Psycholoog wil mijn ouders spreken

17-04-2023 14:11 87 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben in 12 jaar tijd 3 maal uitgevallen (ik ben nu 36) met burn out klachten. Na de laatste keer vorig jaar oktober heb ik een verwijzing gekregen van de huisarts naar ggz om dit grondig aan te pakken. Ik wil heel graag weten waar dit vandaan komt.

Ik heb een nare jeugd gehad met veel emotionele mishandeling. Heb hier nog regelmatig nachtmerries over. Ik heb nog contact met mijn ouders maar dit heb ik teruggebracht tot minimaal.

Ik heb nu twee gesprekken gehad met een behandelaar waarin ik ook heel erg uitgebreid heb verteld over mijn jeugd en ik dit heel graag een plekje wil geven. Daarnaast denk ik dat ik door mn jeugd patronen heb ontwikkeld hoe om te gaan met stress en hierdoor uitval op werk.

Vandaag had ik het advies gesprek en ze gaf aan dat ze een vermoeden hebben dat ik autisme heb of een persoonlijkheidsstoornis. Daarom willen ze graag met een mijn ouders praten over hoe ik vroeger was.

Ik heb aan gegeven dit absoluut niet te willen maar ik ben hier nu wel een beetje van van slag. Je gaat toch niet de mensen die mij mishandeld hebben uitnodigen voor input? Is dat normaal dat ze dat doen?
Alle reacties Link kopieren Quote
hamburgertje schreef:
17-04-2023 16:09
Het gaat mij erom dat ik mn ouders moet vertellen dat ik therapie volg. Ze hebben dan weer een kans in zich in te vreten in mijn leven en macht uit te oefenen omdat ik ze nodig heb.

Buiten het feit dat ik niet wil vertellen dat de therapie door mn jeugd komt, omdat ik dan weer ruzie met ze heb.

En dat is je goed recht hoor, dat je ze niet wil betrekken! Heb je dat ook op deze manier uitgelegd? Een goede behandelaar zal het begrijpen en samen met jou kijken naar welke andere mensen eventueel iets kunnen vertellen over jouw jeugd. Of niet, dan blijft het bij zelfrapportage.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lila-Linda schreef:
17-04-2023 15:42
een goeie behandelaar, ziet echt door de praatjes van jouw ouders heen hoor
Maar je wil dat soort ouders toch geen ingang geven in zo´n kwetsbaar deel van je leven?

Ik vind het raar van die behandelaar dat zoiets zomaar wordt voorgesteld, als to net haar verhaal heeft gedaan.
aliva wijzigde dit bericht op 17-04-2023 16:17
18.93% gewijzigd
hamburgertje schreef:
17-04-2023 16:09
Het gaat mij erom dat ik mn ouders moet vertellen dat ik therapie volg. Ze hebben dan weer een kans in zich in te vreten in mijn leven en macht uit te oefenen omdat ik ze nodig heb.

Buiten het feit dat ik niet wil vertellen dat de therapie door mn jeugd komt, omdat ik dan weer ruzie met ze heb.
Voor het autisme onderzoek hoef je niet perse te vertellen aan je ouders dat het door je jeugd komt. De vragen zijn erg ontwikkelingsgericht. Over wat voor een baby je was bijvoorbeeld, hoe oud je was toen je leerde praten, hoe je sociale interactie met andere kinderen was en dat soort dingen.

Therapeuten mogen daarnaast alleen dingen vertellen, waar jij toestemming voor geeft. Dus je hoeft niet in te gaan op het hoe en waarom, behalve dat ze een autisme test willen doen. Als je een goede behandelaar hebt zou je dit ook moeten kunnen overleggen.

