Psyche
alle pijlers
Partner met agorafobie (pleinvrees)
maandag 1 mei 2017 om 12:06
Hallo..
Ik ben op zoek naar mensen waarvan hun partner leidt aan agorafobie oftewel straat/pleinvrees.
Mijn partner heeft dit al enige tijd (zonder naampje toen) maar het wordt steeds erger. Eind vorig jaar al naar de dokter geweest en die dacht aan overspannen tegen een burn-out aan. Poosje thuis gezeten met ook de nodige spanningen, want ik ben 3januari bevallen van ons eerste kindje. Ze is inmiddels 4 maanden en we zijn toch aardig gewend aan haar maar de spanningen lopen bij me partner weer op.
Voorheen dacht ik dat hij uit eten gaan gewoon écht niet leuk vond.. nu weet ik wel beter. Neemt niet weg dat ik het juist wel super leuk vind! Dit botst dus ook geregeld
Maar nu neemt hij het ook mee naar zijn werk of als we bij mijn ouders op bezoek gaan. Hij creëert nu een angst voor de angst...
Hij is nu zo ver dat hij eindelijk naar een psycholoog gaat, dit duurt natuurlijk nog even voordat hij daar terecht kan. Nu 'verschuilt' hij zich vaak in computer spelletjes, want dan hoeft hij er niet over na te denken en is hij veilig...
Over 3 weken gaan we wel een weekje weg (hij zegt dat hij dat wel moet doen anders komt hij nergens meer...) Maar hoe kunnen we dit leuk doorstaan? Want ik wil ook graag uit eten dan, maar wil daar ook niet zitten met een partner doe een paniekaanval krijgt..
En sowieso, is dit voor iemand herkenbaar waar ik gewoon even mee kan kletsen? Merk aan mezelf dat ik het ook steeds moeilijk vind!
Ik ben op zoek naar mensen waarvan hun partner leidt aan agorafobie oftewel straat/pleinvrees.
Mijn partner heeft dit al enige tijd (zonder naampje toen) maar het wordt steeds erger. Eind vorig jaar al naar de dokter geweest en die dacht aan overspannen tegen een burn-out aan. Poosje thuis gezeten met ook de nodige spanningen, want ik ben 3januari bevallen van ons eerste kindje. Ze is inmiddels 4 maanden en we zijn toch aardig gewend aan haar maar de spanningen lopen bij me partner weer op.
Voorheen dacht ik dat hij uit eten gaan gewoon écht niet leuk vond.. nu weet ik wel beter. Neemt niet weg dat ik het juist wel super leuk vind! Dit botst dus ook geregeld
Maar nu neemt hij het ook mee naar zijn werk of als we bij mijn ouders op bezoek gaan. Hij creëert nu een angst voor de angst...
Hij is nu zo ver dat hij eindelijk naar een psycholoog gaat, dit duurt natuurlijk nog even voordat hij daar terecht kan. Nu 'verschuilt' hij zich vaak in computer spelletjes, want dan hoeft hij er niet over na te denken en is hij veilig...
Over 3 weken gaan we wel een weekje weg (hij zegt dat hij dat wel moet doen anders komt hij nergens meer...) Maar hoe kunnen we dit leuk doorstaan? Want ik wil ook graag uit eten dan, maar wil daar ook niet zitten met een partner doe een paniekaanval krijgt..
En sowieso, is dit voor iemand herkenbaar waar ik gewoon even mee kan kletsen? Merk aan mezelf dat ik het ook steeds moeilijk vind!
maandag 1 mei 2017 om 12:16
Hoi Bloempje187,
Helaas heb ik het zelf ook, maar met therapie en medicijnen kun je al een heel eind komen! Waarschijnlijk is hij op dit moment zo paniekerig, dat hij de deur niet uit durft, om maar bang te worden voor de paniekaanval, en dan zit je in de vicieuze cirkel.
