Psyche
alle pijlers
Podiumvrees
dinsdag 8 december 2009 om 17:59
Ik ben eigenlijk heel spontaan, sociaal en absoluut niet op mijn ‘mond gevallen’
Echter, in formele settings of in situaties waarin ik onbekend ben, heb ik last van podiumvrees.
Ik ben hier een aantal jaar geleden achter gekomen en vind dit erg vervelend. Tot nog toe heb ik mij er niet door laten kisten en probeer ik ondanks alle ongemakken er niet een al te groot probleem van te maken.
Helaas is het probleem nog steeds aanwezig. In sommige situaties word ik rood, krijg een kikker in mijn keel en begin te trillen. Vaak is dat op een gegeven moment wel over, maar op het moment zelf overvalt het mij enorm en schaam ik mij eigenlijk daarvoor.
Ik kan niet anders concluderen dan dat het te maken heeft met een bepaalde onzekerheid.
Dit is voor mij best vreemd, want ik heb ‘niet om op te scheppen’ weinig om onzeker over te zijn. Privé of met collega’s in een informele setting heb ik dus nergens last van. Maar zodra het formeel wordt en ik mezelf moet presenteren of mij wordt iets onverwachts gevraagd, dan voel ik mij ongemakkelijk.
Dit vind ik enorm vervelend. Vooral nu ik op korte termijn (wil niet teveel vermelden i.v.m. herkenbaarheid) een assessment heb, waarin ik dus beoordeeld wordt op bepaalde technieken.
Ik moet dus presteren en dat ik rood wordt overleef ik wel, maar als ik ongecontroleerd sta te trillen en een kikker in mijn keel krijg op het moment dat ik juist moet laten zien dat ik de situatie aankan, is dat enorm lastig.
Ik heb ooit eens hypnotherapie geprobeerd, maar daar ben ik veels te nuchter voor
Mensen die komen met ‘ooh dat heb ik ook en dat maakt toch niets uit’ ik weet dat andere mensen het ook hebben, maar ik wil er graag vanaf
Ik probeer op momenten dat het gebeurd de blik van verbazing ‘van degene die het mag aanschouwen’ te mijden, aangezien het mij zelf de eerste keer ook verbaasde, want ik ben ‘hoe vreemd dat ook klinkt’ totaal geen type om onzeker te zijn(ben nogal extravert).
Heb nog een pot Sint Jans kruid liggen, zou het helpen?
Ervaringen of tips, zijn zeer welkom!
Echter, in formele settings of in situaties waarin ik onbekend ben, heb ik last van podiumvrees.
Ik ben hier een aantal jaar geleden achter gekomen en vind dit erg vervelend. Tot nog toe heb ik mij er niet door laten kisten en probeer ik ondanks alle ongemakken er niet een al te groot probleem van te maken.
Helaas is het probleem nog steeds aanwezig. In sommige situaties word ik rood, krijg een kikker in mijn keel en begin te trillen. Vaak is dat op een gegeven moment wel over, maar op het moment zelf overvalt het mij enorm en schaam ik mij eigenlijk daarvoor.
Ik kan niet anders concluderen dan dat het te maken heeft met een bepaalde onzekerheid.
Dit is voor mij best vreemd, want ik heb ‘niet om op te scheppen’ weinig om onzeker over te zijn. Privé of met collega’s in een informele setting heb ik dus nergens last van. Maar zodra het formeel wordt en ik mezelf moet presenteren of mij wordt iets onverwachts gevraagd, dan voel ik mij ongemakkelijk.
Dit vind ik enorm vervelend. Vooral nu ik op korte termijn (wil niet teveel vermelden i.v.m. herkenbaarheid) een assessment heb, waarin ik dus beoordeeld wordt op bepaalde technieken.
Ik moet dus presteren en dat ik rood wordt overleef ik wel, maar als ik ongecontroleerd sta te trillen en een kikker in mijn keel krijg op het moment dat ik juist moet laten zien dat ik de situatie aankan, is dat enorm lastig.