Ik zeg dit trouwens niet om je een kant op te willen duwen, maar zodat je een zo goed mogelijk beeld hebt en weet waar je wel/niet voor kiest.
Alle reacties Link kopieren Quote
Frambloos schreef:
17-04-2023 16:16
Voor het autisme onderzoek hoef je niet perse te vertellen aan je ouders dat het door je jeugd komt. De vragen zijn erg ontwikkelingsgericht. Over wat voor een baby je was bijvoorbeeld, hoe oud je was toen je leerde praten, hoe je sociale interactie met andere kinderen was en dat soort dingen.
Precies dit inderdaad. Het is een vragenlijst die gaat over je ontwikkeling, niet over hetgeen er in je jeugd gebeurd is. Mijn man kreeg deze gewoon op papier mee om in te laten vullen. Je kunt aan je ouders vertellen dat je een onderzoek bent gestart naar autisme en de rest niet vertellen. Maar in jouw geval zal ik er bij de therapeut toch echt op aansturen om het onderzoek anders uit te voeren zonder dit contact.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bij autisme onderzoek wordt er inderdaad meestal 1 van de ouders bij gevraagd, maar je bent niet verplicht om dat ook echt te doen. Ik ken iemand die deze tests gedaan heeft, en gewoon zelf wat informatie aan haar ouders gevraagd heeft zonder uit te leggen waarom. Het gaat dan om zaken als leeftijd waarop je begon te lopen, hoe je taalontwikkeling was, ...

Het mag trouwens ook iemand anders zijn die veel voor je gezorgd heeft toen je klein was, bvb. een grootouder.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lila-Linda schreef:
17-04-2023 15:42
een goeie behandelaar, ziet echt door de praatjes van jouw ouders heen hoor
Kan wel zijn, maar ik zou mijn ouders absoluut niet bij mijn persoonlijke behandeling willen betrekken. En ik heb verder een prima band met mijn ouders, en heb ook een fijne jeugd gehad. Maar therapie zou ik privé vinden. Dan heb ik persoonlijk liever een minder precieze diagnose. Een goede behandelaar zal daar vast ook wel een oplossing voor hebben.

En ik moet er niet aan denken om juist met mensen waarmee je het contact op een laag pitje hebt gezet het contact weer aan te halen zodat ze je misschien weer zouden kunnen kleineren (of wat ze dan ook deden).
Alle reacties Link kopieren Quote
Soms krijgen mensen de diagnose autisme op zeer late leeftijd en dan leven er geen ouders meer om vragen aan te stellen. Dus zo'n onderzoek kan ook zonder de input van ouders, lijkt mij. Ik heb zelf een onderzoek naar ADD gehad en ik heb toen de vragen bij een oudere zus neergelegd omdat ik mijn moeder er echt niet bij wilde betrekken. Mijn vader leefde al niet meer.
Alle reacties Link kopieren Quote
TO, heb je geen mogelijkheid om de zaken die de therapeut echt zou willen weten, gewoon aan je ouders te vragen? Dat je bvb. "gewoon uit interesse" eens aan je ouders vraagt op welke leeftijd je begon te lopen/praten, en dat soort dingen? Je hoeft ze niet te vertellen dat je naar een therapeut gaat en een autisme onderzoek doet. De therapeut zal je wel kunnen vertellen welke vragen het belangrijkste zijn. Ik weet natuurlijk niet goed de band met je ouders is om deze vragen te kunnen stellen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lorem_Ipsum schreef:
17-04-2023 17:08
Kan wel zijn, maar ik zou mijn ouders absoluut niet bij mijn persoonlijke behandeling willen betrekken. En ik heb verder een prima band met mijn ouders, en heb ook een fijne jeugd gehad. Maar therapie zou ik privé vinden. Dan heb ik persoonlijk liever een minder precieze diagnose. Een goede behandelaar zal daar vast ook wel een oplossing voor hebben.

En ik moet er niet aan denken om juist met mensen waarmee je het contact op een laag pitje hebt gezet het contact weer aan te halen zodat ze je misschien weer zouden kunnen kleineren (of wat ze dan ook deden).
ik heb zoveel vertrouwen in de mijne, dat ik haar best tot mijn ouders zou toelaten
Maar als TO niet wil, dan doet ze het niet. Dan zou ik alleen wel vraagtekens zetten, bij of dit de juiste therapeut is
Frambloos schreef:
17-04-2023 16:16
Voor het autisme onderzoek hoef je niet perse te vertellen aan je ouders dat het door je jeugd komt. De vragen zijn erg ontwikkelingsgericht. Over wat voor een baby je was bijvoorbeeld, hoe oud je was toen je leerde praten, hoe je sociale interactie met andere kinderen was en dat soort dingen.