Je kan hem helaas niet dwingen, maar het beste is met medicijnen en soort oefeningen. Boodschappen doen in de rij, afleidingstips, ( bijvoorbeeld tel de lampen, kijk op je telefoon, zodat je niet weet dat je ergens paniekerig van kan worden)
Ook kan hij misschien bij zijn huisarts oxazepam aanvragen, dit i.v.m. opbouw medicijnen en het neemt je grootste angst af, bijvoorbeeld uit eten of ergens heen.
Maar dan moet hij het wel zelf willen !
Succes en knuffel!
Helaas heb ik het zelf ook, maar met therapie en medicijnen kun je al een heel eind komen! Waarschijnlijk is hij op dit moment zo paniekerig, dat hij de deur niet uit durft, om maar bang te worden voor de paniekaanval, en dan zit je in de vicieuze cirkel.
Je kan hem helaas niet dwingen, maar het beste is met medicijnen en soort oefeningen. Boodschappen doen in de rij, afleidingstips, ( bijvoorbeeld tel de lampen, kijk op je telefoon, zodat je niet weet dat je ergens paniekerig van kan worden)
Ook kan hij misschien bij zijn huisarts oxazepam aanvragen, dit i.v.m. opbouw medicijnen en het neemt je grootste angst af, bijvoorbeeld uit eten of ergens heen.
Maar dan moet hij het wel zelf willen !
Succes en knuffel!
maandag 1 mei 2017 om 13:13
Ik wil hem ook zeker niet dwingen dat werkt juist averechts dat weet ik.
Hij heedt wel eens pilletjes gehad waar je rustig van wordt. Die krijgen mensen ook bij examenvrees enzo, weet even niet hoe dat heette..
Ik zie het gelukkig wel aan hem als hij een aanval krijgt, ik probeer hem dan wel af te leiden maar dit lukt niet altijd. En hij voelt zich bezwaard als hij, bijv bij me ouders, dan even weg te lopen om even tot zichzelf te komen. Dan voelt hij dat weer als een soort falen..
Hij heedt wel eens pilletjes gehad waar je rustig van wordt. Die krijgen mensen ook bij examenvrees enzo, weet even niet hoe dat heette..
Ik zie het gelukkig wel aan hem als hij een aanval krijgt, ik probeer hem dan wel af te leiden maar dit lukt niet altijd. En hij voelt zich bezwaard als hij, bijv bij me ouders, dan even weg te lopen om even tot zichzelf te komen. Dan voelt hij dat weer als een soort falen..
maandag 1 mei 2017 om 13:15
Hi Bloempje,
Ik heb er zelf geen ervaring mee. Maar als het om mijn man zou gaan en hij zou wel echt concreet een eerste afspraak hebben staan bij een psycholoog dan zou ik het tot die tijd even laten.
Het lijkt me dat hij juist in therapie handvaten zal krijgen hoe hij ermee om kan gaan. Dan zou ik persoonlijk het nu niet "erger" maken dan nodig. Tenzij jullie natuurlijk een week in een hotel zitten dan is het lastig om niet uit eten te gaan.
Maar nogmaals dat zou ik alleen doen als de ander echt concreet hulp gaat zoeken. Doet diegene dat niet dan zou mijn begrip wat minder aanwezig zijn.
Overigens lijkt het me voor jou inderdaad ook heel erg lastig want het beperkt jou natuurlijk ook in leuke dingen doen. Maar als hij echt in therapie gaat zal het hopelijk voor jullie beiden binnenkort steeds wat beter gaan. Veel succes en sterkte beide!
Ik heb er zelf geen ervaring mee. Maar als het om mijn man zou gaan en hij zou wel echt concreet een eerste afspraak hebben staan bij een psycholoog dan zou ik het tot die tijd even laten.
Het lijkt me dat hij juist in therapie handvaten zal krijgen hoe hij ermee om kan gaan. Dan zou ik persoonlijk het nu niet "erger" maken dan nodig. Tenzij jullie natuurlijk een week in een hotel zitten dan is het lastig om niet uit eten te gaan.
Maar nogmaals dat zou ik alleen doen als de ander echt concreet hulp gaat zoeken. Doet diegene dat niet dan zou mijn begrip wat minder aanwezig zijn.
