Psyche
alle pijlers
Rouw
vrijdag 15 november 2024 om 14:15
Mijn dierbare moeder is overleden. Mijn beste vriendin. Degene met wie ik zoveel deelde dat ik met niemand anders deelde. En ja, ze was al oud. En ja, het is goed dat het nare, heftige ziekbed niet lang heeft geduurd, want god weet dat ik haar niet wil zien lijden.
Maar wat ben ik intens verdrietig. Overal zie ik dingen die me aan haar doen denken. En dan telkens die woorden: Nooit meer! Alles wat we deelden, onze grapjes, onze gesprekken, nooit meer. Mijn hart breekt.
En ik voel me schuldig. Schuldig dat ik er niet voor heb kunnen zorgen dat ze bewust afscheid heeft kunnen nemen. Een laatste helder moment.
Wat is kanker toch een wrede ziekte, zo onvoorspelbaar en zo heftig.
Ik moet het even kwijt, dus ik dump het hier want er zijn nauwelijks mensen in mijn omgeving met wie ik het hierover kan hebben. Verdriet is zo'n individuele emotie, rouw zo persoonlijk.
Ik weet dat het erbij hoort en dat mijn leven verder gaat en dat ik weer ga genieten en lachen etc. Maar nu, nu voel ik alleen maar verdriet.
Maar wat ben ik intens verdrietig. Overal zie ik dingen die me aan haar doen denken. En dan telkens die woorden: Nooit meer! Alles wat we deelden, onze grapjes, onze gesprekken, nooit meer. Mijn hart breekt.
En ik voel me schuldig. Schuldig dat ik er niet voor heb kunnen zorgen dat ze bewust afscheid heeft kunnen nemen. Een laatste helder moment.
Wat is kanker toch een wrede ziekte, zo onvoorspelbaar en zo heftig.
Ik moet het even kwijt, dus ik dump het hier want er zijn nauwelijks mensen in mijn omgeving met wie ik het hierover kan hebben. Verdriet is zo'n individuele emotie, rouw zo persoonlijk.
Ik weet dat het erbij hoort en dat mijn leven verder gaat en dat ik weer ga genieten en lachen etc. Maar nu, nu voel ik alleen maar verdriet.
zaterdag 16 november 2024 om 07:42
We hebben gelukkig de "grote dingen" jaren geleden al uitgesproken, dat vind ik heel fijn.boontje80 schreef: ↑15-11-2024 21:39De 'had ik maar' gedachten zijn herkenbaar. Hoe veel of weinig tijd je ook nog samen hebt gehad, er zijn altijd dingen die je nog had willen zeggen. Vertrouw er op dat ze wist hoe veel ze voor jou betekende. Sterkte met de verwerking. Heb je een plek waar je heen kan gaan om gevoelsmatig bij haar te zijn?
Er is een plekje dat we als ons plekje beschouwen. Daar kan ik vaak heen.
zaterdag 16 november 2024 om 07:43
Sterkte!derooiekater schreef: ↑16-11-2024 06:04De had ik maar gedachten heb ik dan weer niet. Omdat mijn moeder lang ziek is geweest.
Het enigste wat ik nog wel heb is dat ik vorig jaar kerst dood ziek was omdat ik dacht dat mondkapjes onzin waren op het werk. Had ik maar geluisterd naar mijn ervaren collega dan had ik misschien nog kerst kunnen vieren.
Ik loop trouwens wel bij een psycholoog voor de rouw verwerking dat heeft mij een hoop geleerd en geholpen.
zaterdag 16 november 2024 om 08:31
Sterkte! ik herken het allemaal. Mijn moeder is een paar maanden geleden overleden, vader al veel eerder. Ik heb ook veel: had ik maar dit of dat. Tranen zitten hoog en komen nog steeds meerdere keren per dag. Ik praat ook tegen haar foto, er zijn na die tijd veel dingen gebeurd die ik haar dan vertel. En ook dat haar even willen bellen herken ik. Het is nu helemaal een kutperiode: haar verjaardag en de feestdagen. Sinterklaas hebben we geskipt en twijfel in hoeverre ik trek heb in een kerstboom. Ik denk dat ik alles maar een jaar oversla. Het liefst ging ik een winterslaap doen tot half januari.
zaterdag 16 november 2024 om 12:25
Ik heb de as van mijn moeder (illegaal) uitgestrooid op "ons plekje". Samen met zus, dat was een mooi moment. Ik ben nooit meer terug gegaan, het is goed zo. En ik heb wat as in een urntje van gekleurd glas, met een waxinelichtje. Staat naast haar foto.
Wat ik wel heel bizar en een beetje eng vind: in Google Maps kun je de "straatopnames" van de voorgaande jaren terugzien. Op die van 2019 zie ik mijn moeder staan achter het raam op de eerste verdieping van mijn ouderlijk huis. Het lijkt een echo uit het verleden en elke keer als ik die opname opzoek, krijg ik de rillingen. Dat doe ik niet vaak dus. Het is gek, want ik heb honderden foto's van mijn moeder, en daar heb ik dat niet bij.
You show me the way. To the 13th star.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
