Psyche
alle pijlers
pff....kraamvisite
donderdag 6 mei 2010 om 13:26
Pff, ik kan weer ademhalen. Het is weer voorbij, de kraamvisite van mijn werk. Waarom kan ik dat toch niet, even een uurtje gastvrouw zijn, kadootjes in ontvangst nemen en een beetje gezellig doen??
Ik neem mezelf steeds voor om gewoon mezelf te zijn, maar als de visite er eenmaal is verandert mijn gezicht en lichaam in een houterig omhulsel en ben ik totaaaal niet mezelf. Ik kan het niet! En daar baal ik van, want ik vind het hartstikke lief dat die mensen hun best doen voor een kadootje, de tijd nemen om langs te komen etc. Ik wil ook zijn zoals andere vrouwen om mij heen, gastvrij zijn, gezellig zijn, zodat mensen zich welkom voelen in mijn huis. Ik wil het echt! En ik probeer het ook echt, maar elke keer komt dat masker weer over mijn gezicht en ben ik niet mezelf. Snik, ik voel me echt een loser.....wat een voorbeeld voor mijn dochter (niet dus )
Ik moest het even kwijt.....
Herkent iemand dit?
Ik neem mezelf steeds voor om gewoon mezelf te zijn, maar als de visite er eenmaal is verandert mijn gezicht en lichaam in een houterig omhulsel en ben ik totaaaal niet mezelf. Ik kan het niet! En daar baal ik van, want ik vind het hartstikke lief dat die mensen hun best doen voor een kadootje, de tijd nemen om langs te komen etc. Ik wil ook zijn zoals andere vrouwen om mij heen, gastvrij zijn, gezellig zijn, zodat mensen zich welkom voelen in mijn huis. Ik wil het echt! En ik probeer het ook echt, maar elke keer komt dat masker weer over mijn gezicht en ben ik niet mezelf. Snik, ik voel me echt een loser.....wat een voorbeeld voor mijn dochter (niet dus )
Ik moest het even kwijt.....
Herkent iemand dit?
donderdag 6 mei 2010 om 13:28
oh, ik heb ook een hekel aan aan die sociale verplichtingen (geen kind dus geen ervaring met kraamvisite). De standaard verjaardagen is ook niks voor mij, ik hou er niet van om zo in het middelpunt te staan... De verantwoordelijke te zijn voor andermans plezier, gesprekken, drankje, hapjes, perfect schoon huis enz enz.
Misschien bij de volgende een kraamfeest te houden, iedereen komt tegelijkertijd en zo heb je niet dagelijks dat bezoek.
En jij hebt net een kind gekregen, hoezo ingrijpend? Moet je dan ook nog eens de perfecte gastvrouw zijn met je rollercoaster van hormonen, pijn vanonder, slaapgebrek en lekkende tieten? ..... dat kan en hoeft toch niet?
Misschien bij de volgende een kraamfeest te houden, iedereen komt tegelijkertijd en zo heb je niet dagelijks dat bezoek.
En jij hebt net een kind gekregen, hoezo ingrijpend? Moet je dan ook nog eens de perfecte gastvrouw zijn met je rollercoaster van hormonen, pijn vanonder, slaapgebrek en lekkende tieten? ..... dat kan en hoeft toch niet?
donderdag 6 mei 2010 om 13:28
Ja, ik denk het wel.
Ik word altijd een beetje nerveus als mensen bij me op bezoek komen; dan heb ik het gevoel dat ik verantwoordelijk ben voor de gezelligheid, het op gang blijven van het gesprek, etc.
En op de een of andere manier word ik dan juist een beetje een robot, nerveus naar de klok kijkend en naar de wel-of-niet-lege-kopjes in plaats van dat ik gewoon mijn gezellige zelf ben.
Bedoel je dat een beetje?
Ik word altijd een beetje nerveus als mensen bij me op bezoek komen; dan heb ik het gevoel dat ik verantwoordelijk ben voor de gezelligheid, het op gang blijven van het gesprek, etc.