Overigens lijkt het me voor jou inderdaad ook heel erg lastig want het beperkt jou natuurlijk ook in leuke dingen doen. Maar als hij echt in therapie gaat zal het hopelijk voor jullie beiden binnenkort steeds wat beter gaan. Veel succes en sterkte beide!
maandag 1 mei 2017 om 13:21
Snap voor je dat het heel moeilijk is. Het komt vaak bij stress, drukke periode(n) extra om de hoek zetten. Wel lief en goed dat je je man ondersteunt, hoe frustrerend het ook voor jou is... Maar als hij hulp zoekt met medicijnen, weet ik zeker dat hij weer gauw het mannetje is...
Ik heb het geaccepteerd, en zeg het ook tegen mensen. In het begin durfde ik dat ook niet , even weg lopen, of jezelf verontschuldigen.
Vaak als je aangeeft, dat je even frisse neus haalt, of tegen mensen verteld dat je een angststoornis hebt, hebben ze er begrip voor..! Maar die stap he!
Ik heb er nu ongeveer 7 jaar last van, en het is met vlagen weg, maar ik neem elke dag trouw mijn medicatie in, omdat ik weet dat het anders weer slecht gaat.. Met die medicatie durf ik weer gewoon tussen publiek te staan en om boodschappen.. etc.etc.
Ik heb het geaccepteerd, en zeg het ook tegen mensen. In het begin durfde ik dat ook niet , even weg lopen, of jezelf verontschuldigen.
Vaak als je aangeeft, dat je even frisse neus haalt, of tegen mensen verteld dat je een angststoornis hebt, hebben ze er begrip voor..! Maar die stap he!
Ik heb er nu ongeveer 7 jaar last van, en het is met vlagen weg, maar ik neem elke dag trouw mijn medicatie in, omdat ik weet dat het anders weer slecht gaat.. Met die medicatie durf ik weer gewoon tussen publiek te staan en om boodschappen.. etc.etc.
maandag 1 mei 2017 om 13:25
@Bloempje ik kan me heel erg goed voorstellen dat het niet altijd meevalt! Ik zou even aankijken hoe het gaat in therapie. Of hij ook echt de oefeningen gaat doen enz. Dat zou voor mij wel meewerken in mijn begrip 
@Maus91 wat goed van je allemaal! Het lijkt me oprecht heel naar om last van te hebben.
@Maus91 wat goed van je allemaal! Het lijkt me oprecht heel naar om last van te hebben.
maandag 1 mei 2017 om 13:28
Ik heb er zelf ervaring mee, om teleurstellingen te voorkomen raad ik je aan ne eerst een eerlijk gesprek te voeren over de vakantie.
Niet uit eten durven maar wel op vakantie gaan lijkt mij tegenstrijdig.
Natuurlijk is je grootste angst dat je de deur niet meer uitkomt, maar een vakantie boeken en denken dat het wel goed komt zou bij mij op een drama uitlopen.
Bij mij hebben medicijnen goed geholpen dus alvorens verwachtingen te hebben zou ik eerst maar eens deskundig advies afwachten
Niet uit eten durven maar wel op vakantie gaan lijkt mij tegenstrijdig.
Natuurlijk is je grootste angst dat je de deur niet meer uitkomt, maar een vakantie boeken en denken dat het wel goed komt zou bij mij op een drama uitlopen.
Bij mij hebben medicijnen goed geholpen dus alvorens verwachtingen te hebben zou ik eerst maar eens deskundig advies afwachten
maandag 1 mei 2017 om 13:44
Waarom zou je ook uit eten willen als het al een heel stap voor hem is om een week weg te gaan?
Zo kun je het ook bekijken. Hij neemt al acties. Maar heb nu ook tot dan geduld. En zet je eigen willetje om meer, op zij.
Maak dit bespreekbaar en als hij duidelijk aangeeft dat hij iets wil proberen. Accepteren maar ook als het op dat moment niet lukt. Bijv bij het etentje. Toon geen teleurstelling maar begrip. Doe je best hier voor! Er komen betere tijden aan... geduld.