Therapeuten mogen daarnaast alleen dingen vertellen, waar jij toestemming voor geeft. Dus je hoeft niet in te gaan op het hoe en waarom, behalve dat ze een autisme test willen doen. Als je een goede behandelaar hebt zou je dit ook moeten kunnen overleggen.

Ik zeg dit trouwens niet om je een kant op te willen duwen, maar zodat je een zo goed mogelijk beeld hebt en weet waar je wel/niet voor kiest.
Ik denk niet dat ouders die hun kind emotioneel.mishamdelen een goed beeld hebben van hoe de ontwikkeling van hun kind verliep.

Bovendien als to daadwerkelijk autisme blijkt te hebben zal to tot hun dood te horen krijgen wat weet ji daar nou van. Hoe kun jij dat nou beoordelen . Jij hebt toch autisme.

Ik zou om een andere psycboog vragen. Deze is van de protocollen
Want bij een inderzoek naar autisme adhd is het heel normaaldat ouders erbij betrokken worden. Maar ze heeft absoluut geen inlevingsvermogen als ze dit voorstelt na wat to heeft gezegd.

Aan een psycholoog die zich niet eens probeert in te leven heb je niets.
anoniem_643ef551b18c7 wijzigde dit bericht op 17-04-2023 18:16
0.60% gewijzigd
Frambloos schreef:
17-04-2023 16:16
Voor het autisme onderzoek hoef je niet perse te vertellen aan je ouders dat het door je jeugd komt. De vragen zijn erg ontwikkelingsgericht. Over wat voor een baby je was bijvoorbeeld, hoe oud je was toen je leerde praten, hoe je sociale interactie met andere kinderen was en dat soort dingen.

Therapeuten mogen daarnaast alleen dingen vertellen, waar jij toestemming voor geeft. Dus je hoeft niet in te gaan op het hoe en waarom, behalve dat ze een autisme test willen doen. Als je een goede behandelaar hebt zou je dit ook moeten kunnen overleggen.

Ik zeg dit trouwens niet om je een kant op te willen duwen, maar zodat je een zo goed mogelijk beeld hebt en weet waar je wel/niet voor kiest.
Ik denk niet dat ouders die hun kind emotioneel.mishamdelen een goed beeld hebben van hoe de ontwikkeling van hun kind verliep.

Bovendien als to daadwerkelijk autisme blijkt te hebben zal to tot hun dood tevoren krijgen war weer huj daar nou van. Hie kun jij dat nou beoordelen . Jij hebt toch autisme.

Il zou om een andere psycboog vragen. Deze is van de protocollen
Want bij een inderzoeknaar autisme adhd is het heel normaaldat ouders erbij betrokken worden. Maar ze heeft absoluut geen inlevingsvermogen als ze dit voorstelt na wat to heeft gezegd.