Ik heb ooit eens hypnotherapie geprobeerd, maar daar ben ik veels te nuchter voor
Mensen die komen met ‘ooh dat heb ik ook en dat maakt toch niets uit’ ik weet dat andere mensen het ook hebben, maar ik wil er graag vanaf
Ik probeer op momenten dat het gebeurd de blik van verbazing ‘van degene die het mag aanschouwen’ te mijden, aangezien het mij zelf de eerste keer ook verbaasde, want ik ben ‘hoe vreemd dat ook klinkt’ totaal geen type om onzeker te zijn(ben nogal extravert).
Heb nog een pot Sint Jans kruid liggen, zou het helpen?
Ervaringen of tips, zijn zeer welkom!
dinsdag 8 december 2009 om 18:16
Op korte termijn geen 'oplossing', maar herken het wel. Bij mij heeft toneelspelen (als in: cursussen ) geholpen. Kon technieken van het spelen (o.a. ademhaling) gebruiken voor presentaties en leerde rustiger voor een groep te staan. Trilde ook altijd heel erg. (En dat verwachtte ook niemand van mij.)
Iedereen die naar je luistert naakt voorstellen is er een uit de oude doos, maar ik werd daar toch voornamelijk een beetje onpasselijk van. Leidde ook erg af. Zag een keer mijn baas met jarretel-gordels voor me (beelddenker!) en dat blijft dan toch bij.
Hoop dat iemand nog korte-termijn-ideeën voor je heeft!
Iedereen die naar je luistert naakt voorstellen is er een uit de oude doos, maar ik werd daar toch voornamelijk een beetje onpasselijk van. Leidde ook erg af. Zag een keer mijn baas met jarretel-gordels voor me (beelddenker!) en dat blijft dan toch bij.
Hoop dat iemand nog korte-termijn-ideeën voor je heeft!
dinsdag 8 december 2009 om 18:20
Tsja.. ik geef les, en vond en vind het soms nog steeds enorm ongemakkelijk maar ja, ik ben wel een type dat een ademteug neemt en dan in het diepe springt.
Kortom ik ben niet bang om op mijn plaat te gaan hoewel ik me er vantevoren enorm druk over kan maken. Klinkt tegenstrijdig he?
Vooral ervaring opdoen en leren je foutjes flexibel op te vangen.
Het is iets dat je moet doen om het te leren.
Heel veel succes, je kan het!
Kortom ik ben niet bang om op mijn plaat te gaan hoewel ik me er vantevoren enorm druk over kan maken. Klinkt tegenstrijdig he?
Vooral ervaring opdoen en leren je foutjes flexibel op te vangen.
Het is iets dat je moet doen om het te leren.
Heel veel succes, je kan het!
..popcorn?
dinsdag 8 december 2009 om 18:26
Misschien helpt het om jezelf een goede, rustige ademhaling aan te leren. Dus, rustig, vanuit je buik ipv je borstkas. Dan heb je ook iets om je op te concentreren als je zenuwachtig wordt, en je wordt rustig van de rustige manier van ademhalen.
Verder helpt het mij om me te bedenken dat mensen echt niet in mijn hoofd kunnen kijken. Tja, klinkt stom, maar dat gevoel heb ik soms als ik voor een groep sta, alsof al mijn gedachtes op eens te zien zijn.
Verder helpt het mij om me te bedenken dat mensen echt niet in mijn hoofd kunnen kijken. Tja, klinkt stom, maar dat gevoel heb ik soms als ik voor een groep sta, alsof al mijn gedachtes op eens te zien zijn.
dinsdag 8 december 2009 om 18:28
Ik heb een tip die echt heel stom klinkt maar het helpt wel.