En op de een of andere manier word ik dan juist een beetje een robot, nerveus naar de klok kijkend en naar de wel-of-niet-lege-kopjes in plaats van dat ik gewoon mijn gezellige zelf ben.
Bedoel je dat een beetje?
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
donderdag 6 mei 2010 om 13:32
donderdag 6 mei 2010 om 13:34
quote:Upsy schreef op 06 mei 2010 @ 13:32:
Ja precies broedkippetje, ik ben absoluut niet mezelf. En dan de kadootjes uitpakken en iedereen die naar je kijkt.....ik ben verdorie 31 jaar en ik kan dat gewoon niet. Ik zie de kadootjes ook amper, pas als ze weg zijn kan er goed naar kijken. Het is net alsof ik er niet helemaal bij ben.Dit zinnetje is "een beetje eng" vind ik. Heb je het verder wel naar je zin met kind of zou het kunnen dat je een beetje in een post natale depressie sukkelt? Je opent dit topic ook bij psyche ipv kinderen.... is dat ook een teken aan de wand? Je klinkt wel down in je berichten.
Ja precies broedkippetje, ik ben absoluut niet mezelf. En dan de kadootjes uitpakken en iedereen die naar je kijkt.....ik ben verdorie 31 jaar en ik kan dat gewoon niet. Ik zie de kadootjes ook amper, pas als ze weg zijn kan er goed naar kijken. Het is net alsof ik er niet helemaal bij ben.Dit zinnetje is "een beetje eng" vind ik. Heb je het verder wel naar je zin met kind of zou het kunnen dat je een beetje in een post natale depressie sukkelt? Je opent dit topic ook bij psyche ipv kinderen.... is dat ook een teken aan de wand? Je klinkt wel down in je berichten.
donderdag 6 mei 2010 om 13:35
donderdag 6 mei 2010 om 13:37
Ik heb het super naar mijn zin met mijn kind, gelukkig wel. Maar dit probleem speelt al veel langer. Ik ben sociaal gewoon heel angstig. En het helpt niet om dan lang thuis te zitten, als ik eenmaal weer ga werken en meer onder de mensen kom, zwakt het weer af. Maar op dagen als vandaag, steekt het weer de kop op.
donderdag 6 mei 2010 om 13:37
quote:Wintermuts schreef op 06 mei 2010 @ 13:34:
[...]
Dit zinnetje is "een beetje eng" vind ik. Heb je het verder wel naar je zin met kind of zou het kunnen dat je een beetje in een post natale depressie sukkelt? (Je opent dit topic ook bij psyche ipv kinderen.... is dat ook een teken?)
Dat herken ik ook hoor.
En ik heb geen PND.
En ik heb dat ook bij mijn verjaardag ed.
Komt volgens mij gewoon door een soort van spanning die je dan de hele tijd hebt.
[...]
Dit zinnetje is "een beetje eng" vind ik. Heb je het verder wel naar je zin met kind of zou het kunnen dat je een beetje in een post natale depressie sukkelt? (Je opent dit topic ook bij psyche ipv kinderen.... is dat ook een teken?)
Dat herken ik ook hoor.
En ik heb geen PND.
En ik heb dat ook bij mijn verjaardag ed.
Komt volgens mij gewoon door een soort van spanning die je dan de hele tijd hebt.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
donderdag 6 mei 2010 om 13:37
quote:Wintermuts schreef op 06 mei 2010 @ 13:34:
[...]
Dit zinnetje is "een beetje eng" vind ik. Heb je het verder wel naar je zin met kind of zou het kunnen dat je een beetje in een post natale depressie sukkelt? (Je opent dit topic ook bij psyche ipv kinderen.... is dat ook een teken?)
Om deze reden vroeg ik me af hoe lang geleden je bevallen bent.
De eerste weken na mijn bevalling vond ik die aandacht echt vreselijk. Ik zag er niet uit en iedereen zit dan zo naar je te staren. Blegh.
