Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
maandag 5 augustus 2019 om 12:20
Lieve AnnA....wat is dat schrikken.
In mijn hoofd ben je een soort van onverwoestbaar geworden door jouw positiviteit en veerkracht en hoe veel langer je hier al bent dan dat alle artsen dachten.
Het klinkt heel gek om zoiets te zeggen, maar ik hoop voor je dat het sterven zelf heel rustig, kalm en pijnloos mag gebeuren, en op een moment dat voor jou goed is.
Niet te lang, niet te kort...maar precies goed.
In mijn hoofd ben je een soort van onverwoestbaar geworden door jouw positiviteit en veerkracht en hoe veel langer je hier al bent dan dat alle artsen dachten.
Het klinkt heel gek om zoiets te zeggen, maar ik hoop voor je dat het sterven zelf heel rustig, kalm en pijnloos mag gebeuren, en op een moment dat voor jou goed is.
Niet te lang, niet te kort...maar precies goed.
maandag 5 augustus 2019 om 12:29
Ik hoop echt dat je thuis veel oplevingen krijgt. Mocht je lijf echt niet meer kunnen, dan hoop ik dat je rust vindt in het noodlot wat jullie is getroffen. Op een mooi afscheid samen met je mannen. Dat je terug mag komen en onzichtbaar de weg van je zonen mag volgen. Zij zullen jou in ieder geval nooit vergeten, en wij jou hier ook niet! 
maandag 5 augustus 2019 om 12:53
maandag 5 augustus 2019 om 12:57
Jeetje, Anna... Wil van alles typen en tegen je zeggen, maar niks dekt de lading van hoe verschrikkelijk ik het voor jullie vind.
Wens jullie heel veel kracht en liefde toe. Ik hoop dat je omringd wordt door de mensen die je lief hebt en die jou liefhebben. Een hele dikke knuffel voor jou, je gezin en je familie!
Wens jullie heel veel kracht en liefde toe. Ik hoop dat je omringd wordt door de mensen die je lief hebt en die jou liefhebben. Een hele dikke knuffel voor jou, je gezin en je familie!
In this mad house we must all survive
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