Aan een psycholoog due zich niet eens probeert in te leven heb je niets.
Alle reacties Link kopieren Quote
Autisme-diagnose kan ook prima gesteld worden zonder input van de ouders.
Ik zou hier idd niet in meegaan.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
17-04-2023 17:34
Autisme-diagnose kan ook prima gesteld worden zonder input van de ouders.
Ik zou hier idd niet in meegaan.
Eens
Alle reacties Link kopieren Quote
Rosanna1985 schreef:
17-04-2023 17:23
TO, heb je geen mogelijkheid om de zaken die de therapeut echt zou willen weten, gewoon aan je ouders te vragen? Dat je bvb. "gewoon uit interesse" eens aan je ouders vraagt op welke leeftijd je begon te lopen/praten, en dat soort dingen? Je hoeft ze niet te vertellen dat je naar een therapeut gaat en een autisme onderzoek doet. De therapeut zal je wel kunnen vertellen welke vragen het belangrijkste zijn. Ik weet natuurlijk niet goed de band met je ouders is om deze vragen te kunnen stellen.
Of vragen of ze een babyboek of groeiboek van je hebben? Weet niet of je zelf kinderen hebt, maar je kunt ze vragen of ze zoiets hebben om te vergelijken of zo.
Alle reacties Link kopieren Quote
Voor een diagnose autisme moeten de kenmerken voor je 12e al aanwezig zijn geweest (was voorheen voor je 7e).
Dat betekent dat je zelfs zelf meestal genoeg herinneringen hebt om bij zo'n autisme-onderzoek in te brengen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Lila-Linda schreef:
17-04-2023 17:32
ik heb zoveel vertrouwen in de mijne, dat ik haar best tot mijn ouders zou toelaten
Maar als TO niet wil, dan doet ze het niet. Dan zou ik alleen wel vraagtekens zetten, bij of dit de juiste therapeut is
Dat begrijp ik niet. Zo’n therapeut, hoe goed ook, heeft toch geen controle op het daaropvolgende gedrag van deze ouders.
Alle reacties Link kopieren Quote
Juist goed dat de psycholoog ook je ouders wil spreken. De psycholoog kan een beter beeld krijgen en beter helpen als ze ook ziet welke mensen bij jouw systeem horen. Ik vind het juist een teken dat ze je serieus neemt en haar werk goed doet.

En het is aan jou om ja of nee te zeggen. Je kan vragen aan haar wat ze wil doen en wat je kan verwachten en dan beslissen.
Alle reacties Link kopieren Quote
hamburgertje schreef:
17-04-2023 16:11
Bovendien geloven ze niet in therapie, autisme of persoonlijkheidsstoornissen. Ze vinden dat onzin. Hun kind is niet ‘gek’.

Het is jouw therapie, jij bepaalt wat jij wel en niet wil.
Ik vind het onbegrijpelijk dat een therapeut met je ouders wil spreken, je bent toch meerderjarig :)
Sterkte :rose:
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
Alle reacties Link kopieren Quote
SunShine35 schreef:
17-04-2023 18:03
Juist goed dat de psycholoog ook je ouders wil spreken. De psycholoog kan een beter beeld krijgen en beter helpen als ze ook ziet welke mensen bij jouw systeem horen. Ik vind het juist een teken dat ze je serieus neemt en haar werk goed doet.

En het is aan jou om ja of nee te zeggen. Je kan vragen aan haar wat ze wil doen en wat je kan verwachten en dan beslissen.
Ja, ze gaat alleen een beetje voorbij aan de familiedynamiek die je ermee creëert.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lila-Linda schreef:
17-04-2023 17:32
ik heb zoveel vertrouwen in de mijne, dat ik haar best tot mijn ouders zou toelaten
Ik denk niet dat dat is waar het om gaat. Als je geen goede band hebt met je ouders, dan wil je vaak niet dat ze überhaupt weten dat je naar een psycholoog gaat en al zeker niet dat er een autisme onderzoek gestart is.

Bij ouders die je eerder al emotioneel verwaarloosden of zelfs emotioneel mishandelen, is de kans groot dat ze dit tegen je gaan gebruiken. Dat je dan je hele leven mag horen "Wij waren slechte ouders? Je hebt anders zelf ook je problemen!" en dat soort dingen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Velvetlady schreef:
17-04-2023 17:33
Ik denk niet dat ouders die hun kind emotioneel.mishamdelen een goed beeld hebben van hoe de ontwikkeling van hun kind verliep.

Bovendien als to daadwerkelijk autisme blijkt te hebben zal to tot hun dood tevoren krijgen war weer huj daar nou van. Hie kun jij dat nou beoordelen . Jij hebt toch autisme.

Il zou om een andere psycboog vragen. Deze is van de protocollen
Want bij een inderzoeknaar autisme adhd is het heel normaaldat ouders erbij betrokken worden. Maar ze heeft absoluut geen inlevingsvermogen als ze dit voorstelt na wat to heeft gezegd.