Het heeft tijd nodig om je weer jezelf te voelen en te wennen aan de nieuwe rol die je hebt gekregen.
[...]
Dit zinnetje is "een beetje eng" vind ik. Heb je het verder wel naar je zin met kind of zou het kunnen dat je een beetje in een post natale depressie sukkelt? (Je opent dit topic ook bij psyche ipv kinderen.... is dat ook een teken?)
Om deze reden vroeg ik me af hoe lang geleden je bevallen bent.
De eerste weken na mijn bevalling vond ik die aandacht echt vreselijk. Ik zag er niet uit en iedereen zit dan zo naar je te staren. Blegh.
Het heeft tijd nodig om je weer jezelf te voelen en te wennen aan de nieuwe rol die je hebt gekregen.
donderdag 6 mei 2010 om 13:40
quote:Upsy schreef op 06 mei 2010 @ 13:37:
Ik heb het super naar mijn zin met mijn kind, gelukkig wel. Maar dit probleem speelt al veel langer. Ik ben sociaal gewoon heel angstig. En het helpt niet om dan lang thuis te zitten, als ik eenmaal weer ga werken en meer onder de mensen kom, zwakt het weer af. Maar op dagen als vandaag, steekt het weer de kop op.
OK, ik dacht gewoon dat ik het even moest vragen. Sociale angst is heel naar, maar inderdaad wat anders dan een pnd.
Wat zou je kunnen verzinnen om het NU makkelijker voor jou te maken? Misschien minder bezoekjes plannen, je man "de catering" laten doen, schoonmaakster inhuren? Misschien wat meer naar buiten gaan, beetje wandelen ed.
En omdat het al langer speelt: heb je weleens overwogen om hier met een psycholoog oid over te gaan praten?
Ik heb het super naar mijn zin met mijn kind, gelukkig wel. Maar dit probleem speelt al veel langer. Ik ben sociaal gewoon heel angstig. En het helpt niet om dan lang thuis te zitten, als ik eenmaal weer ga werken en meer onder de mensen kom, zwakt het weer af. Maar op dagen als vandaag, steekt het weer de kop op.
OK, ik dacht gewoon dat ik het even moest vragen. Sociale angst is heel naar, maar inderdaad wat anders dan een pnd.
Wat zou je kunnen verzinnen om het NU makkelijker voor jou te maken? Misschien minder bezoekjes plannen, je man "de catering" laten doen, schoonmaakster inhuren? Misschien wat meer naar buiten gaan, beetje wandelen ed.
En omdat het al langer speelt: heb je weleens overwogen om hier met een psycholoog oid over te gaan praten?
donderdag 6 mei 2010 om 13:53
Mijn moeder had hier ook altijd veel last van en zag enorm tegen verjaardagen en andere 'bezoekmomenten' op. Ze stond dan stijf van de stress en had constant het gevoel dat ze het gezellig moest houden, mensen moest vermaken, het gesprek op gang houden, etc.
Ze is uiteindelijk vanwege iets anders met therapie begonnen maar heeft daar ook geleerd om om te gaan met dit probleem. Er is veel aandacht aan besteed en ze heeft echt technieken geleerd om het makkelijker te maken en er op een andere manier naar te leren kijken.
Een tijdje geleden zat de hele kamer van mijn ouders vol met bezoek en na afloop zei mijn moeder dat ze het erg gezellig had gehad en dat ze zich nog steeds ontspannen voelde. Ik weet niet precies wat ze in therapie geleerd heeft om het zo los te kunnen laten, maar misschien is het een idee om er zelf ook eens met een psycholoog over te praten? Niet om het heel zwaar te maken ofzo, maar gewoon om tips te krijgen. Mijn moeder heeft er dus echt baat bij gehad!
Ze is uiteindelijk vanwege iets anders met therapie begonnen maar heeft daar ook geleerd om om te gaan met dit probleem. Er is veel aandacht aan besteed en ze heeft echt technieken geleerd om het makkelijker te maken en er op een andere manier naar te leren kijken.
