PMS

Ik heb al een en ander gelezen, maar ben toch nog benieuwd naar ervaringen van mensen met PMS (pre menstrueel syndroom). Hier in vogelvlucht mijn verhaal.



Ik heb al een heel psychisch verleden, ben 36 jaar, 2 kinderen, succesvol in de carriere bladiebla! Maar altijd al stemmingswisselingen en na de geboorte van de 2e (begin 2003) een Burnout, danwel PPD of zoiets, ook in herstellingsoord gezeten en sinds begin 2007 medicijn-vrij. Heb ooit Pfeiffer gehad, ooit diagnose Chronisch Vermoeidheids Syndroom. Mijn lichamelijke gesteldheid is door veel supplementen de afgelopen jaren goed verbeterd, maar de stemmingswisselingen bleven en sinds oktober 2007 weer echt depressieve gevoelens, maar niet continu. Ondertussen de Mirena gehad waar ik alleen maar infecties van kreeg en na twee pogingen daar niet meer aan begonnen en me laten steriliseren in mei 2007 via Essure. Had altijd een hekel aan de pil. Ook de antidepressiva maakten mij vlak

en veel bijwerkingen. Volledig overgegaan op de natuur.



In Mei 2008 baalde ik toch weer en dacht dat het met menstruatie te maken kon hebben. Huisarts schreef de pil voor (grrrr...ik heb niet voor niks gekozen voor sterilisatie). De bijwerkingen waren een ramp en na drie maanden ik terug naar de huisarts en die zei, dan toch antidepressiva. Via een psychiater, die hoorde niet mijn hele voorgeschiedenis, maar gooide meteen Cypramil naar me toe (september 2008). 2 halfjes (dus 2 dagen) leidde tot 112, angst paniek, ambulance , psychose en ellende. De psychiater was blij te horen dat de medicijnen aan het aanslaan waren Nooit meer geweest en ook niet naar de huisarts. Kreeg dosis oxezepam om af te kicken en vervolgens weer afkicken van de oxazepam, EMDR, Cesartherapie. Houd me staande, want zo erg is het nog nooit geweest, ik wil nog niet de handdoek in de ring gooien (m.a.w. weer opname met medicijnen die het probleem niet oplossen????) en daarna wilde ik weer terug de natuurgeneeskunde in.



Sindsdien houd ik elke dag bij hoe ik me voel en vandaar denk ik de PMS conclusie te kunnen trekken. Maar kan me in en in verdrietig voelen en echt alles even niet meer zien zitten, als er dan wat stress op mijn pad komt dan schiet het in een angstig/paniekerig gevoel en dat is nieuw sinds het voorval van die a.d. Daarvoor wel hyperventilatieachtige gevoelens en depri, maar geen angsten en paniek.



Ik voel me in de cyclus van dag 6 tot 11 best goed (bijna hyper te noemen en kan de hele wereld aan), de rest minder goed (onrustig, angstig, depressief etc) en de week voor de menstruatie echt heel erg slecht (dan komt ook de agressie erbij). Alhoewel het soms moeilijk te beoordelen is. Soms heel agressief tegen menses aan en rond eisprong en tijdens menses depressief, maar kan ook andersom zijn. Ik werk nog steeds en wil dit blijven doen (2,5 dag per week), omdat ik denk dat stoppen het probleem niet oplost en misschien wel verergert, gezien het mijn eigenwaarde niet zal vergroten. Het is een beetje stressvol werk, maar realistisch gezien kan dit bijna geen oorzaak zijn van mijn klachten. Kids zitten op school, prima opvang, man die altijd helpt.....



Antidepressiva wil ik niet. Ik wil het redden met teunisbloemolie, Vitamine B complexen e.d. Of natuurlijke progesteron creme...Wie herkent mijn verhaal? Wie redt het met deze middelen en heeft hier ervaring mee of gebruikt andere natuurlijke produkten? Ben benieuwd naar jullie ervaringen. Soms lijkt het wel alsof er niet door zo'n bui heen te komen is....maar dagelijkse leven gaat wel verder.....

Bedankt alvast voor de reacties. Ik voel me zo klote op het moment en kan alleen maar janken. Wetende dat het in ieder geval over 6 dagen hopelijk minder zal worden.....duurt mij veel te lang.



Ik denk soms dan toch weer aan antidepressiva.....maar dan ook weer niet....de progesteroncreme heb ik eerder gebruikt, maar kan me niet herinneren dat dat veel baat had en kan me ergens ook een aparte reactie herinneren.....dus even afwachten hoe dat gaat. Maar dat heb ik voorlopig nog niet binnen, dus hoe kom ik de komende dagen weer door???



Ik slik nu veel teunisbloemolie, CalciumMagensiumZink tabletten en B-Complex. Pas net mee begonnen. Ik slikt ook wel eens menohop en Vitex. Nu in zo'n bui pak ik 1 cratahama....maar weet ook niet of dit nou echt helpt.



