Psyche
alle pijlers
Relatie met moeder
zaterdag 2 november 2019 om 14:33
Hallo,
Ik wil graag iets delen en hoop tips van jullie te ontvangen.
Om te beginnen heb ik een hele fijne, leuke kindertijd gehad. Helaas verliep mijn pubertijd minder goed, ik voelde me depressief en heb ruim 10 jaar eetproblemen gehad. Na hard werken ben ik hier uit gekomen, al komt het in tijden van stress in lichte vorm weer naar boven.
Natuurlijk heb ik oorzaken onderzocht en realiseerde ik me dat het voor een gedeelte door mijn moeder komt. Dat klinkt niet zo aardig, maar als kind vond ik al dieetpillen en was mijn moeder erg op gezond eten gericht en veel bewegen. Dit doet zij nog steeds in extreme mate.
Niemand is eigenlijk op de hoogte van mijn eetproblemen vroeger, uit schaamte vertel ik het nooit iemand. Nu is het zo dat de relatie met mijn moeder soms heel moeilijk verloopt hierdoor. Ik merk boosheid bij mezelf, vooral omdat ik zelf vindt dat ze niet veel steun heeft kunnen bieden in deze moeilijke periode. Ik had zo graag gewild dat ze met me had gepraat en me had geholpen en een sterke schouder voor mij had kunnen zijn. Ook stoor ik me nog steeds aan haar obsessieve gedrag in voeding en bewegen. Iedere keer weer zeg ik tegen mezelf; loslaten, het is haar 'probleem'. Ook al is het voor haar geen probleem. Misschien is het een soort jaloezie, al zou ik nooit terug willen naar die tijd waarin ik mezelf zo af beulde.
Ik wil graag een ontspannen relatie met mijn moeder, ze is ontzettend lief en ik wil haar dit helemaal niet kwalijk nemen, omdat ik weet uit wat voor moeilijke jeugd zij zelf komt en ik heel blij en dankbaar met haar mag zijn. Ik merk alleen dat dit tussen ons in staat. Wat zouden jullie doen?
Ik wil graag iets delen en hoop tips van jullie te ontvangen.
Om te beginnen heb ik een hele fijne, leuke kindertijd gehad. Helaas verliep mijn pubertijd minder goed, ik voelde me depressief en heb ruim 10 jaar eetproblemen gehad. Na hard werken ben ik hier uit gekomen, al komt het in tijden van stress in lichte vorm weer naar boven.
Natuurlijk heb ik oorzaken onderzocht en realiseerde ik me dat het voor een gedeelte door mijn moeder komt. Dat klinkt niet zo aardig, maar als kind vond ik al dieetpillen en was mijn moeder erg op gezond eten gericht en veel bewegen. Dit doet zij nog steeds in extreme mate.
Niemand is eigenlijk op de hoogte van mijn eetproblemen vroeger, uit schaamte vertel ik het nooit iemand. Nu is het zo dat de relatie met mijn moeder soms heel moeilijk verloopt hierdoor. Ik merk boosheid bij mezelf, vooral omdat ik zelf vindt dat ze niet veel steun heeft kunnen bieden in deze moeilijke periode. Ik had zo graag gewild dat ze met me had gepraat en me had geholpen en een sterke schouder voor mij had kunnen zijn. Ook stoor ik me nog steeds aan haar obsessieve gedrag in voeding en bewegen. Iedere keer weer zeg ik tegen mezelf; loslaten, het is haar 'probleem'. Ook al is het voor haar geen probleem. Misschien is het een soort jaloezie, al zou ik nooit terug willen naar die tijd waarin ik mezelf zo af beulde.
Ik wil graag een ontspannen relatie met mijn moeder, ze is ontzettend lief en ik wil haar dit helemaal niet kwalijk nemen, omdat ik weet uit wat voor moeilijke jeugd zij zelf komt en ik heel blij en dankbaar met haar mag zijn. Ik merk alleen dat dit tussen ons in staat. Wat zouden jullie doen?
zaterdag 2 november 2019 om 18:37
zondag 3 november 2019 om 02:10
Ik vroeg dat overigens omdat je aangeeft geen vertrouwen gevoeld te hebben in je moeder in het verleden; je schrijft dat je haar steun hebt gemist; in zoverre dat je daar nu nog last van ondervind. De eigenlijke vraag is; is ze verandert en kan ze dat nu wel en weet je dat; of kan ze dat nu nog niet en voel je dat. Het probleem verschuift dan namelijk.Iskek schreef: ↑02-11-2019 18:37Hoe reageert ze als je iets zou zeggen als "Zou je in mijn aanwezigheid minder willen praten over eten/bewegen, vanwege mijn eetstoornis verleden is dit een zeer gevoelig punt voor mij en zou dit een trigger kunnen zijn". Of hoe reageerde ze; mocht je dat al aangegeven hebben.
Je niet gesteund voelen door iemand die dat had horen te doen; en nu nóg niet kan, of wél kan maar het is niet uitgepraat zijn twee verschillende zaken. Beiden zwaar. Maar voor advies van anderen is het handig om te weten hoe je daar in staat.