Heb dit ooit geleerd op een hele goede communicatiecursus van het werk. Ik ben ook niet onzeker maar met presentaties dacht ik dat ik heel rood werd enzo. Dit bleek, na bekijken van video-opnamen helemaal niet het geval.
Maar goed, ik draai er omheen, hier komt de tip:
Als je gaat staan om te presenteren span dan je sluitspier aan en laat los. Tja, echt het helpt.
Heb dit ooit geleerd op een hele goede communicatiecursus van het werk. Ik ben ook niet onzeker maar met presentaties dacht ik dat ik heel rood werd enzo. Dit bleek, na bekijken van video-opnamen helemaal niet het geval.
Maar goed, ik draai er omheen, hier komt de tip:
Als je gaat staan om te presenteren span dan je sluitspier aan en laat los. Tja, echt het helpt.
dinsdag 8 december 2009 om 19:09
dinsdag 8 december 2009 om 19:14
quote:Fame schreef op 08 december 2009 @ 19:09:
Is het niet zo dat Sint Janskruid de werking van de anticonceptiepil vermindert? (Zag in 1 oogopslag het woord staan, heb topic verder niet gelezen, maar ben nu eenmaal panisch op zwangerschappen Hahahaha!) uh zou het niet weten Fame. Maargoed gebruik ook condooms dus zwanger zal ik niet worden
Is het niet zo dat Sint Janskruid de werking van de anticonceptiepil vermindert? (Zag in 1 oogopslag het woord staan, heb topic verder niet gelezen, maar ben nu eenmaal panisch op zwangerschappen Hahahaha!) uh zou het niet weten Fame. Maargoed gebruik ook condooms dus zwanger zal ik niet worden
dinsdag 8 december 2009 om 19:36
Check ! ik heb ook podium vrees, ik heb ook rustgevende theeen gedronken, valeriaan pilletjes etc... maakt niks uit steeds als ik weer een optreden heb, bibber en tril ik wardoor of mijn stem trilt waardoor hetz ingen waardeloos gaat(athans zo klinkt het in mijn hoofd dan) en of ik kan geen snaar meer aanslaan door de trillende handen, ook ik word super rood en dat is te zien aan de foto's die ze nemen terwijl je aan het optreden bent. Maar goed in je hoofd maak je het toch erger let maar op de meesten zien het niet of merken het een heel klein beetje terwijl jij denkt dat je super voor l*l staat haha.
Succes ermee, ik lees ook mee voor de tips
Succes ermee, ik lees ook mee voor de tips
dinsdag 8 december 2009 om 21:47
quote:girlxxx schreef op 08 december 2009 @ 19:36:
Check ! ik heb ook podium vrees, ik heb ook rustgevende theeen gedronken, valeriaan pilletjes etc... maakt niks uit steeds als ik weer een optreden heb, bibber en tril ik wardoor of mijn stem trilt waardoor hetz ingen waardeloos gaat(athans zo klinkt het in mijn hoofd dan) en of ik kan geen snaar meer aanslaan door de trillende handen, ook ik word super rood en dat is te zien aan de foto's die ze nemen terwijl je aan het optreden bent. Maar goed in je hoofd maak je het toch erger let maar op de meesten zien het niet of merken het een heel klein beetje terwijl jij denkt dat je super voor l*l staat haha.
Succes ermee, ik lees ook mee voor de tips
Ik gun het NIEMAND, maar toch is het fijn om te weten dat ik niet GEK ben en er meer mensen last van hebben.
Mijn Sint Janskruid laat ik nog maar even voor wat het is
Check ! ik heb ook podium vrees, ik heb ook rustgevende theeen gedronken, valeriaan pilletjes etc... maakt niks uit steeds als ik weer een optreden heb, bibber en tril ik wardoor of mijn stem trilt waardoor hetz ingen waardeloos gaat(athans zo klinkt het in mijn hoofd dan) en of ik kan geen snaar meer aanslaan door de trillende handen, ook ik word super rood en dat is te zien aan de foto's die ze nemen terwijl je aan het optreden bent. Maar goed in je hoofd maak je het toch erger let maar op de meesten zien het niet of merken het een heel klein beetje terwijl jij denkt dat je super voor l*l staat haha.