Alle supplementen onder behandeling van een zeer gerenomeerd natuurgeneeskundig arts.......maar ben er dus nog niet uit (behandeling gestart in oktober 2008 na het a.d. incident). Ik neem niks in zonder advies van de arts. Ook bij een psychotherapeut onder behandeling, maar die heeft eerst de angsten met EMDR aangepakt, zodat ik weer kon autorijden en moet hem nog vertellen over het PMS verhaal. Ik ben tot nu toe wel steeds naar het werk gegaan en heb gewerkt (snap eigenlijk niet hoe, maar het biedt ook weer hoop).



Dus er is wel begeleiding, maar dat is niet continue en je moet toch door die buien heen en ik weet nog niet echt hoe lang het weer gaat duren en dat brengt weer angst teweeg.....cirkel.

Dat is het enige wat mijn grote vraag ook is. Levert het werken toch teveel stress op, wat de klachten verergert, of levert het "ziek" thuiszitten mij weer (want dat was zo) depressiviteit op.



Wat is wijsheid. Ik wil niet werken ten kostte van mijn gezin, maar misschien houdt het werk me nu wel op de been???

quote:shyte schreef op 02 januari 2009 @ 22:10:

kan even alleen een korte reactie geven. Heb ook erg last van PMS " gehad". Ik ging naar een acupuncturist om wat ondersteuning te krijgen bij het afvallen. Hij wilde eerst andere klachten aanpakken. Namelijk de disbalans in mijn hormoon huishouding. Mijn klachten waren in 1 maand met de helft gereduceerd en het werd alleen maar beter naar mate ik vaker geweest was. Ik was een aantal dagen per maand zo depressief dat ik soms niet voor mezelf instond. Tijdens de behandelingen werd ik zwanger van mijn eerste en door lang bv te hebben gegeven ook lang geen cyclus gehad. Nu weer zwanger en de 4 keer dat ik tussendoor wel weer gevloeid heb nagenoeg geen klachten gehad. Als ik ook maar een klein beetje dip maak ik een afspraak!! Ik kan het je echt aanraden! zoek een goede, erkende acupuncturist!! Baadt het niet... Erger kan het in ieder geval niet worden.. van alles ter wereld is er niemand die ik 1 dag pms gun!!!!!



Jeetje, dat is super!! En de heftige buien inderdaad herkenbaar. Ik wordt sinds de heftige aanval van sept.'08 ook behandeld met acupunctuur. Naalden in mijn voeten, naaldjes in mijn oren...druppels...korreltjes...voedingssupplementen.....Hij is een soort all-in one arts en erg bekent. Maar ik bemerk geen resultaat...lijkt...En soms krijg ik een heftige reactie erop en juist erger angst en paniek. Dus ga ik ook twijfelen aan mijzelf, want dan denk ik...aan die arts kan het toch niet liggen?



Heeft iemand ervaring met bloedonderzoek en PMS, je moet toch uit je bloed kunnen halen of je progesteron te laag is en al dat soort stofjes en cortisol en zo?

quote:Lizett schreef op 03 januari 2009 @ 12:47:

Als je werk je afleiding en positieve energie geeft zou ik blijven werken. Wel oppassen dat je niet over je niet steeds over je grenzen gaat want dat ben je straks nog verder van huis als je een heftige burnout hebt.

Ik heb al vaak om bloedonderzoek op hornomen gevraagd aan de gyneacoloog maar volgens hem heeft dat geen enkele zin. Je hormonen wisselen constant in je cycles, dat is natuuriljk wel zo maar naar mijn idee is het toch mogelijk om wat te meten.

Ik ben zelf ook op onderzoek uitgegaan op internet e.d. maar het is erg ingewikkeld. Alle hormonen hebben met elkaar te maken en als je een disbalans heb kun je heel veel klachten krijgen.

Bij mij hielp de vitex nog het beste.

Mag ik vragen naar welke natuurarts jij gaat?



Ik heb Vitex inderdaad vorige maand, samen met menohop aardig wat geslikt, maar moest daar weer mee stoppen van de arts......niet omdat ik niet vond dat het niet goed ging...ik denk in tegendeel....maar ik kreeg i.p.daarvan druppels. Speciale druppels die je inneemt tot de eisprong en speciale druppels die je inneemt vanaf de eisprong tot aan je menstruatie, maar ik voelde me rond de eisprong weer onrustig en maakte een afspraak en kreeg een acupunctuurbehandeling, daarna flipte ik weer, maar wil niet zeggen dat het aan de behandeling ligt, maar voel me erg ellendig, heb twee weken vakantie achter de rug en maandag weer beginnen......misschien dat de vrije tijd mij zo op de "gevoelsfeiten" drukt....of toch een verkeerde behandeling? Of gewoon het verergeren van de PMS??



Ik durf de naam van mijn arts niet zo publiekelijk te noemen. Hij heeft mijn zoontje zo geweldig geholpen en staat altijd klaar voor me, alleen weet ik niet of hij met mij op de goede weg zit.....ik voel me al schuldig dat ik zo denk, want wie weet helpt hij me er uiteindelijk toch door??? Maar hij heeft onvoorstelbare dingen voor elkaar gekregen bij patienten en heeft ook een bepaalde gave die moeilijk te beschrijven is. Hij weet soms dingen die dan 4 weken later door het reguliere cirquit bevestigd worden. Na goed kan er nog veel meer over zeggen, maar heeft niet zoveel zin. Ik hoop dat je snapt waarom ik er terughoudend in ben.