Psyche
alle pijlers
problemen thuis
maandag 7 september 2009 om 18:41
Hallo,
Ik weet niet goed hoe ik moet beginnen, maar ik moet mijn verhaal gewoon kwijt. En eventuele tips zouden ook welkom zijn..
Goed, het begon allemaal een half jaar geleden. Ik kreeg toen een relatie met iemand die een stuk ouder is dan mij. Ik woon nog thuis en mijn moeder en haar vriend waren het daar absoluut niet mee eens.
Dat hebben ze ook heel duidelijk laten merken..
Maargoed, daar hield ik altijd rekening mee, tot op het belachelijke af. Ik vind gewoon dat ik in principe altijd respectvol moet blijven..
Tot anderhalve week geleden dan, ze waren op vakantie, en zouden voor hun vakantie trouwen, ze hadden gezegd dat dit door omstandigheden niet door zou gaan.
Een dag of twee geleden kom ik erachter via een postkaart van iemand anders dat ze toch getrouwd zijn.
Als ik hun er dan op aan spreek dat ze gelogen hebben en waarom. Dan zeggen ze dat ik mijn plaats niet ken en ook mijn eigen leven leef..
Ligt dit nu aan mij?
Ik zit hier echt met mijn mond vol tanden..
Ik weet niet goed hoe ik moet beginnen, maar ik moet mijn verhaal gewoon kwijt. En eventuele tips zouden ook welkom zijn..
Goed, het begon allemaal een half jaar geleden. Ik kreeg toen een relatie met iemand die een stuk ouder is dan mij. Ik woon nog thuis en mijn moeder en haar vriend waren het daar absoluut niet mee eens.
Dat hebben ze ook heel duidelijk laten merken..
Maargoed, daar hield ik altijd rekening mee, tot op het belachelijke af. Ik vind gewoon dat ik in principe altijd respectvol moet blijven..
Tot anderhalve week geleden dan, ze waren op vakantie, en zouden voor hun vakantie trouwen, ze hadden gezegd dat dit door omstandigheden niet door zou gaan.
Een dag of twee geleden kom ik erachter via een postkaart van iemand anders dat ze toch getrouwd zijn.
Als ik hun er dan op aan spreek dat ze gelogen hebben en waarom. Dan zeggen ze dat ik mijn plaats niet ken en ook mijn eigen leven leef..
Ligt dit nu aan mij?
Ik zit hier echt met mijn mond vol tanden..
maandag 7 september 2009 om 19:07
Dit is duidelijk een voorbeeld van : niet het goede voorbeeld geven.
Een beetje hypocriet van haar om zo op jou te reageren.
(alsof ik mijn eigen moeder hoor praten )
Sommigen mensen zien of willen hun eigen fouten cq tekortkomingen niet zien en accepteren een confrontatie van geen kant, zo ook jouw moeder.
Zij ziet zichzelf nu eenmaal als volwassene, de oudere en de wijste en kan weinig tegenspraak dulden van haar dochter (die in wezen gelijk heeft)
Probeer erboven te staan voor jezelf, sommige mensen zijn nu eenmaal zo.
Weet voor jezelf dat jou geen blaam treft en ertegen in gaan dat werkt vaak niet. Dan krijg je zo wellus nietus verhaal met allerlei verwijten over en weer, daar heb je zelf niets aan. Dat zet alleen nog maar meer kwaad bloed.
Nu gewoon even "slikken" , het hele gebeuren voor jezelf een plek proberen te geven, jezelf voor te nemen dat dit zelf altijd anders aan zal gaan pakken later als dat zij doet en te bedenken dat je straks zelf het huis uitgaat en dan volgens je eigen manier je leven kunt gaan leiden.
Niemand is perfect, ook je moeder niet. Probeer het haar te vergeven, ongetwijfeld weet ze niet beter.
Sterkte,
liefs Tine
Een beetje hypocriet van haar om zo op jou te reageren.
(alsof ik mijn eigen moeder hoor praten )
Sommigen mensen zien of willen hun eigen fouten cq tekortkomingen niet zien en accepteren een confrontatie van geen kant, zo ook jouw moeder.
Zij ziet zichzelf nu eenmaal als volwassene, de oudere en de wijste en kan weinig tegenspraak dulden van haar dochter (die in wezen gelijk heeft)
Probeer erboven te staan voor jezelf, sommige mensen zijn nu eenmaal zo.
Weet voor jezelf dat jou geen blaam treft en ertegen in gaan dat werkt vaak niet. Dan krijg je zo wellus nietus verhaal met allerlei verwijten over en weer, daar heb je zelf niets aan. Dat zet alleen nog maar meer kwaad bloed.
Nu gewoon even "slikken" , het hele gebeuren voor jezelf een plek proberen te geven, jezelf voor te nemen dat dit zelf altijd anders aan zal gaan pakken later als dat zij doet en te bedenken dat je straks zelf het huis uitgaat en dan volgens je eigen manier je leven kunt gaan leiden.
Niemand is perfect, ook je moeder niet. Probeer het haar te vergeven, ongetwijfeld weet ze niet beter.
Sterkte,
liefs Tine
maandag 7 september 2009 om 19:14
Sja, je zal vast gelijk hebben, en op dit moment kan ik er niet tegenin gaan, simpelweg omdat ik te verbaasd ben..
Tuurlijk moet ze haar eigen leven leiden, alleen moet ze daarom dan maar liegen?
Ik bedoel, als ze er dan zo ontzettend achter stond, waarom heeft ze het dan nooit gezegd? Ze had het mij ook best van tevoren kunnen zeggen, als ze me er niet bij wou hebben, was ik ook niet gekomen. Maar het is alsof de grond onder je voeten wegvalt als je er zo achter moet komen.
Alles waar zij ooit voor stond, eerlijkheid, valt nu weg.
Tuurlijk moet ze haar eigen leven leiden, alleen moet ze daarom dan maar liegen?
Ik bedoel, als ze er dan zo ontzettend achter stond, waarom heeft ze het dan nooit gezegd? Ze had het mij ook best van tevoren kunnen zeggen, als ze me er niet bij wou hebben, was ik ook niet gekomen. Maar het is alsof de grond onder je voeten wegvalt als je er zo achter moet komen.
Alles waar zij ooit voor stond, eerlijkheid, valt nu weg.
