Psyche
alle pijlers
Rouw verdriet vader
maandag 7 december 2020 om 00:11
Mijn moeder, met wie m’n vader meer dan 50 jr samen was, is een paar weken terug overleden. Het besef en verdriet begint bij m’n vader nu te komen. Hij weet zich soms echt geen raad met z’n gevoelens. Hij last ook weten “ik weet echt niet hoe ik zonder je moeder verder moet”. Uiteraard probeer ik er zoveel mogelijk voor gem te zijn, bij hem eten, hem regelmatig bellen/appen etc.
Maar ik maak me zo zorgen en heb zo ontzettend met hem te doen. Hij is echt z’n maatje kwijt.
Ik heb hem geadviseerd naar de huisarts te gaan, wellicht kan hij met iemand praten en/of heeft de huisarts een ‘medicijn’ wellicht iets waardoor hij niet extreem somber wordt ...
hebben jullie wellicht een tip of advies. Wat kan ik doen om hem met z’n verdriet/gemis om te laten gaan? Dit breekt echt m’n hart soms ...
Maar ik maak me zo zorgen en heb zo ontzettend met hem te doen. Hij is echt z’n maatje kwijt.
Ik heb hem geadviseerd naar de huisarts te gaan, wellicht kan hij met iemand praten en/of heeft de huisarts een ‘medicijn’ wellicht iets waardoor hij niet extreem somber wordt ...
hebben jullie wellicht een tip of advies. Wat kan ik doen om hem met z’n verdriet/gemis om te laten gaan? Dit breekt echt m’n hart soms ...
maandag 7 december 2020 om 00:36
Ik lees niks geks. Het is een paar weken geleden, geef de man tijd om dit grote verlies te verwerken. Medicatie is meestal niet nodig. Wellicht kan hij een keer met de POH praten, maar meestal is het in het begin het fijnst om met mensen in je omgeving te praten. Heeft hij geen vrienden die er voor hem zijn.
maandag 7 december 2020 om 00:41
Oh wat naar. Heftig voor jou en je vader 
Gecondoleerd nog
Wat je misschien kunt doen is hem wat vaker jouw kant ophalen zodat je toch een beetje toezicht hebt.
Samen eten en misschien mooie herinneringen ophalen. Of juist even afleiding zoeken. hem vaak zeggendat je moeder dit zo niet gewild had, dat hij eraan onder door gaat.
Al kan ik me voorstellen dat hij geen honger heeft van het verdriet. Heel moeilijk ook logisch
Maar alleen is ook maar alleen en juist dan heb je veel tijd om na te denken .
Gecondoleerd nog
Wat je misschien kunt doen is hem wat vaker jouw kant ophalen zodat je toch een beetje toezicht hebt.
Samen eten en misschien mooie herinneringen ophalen. Of juist even afleiding zoeken. hem vaak zeggendat je moeder dit zo niet gewild had, dat hij eraan onder door gaat.
Al kan ik me voorstellen dat hij geen honger heeft van het verdriet. Heel moeilijk ook logisch
Maar alleen is ook maar alleen en juist dan heb je veel tijd om na te denken .
maandag 7 december 2020 om 07:50
Zo moeilijk dit.... mijn schoonvader is begin dit jaar overleden, net in de tijd dat corona volop uitbarstte. Net in die tijd wanneer je steun kunt vinden in de aanwezigheid van vrienden en familie om je heen maar dat niet kan vanwege corona, werd mijn schoonmoeder weduwe. Het is zo moeilijk om te zien hoeveel verdriet ze (nog steeds) heeft maar veel meer dan er voor haar zijn, regelmatig naar haar toe gaan, haar regelmatig naar ons halen, mee gaan naar afspraken waar normaal gesproken mijn schoonvader mee naartoe zou gaan en haar ondersteunen met praktische zaken kun je niet doen. Het is een immens gemis en dat verdriet mag er zijn, sterker nog, het moet er zijn anders verwerk je niet. We praten veel over hem met elkaar, over de heftige tijd kort voor zijn dood maar ook over alle mooie momenten die ze (en wij) samen gehad hebben.