Zo kun je het ook bekijken. Hij neemt al acties. Maar heb nu ook tot dan geduld. En zet je eigen willetje om meer, op zij.
Maak dit bespreekbaar en als hij duidelijk aangeeft dat hij iets wil proberen. Accepteren maar ook als het op dat moment niet lukt. Bijv bij het etentje. Toon geen teleurstelling maar begrip. Doe je best hier voor! Er komen betere tijden aan... geduld.
Bam!!!!
maandag 1 mei 2017 om 13:49
Een praktische tip voor de vakantie: zoek de natuur op. Dit kan in de vorm van een wandeling, fiets- of mountainbiketocht maar ook in de vorm van een picknick.
In de natuur is ontspannen vaak een stuk makkelijker.
Verder een grill plaatje meenemen op vakantie, om ook lekker buiten te bakken en eten.
In de natuur is ontspannen vaak een stuk makkelijker.
Verder een grill plaatje meenemen op vakantie, om ook lekker buiten te bakken en eten.
maandag 1 mei 2017 om 15:48
quote:Maus91 schreef op 01 mei 2017 @ 13:21:
Snap voor je dat het heel moeilijk is. Het komt vaak bij stress, drukke periode(n) extra om de hoek zetten. Wel lief en goed dat je je man ondersteunt, hoe frustrerend het ook voor jou is... Maar als hij hulp zoekt met medicijnen, weet ik zeker dat hij weer gauw het mannetje is...
Ik heb het geaccepteerd, en zeg het ook tegen mensen. In het begin durfde ik dat ook niet , even weg lopen, of jezelf verontschuldigen.
Vaak als je aangeeft, dat je even frisse neus haalt, of tegen mensen verteld dat je een angststoornis hebt, hebben ze er begrip voor..! Maar die stap he!
Ik heb er nu ongeveer 7 jaar last van, en het is met vlagen weg, maar ik neem elke dag trouw mijn medicatie in, omdat ik weet dat het anders weer slecht gaat.. Met die medicatie durf ik weer gewoon tussen publiek te staan en om boodschappen.. etc.etc.
ze heeft gelijk, hij moet het zeggen.
ik heb er ervaring mee en hield alles binnen. ik was ontzettend naar binnen gekeerd, en ik was vooral bezig normaal over te komen en niet op te vallen en zo snel mogelijk weg te kunnen.
omdat ik ervan overtuigd was dat al die mensen mij in de gaten hielden stond ik de hele dag in de verdedigingsstand en dat sloopt je.
je bent alleen maar aan het overleven.
er valt een last van je schouders als je contact gaat maken met mensen om je heen, ook in de rij bij de kassa.
mensen bleken veel vriendelijker dan ik altijd dacht, en ze lijken ook veel meer op mij dan ik dacht.
maar als je dat uit angst afhoudt, kom je daar nooit achter en leer je nooit om te ontspannen.
dan zul je de overtuiging houden dat mensen het op jou voorzien hebben en zul je altijd bezig blijven met ontsnappingsmogelijkheden, het in gedachten voorbereiden op het ergst mogelijke scenario en het in de gaten houden van de klok.
Snap voor je dat het heel moeilijk is. Het komt vaak bij stress, drukke periode(n) extra om de hoek zetten. Wel lief en goed dat je je man ondersteunt, hoe frustrerend het ook voor jou is... Maar als hij hulp zoekt met medicijnen, weet ik zeker dat hij weer gauw het mannetje is...
Ik heb het geaccepteerd, en zeg het ook tegen mensen. In het begin durfde ik dat ook niet , even weg lopen, of jezelf verontschuldigen.
Vaak als je aangeeft, dat je even frisse neus haalt, of tegen mensen verteld dat je een angststoornis hebt, hebben ze er begrip voor..! Maar die stap he!