Succes ermee, ik lees ook mee voor de tips
Ik gun het NIEMAND, maar toch is het fijn om te weten dat ik niet GEK ben en er meer mensen last van hebben.
Mijn Sint Janskruid laat ik nog maar even voor wat het is
woensdag 9 december 2009 om 00:27
Doen, volgens mij. Veel doen. Dus situaties op gaan zoeken waar je dit soort dingen moet doen, voor mijn part in een theatersport-cursus of inderdaad toneelspelen, op sessies gaan zingen, iets gaan doen waarbij je voor een groep moet spreken (geen idee wat, daar zit ik niet zo in )
Ik ben nog steeds wel nerveus voor het podium, maar sinds ik in een theatervoorstelling moest spelen en daarmee een tourtje (voorstelling of 15 achter elkaar) deed, is het veel minder geworden.
Ik ben nog steeds wel nerveus voor het podium, maar sinds ik in een theatervoorstelling moest spelen en daarmee een tourtje (voorstelling of 15 achter elkaar) deed, is het veel minder geworden.
woensdag 9 december 2009 om 11:46
Ook ik heb er erg last van. Ik ben ook in informele situaties vrolijk, aanwezig en totaal niet verlegen. Maar het moment dat ik een presentatie moet gaan geven, of dat er een voorstelrondje is, word ik dan weer zo irritationeel zenuwachtig. Het gekke is dat wanneer ik moet optreden (dans), ik wel gezonde zenuwen en hartkloppingen heb, maar dat dat niet vergelijkbaar is met wanneer ik moet spreken in het openbaar.
Het wordt bij mij de laatste tijd wel wat minder. Sowieso omdat ik het vaker moet doen, waardoor het minder 'een ding' wordt. Maar ik heb ook een paar trucjes ontwikkeld. Als ik moet presenteren zorg ik er voor dat ik er goed uitzie (kleding, make-up, haar), zodat ik bijna het gevoel krijg dat het leuk is dat mensen naar mij kijken. Ook zorg ik ervoor dat ik al heb gesproken met of tegen de groep voordat ik moet presenteren. (Bij het klaarleggen van je spullen, het openen van je powerpoint etc,) Dan is de grootste druk eraf, en heb ik het idee dat ik met ze in gesprek ben, in plaats van dat ik tegen het blok moet spreken. (Klinkt dat begrijpelijk?) En de laatste gouden tip: doe een (dunne) sjaal om je nek. Ik voel me dan een stuk minder naakt, omdat ik me dan niet meer druk hoef te maken om eventuele vlekken in mijn nek.
Het wordt bij mij de laatste tijd wel wat minder. Sowieso omdat ik het vaker moet doen, waardoor het minder 'een ding' wordt. Maar ik heb ook een paar trucjes ontwikkeld. Als ik moet presenteren zorg ik er voor dat ik er goed uitzie (kleding, make-up, haar), zodat ik bijna het gevoel krijg dat het leuk is dat mensen naar mij kijken. Ook zorg ik ervoor dat ik al heb gesproken met of tegen de groep voordat ik moet presenteren. (Bij het klaarleggen van je spullen, het openen van je powerpoint etc,) Dan is de grootste druk eraf, en heb ik het idee dat ik met ze in gesprek ben, in plaats van dat ik tegen het blok moet spreken. (Klinkt dat begrijpelijk?) En de laatste gouden tip: doe een (dunne) sjaal om je nek. Ik voel me dan een stuk minder naakt, omdat ik me dan niet meer druk hoef te maken om eventuele vlekken in mijn nek.
donderdag 10 december 2009 om 02:52
Ook ik heb last van 'podiumvrees'. Ben inderdaad ook erg sociaal, sta niet snel met mijn mond vol tanden en ben ook niet bang om mijn mening te geven. Echter, wanneer ik presentaties moet houden gaat mijn stem (naar mijn gevoel) erg trillen, evenals mijn linkerbeen! Ik word rood en kan niet wachten tot ik mijn zegje gedaan heb...
Ik zorg ervoor dat ik erg goed voorbereid ben, zodat het bijna niet anders kan dat alles er vlekkeloos uitkomt. Ik kijk meestal vooral naar de mensen achterin de zaal, of net boven hen, werkt erg goed! Verder zorg ik ook dat ik me qua uiterlijk zelfverzekerd voel, en iets leuks aan heb. Haalt toch iets van de stress eraf.
Ik zorg ervoor dat ik erg goed voorbereid ben, zodat het bijna niet anders kan dat alles er vlekkeloos uitkomt. Ik kijk meestal vooral naar de mensen achterin de zaal, of net boven hen, werkt erg goed! Verder zorg ik ook dat ik me qua uiterlijk zelfverzekerd voel, en iets leuks aan heb. Haalt toch iets van de stress eraf.
donderdag 10 december 2009 om 17:18
quote:nummer7 schreef op 10 december 2009 @ 03:55:
Ik vond presentaties geven altijd al vreselijk. Maar ik deed het wel. Nu heb ik een vast ritueel ervoor waardoor ik het minder erg vind om te doen. Het lijkt op wat Kymm hierboven mij beschrijft. Allereerst zorg ik ervoor dat ik me goed voorbereid. Ik oefen de presentatie net zo lang todat ik em goed kan doen. Op de dag zelf draag ik kleding waar ik me prettig in voel. En de hele dag houd ik me bezig met positieve gedachten. Dan denk ik: "ik WIL die presentatie geven. Ik heb er zin in. Ik kan dit goed. Mensen willen dit graag horen." Verder zeg ik tijdens de presentatie tegen mezelf "langzaam praten" en let ik op mijn ademhaling. Wat ook goed werkt is een grapje maken. Dat zorgt ervoor de spanning even weg is.
Het feit dat je denkt dat je rood wordt, komt ook omdat je op dat moment heel erg bewust bent van jezelf. Goed aarden zorgt voor minder spanning. En wat het beste helpt is gewoon veel doen waar je bang voor bent. Ga de confrontatie met jezelf aan. Je kan het. Je moet eerst even door een nare situatie heen, maar je wordt vanzelf rustiger omdat je lichaam niet eeuwig in de vecht of vlucht modus kan blijven hangen.
Was het maar een presentatie, daar kan ik me wel goed op voorbereiden. Heb weleens voor mijn school een presentatie moeten geven en dat heb ik 2 weken van tevoren voorbereidt
Dit moet je denk ik zien als een soort van assesment, waarin je moet aangeven hoe je in bepaalde situaties functioneerd zucht..
Ik vond presentaties geven altijd al vreselijk. Maar ik deed het wel. Nu heb ik een vast ritueel ervoor waardoor ik het minder erg vind om te doen. Het lijkt op wat Kymm hierboven mij beschrijft. Allereerst zorg ik ervoor dat ik me goed voorbereid. Ik oefen de presentatie net zo lang todat ik em goed kan doen. Op de dag zelf draag ik kleding waar ik me prettig in voel. En de hele dag houd ik me bezig met positieve gedachten. Dan denk ik: "ik WIL die presentatie geven. Ik heb er zin in. Ik kan dit goed. Mensen willen dit graag horen." Verder zeg ik tijdens de presentatie tegen mezelf "langzaam praten" en let ik op mijn ademhaling. Wat ook goed werkt is een grapje maken. Dat zorgt ervoor de spanning even weg is.