Persoonlijk merk ik ook dat het verdriet nog heel erg aanwezig is, ik denk juist door het feit dat je normaal gesproken (in niet corona tijd) je verhaal al veel vaker had kunnen doen. In die beginfase komen er normaal gesproken veel mensen bij je maar dat kon nu niet...
Ik kan je niet meer advies geven dan wees er voor je vader, help hem, praat met hem en als je denkt dat het te donker voor hem wordt zou je misschien samen kunnen bekijken of hij wat aan een rouwcoach zou kunnen hebben (meestal kun je daar via de gemeente mee in contact komen). Sterkte voor je vader en natuurlijk ook voor jou
Persoonlijk merk ik ook dat het verdriet nog heel erg aanwezig is, ik denk juist door het feit dat je normaal gesproken (in niet corona tijd) je verhaal al veel vaker had kunnen doen. In die beginfase komen er normaal gesproken veel mensen bij je maar dat kon nu niet...
Ik kan je niet meer advies geven dan wees er voor je vader, help hem, praat met hem en als je denkt dat het te donker voor hem wordt zou je misschien samen kunnen bekijken of hij wat aan een rouwcoach zou kunnen hebben (meestal kun je daar via de gemeente mee in contact komen). Sterkte voor je vader en natuurlijk ook voor jou
The problem is people are being hated when they are real, and are being loved when they are fake.
maandag 7 december 2020 om 07:53
Ik lees ook niks geks. Het is pas een paar weken geleden he? Logisch dat ie nu stikverdrietig is. Dat zal de eerste tijd nog wel zo blijven. Ik snap dat het rot is om te zien maar meer dan je nu al doet kun je niet doen lijkt me.
Sterkte, want dit komt natuurlijk ook nog eens bovenop je eigen verdriet.
Sterkte, want dit komt natuurlijk ook nog eens bovenop je eigen verdriet.
Nothing happens for a reason
maandag 7 december 2020 om 08:09
maandag 7 december 2020 om 08:16
Ach toch, gecondoleerd met je moeder. Wat verdrietig. Het zijn heel normale gevoelens die je vader heeft, maar inderdaad, het breekt je hart.
Mijn vader is nu bijna vier jaar geleden overleden. Het steunen van mijn moeder vond ik heel zwaar. Haar intense verdriet, plus dat van mij erbij. Het ontzettende hulpeloze. Mijn moeder was heel erg afhankelijk van mijn vader, dat viel me nooit zo op toen hij nog leefde. Maar zelfs nu nog, het alleen zijn vind ze heel moeilijk. Alles is reden voor extra verdriet, angst en paniek. De post, waarvan ze niet weet wat ze ermee moet doen. Mail. Een lamp die kapot gaat.
Wat ik ook heel erg pittig vond, is dat de relatie tussen mij en mijn moeder ook onherroepelijk veranderd is.
Geef het de tijd. Geef je vader zoveel mogelijk aandacht als je op kunt brengen. Een keer extra bellen, langs gaan, appen, keer mee laten eten. Laat hem praten als hij dat kan. Spring nog niet teveel in de ',oplossingsmodus'. Dus nog niet voorstellen doen voor tijdsbesteding of zo. Dat is nog veel te vroeg. Geef het tijd. Het wordt niet meer zoals het was, maar het wordt echt beter.
En vergeet je eigen rouw niet.
Mijn vader is nu bijna vier jaar geleden overleden. Het steunen van mijn moeder vond ik heel zwaar. Haar intense verdriet, plus dat van mij erbij. Het ontzettende hulpeloze. Mijn moeder was heel erg afhankelijk van mijn vader, dat viel me nooit zo op toen hij nog leefde. Maar zelfs nu nog, het alleen zijn vind ze heel moeilijk. Alles is reden voor extra verdriet, angst en paniek. De post, waarvan ze niet weet wat ze ermee moet doen. Mail. Een lamp die kapot gaat.
