piekeren..zo moeilijk los te laten!

quote:helemaal schreef op 25 februari 2009 @ 09:47:

Ik pieker wat af, eigenlijk zo'n beetje de hele dag door.

Ik pieker over mijn werk: hoe ik beter op dingen had moeten reageren.



Schrijf een tijdje iedere dag iets op wat je beter had kunnen doen maar schrijf ook iets op wat je wel goed hebt gedaan. Bekijk na een tijd het lijstje is en ga je zwakke punten gericht aanpakken (lees er een boek over, praat met je leidinggevende erover) en geef jezelf een compliment over je sterke punten (kun je zelfs nog plannen maken over hoe je ze uit kunt buiten).



Ik pieker over mijn relaties met vriendinnen en vriend: wat deel ik nu precies met ze en wat betekent dat voor de toekomst van deze relaties? Ik vind dat ik moet kunnen benoemen wat ik met ze deel, want wat heb je anders?



Probeer eens in het hier en nu te leven. Nu geniet je van je vriend en vriendinnen. Je bent niet met ze getrouwd, dus hoef je ook niet over een toekomst na te denken. Het gebeurt wel eens dat vriendschappen/relaties over gaan als ze niet meer blijken te werken voor je, niets aan de hand.

Verwacht niet zoveel levensinvulling van andere mensen voor jou. Jij moet zorgen voor de levensinvulling, de rest is alleen maar extra.



Maar gek genoeg lukt me dat steeds minder, hoe meer ik erover nadenk..en dat maakt me verdrietig!

Ik pieker over de toekomst: wat nu als ik iedereen kwijt raak, als ik gezondheid verlies, als ik financieel een strop krijg- hoe ga ik daar dan mee om en weet ik mezelf dan toch te redden?



Sluit verzekeringen af waar jij je goed bij voelt. Ga ervan uit dat mensen heel erg veel veerkracht bezitten. Het heeft geen zin om je druk te maken over dingen die zouden kunnen gebeuren met anderen, daar heb je gewoon geen invloed op. Het heeft ook geen zin om je druk te maken over rare ziektes, daar heb je geen invloed op. Leef gewoon gezond, doe je best op je werk, meer kun je niet doen.



De redenen dat ik het piekeren nauwelijks los durf te laten is dat ik dan bang ben dat ik niet voorbereid ben op wat er kan komen. Ik vind dat ik zou moeten weten wat ik moet doen als het leven echt moeilijk word. Las bv net een stuk over de economische crisis in de jaren 30 en hoe erg dat was. Meteen ga ik me dan voorstellen dat ik in die crisis zit en dan blijf ik maar door piekeren omdat ik een antwoord wil vinden op de vraag hoe ik dan toch nog gelukkig zou kunnen zijn. Ook durf ik het piekeren niet los te laten omdat ik dan bang ben dat ik te weinig leer van het verleden en dat ik niet goed in kan springen op situaties op het werk.

Ik durf niet te vertrouwen op mijn vermogen met dingen te dealen als ze zich daadwerkelijk voordoen.

Nu las ik op www.piekervrij.nl precies dit soort dingen staan en er staan ook boeken en workshop-tips. Ik wil leren het piekeren meer los te laten, dus ga ook aan de slag met die boeken e.d.

Hebben jullie misschien ook tips over hoe ik het meer los kan laten of een betere balans kan vinden?



Je kunt wellicht een betere balans vinden door in het heden te leven. En om daadwerkelijk je leven in eigen handen te nemen, verwacht niet van externe factoren dat zij je leven voor je leiden.



Ik had onderstaande tekst altijd op de wc hangen (maar dan wat beter uitgelijnd...):



Baltimore



Wees kalm temidden van het lawaai en de haast en bedenk welk een vrede er in stilte kan heersen.Sta op goede voet met andere mensen zonder jezelf geweld aan te doen,zeg je waarheid rustig en duidelijk en luister naar anderen: ook zijn vertellen hun verhaal.

Mijd luidruchtige en agressieve mensen: zij belasten de geest.Wanneer je je met anderen vergelijkt zou je ijdel en verbitterd kunnen worden want er zullen altijd grotere en kleinere mensen zijn

als jezelf.Geniet zowel van wat je bereikt als van je plannen.

Blijf belangstelling houden voor je eigen werk,hoe nederig dat ook zou mogen zijn: het is een werkelijk bezit in de veranderlijke fortuin van de tijd.Betracht voorzichtigheid bij het zakendoen,want de wereld is vol bedrog.Maar laat je dit niet verblinden voor de bestaande deugd:veel mensen streven hoge idealen na en overal is het leven vol heldendom.Wees jezelf.Veins vooral geen genegenheid.Maar wees

evenmin cynisch over de liefde,want bij alle dorheid is zij eeuwig als het gras.

