Pechvogel

Doordat er weer een nieuw jaar is begonnen, heb ik over mijn leven nagedacht. De gebeurtenissen in mijn leven laten zich kenmerken door hoge toppen en diepe dalen; op de een of andere manier is het nooit stabiel in mijn leven. Ik heb het gevoel dat ik meer geluk én meer pech heb dan de meeste mensen. En telkens als er weer iets vervelends gebeurt, dan zet ik mijn schouders eronder en probeer weer verder te gaan met mijn leven. Ik heb er een enorm inlevingsvermogen aan overgehouden, vrienden zeggen me dat ik een van de weinige personen ben waarbij ze compleet zichzelf kunnen zijn en waarmee ze diepgaande gesprekken kunnen voeren. Ook heb ik door het leven geleerd om met de meeste mensen wel goed op te kunnen schieten (bij sommige mensen kost dit veel moeite ). Maar toch...soms heb ik van die dagen (zoals vandaag) dat ik mij afvraag wanneer het ooit stopt. Ik ben een positief ingesteld mens, probeer overal het beste in te zien en heb de stille hoop dat mijn tijd nog wel komt ervan uitgaande dat er in spreekwoorden als 'achter de regen schijnt de zon' een kern van waarheid zit. En ik ben ook zeker wel dankbaar voor de dingen in mijn leven die wél goed gaan. Maar toch, ik heb ook altijd angst dat ik weer een klap zal krijgen omdat dit steeds zo is gegaan. Ik ben bang om te veel te wensen in mijn leven, om teveel verwachtingen te hebben van het leven - omdat ik het gevoel heb dat als ik dat heb, dat ik weer met beide benen op de grond wordt gezet zo van 'het leven gaat niet over rozen'. En uiteindelijk kan ik het ook altijd wel aan, maar ik zou zo graag eens willen dat het gewoon goed gaat. Dat een verliefdheid wederzijds is en niet onmogelijk, dat mijn familie op een normale manier met elkaar om kunnen gaan en niet hun frustraties op mij botvieren, dat nieuwe apparaten er niet binnen de kortste keren mee stoppen en dat ik niet steeds in conflict kom met autoriteiten door fouten die zij gemaakt hebben maar ik op moet lossen. En ik weet ook wel dat ik mij morgen waarschijnlijk weer beter zal voelen, dat ik weer lichtpuntjes zie waar ik naar kan grijpen zoals dat op de één of andere manier altijd gaat; op de momenten dat je het gevoel hebt dat het leven tegen je is, komt er altijd wel iets moois op je pad. Wie herkent zich hierin en hoe ga je hiermee om?

Groeten Kikkerjet

p.s. nog de beste wensen voor het nieuwe jaar!

quote:ijaba schreef op 02 januari 2009 @ 14:28:

vriendin worden met jezelf .

Inlevingsvermogen,prima, maar de diepgaande gesprekken met vrienden gaan die over hunzelf ,kom je er zelf ook in voor ????

Als je minder empatisch reageerd hou je ze dan ook nog als vrienden??

Laat de ander hun problemen oplossen,jij maakt ze niet dus je hoeft ze ook niet oplossen.@ijaba: bedankt voor je reactie. Ik kom zelf ook voor in de diepgaande gesprekken met mijn vrienden. Confronterender vind ik je vraag of ik ze nog overhou als ik minder empatisch zou reageren...ik ben eigenlijk zeker van wel want naast de diepgaande gesprekken heb ik ook veel oppervlakkige gesprekken en lach ik veel met mijn vrienden. Ik heb niet het idee dat ik ze help met het oplossen van problemen, maar ben wel het luisterend oor.

quote:zomerkind schreef op 02 januari 2009 @ 14:20:

[...]





Ik haal deze zinnen even uit je eigen posting. Dit komt op mij over alsof jij het leed van de hele wereld op je schouders neemt. Beetje flauw gezegd, maar ik zeg het toch: dat moet je niet doen. Zorg goed voor jezelf, zet eens jezelf op nummer 1 in je prioriteitenlijst. Je hoeft écht niet met iedereen op te kunnen schieten.@Zomerkind: thanx. Ik heb niet het idee dat ik het leed van de hele wereld op mijn schouders neem, maar ik ben wel behoorlijk ondernemend. Ik kan slecht tegen mensen die wel zeuren maar er niets tegen doen en doe het dan liever zelf ipv dat ik mij aan anderen ga irriteren. Ik ben in mijn omgeving duidelijk tegen mensen over wat ik wel en niet accepteer, ben best wel een uitgesproken persoon. Dat ik met iedereen op wil kunnen schieten is vooral ook eigenbelang. Ik kan erg slecht tegen ruzies en slechte sferen en gedei het beste als er harmonie is, en ja ik werk er ook aan om deze harmonie te bereiken.