Wat ik ook heel erg pittig vond, is dat de relatie tussen mij en mijn moeder ook onherroepelijk veranderd is.
Geef het de tijd. Geef je vader zoveel mogelijk aandacht als je op kunt brengen. Een keer extra bellen, langs gaan, appen, keer mee laten eten. Laat hem praten als hij dat kan. Spring nog niet teveel in de ',oplossingsmodus'. Dus nog niet voorstellen doen voor tijdsbesteding of zo. Dat is nog veel te vroeg. Geef het tijd. Het wordt niet meer zoals het was, maar het wordt echt beter.
En vergeet je eigen rouw niet.
maandag 7 december 2020 om 08:29
Het allermoeilijkste wat ik geleerd heb toen mijn moeder overleed en mijnvader dus alleen bleef is om niet zijn verdriet op zijn schouders te nemen. Het was zijn verdriet, ik had mijn eigen verdriet.
Het is nu een moeilijke periode om een dierbare te verliezen. Het is donker, het is nat, het is kerst. Ik lees niets bijzonders in zijn doen en laten. Het is zo vers, laat hem. En ja, dat is zwaar. Maar echt, neem niet zijn verdriet op jouw schouders.
Het is nu een moeilijke periode om een dierbare te verliezen. Het is donker, het is nat, het is kerst. Ik lees niets bijzonders in zijn doen en laten. Het is zo vers, laat hem. En ja, dat is zwaar. Maar echt, neem niet zijn verdriet op jouw schouders.
maandag 7 december 2020 om 08:54
Ach wat sneu... Mijn vader heeft dat ook meegemaakt 5 jaar geleden. Het was heel zwaar, maar meteen naar de huisarts rennen voor antidepressieva of een coach inschakelen is de oplossing niet.
Help hem eerst maar eens rustig de komende maanden door. Zorg voor hem, zoveel je kan. Zorg dat hij goed eet (laat het desnoods bezorgen als hij niet goed kan koken), ga lekker met hem wandelen, en vraag zijn vrienden en familie om vaak bij hem langs te gaan zodat hij niet zoveel alleen is (en jij niet half bij hem in hoeft te trekken). Je hoeft zijn verdriet niet over te nemen of voor hem op te lossen. Het is een proces, waar hij (en jij) stapje voor stapje doorheen moeten de komende maanden en jaren.
Heel veel liefs en sterkte!
Help hem eerst maar eens rustig de komende maanden door. Zorg voor hem, zoveel je kan. Zorg dat hij goed eet (laat het desnoods bezorgen als hij niet goed kan koken), ga lekker met hem wandelen, en vraag zijn vrienden en familie om vaak bij hem langs te gaan zodat hij niet zoveel alleen is (en jij niet half bij hem in hoeft te trekken). Je hoeft zijn verdriet niet over te nemen of voor hem op te lossen. Het is een proces, waar hij (en jij) stapje voor stapje doorheen moeten de komende maanden en jaren.
Heel veel liefs en sterkte!
maandag 7 december 2020 om 09:00
maandag 7 december 2020 om 09:33
Dit heb ik ook erg moeten beseffen. Het is zijn verdriet, hij móet hier doorheen. Je kunt hem natuurlijk praktisch helpen door voor hem te koken, bij hem langs te gaan, hem uit te nodigen, etc., maar het verdriet moet hij zelf verwerken. Overigens is mijn vader wel heel snel naar de huisarts gegaan. Hij heeft medicatie gekregen om te kunnen slapen (door het niet slapen werd het nog erger) en hij heeft een paar gesprekken gehad met de praktijkondersteuner. Dat heeft hem erg geholpen.
maandag 7 december 2020 om 11:15
Wat een machteloos gevoel geeft dit he.