Een tijdje geleden zat de hele kamer van mijn ouders vol met bezoek en na afloop zei mijn moeder dat ze het erg gezellig had gehad en dat ze zich nog steeds ontspannen voelde. Ik weet niet precies wat ze in therapie geleerd heeft om het zo los te kunnen laten, maar misschien is het een idee om er zelf ook eens met een psycholoog over te praten? Niet om het heel zwaar te maken ofzo, maar gewoon om tips te krijgen. Mijn moeder heeft er dus echt baat bij gehad!
donderdag 6 mei 2010 om 14:02
Ik ben in therapie geweest, en daar heb ik ook heel veel geleerd. Ik durf inmiddels weer in gezelschap te eten zonder dat ik (denk dat ik) tril en ik ken wel een paar tips en trucs om een gesprekje aan te gaan. Dat soort dingen. Maar toch heeft de therapie me niet af geholpen van het 'masker' dat ik op zet in dit soort situaties. Het gekke is trouwens dat ik liever een kamer vol visite heb dan twee of drie mensen. In een kamer vol met mensen, wordt er altijd wel gepraat en het zijn juist de stiltes die ik zo eng vind. Dan wordt er zo op je gelet...
donderdag 6 mei 2010 om 14:09
Ik herken het ook hoor.
Normaal gesproken ben ik best in voor een praatje en lukt het me ook, maar zodra ik zelf in het middelpunt van de aandacht sta (zoals na mijn bevalling of op mijn verjaardag) dan voel ik me ongemakkelijk. Bij een ander op bezoek of op verjaardag gaat wel weer goed. Het heeft er bij mij echt mee te maken dat ik niet alle aandacht wil.
In je laatste post herken ik me minder. Heb je het gevoel dat je het gesprek gaande moet houden???
Normaal gesproken ben ik best in voor een praatje en lukt het me ook, maar zodra ik zelf in het middelpunt van de aandacht sta (zoals na mijn bevalling of op mijn verjaardag) dan voel ik me ongemakkelijk. Bij een ander op bezoek of op verjaardag gaat wel weer goed. Het heeft er bij mij echt mee te maken dat ik niet alle aandacht wil.
In je laatste post herken ik me minder. Heb je het gevoel dat je het gesprek gaande moet houden???
donderdag 6 mei 2010 om 14:14
quote:Upsy schreef op 06 mei 2010 @ 14:02:
Ik ben in therapie geweest, en daar heb ik ook heel veel geleerd. Ik durf inmiddels weer in gezelschap te eten zonder dat ik (denk dat ik) tril en ik ken wel een paar tips en trucs om een gesprekje aan te gaan. Dat soort dingen. Maar toch heeft de therapie me niet af geholpen van het 'masker' dat ik op zet in dit soort situaties. Het gekke is trouwens dat ik liever een kamer vol visite heb dan twee of drie mensen. In een kamer vol met mensen, wordt er altijd wel gepraat en het zijn juist de stiltes die ik zo eng vind. Dan wordt er zo op je gelet...
Wederom heel herkenbaar!
In een groep kun je je nog een beetje verschuilen, maar bij 2 of 3 vind ik het moeilijker.
Ben jij mij?
Overigens heb ik sinds een tijdje hapotherapie hiervoor. Ik ben niet zo van de alternatieve hoek, maar ik had hier goede verhalen over gehoord. En tot nu toe bevalt het wel, lijkt het wel wat op te leveren.
Ik ben in therapie geweest, en daar heb ik ook heel veel geleerd. Ik durf inmiddels weer in gezelschap te eten zonder dat ik (denk dat ik) tril en ik ken wel een paar tips en trucs om een gesprekje aan te gaan. Dat soort dingen. Maar toch heeft de therapie me niet af geholpen van het 'masker' dat ik op zet in dit soort situaties. Het gekke is trouwens dat ik liever een kamer vol visite heb dan twee of drie mensen. In een kamer vol met mensen, wordt er altijd wel gepraat en het zijn juist de stiltes die ik zo eng vind. Dan wordt er zo op je gelet...
