Psyche
alle pijlers
Plotseling overlijden alcoholverslaafde moeder
vrijdag 21 september 2018 om 11:43
Dag allen,
Normaal gesproken neem ik nooit deel aan forums, maar ik heb het gevoel dat ik van me af moet schrijven.
Onlangs is namelijk mijn moeder plotseling overleden na een ongeval in huis. Er was, zoals zo vaak, alcohol in het spel. Ze laat meerdere kinderen achter waarvan ik de oudste ben (25 jaar). Mijn ouders zijn al lang gescheiden dus het regelen van de uitvaart en alle administratieve rompslomp de komende tijd kwam/komt ineens op mijn bordje. Uiteraard spelen er ook schuldgevoelens. Al bijna 10 jaar had mijn moeder alcoholproblemen, maar hebben we wel genoeg gedaan om haar te helpen? Ook komen er gedachten in me op waar ik me voor schaam. Dat het misschien maar beter is zo, dat wij als kinderen er nu tenminste geen zorg meer aan hebben, dat het anders wel op een andere tragische manier was geëindigd. Zijn er anderen die zich in (een deel van) dit verhaal herkennen?
Normaal gesproken neem ik nooit deel aan forums, maar ik heb het gevoel dat ik van me af moet schrijven.
Onlangs is namelijk mijn moeder plotseling overleden na een ongeval in huis. Er was, zoals zo vaak, alcohol in het spel. Ze laat meerdere kinderen achter waarvan ik de oudste ben (25 jaar). Mijn ouders zijn al lang gescheiden dus het regelen van de uitvaart en alle administratieve rompslomp de komende tijd kwam/komt ineens op mijn bordje. Uiteraard spelen er ook schuldgevoelens. Al bijna 10 jaar had mijn moeder alcoholproblemen, maar hebben we wel genoeg gedaan om haar te helpen? Ook komen er gedachten in me op waar ik me voor schaam. Dat het misschien maar beter is zo, dat wij als kinderen er nu tenminste geen zorg meer aan hebben, dat het anders wel op een andere tragische manier was geëindigd. Zijn er anderen die zich in (een deel van) dit verhaal herkennen?
vrijdag 21 september 2018 om 17:45
Gecondoleerd met het verlies van je moeder.
Ik vind het een misplaatst schuldgevoel, waar je je niet teveel van aan moet trekken. Beter nog misschien helemaal niets. Verslaafden moeten zichzelf willen helpen, daar had jij niet veel in kunnen betekenen. Dat is als dochter ook helemaal niet jouw taak.
Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd.
Ik vind het een misplaatst schuldgevoel, waar je je niet teveel van aan moet trekken. Beter nog misschien helemaal niets. Verslaafden moeten zichzelf willen helpen, daar had jij niet veel in kunnen betekenen. Dat is als dochter ook helemaal niet jouw taak.
Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd.
...
vrijdag 21 september 2018 om 18:10
vrijdag 21 september 2018 om 18:19
Gecondoleerd met het verlies van je moeder 
De emoties die je voelt zijn heel normaal. Bij rouw komen vrijwel nooit alleen gevoelens van verdriet kijken. Boosheid, ontkenning, etc. is allemaal heel normaal.
Zouden jij en jouw broertjes / zusjes misschien iets kunnen hebben aan rouwbegeleiding? Als je er zo jong alleen voor staat, kan dat goed helpen?
De emoties die je voelt zijn heel normaal. Bij rouw komen vrijwel nooit alleen gevoelens van verdriet kijken. Boosheid, ontkenning, etc. is allemaal heel normaal.
Zouden jij en jouw broertjes / zusjes misschien iets kunnen hebben aan rouwbegeleiding? Als je er zo jong alleen voor staat, kan dat goed helpen?
zaterdag 22 september 2018 om 06:28
zaterdag 22 september 2018 om 06:37
Gecondoleerd. Ik herken je gevoel van opluchting wel dat de zorgen wegvallen. Bij het verdriet om.mijn vader die is overleden overheerst dat gevoel ook altijd nog (al jaren dood). Soms voelt dat egoistisch, maar in zijn geval was hij al jaren ziek (en jouw moeder ook!) En zijn situatie was uitzichtloos (en die van jouw moeder ook als ze geen hulp wilde). Je bent dus echt niet de enige die naast verdriet ook opgelucht is.
zaterdag 22 september 2018 om 06:38
Ten eerste gecondoleerd 
Ten tweede wil ik je op je hart drukken dat alleen professionele hulp iets voor jouw moeder had kunnen betekenen, mits jouw moeder dat zelf had gewild. Verslaving is een moordenaar vermomt als de beste vriend, het is een demon, hoe ontzettend moeilijk is het om iets af te wijzen waardoor je tijdelijk alle ellende vergeet en wat alle pijn verdooft?
Ten tweede wil ik je op je hart drukken dat alleen professionele hulp iets voor jouw moeder had kunnen betekenen, mits jouw moeder dat zelf had gewild. Verslaving is een moordenaar vermomt als de beste vriend, het is een demon, hoe ontzettend moeilijk is het om iets af te wijzen waardoor je tijdelijk alle ellende vergeet en wat alle pijn verdooft?
We don't know the Devil's side of the story, because God wrote all the books. J.A. Konrath
zaterdag 22 september 2018 om 14:24
Gecondoleerd en sterkte 
, je schuldgevoel is niet terecht. De enige die je moeder kon helpen, was je moeder zelf. Ze had hulp kunnen vragen, therapie kunnen volgen om van haar verslaving af te komen, dat heeft ze niet gedaan. Bovendien heeft ze geen verantwoording genomen ondanks dat ze meerdere kinderen heeft..
Ik denk dat ik in jouw plaats boos op haar zou zijn. Zij zadelt jullie met verdriet en ellende op en hopelijk zijn er geen schulden.. en hoeveel ellende hebben jullie al gehad door haar verslaving.
, je schuldgevoel is niet terecht. De enige die je moeder kon helpen, was je moeder zelf. Ze had hulp kunnen vragen, therapie kunnen volgen om van haar verslaving af te komen, dat heeft ze niet gedaan. Bovendien heeft ze geen verantwoording genomen ondanks dat ze meerdere kinderen heeft.. Ik denk dat ik in jouw plaats boos op haar zou zijn. Zij zadelt jullie met verdriet en ellende op en hopelijk zijn er geen schulden.. en hoeveel ellende hebben jullie al gehad door haar verslaving.