Vreselijk moeilijk het is een paar weken geleden nog zo ongelooflijk kort geleden.Het heeft tijd nodig en veel meer tijd dan een paar weken.Wou dat ik je als tip kon geven laat hem dit medicijn proberen.Maar de waarheid is zo'n medicijn bestaat niet.Wel voor bv niet kunnen slapen.Wens jullie ontzettend veel sterkte toe
Vreselijk moeilijk het is een paar weken geleden nog zo ongelooflijk kort geleden.Het heeft tijd nodig en veel meer tijd dan een paar weken.Wou dat ik je als tip kon geven laat hem dit medicijn proberen.Maar de waarheid is zo'n medicijn bestaat niet.Wel voor bv niet kunnen slapen.Wens jullie ontzettend veel sterkte toe
maandag 7 december 2020 om 15:41
Dank jullie wel allemaal voor de lieve reacties. Excuses voor mijn reactie met vertraging (moet ook werken ..). Ik besef heel goed dat het net gebeurd is en dat ik hem 'gewoon moet laten rouwen' maar jeetje wat doet dat pijn om hem zo te zien. Breekt m'n hart echt. En daarnaast inderdaad merk ik dat ik niet toe kom aan m'n eigen rouw/verdriet omdat ik me zo'n zorgen maak om hem.
Jeetje. De vader waar ik altijd zo 'tegenop keek' is ineens heel klein en kwetsbaar. Dat is moeilijk. Ik zal hem zeker laten rouwen hoor. En we eten veel samen, wandelen en zijn druk met allerlei zaken regelen rondom het overlijden van mijn moeder. Maar wat zou het fijn zijn als ik iets kan doen om zijn verdriet iets te verlichten .. weet je. ik ga naar huis en doe mijn eigen ding. Hij is thuis, daar waar hij de laatste jaren 24/7 met mijn moeder samen was.
Nou ja, in ieder geval fijn dat jullie meedenken en 'luisterend' oor bieden.
Jeetje. De vader waar ik altijd zo 'tegenop keek' is ineens heel klein en kwetsbaar. Dat is moeilijk. Ik zal hem zeker laten rouwen hoor. En we eten veel samen, wandelen en zijn druk met allerlei zaken regelen rondom het overlijden van mijn moeder. Maar wat zou het fijn zijn als ik iets kan doen om zijn verdriet iets te verlichten .. weet je. ik ga naar huis en doe mijn eigen ding. Hij is thuis, daar waar hij de laatste jaren 24/7 met mijn moeder samen was.
Nou ja, in ieder geval fijn dat jullie meedenken en 'luisterend' oor bieden.
maandag 7 december 2020 om 15:42
Dank jullie wel allemaal voor de lieve reacties. Excuses voor mijn reactie met vertraging (moet ook werken ..). Ik besef heel goed dat het net gebeurd is en dat ik hem 'gewoon moet laten rouwen' maar jeetje wat doet dat pijn om hem zo te zien. Breekt m'n hart echt. En daarnaast inderdaad merk ik dat ik niet toe kom aan m'n eigen rouw/verdriet omdat ik me zo'n zorgen maak om hem.
Jeetje. De vader waar ik altijd zo 'tegenop keek' is ineens heel klein en kwetsbaar. Dat is moeilijk. Ik zal hem zeker laten rouwen hoor. En we eten veel samen, wandelen en zijn druk met allerlei zaken regelen rondom het overlijden van mijn moeder. Maar wat zou het fijn zijn als ik iets kan doen om zijn verdriet iets te verlichten .. weet je. ik ga naar huis en doe mijn eigen ding. Hij is thuis, daar waar hij de laatste jaren 24/7 met mijn moeder samen was.
Nou ja, in ieder geval fijn dat jullie meedenken en 'luisterend' oor bieden.