Wederom heel herkenbaar!
In een groep kun je je nog een beetje verschuilen, maar bij 2 of 3 vind ik het moeilijker.
Ben jij mij?
Overigens heb ik sinds een tijdje hapotherapie hiervoor. Ik ben niet zo van de alternatieve hoek, maar ik had hier goede verhalen over gehoord. En tot nu toe bevalt het wel, lijkt het wel wat op te leveren.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
donderdag 6 mei 2010 om 14:28
quote:qwertu schreef op 06 mei 2010 @ 14:21:
Volgende keer gewoon een prematuur krijgen. Dan komt er gewoon geen kraamvisite.
(Sorry, geen tips dus verder. Nou ja, behalve dan hooguit van jezelf accepteren dat dit is hoe je bént. Niks mis mee toch? We zijn niet allemaal behept met het uiterlijk van een fotomodel, we zijn niet allemaal zo intelligent als een professor en we zijn dus ook niet allemaal zo'n goede gastvrouw als.... als wie eigenlijk? Niet als ik in ieder geval, want ik bak er ook maar weinig van. )
Gelukkig heb ik wel het uiterlijk van een fotomodel en ben ik intelligenter dan mening professor.
Alleen dat gastvrouw-schap wil niet zo vlotten.
Volgende keer gewoon een prematuur krijgen. Dan komt er gewoon geen kraamvisite.
(Sorry, geen tips dus verder. Nou ja, behalve dan hooguit van jezelf accepteren dat dit is hoe je bént. Niks mis mee toch? We zijn niet allemaal behept met het uiterlijk van een fotomodel, we zijn niet allemaal zo intelligent als een professor en we zijn dus ook niet allemaal zo'n goede gastvrouw als.... als wie eigenlijk? Niet als ik in ieder geval, want ik bak er ook maar weinig van. )
Gelukkig heb ik wel het uiterlijk van een fotomodel en ben ik intelligenter dan mening professor.
Alleen dat gastvrouw-schap wil niet zo vlotten.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
donderdag 6 mei 2010 om 14:31
quote:Upsy schreef op 06 mei 2010 @ 14:26:
Daar heb ik ook wel eens aan gedacht broedkippetje! Grappig.
Voor jou werkt dat dus wel goed? Mijn zus (het zit in de familie ) vond het vreselijk, het aanraken was te eng voor haar.
Het is even wennen, dat wel.
Ik vind persoonlijk de aanraking makkelijker te handelen dan de positiebepaling.
Die aanraking heeft me toch al best veel geleerd; ik kan beter bij mezelf herkennen hoe ik me voel en ik kan mezelf beter rustiger maken als ik gespannen ben.
De persoon bij wie ik het doe zit in de laatste fase van de opleiding en ik ben haar examen-cliënt. Dus het kost me niets.
Daarom dacht ik: tja, ik zit hier al jaren mee, kan wellicht eens een keer iets nieuws proberen.
Daar heb ik ook wel eens aan gedacht broedkippetje! Grappig.
Voor jou werkt dat dus wel goed? Mijn zus (het zit in de familie ) vond het vreselijk, het aanraken was te eng voor haar.
Het is even wennen, dat wel.
Ik vind persoonlijk de aanraking makkelijker te handelen dan de positiebepaling.
Die aanraking heeft me toch al best veel geleerd; ik kan beter bij mezelf herkennen hoe ik me voel en ik kan mezelf beter rustiger maken als ik gespannen ben.
De persoon bij wie ik het doe zit in de laatste fase van de opleiding en ik ben haar examen-cliënt. Dus het kost me niets.
Daarom dacht ik: tja, ik zit hier al jaren mee, kan wellicht eens een keer iets nieuws proberen.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
