Psyche
alle pijlers
partner overspannen/burnout: hij heeft super kort lontje
woensdag 30 juli 2008 om 10:34
Dames,
Graag jullie ervaringen als het kan. Mijn partner werkt op dit moment 4 dagen per week 4 uur per dag sinds 7 weken.
Hij is overspannen/burnout. In het begin dat hij thuis was leek het allemaal wel mee te vallen maar de laatste tijd krijgt hij de klap volgens mij pas goed! Hij slaapt alleen maar en heeft geen energie voor andere dingen. Ik doe ontzettend mijn best om hem te helpen, hij krijgt alle tijd en ruimte om te herstellen!
Maar ik merk aan mezelf dat ik er ook meer moeite mee krijg. Hij heeft momenteel een (verklaarbaar) kort lontje! Hij valt overal over! Ik krijg vanalles naar mijn hoofd geslingerd, ik doe niks goed, het gaat om de meest onbelangrijke dingen zoals: te lang de kraan open, zand op de stoep, te lang lezen in bed, placemat die vies is na het eten...dat soort dingen! Hij wordt daar heel boos over, er deugt dan niks meer. Ik zeg op zulke momenten tegen mezelf van dat hoort bij de situatie waar hij in zit, ik mag hem dit niet kwalijk nemen, laat maar...Maar de laatste week kan ik dat niet meer en ontplof ik soms van woede! (waar ik me dan later weer schuldig over voel) Met ons zoontje van 2 (peuterpuber) heeft hij ook veel minder geduld en dat vind ik zielig voor het lieve mannetje. Jullie begrijpen het al, ik wil even mijn verhaal kwijt. Ik krijg steeds minder zin om na een dag werken weer naar huis te gaan..........
Hebben jullie dit misschien ook meegemaakt of wellicht tips om hier mee om te gaan?
Graag jullie ervaringen als het kan. Mijn partner werkt op dit moment 4 dagen per week 4 uur per dag sinds 7 weken.
Hij is overspannen/burnout. In het begin dat hij thuis was leek het allemaal wel mee te vallen maar de laatste tijd krijgt hij de klap volgens mij pas goed! Hij slaapt alleen maar en heeft geen energie voor andere dingen. Ik doe ontzettend mijn best om hem te helpen, hij krijgt alle tijd en ruimte om te herstellen!
Maar ik merk aan mezelf dat ik er ook meer moeite mee krijg. Hij heeft momenteel een (verklaarbaar) kort lontje! Hij valt overal over! Ik krijg vanalles naar mijn hoofd geslingerd, ik doe niks goed, het gaat om de meest onbelangrijke dingen zoals: te lang de kraan open, zand op de stoep, te lang lezen in bed, placemat die vies is na het eten...dat soort dingen! Hij wordt daar heel boos over, er deugt dan niks meer. Ik zeg op zulke momenten tegen mezelf van dat hoort bij de situatie waar hij in zit, ik mag hem dit niet kwalijk nemen, laat maar...Maar de laatste week kan ik dat niet meer en ontplof ik soms van woede! (waar ik me dan later weer schuldig over voel) Met ons zoontje van 2 (peuterpuber) heeft hij ook veel minder geduld en dat vind ik zielig voor het lieve mannetje. Jullie begrijpen het al, ik wil even mijn verhaal kwijt. Ik krijg steeds minder zin om na een dag werken weer naar huis te gaan..........
Hebben jullie dit misschien ook meegemaakt of wellicht tips om hier mee om te gaan?
maandag 13 juli 2009 om 14:17
WatNou, ik heb het ook meegemaakt. Ik heb anderhalf jaar lopen redderen en steunen en toen ging het wat beter met man en ging bij mij het licht uit.
Gelukkig kan ik nu zeggen dat alles weer in rustiger vaarwater zit, maar al met al is het een proces van ruim 2 jaar geweest om samen weer zo ver te komen.
Geef in ieder geval je eigen grenzen aan en neem ook tijd voor jezelf. Je hoeft niet alles te accepteren en je mag ook ruimte voor jezelf nemen. Voel je daar niet bezwaard over.
Sterkte!
Gelukkig kan ik nu zeggen dat alles weer in rustiger vaarwater zit, maar al met al is het een proces van ruim 2 jaar geweest om samen weer zo ver te komen.
Geef in ieder geval je eigen grenzen aan en neem ook tijd voor jezelf. Je hoeft niet alles te accepteren en je mag ook ruimte voor jezelf nemen. Voel je daar niet bezwaard over.
Sterkte!