Jeetje. De vader waar ik altijd zo 'tegenop keek' is ineens heel klein en kwetsbaar. Dat is moeilijk. Ik zal hem zeker laten rouwen hoor. En we eten veel samen, wandelen en zijn druk met allerlei zaken regelen rondom het overlijden van mijn moeder. Maar wat zou het fijn zijn als ik iets kan doen om zijn verdriet iets te verlichten .. weet je. ik ga naar huis en doe mijn eigen ding. Hij is thuis, daar waar hij de laatste jaren 24/7 met mijn moeder samen was.
Nou ja, in ieder geval fijn dat jullie meedenken en 'luisterend' oor bieden.
maandag 7 december 2020 om 15:42
Dank jullie wel allemaal voor de lieve reacties. Excuses voor mijn reactie met vertraging (moet ook werken ..). Ik besef heel goed dat het net gebeurd is en dat ik hem 'gewoon moet laten rouwen' maar jeetje wat doet dat pijn om hem zo te zien. Breekt m'n hart echt. En daarnaast inderdaad merk ik dat ik niet toe kom aan m'n eigen rouw/verdriet omdat ik me zo'n zorgen maak om hem.
Jeetje. De vader waar ik altijd zo 'tegenop keek' is ineens heel klein en kwetsbaar. Dat is moeilijk. Ik zal hem zeker laten rouwen hoor. En we eten veel samen, wandelen en zijn druk met allerlei zaken regelen rondom het overlijden van mijn moeder. Maar wat zou het fijn zijn als ik iets kan doen om zijn verdriet iets te verlichten .. weet je. ik ga naar huis en doe mijn eigen ding. Hij is thuis, daar waar hij de laatste jaren 24/7 met mijn moeder samen was.
Nou ja, in ieder geval fijn dat jullie meedenken en 'luisterend' oor bieden.
Jeetje. De vader waar ik altijd zo 'tegenop keek' is ineens heel klein en kwetsbaar. Dat is moeilijk. Ik zal hem zeker laten rouwen hoor. En we eten veel samen, wandelen en zijn druk met allerlei zaken regelen rondom het overlijden van mijn moeder. Maar wat zou het fijn zijn als ik iets kan doen om zijn verdriet iets te verlichten .. weet je. ik ga naar huis en doe mijn eigen ding. Hij is thuis, daar waar hij de laatste jaren 24/7 met mijn moeder samen was.
Nou ja, in ieder geval fijn dat jullie meedenken en 'luisterend' oor bieden.
maandag 7 december 2020 om 18:05
Ja, dat heb ik met mijn moeder ook. Zij zit in een leeg huis zonder man. Wij hebben allemaal ons eigen leven en bezigheden nog. Tja, dat duurt lang hoor. Mijn moeder zit nu met de feestdagen weer in een dal.
En na 45 jaar huwelijk is er toch ook een bepaalde verdeling van taken ontstaan. Dus nu doet mijn moeder ‘s avonds de deur op slot ipv mijn vader. Kijkt ze een quiz op tv, zit mijn vader daar niet als alwetend orakel naast. Financiën en belastingaangiften waren ook niet echt haar ding. Alleen eten, terwijl ze altijd samen kookten, en ga zo maar door. Wij kinderen hebben die momenten minder.
Maar goed twee weken is echt nog heel kort, het slijt niet, maar hij vindt zijn draai op den duur echt wel.
En na 45 jaar huwelijk is er toch ook een bepaalde verdeling van taken ontstaan. Dus nu doet mijn moeder ‘s avonds de deur op slot ipv mijn vader. Kijkt ze een quiz op tv, zit mijn vader daar niet als alwetend orakel naast. Financiën en belastingaangiften waren ook niet echt haar ding. Alleen eten, terwijl ze altijd samen kookten, en ga zo maar door. Wij kinderen hebben die momenten minder.
Maar goed twee weken is echt nog heel kort, het slijt niet, maar hij vindt zijn draai op den duur echt wel.
maandag 7 december 2020 om 18:45
dinsdag 8 december 2020 om 08:47