Volg de loop der jaren met gratie:verlang niet naar een tijd die achter je ligt. Kweek geestkracht om bij onverwachte tegenslag beschermd te zijn,maar verdriet jezelf niet met spookbeelden.Vele angsten worden uit vermoeidheid en eenzaamheid geboren.Leg je zelf een gezonde dicipline op,maar wees daarbij lief voor jezelf.Je bent een kind van het heelal,niet minder dan de bomen en de sterren,je hebt het recht hier te zijn en al is het je al of niet duidelijk,toch ontvouwt het heelal zoals het zich ontvouwt en zo is het goed.Heb daarom vrede

met god,hoe je ook denkt dat hij moge zijn,houdt vrede met je ziel in de lawaaierige verwarring van het leven.Met al zijn klatergoud,somberheid en vervlogen dromen,is dit nog steeds een prachtige wereld.Wees voorzichtig. Streef naar geluk.



Tekst gevonden in de oude kerk van Baltimore gedateerd 1692

Dit riekt naar reclame.......en dat mag niet.

quote:helemaal schreef op 25 februari 2009 @ 10:28:

Over dat vertrouwen in de veerkracht van mensen: ik heb vaker ervaren dat ik, op moeilijke momenten, met mijn mond vol tanden sta en even wanhoop voel. Daarom vertrouw ik niet zo in mijn vermogen het op het moment zelf op te lossen en denk ik dat ik voorbereiding nodig heb. Ik vind het lastig hoe ik dat moet veranderen.





Ik denk dat heel veel mensen op sommige moeilijke momenten met hun mond vol tanden staan. Ik zelf ook iig.

Veel situaties kun je niet voorbereiden, gewoon omdat jij de wereld niet kunt sturen. Naarmate je ouder wordt leer je (geldt niet voor iedereen lijkt wel) wel steeds beter met moeilijke situaties om te gaan. Je moet niet van jezelf verwachten dat je nu al alles weet en kan (neem aan dat je niet 85 ofzo bent).

Straf jezelf niet omdat je denkt dat je niet perfect met een situatie om bent gegaan, zie het gewoon als een leermoment (wat een kotswoord...). Het heeft geen zin om jezelf te straffen, je mag het namelijk niet nog een keertje overdoen wegens gebrek aan teletijdmachine. Je kunt er hoogstens wat van leren voor de volgende soortgelijk situatie.



Het schijnt wel typisch te zijn voor vrouwen trouwens zoiets. Las laatst een stuk over dat vrouwen vaak veel beter voorbereid naar een werkoverleg gaan dan mannen. Maar dat ze uiteindelijk niet succesvoller zijn. Met de flow meegaan, originaliteit en improvisatie zijn namelijk ook heel belangrijk. Uiteraard zijn er uitzonderingen.

quote:isolde55 schreef op 25 februari 2009 @ 10:40:

Dit riekt naar reclame.......en dat mag niet.????????????????????

quote:helemaal schreef op 25 februari 2009 @ 11:31:

Tegelijk denk ik dat ik nog minder sterk word in improviseren omdat ik doodmoe ben van al het voorbereiden!



Ha, ha, ja dat heeft wel met elkaar te maken ja. Improviseren doe je namelijk vooral als je wel moet. Ik heb zelf ook wel ervaren dat je als je je goed hebt voorbereid en de rest niet, dat je eerder boos wordt als de situatie een andere wending neemt dan dat je erin kan meegaan. Het heeft wel even geduurd voor ik van die boosheid, meebuigendheid kon maken....



Eigenlijk was ik dan boos omdat mijn arbeid voor niets was geweest en dat de rest niet meedeed met mijn verwachtingen . Nu, neem ik direct het verlies van de arbeid en maak het niet tot een groter verlies door boos te worden. In plaats daarvan, laat ik het direct voor wat het is en buig mee. En ik maak me al helemaal niet meer druk om het gedrag van anderen, nou ha, ik vat het eigenlijk nooit meer persoonlijk op. Zo belangrijk ben ik namelijk niet in het geheel. Uiteindelijk ben je dan toch het meest succesvol, en dat leert heel snel.

Ik kan je nog een paar tips geven die ik zelf vaak aanraad. Je zou bijvoorbeeld een 'piekerhalfuurtje' per dag kunnen instellen. Als je dan in de loop van de dag merkt dat je aan het piekeren bent, schrijf je je piekergedachte even op en ga je je er in je piekerhalfuurtje ongegeneerd zorgen over zitten maken. Na dat half uur leg je het figuurlijk weer aan de kant.



Verder kun je je piekergedachten uitdagen. Dat doe je door jezelf bijvoorbeeld af te vragen wat het ergste is dat er kan gebeuren en hoe erg dat dan daadwerkelijk is. Of kijk naar wat je een vriendin zou aanraden die in hetzelfde schuitje zit. Het voert te ver om er hier heel diep op ingegaan maar het boekje "Beren op de weg, spinsels in je hoofd" kan je hiermee verder helpen.



Succes!