Rest verschijnselen na psychose

klopt,dat is normaal na een psychose.

Ik heb zelf ( schrik niet) een heel jaar nodig gehad om echt weer de oude utregmeissie te worden. Daarvoor herken ik mij in bovenstaande verschijnselen. Mijn hele hoofd was leeg, ik kwam tot niets, geen puf, energie en was niet mezelf. Het moeilijkste was dat ik dat zelf nog niet zo door had ( want er kwam sowieso niets in mijn hoofd op) maar mijn omgeving des te beter. Voor hen was dit dan ook het moeilijkst denk ik. Daarbij vond ik het lastigst wat wat was, zoals je zelf al benoemt; een restverschijnselen, bijwerking van medicijnen of een stukje persoonlijkheid? Ik denk wel dat de psychose heel lang nog impact heeft en tot die tijd het heel moeilijk is te onderscheiden wat wat precies is. Wat dat betreft is een psychose te vergelijken met een fikse hersenschudding, daarvan heb je ook een lange hersteltijd. Voilgens mij volgt er ook vaak een depressieve en juist passieve periode na een psycose, maar dat weten experts uiteraard beter dan ik.

Ik denk dat het goed is je vragen te stellen aan de behandelend psychiater of SPV'er van je vriend. Er zijn ook patiëntenverenigingen, en soms ook cursussen voor mensen met een partner of familielid die dit overkomen is. Heel veel sterkte en succes. Het valt echt niet mee.

Rose1977,ik heb jaren in de psychiatrie gewerkt en wat je beschrijft is herkenbaar.Een psychose van 2 maanden is heel ingrijpend ,en een lange hersteltijd ook heel reeel.Of,en in hoeverre er restverschijnselen zullen zijn,is van hieruit weinig te zeggen.Ik sluit me aan bij voorgaande reacties dat je het beste daarvoor kan overleggen met de behandelend psychiater of een lotgenotengroep (via bv Riagg).Sterkte gewenst iig!

zoals hierboven ook staat zal het echt wel een tijd duren. na een psychose ontwikkelen veel mensen een depressie, het is dus goed om daar op te letten. verschijnselen daarvan zijn dan passiviteit, vermoeidheid, somberheid. er kunnen ook negatieve symptomen zijn (dingen die men nu minder of niet meer kan) verminderde concentratie en inlevingsvermogen. Maar goed veel info staat ook in de folder van Ypsilon: 'Voor het eerst een psychose'

http://www.ypsilon.org/bestellen.htm#eigenwerk

x suuz

Ik heb schizofrenie en soms denk ik eraan de planeet te verlaten

Ik heb al 6 psychoses gehad en ben het beu

Hallo rose1977,



Acht maanden geleden heb ik ook een psychose gehad. Ik voel me nog steeds erg onverschillig/lusteloos. Daarnaast kan ik niet goed alleen zijn. Maar heb ik ook veel moeite in (grotere) gezelschappen. Ik word erg nerveus en houd me zoveel mogelijk op de achtergrond. Ik weet niet of dit verschijnselen zijn van de psychose of van de voorafgaande burnout die ik heb gehad. Ik las in de andere berichtjes dat depressie na een psychose veel voorkomend is. Weten jullie ook of die depressiviteit of manisch-depressiviteit levenslang blijft of dat het een tijdelijk fenomeen is?



Groetjes, Jasmijn123123

depressiviteit zit vaak in iemand zijn karakter, een depressie kan zowel eenmalig zijn als terugkomend. Vaker hebben mensen meerdere depressies is hun leven en zijn soms zelfs chronisch depressief.

Manisch-depressiviteit is een ziekte die je hebt en houdt, mensen moeten vaak hun hele leven stemmingsstabilisators (zoals Lithium) blijven gebruiken. Psychosen komen vaak voor bij iemand met een manisch-depressieve stoornis, vaak wordt de stoornis pas ontdekt door de (meestal manische) psychose die iemand krijgt. succes suzanne

Ik heb zelf bijna een jaar geleden een psychose gehad die twee weken duurde. Ik heb geen restverschijnselen. Wel heb ik veel last van een van de bijverschijnselen van de medicijnen. Ik heb namelijk totaal geen libido meer. Ik kan ook echt niet meer opgewonden raken. Mijn vriend kan nog zo zijn best doen. Er gebeurt gewoon niets. Ik slik Risperdal. Ik hoop van harte dat er ook medicijnen zijn die deze bijwerking niet heeft. Heeft iemand daar meer informatie over toevallig?

Hai, deze topic is al van 2 jaar geleden maar ik wilde weten voor mijn zusje. Horen jullie ook nog steeds doorlopend stemmen? Ik begrijp dat het zwaar vermoeiend is om zo te leven. Toch hoop ik dat alles goed gaat.

November 2008 is bij mij vastgesteld dat ik in een psychose zat, zat er waarschijnlijk al 2,5 maand in. Heb vervolgens bijna een jaar medicatie gehad: Zyprexa. (Langzaam afgebouwd).

Het is heel bizar wanneer je hoort dat je je dingen inbeeldt. Je vertrouwt jezelf niet meer. Liep een keer buiten toen een meisje mij vroeg hoe laat het was, na 5 minuten vroeg ik mij af of dit meisje wel echt bestond. Ik ga er nu vanuit dat ik haar niet ingebeeld heb, heb namelijk nooit andere rare mensen gezien die anderen niet zien of iets dergelijks. Maar ik werd er erg onzeker van.

Ik heb verschillende perioden gehad. De maand erna nog wantrouwend, afwezig en moe. Niets drong tot mij door. Dit heeft nog wel een tijd geduurd, maar het wordt wel steeds beter. Ook heb ik een depressieve periode gehad. Durfde niet altijd naar buiten en schaamde me ontzettend voor die gestoorde periode. (Had mails met complottheorieen naar mensen gestuurd die ik niet goed kende). Ik weet eigenlijk niet of ik het wel een depressieve periode kan noemen, had echt nergens zin in, maar was niet suicidaal. Wel zag ik overal tegenop. Deze 'extreme' periode heeft denk ik iets van 4 maanden geduurd. Daarna was ik alleen nog lang niet de oude.

Na die 4 maanden heb ik een baantje als oppasser gekregen en ging het beter.

Pas toen ik weer begon met studeren sept 09 voelde ik mij echt weer de oude; vrolijk, spontaan, scherp etc. Toen in oktober gestopt met medicatie en sindsdien gaat het prima! Heb sinds ik ben begonnen met zyprexa geen stemmen meer gehoord en nu ook niet. Ben ook niet bang dat die ooit weer terugkomen.

Wel heb ik heel soms nog last van die schaamtegevoelens bij mensen die het meegemaakt hebben en die ik niet goed kende. Maar nu na een jaar voel ik mij eigenlijk weer helemaal gelukkig en top! Zo, dit was mijn leven in een dop. Sterkte voor degenen die het meemaken.