Aan een psycholoog due zich niet eens probeert in te leven heb je niets.
Zo snel niet. Dit stellen ze gewoon standaard voor bij een autisme, adhd, ... onderzoek. Je kan gewoon zeggen dat je het niet wil en om een andere oplossing vragen. Als de ouders overleden zijn, moeten ze het ook zonder de ouders doen, dus het kán wel. Pas als die dan alsnog blijft aandringen, zou ik overwegen om naar een andere op zoek te gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
hamburgertje schreef:
17-04-2023 14:28
Mijn man komt nu mee de volgende keer omdat hij mij al kent sinds mijn 19e. Kijken of hij iets kan beantwoorden. Overigens sta ik open voor een diagnose als ik zo gepaste therapie kan krijgen.
Voor autisme ( of andere neurodivergente test/diagnose) is 19 te oud, het moet echt vanaf kleins af aan aanwezig zijn. Dit om trauma als oorzaak te kunnen uitsluiten, man mee kan handig zijn voor de info, 4 oren onthouden meer dan 2, maar voor dat deel onderzoeken heeft hij geen enkel nut.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
LuciFee2023 schreef:
17-04-2023 18:30
Voor autisme ( of andere neurodivergente test/diagnose) is 19 te oud, het moet echt vanaf kleins af aan aanwezig zijn. Dit om trauma als oorzaak te kunnen uitsluiten, man mee kan handig zijn voor de info, 4 oren onthouden meer dan 2, maar voor dat deel onderzoeken heeft hij geen enkel nut.
19 is inderdaad te oud, hoewel info van iemand anders sowieso ook nuttig kan zijn denk ik
Maar je kan van die vragen krijgen zoals: "toen je ouders je als baby uit bed haalden, strekte je dan de armpjes uit en keek je hen aan?"
Dat kan je vriend natuurlijk niet beantwoorden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Voordat je het vertrouwen opzegt;
Iemand die jou iets vraagt waar jij nee op wil zeggen is niet per definitie onbetrouwbaar.
Alle reacties Link kopieren Quote
hamburgertje schreef:
17-04-2023 16:09
Het gaat mij erom dat ik mn ouders moet vertellen dat ik therapie volg. Ze hebben dan weer een kans in zich in te vreten in mijn leven en macht uit te oefenen omdat ik ze nodig heb.

Buiten het feit dat ik niet wil vertellen dat de therapie door mn jeugd komt, omdat ik dan weer ruzie met ze heb.
En dat is een heel goede reden om niet te willen, dus nee, mijn ouders gaat niet.

Het maakt trouwens niet uit of iemand wel of niet gelooft in bepaalde aandoeningen, ze stellen heel gerichte vragen en weten ook dat er zulke ouders/mensen zijn en zullen daar verder ook geen discussie over aan gaan meestal, ze willen dan wat achtergrond dingen weten en zo word ook gebracht, en vragen dan heel gericht naar wat symptomen kunnen zijn.

In jouw geval snap ik waarom je niet wil en dit kan je gewoon aangeven, voor mijn part bel je morgen en leg je dat uit en vraagt of er nog andere manieren zijn/welke andere info eventueel kan helpen.

Ik had rapporten en een lijst door mijn zus in laten vullen en dat was voor samen met mijn verhaal over jeugd en alle klachten nu, voor mijn adhd meer dan diagnose genoeg. Bij jou zal moeilijker zijn omdat er ook echt trauma's zijn uit je jeugd en dat ook klachten kan veroorzaken die lijken op neurodivergente aandoeningen.

Als ze nu echt geen diagnose kunnen omdat je geen persoon of duidelijke genoege info hebt dat echt vanaf peuter/kleuter al dingen waren, vraag dan toch behandeling voor de klachten zoals je ze nu hebt, lijk je autistische trekken te hebben, ga dan voor therapie gespitst op dat gedrag/probleem, dat is er ook.
Jaja.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven