Psyche
alle pijlers
Prikkelverwerking/depressiviteit
woensdag 4 november 2020 om 23:59
Ik heb een hele lieve en trouwe man die alles voor mij en ons gezin doet. Hij is altijd prikkelgevoelig geweest maar dit neemt de laatste tijd toe. Hij reageert daardoor in mijn ogen extreem op hele kleine dingen ( een kind die een vork laat vallen) dan kan hij heel boos worden. Ik loop vaak op mn tenen om de sfeer gezellig te houden maar er gebeurt altijd wel iets wat ik niet kan voorkomen. Ik vind het voor de kids zielig als papa zo heftig reageert. Hij kan een dagje uit binnen 1 minuut helemaal verpesten daardoor. Achteraf heeft hij altijd schuldgevoelens. Hij zegt ook altijd depressief te zijn geweest maar door de prikkels van opgroeiend gezin dit niet meer te kunnen handelen. Hij denkt zelf dat hij ook autisme heeft, ik vermoed dat dat deels kan kloppen. Heb hem nu eindelijk zover dat hij de huisarts gaat bellen. Wat zou de huisarts gaan doen? Alleen medicatie en welke? Tegen depressiviteit of overprikkeling? Of ook gesprekken? Dat laatste wil hij eigenlijk niet omdat dit hem niets oplevert zegt hij. ( heeft geen grote lief events meegemaakt oid) hebben jullie tips of ideeen ? Dan zou ik die alvast kunnen overwegen. Zijn er ook mensen die dit herkennen en tips of ervaringen hebben? Bedankt alvast!
donderdag 5 november 2020 om 08:03
Een huisarts kan niet in 8 minuten een goede diagnose en behandelplan opstellen, dit klink iets complexer.
De huisarts kan bijvoorbeeld wel een bepaald traject adviseren. Je man doorsturen naar iemand of een centrum waar ze hem kunnen testen.
Ook kan de huisarts advies voor korte termijn geven, bijvoorbeeld; lijfstijl adviezen en/of medicatie
De huisarts kan bijvoorbeeld wel een bepaald traject adviseren. Je man doorsturen naar iemand of een centrum waar ze hem kunnen testen.
Ook kan de huisarts advies voor korte termijn geven, bijvoorbeeld; lijfstijl adviezen en/of medicatie
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
donderdag 5 november 2020 om 08:13
donderdag 5 november 2020 om 08:23
Kinderen kunnen ook hun eigen karakter ontwikkelen en niet op hun vader lijken.
donderdag 5 november 2020 om 08:24
Dat zou kunnen. Dan houdt hij zich in en thuis lukt dat dan bijvoorbeeld niet meer. Je kunt niet 24u jezelf verstoppen, zeg maar. Maar nu vul ik wel erg in.
donderdag 5 november 2020 om 08:32
Dit, de huisarts kan doorverwijzen naar een psycholoog. Deze kan een onderzoek starten naar autisme of andere omliggende problemen. Aan de hand daarvan is misschien psycho educatie mogelijk.yourlocalhero schreef: ↑05-11-2020 05:28De huisarts zal doorverwijzen en vanuit daar zal een onderzoek gestart worden (overigens is dit wel als je man eerlijk alles aankaart)
De hulpvraag aan de huisarts kan zijn dat je man wil weten of hij autistisch is. Dat kan ook voor jullie kinderen kan belang zijn.
Mijn man heeft ook wel even tegen de psycholoog aangehikt. Uiteindelijk hebben de onderzoeken hebben veel opgeleverd.
donderdag 5 november 2020 om 08:43
Wat mij vooral van belang lijkt is dat je man zijn emoties leert reguleren.
Ik heb autisme en als mijn kind een vork liet vallen voelde dat alsof mijn hoofd explodeerde.
Maar ook dan kon ik nog bedenken dat het laten vallen van een vork nu eenmaal kan gebeuren en dat ik mijn exploderende hoofd niet moet afreageren op mijn kind.
En daarbij kan een psycholoog helpen, een diagnose kan helpen, medicatie kan helpen, maar dat zal uitgezocht moeten worden en daarvoor kan de huisarts je man doorverwijzen.
Ik heb autisme en als mijn kind een vork liet vallen voelde dat alsof mijn hoofd explodeerde.
Maar ook dan kon ik nog bedenken dat het laten vallen van een vork nu eenmaal kan gebeuren en dat ik mijn exploderende hoofd niet moet afreageren op mijn kind.
En daarbij kan een psycholoog helpen, een diagnose kan helpen, medicatie kan helpen, maar dat zal uitgezocht moeten worden en daarvoor kan de huisarts je man doorverwijzen.
Onsterfelijk Verheven
donderdag 5 november 2020 om 09:22
Solomio schreef: ↑05-11-2020 08:43Wat mij vooral van belang lijkt is dat je man zijn emoties leert reguleren.
Ik heb autisme en als mijn kind een vork liet vallen voelde dat alsof mijn hoofd explodeerde.
Maar ook dan kon ik nog bedenken dat het laten vallen van een vork nu eenmaal kan gebeuren en dat ik mijn exploderende hoofd niet moet afreageren op mijn kind.
En daarbij kan een psycholoog helpen, een diagnose kan helpen, medicatie kan helpen, maar dat zal uitgezocht moeten worden en daarvoor kan de huisarts je man doorverwijzen.
Inderdaad. Het is heel naar voor hem, maar mag echt geen excuus zijn om zich zo te laten gaan in het bijzijn van anderen (en dan met name de kinderen natuurlijk), dat is gewoon asociaal (en mishandeling naar de kinderen). Het is iets wat hij zelf zal moeten oplossen. Hij zal zich bewust moeten worden van waar zijn grenzen liggen, wanneer en hoe hij zijn emoties/spanning af moet laten vloeien en wanneer hij maatregelen moet nemen om de prikkels te verminderen. En dus ook om zich vooral niet af te reageren!
Dat wil niet zeggen dat jij/jullie daar niet bij kunnen/mogen helpen, maar hij is de verantwoordelijke en jij mag hem niet toestaan zich zo te gedragen naar/bij de kinderen. Spreek hem hierop aan.
Fijn dat hij naar de HA gaat (staat de afspraak al?), hopelijk gaat hij het traject in, zorg dat je zelf ook betrokken bent.
donderdag 5 november 2020 om 09:26
Het is een vraag geen stelling
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 5 november 2020 om 09:26
Autisme is naar het schijnt dat je hersenen anders zijn, genetische anders en daarom komen prikkels harder binnen. Ik heb zelf autisme maar weet natuurlijk niet of mijn hersenen anders zijn, heb het gehoord.
Het kan natuurlijk dat ze de de neurotypische genen erven van hun moeder. Maar vermoedelijk zal zij niet teveel onverwacht lawaai maken. Want anders had de man het nooit kunnen uithouden met zijn prikkelgevoeligheid. En daarom denk ik dat de kans groot is dat ze ook rust worden verkiezen bij het opgroeien. De appel valt niet ver van de boom. Het kan natuurlijk ook anders zal de toekomst moeten uitwijzen hoe ze worden.
Nu persoonlijk word ik wel niet heftig reageren als ik lawaai hoor. Misschien moet hij een andere manier zoeken om zen overprikkeling kwijt te kunnen. Want is natuurlijk niet leuk voor de anderen in het gezin.
donderdag 5 november 2020 om 09:53
Ach kom zeg, kinderen moeten gewoon kunnen opgroeien zonder bang te hoeven zijn dat hun vader elk moment kan ontploffen omdat ze per ongeluk iets laten vallen. Ook en misschien wel juist als ze zelf autistische trekken hebben.pplakke schreef: ↑05-11-2020 09:26Autisme is naar het schijnt dat je hersenen anders zijn, genetische anders en daarom komen prikkels harder binnen. Ik heb zelf autisme maar weet natuurlijk niet of mijn hersenen anders zijn, heb het gehoord.
Het kan natuurlijk dat ze de de neurotypische genen erven van hun moeder. Maar vermoedelijk zal zij niet teveel onverwacht lawaai maken. Want anders had de man het nooit kunnen uithouden met zijn prikkelgevoeligheid. En daarom denk ik dat de kans groot is dat ze ook rust worden verkiezen bij het opgroeien. De appel valt niet ver van de boom. Het kan natuurlijk ook anders zal de toekomst moeten uitwijzen hoe ze worden.
Nu persoonlijk word ik wel niet heftig reageren als ik lawaai hoor. Misschien moet hij een andere manier zoeken om zen overprikkeling kwijt te kunnen. Want is natuurlijk niet leuk voor de anderen in het gezin.
donderdag 5 november 2020 om 10:06
Ik heb zelf ook autisme en ja, onze hersenen werken anders. Anders hadden we ook geen autisme. Ik heb ook last van overprikkeling.pplakke schreef: ↑05-11-2020 09:26Autisme is naar het schijnt dat je hersenen anders zijn, genetische anders en daarom komen prikkels harder binnen. Ik heb zelf autisme maar weet natuurlijk niet of mijn hersenen anders zijn, heb het gehoord.
Het kan natuurlijk dat ze de de neurotypische genen erven van hun moeder. Maar vermoedelijk zal zij niet teveel onverwacht lawaai maken. Want anders had de man het nooit kunnen uithouden met zijn prikkelgevoeligheid. En daarom denk ik dat de kans groot is dat ze ook rust worden verkiezen bij het opgroeien. De appel valt niet ver van de boom. Het kan natuurlijk ook anders zal de toekomst moeten uitwijzen hoe ze worden.
Nu persoonlijk word ik wel niet heftig reageren als ik lawaai hoor. Misschien moet hij een andere manier zoeken om zen overprikkeling kwijt te kunnen. Want is natuurlijk niet leuk voor de anderen in het gezin.