Ik heb er nu ongeveer 7 jaar last van, en het is met vlagen weg, maar ik neem elke dag trouw mijn medicatie in, omdat ik weet dat het anders weer slecht gaat.. Met die medicatie durf ik weer gewoon tussen publiek te staan en om boodschappen.. etc.etc.
ze heeft gelijk, hij moet het zeggen.
ik heb er ervaring mee en hield alles binnen. ik was ontzettend naar binnen gekeerd, en ik was vooral bezig normaal over te komen en niet op te vallen en zo snel mogelijk weg te kunnen.
omdat ik ervan overtuigd was dat al die mensen mij in de gaten hielden stond ik de hele dag in de verdedigingsstand en dat sloopt je.
je bent alleen maar aan het overleven.
er valt een last van je schouders als je contact gaat maken met mensen om je heen, ook in de rij bij de kassa.
mensen bleken veel vriendelijker dan ik altijd dacht, en ze lijken ook veel meer op mij dan ik dacht.
maar als je dat uit angst afhoudt, kom je daar nooit achter en leer je nooit om te ontspannen.
dan zul je de overtuiging houden dat mensen het op jou voorzien hebben en zul je altijd bezig blijven met ontsnappingsmogelijkheden, het in gedachten voorbereiden op het ergst mogelijke scenario en het in de gaten houden van de klok.
maandag 1 mei 2017 om 21:08
@Maus. Knap van je zeg! Hielp bij jou een psycholoog niet?
Hij heeft het toevallig vorig weekend tegen een goede vriend verteld (ik had het al tegen zijn vriendin gezegd, ik moest het ook kwijt) en voor hun vallen er nu wel puzzelstukjes op zijn plek..
Hoop toch wel stiekem dat het zonder medicijnen kan
@ jupiner
Ik Hoop ook wel dat hij daar eerlijk in is, als hik bepaalde opdrachten moet doen. Maar dat denk ik wel!
@twist. Het is niet zo dat hij met plezier straks mee gaat hoor. Hij zegt het niet, maar weet gewoon dat hij daar nu al heel zenuwachtig voor is! Hij doet dit ook voor mij en de kleine..
@theatime
Dat was ik al van plan ja om de bakplaat mee te nemen! Toch een beetje alsof je anders eet En dat is ook een goede tip van de natuur! Dat komt wel goed denk ik ?
Wel hopen op goed weer dan ????
Picknicken is ook een leuk idee ja!
@emperor
Dankje Wel voor de heldere uitleg!
Heb wel het idee dat hij het langzaam aan wel tegen andere wil of durf te gaan zeggen..
Hij is ook vaak altijd moe, deels doordat hij vaak gamed tot laat om er maar niet aan te denken en dat is zijn veilige wereldje.. Maar ook door de gedachten steeds in je hoofd..
Ik weet het dat ik het wat meer los moet laten, maar het is ook echt niet makkelijk als je zelf niet zo bent.. tuurlijk blijf ik hem steunen en probeer begrip te tonen...
Hij heeft het toevallig vorig weekend tegen een goede vriend verteld (ik had het al tegen zijn vriendin gezegd, ik moest het ook kwijt) en voor hun vallen er nu wel puzzelstukjes op zijn plek..
Hoop toch wel stiekem dat het zonder medicijnen kan
@ jupiner
Ik Hoop ook wel dat hij daar eerlijk in is, als hik bepaalde opdrachten moet doen. Maar dat denk ik wel!
@twist. Het is niet zo dat hij met plezier straks mee gaat hoor. Hij zegt het niet, maar weet gewoon dat hij daar nu al heel zenuwachtig voor is! Hij doet dit ook voor mij en de kleine..
@theatime
Dat was ik al van plan ja om de bakplaat mee te nemen! Toch een beetje alsof je anders eet En dat is ook een goede tip van de natuur! Dat komt wel goed denk ik ?
Wel hopen op goed weer dan ????
Picknicken is ook een leuk idee ja!
@emperor
Dankje Wel voor de heldere uitleg!
Heb wel het idee dat hij het langzaam aan wel tegen andere wil of durf te gaan zeggen..
Hij is ook vaak altijd moe, deels doordat hij vaak gamed tot laat om er maar niet aan te denken en dat is zijn veilige wereldje.. Maar ook door de gedachten steeds in je hoofd..
Ik weet het dat ik het wat meer los moet laten, maar het is ook echt niet makkelijk als je zelf niet zo bent.. tuurlijk blijf ik hem steunen en probeer begrip te tonen...
dinsdag 2 mei 2017 om 21:04
quote:Bloempje187 schreef op 01 mei 2017 @ 21:08:
@twist. Het is niet zo dat hij met plezier straks mee gaat hoor. Hij zegt het niet, maar weet gewoon dat hij daar nu al heel zenuwachtig voor is! Hij doet dit ook voor mij en de kleine.
Sorry, ik reageer even alleen hierop, maar dit was precies mijn vraag; waarom wil jij dat je man met jullie op vakantie gaat als hij daadwerkelijk agorafobie heeft?
Nogmaals, ik spreek voor mijzelf, maar dat is vragen om problemen. Het is geen kwestie van "vermannen" en jullie een plezier doen.
Het hierboven geroemde vertellen en delen heeft tot doel dat mensen begrip opbrengen, dat is nu juist wat zijn meest geliefden niet doen.
@twist. Het is niet zo dat hij met plezier straks mee gaat hoor. Hij zegt het niet, maar weet gewoon dat hij daar nu al heel zenuwachtig voor is! Hij doet dit ook voor mij en de kleine.
Sorry, ik reageer even alleen hierop, maar dit was precies mijn vraag; waarom wil jij dat je man met jullie op vakantie gaat als hij daadwerkelijk agorafobie heeft?
Nogmaals, ik spreek voor mijzelf, maar dat is vragen om problemen. Het is geen kwestie van "vermannen" en jullie een plezier doen.
Het hierboven geroemde vertellen en delen heeft tot doel dat mensen begrip opbrengen, dat is nu juist wat zijn meest geliefden niet doen.
woensdag 3 mei 2017 om 13:15
@Bloempje , bij mij hielp een psycholoog niet echt, wel toen ik het heel erg had, om weer de eerste stapjes, en je vlucht reacties wat beter onder controle te hebben. Maar toen ik huilend smeekte dat ik op vakantie wilde maar niet durfde, ben ik doorverwezen naar een psychiater, en die heeft sertraline voorgeschreven. Ben wel iets steviger geworden, dat is dan ook weer een strijd, maar niet meer die paniekaanvallen, dat de vloer in de winkel opeens beweegt en dat je weg wilt rennen.
Ik snap dat je het ook kwijt wilt aan een vriendin, je moet zelf ook ventileren! Misschien kan hij in plaats van gamen, eerst een rondje wandelen / hardlopen , fietsen , al is het maar een half uurtje, en daarna gamen,
Buitenlucht helpt zo goed..!
Ik snap dat je het ook kwijt wilt aan een vriendin, je moet zelf ook ventileren! Misschien kan hij in plaats van gamen, eerst een rondje wandelen / hardlopen , fietsen , al is het maar een half uurtje, en daarna gamen,
Buitenlucht helpt zo goed..!
donderdag 9 november 2017 om 21:57
Heey. Weet niet of je nog op dit topic zit maar heb de goude tip voor u en voor alle mensen die hier aan leiden !
Ik durfde niks meer maar ben geret! En ik weet 100 procent dat jullie allemaal geret kunnen worden !
Google geerst verschaeve !
Koop ze cd en je gaat alles begrijpen ! En ik durf alles weer vakanties vliegtuigen boodschappen ! Gun iedereen die vrijheid van leven ! Is angst voor de angst! Ben zo blij met ze cd”s . Medicatie werkt niet Zit allemaal in je hoofd! Succes
Ik durfde niks meer maar ben geret! En ik weet 100 procent dat jullie allemaal geret kunnen worden !
Google geerst verschaeve !
Koop ze cd en je gaat alles begrijpen ! En ik durf alles weer vakanties vliegtuigen boodschappen ! Gun iedereen die vrijheid van leven ! Is angst voor de angst! Ben zo blij met ze cd”s . Medicatie werkt niet Zit allemaal in je hoofd! Succes