Het feit dat je denkt dat je rood wordt, komt ook omdat je op dat moment heel erg bewust bent van jezelf. Goed aarden zorgt voor minder spanning. En wat het beste helpt is gewoon veel doen waar je bang voor bent. Ga de confrontatie met jezelf aan. Je kan het. Je moet eerst even door een nare situatie heen, maar je wordt vanzelf rustiger omdat je lichaam niet eeuwig in de vecht of vlucht modus kan blijven hangen.
Was het maar een presentatie, daar kan ik me wel goed op voorbereiden. Heb weleens voor mijn school een presentatie moeten geven en dat heb ik 2 weken van tevoren voorbereidt
Dit moet je denk ik zien als een soort van assesment, waarin je moet aangeven hoe je in bepaalde situaties functioneerd zucht..
donderdag 10 december 2009 om 17:19
quote:nummer7 schreef op 10 december 2009 @ 03:55:
Het feit dat je denkt dat je rood wordt, komt ook omdat je op dat moment heel erg bewust bent van jezelf. Goed aarden zorgt voor minder spanning. En wat het beste helpt is gewoon veel doen waar je bang voor bent. Ga de confrontatie met jezelf aan. Je kan het. Je moet eerst even door een nare situatie heen, maar je wordt vanzelf rustiger omdat je lichaam niet eeuwig in de vecht of vlucht modus kan blijven hangen.Mooi geschreven en zo is het ook, dankjewel
Het feit dat je denkt dat je rood wordt, komt ook omdat je op dat moment heel erg bewust bent van jezelf. Goed aarden zorgt voor minder spanning. En wat het beste helpt is gewoon veel doen waar je bang voor bent. Ga de confrontatie met jezelf aan. Je kan het. Je moet eerst even door een nare situatie heen, maar je wordt vanzelf rustiger omdat je lichaam niet eeuwig in de vecht of vlucht modus kan blijven hangen.Mooi geschreven en zo is het ook, dankjewel
dinsdag 15 december 2009 om 20:51
Voor de dames die het willen weten.
Vandaag was DE DAG en ondanks hartkloppingen en rode koontjes ging het best goed
Tis heel vreemd maar toen ik vorige week dit topic opende, maakt ik mij gigantisch veel zorgen. Alle doemscenario's had ik al afgespeeld in mijn hoofd
Na alle lieve reacties van jullie en mezelf streng toe te hebben gesproken, heb ik het enigszins los kunnen laten.
Ik sta nog steeds niet graag onverwachts voor grote groepen in een formele setting, maar moet in blijven calculeren dat als ik rood wordt of begin te trillen het meestal ook wel zo overgaat, zo niet het is niet het einde van de wereld!
Het gekke is ook dat als ik het doe en een tijdje bezig ben ik het eigenlijk best leuk vind. Eigenlijk past het wel bij mijn karakter en ik zou het veel vaker doen, als ik niet zou ongelofelijk trots zou zijn om mij kwetsbaar op te stellen
Ben eigenlijk best trots op mijzelf
Vandaag was DE DAG en ondanks hartkloppingen en rode koontjes ging het best goed
Tis heel vreemd maar toen ik vorige week dit topic opende, maakt ik mij gigantisch veel zorgen. Alle doemscenario's had ik al afgespeeld in mijn hoofd
Na alle lieve reacties van jullie en mezelf streng toe te hebben gesproken, heb ik het enigszins los kunnen laten.
Ik sta nog steeds niet graag onverwachts voor grote groepen in een formele setting, maar moet in blijven calculeren dat als ik rood wordt of begin te trillen het meestal ook wel zo overgaat, zo niet het is niet het einde van de wereld!
Het gekke is ook dat als ik het doe en een tijdje bezig ben ik het eigenlijk best leuk vind. Eigenlijk past het wel bij mijn karakter en ik zou het veel vaker doen, als ik niet zou ongelofelijk trots zou zijn om mij kwetsbaar op te stellen
Ben eigenlijk best trots op mijzelf