Je weet alleen niet hoe die kinderen worden.
donderdag 5 november 2020 om 10:28
Het is daarom dat ik schreef dat hij een andere manier moet zoeken om zijn overprikkeling kwijt te kunnen.
donderdag 5 november 2020 om 10:29
donderdag 5 november 2020 om 13:38
Bedankt voor jullie reacties. Onze oudste zoon heeft het ook alleen op een andere manier. De anderen lijken op hun moeder en kan het niet druk en gezellig genoeg zijn. Hij kan wel genieten van vriendjes en vriendinnetjes van de kinderen maar weer niet van volwassen bezoek/ vrienden. Hij zou vandaag de dokter bellen dus ik ben heel benieuwd. Ben bang dat hij het toch niet doet.
Vind het wel pijnlijk om te lezen dat kinderen moeten kunnen opgroeien zonder een vader die regelmatig ontploft Hebben we niet allemaal onze tekortkomingen? Natuurlijk vind ik het ook wel eens heel sneu maar ze weten ook dat hun vader gek op hen is en andersom houden ze echt veel van hen. Hij voelt zich ook vaak heel schuldig en probeert dan weer erg zn best te doen. Ben bang als dokter hem niet serieus neemt of hem helpt hij er nooit meer heen gaat. We wachten het af. Het helpt me dat mensen zich herkennen in t verhaal. Ik spreek hem er zeker op aan, neem het op voor de kinderen maar dat voelt voor hem soms ook weer alsof ik hem afval dus lastig!
Vind het wel pijnlijk om te lezen dat kinderen moeten kunnen opgroeien zonder een vader die regelmatig ontploft Hebben we niet allemaal onze tekortkomingen? Natuurlijk vind ik het ook wel eens heel sneu maar ze weten ook dat hun vader gek op hen is en andersom houden ze echt veel van hen. Hij voelt zich ook vaak heel schuldig en probeert dan weer erg zn best te doen. Ben bang als dokter hem niet serieus neemt of hem helpt hij er nooit meer heen gaat. We wachten het af. Het helpt me dat mensen zich herkennen in t verhaal. Ik spreek hem er zeker op aan, neem het op voor de kinderen maar dat voelt voor hem soms ook weer alsof ik hem afval dus lastig!
donderdag 5 november 2020 om 14:27
Sarah30 schreef: ↑05-11-2020 13:38Bedankt voor jullie reacties. Onze oudste zoon heeft het ook alleen op een andere manier. De anderen lijken op hun moeder en kan het niet druk en gezellig genoeg zijn. Hij kan wel genieten van vriendjes en vriendinnetjes van de kinderen maar weer niet van volwassen bezoek/ vrienden. Hij zou vandaag de dokter bellen dus ik ben heel benieuwd. Ben bang dat hij het toch niet doet.
Vind het wel pijnlijk om te lezen dat kinderen moeten kunnen opgroeien zonder een vader die regelmatig ontploft Hebben we niet allemaal onze tekortkomingen? Natuurlijk vind ik het ook wel eens heel sneu maar ze weten ook dat hun vader gek op hen is en andersom houden ze echt veel van hen. Hij voelt zich ook vaak heel schuldig en probeert dan weer erg zn best te doen. Ben bang als dokter hem niet serieus neemt of hem helpt hij er nooit meer heen gaat. We wachten het af. Het helpt me dat mensen zich herkennen in t verhaal. Ik spreek hem er zeker op aan, neem het op voor de kinderen maar dat voelt voor hem soms ook weer alsof ik hem afval dus lastig!
Ik spreek hem er zeker op aan, neem het op voor de kinderen maar dat voelt voor hem soms ook weer alsof ik hem afval dus lastig!
Lekker, dat zelfinzicht bij hem. Het is compleet respectloos om je zo te laten gaan en onveilig voor kinderen. Ik vind dat jij het/hem veel teveel faciliteert, vandaar ook dat het mij heel belangrijk lijkt dat jij je hier ook echt in verdiept (waar je nu ook mee begonnen bent).
Hij zal een balans moeten zoeken tussen verminderen van de prikkels en toch meedraaien, zonder zich op anderen af te reageren. Als hij iets nodig heeft kan hij dat normaal vragen of overleggen ipv zó vaak te ontploffen dat iedereen maar angstig op zijn tenen gaat lopen.
vrijdag 6 november 2020 om 19:34
En gaan leren eerder aan te geven als hij ergens last van heeft. Gaan voelen wat hij nodig heeft (stilte?) en in die behoefte gaan voorzien vóórdat het afreageert op de kinderen.S-Groot schreef: ↑05-11-2020 14:27
Lekker, dat zelfinzicht bij hem. Het is compleet respectloos om je zo te laten gaan en onveilig voor kinderen. Ik vind dat jij het/hem veel teveel faciliteert, vandaar ook dat het mij heel belangrijk lijkt dat jij je hier ook echt in verdiept (waar je nu ook mee begonnen bent).
Hij zal een balans moeten zoeken tussen verminderen van de prikkels en toch meedraaien, zonder zich op anderen af te reageren. Als hij iets nodig heeft kan hij dat normaal vragen of overleggen ipv zó vaak te ontploffen dat iedereen maar angstig op zijn tenen gaat lopen.
