oplossing voor te vinden.
Wat jij zegt over het telkens eten willen dat heb ik ook maar dan vooral behoefte aan suiker of zout bij een aanval. Dit omdat ik dan me erna wat beter voel en minder slapjes/duizelig/misselijk. Maar verder eet ik juist minder omdat ik door de spanning niet zo veel kan eten.
Wat je misschien kan helpen zijn de zakjes ORS. Dat is een zout oplossing die normaal gebruikt wordt na intense inspanning maar helpt voor mij vaak om dat duizelige en lichte gevoel wat te verminderen. Je kan dit gewoon bij de drogist halen!
[...]
Ik vind het heel moeilijk om daarmee om te gaan want vaak zit ik gewoon TV te kijken en komt het uit het niets opspelen. Ik raak dan erger in paniek omdat ik er zoveel bij nadenk. Daarnaast denk ik er eigenlijk heel de dag aan en ben er continu mee bezig waardoor het inderdaad erger wordt.. Zingen helpt soms voor mij, of (het klinkt gek) springen en veel bewegen verminderd het soms ook. Af en toe vraag ik iemand om mij te masseren omdat alles ook vast gaat zitten, dit geeft soms ook een fijner gevoel. Maar als ik een heftige aanval heb werkt het helaas vooralsnog niet.. daar moet ik nog oplossingen voor vinden!
Wat doe jij precies in zo'n situatie?
Ik heb ook nog niet echt een manier gevonden om het te verminderen. Wat mij soms helpt is onder de warme douche gaan staan, alleen als ik me ook lichamelijk slecht voel, dus bijv. Duizelig ben, dan wordt dat vaak erger door de warmte.
Ik hoop hier bij mijn therapie een oplossing voor te vinden.
Wat jij zegt over het telkens eten willen dat heb ik ook maar dan vooral behoefte aan suiker of zout bij een aanval. Dit omdat ik dan me erna wat beter voel en minder slapjes/duizelig/misselijk. Maar verder eet ik juist minder omdat ik door de spanning niet zo veel kan eten.
Wat je misschien kan helpen zijn de zakjes ORS. Dat is een zout oplossing die normaal gebruikt wordt na intense inspanning maar helpt voor mij vaak om dat duizelige en lichte gevoel wat te verminderen. Je kan dit gewoon bij de drogist halen!
