Psyche
alle pijlers
Schematherapie, maar eerst stoppen met alcohol
dinsdag 16 januari 2018 om 21:56
Ik lees al een behoorlijke tijd mee op het forum, op zoek naar herkenning, tips en advies....
Maar ik loop tegen iets aan, waar ik zelf niet goed uit kom vandaar dat ik graag reactie zou willen hebben.
Ik zal mij eerst even in het kort voorstellen. Ik ben een vrouw van 34, ik heb een LAT relatie met mijn vriend. Ik werk 32 uur in de jeugdhulpverlening.
Vorig jaar belandde ik in een depressie/dip en ben ik uiteindelijk terecht gekomen bij GGZ. In het verleden vanaf mijn 20e, tot 4 x toe een traject cognitieve therapie gehad bij de eerste lijns psycholoog.
Onlangs te horen gekregen dat de conclusie is, dat ik een persoonlijkheidsprobleem heb. Voor mij betekent dit niet heel veel meer of anders, dan een naam voor de verzameling van de klachten die ik heb. Ik probeer mij dan er ook niet achter te verschuilen. Meer dan anders voel ik motivatie om hard te werken aan mijn problemen, zodat ik gelukkiger zal worden.
Nu ben ik sinds een maand gestart met individuele therapie. Ik heb een erg fijne therapeute, ze komt warm, hartelijk en eerlijk over.
Vandaag heb ik gesproken over mijn alcohol gebruik, ik heb alle ins- & outs verteld. Dit maakte dat de therapeute heeft aangegeven dat ik moet proberen om te stoppen/ drastisch minderen met mijn gebruik, anders zou het kunnen betekenen dat ik eerst richting verslavingszorg moet.
Ik wil heel graag minderen, ook al voelt het voor mij dat alcohol de enige manier is om mij rustig en kalm te voelen, de enige manier om de leegte in mij te vullen.
Tijdens therapie gaf ik aan dat ik mij 100 % zou inzetten en er alles aan ga doen om hier mee aan de slag te gaan. Nu eenmaal thuis merk ik dat ik al allerlei excuses verzin om het stoppen en mijzelf te saboteren. Het komt er op neer dat ik heel moeilijk vind, waardoor ik enorm baal van mijzelf waardoor de drang juist groter wordt.
Vanmiddag in theorie, leek het allemaal te doen, maar nu eenmaal thuis...
Waar ik hoop, is reactie, reactie in de vorm van tips, herkenning, boeren verstand, ervaring etc.
alvast bedankt
Maar ik loop tegen iets aan, waar ik zelf niet goed uit kom vandaar dat ik graag reactie zou willen hebben.
Ik zal mij eerst even in het kort voorstellen. Ik ben een vrouw van 34, ik heb een LAT relatie met mijn vriend. Ik werk 32 uur in de jeugdhulpverlening.
Vorig jaar belandde ik in een depressie/dip en ben ik uiteindelijk terecht gekomen bij GGZ. In het verleden vanaf mijn 20e, tot 4 x toe een traject cognitieve therapie gehad bij de eerste lijns psycholoog.
Onlangs te horen gekregen dat de conclusie is, dat ik een persoonlijkheidsprobleem heb. Voor mij betekent dit niet heel veel meer of anders, dan een naam voor de verzameling van de klachten die ik heb. Ik probeer mij dan er ook niet achter te verschuilen. Meer dan anders voel ik motivatie om hard te werken aan mijn problemen, zodat ik gelukkiger zal worden.
Nu ben ik sinds een maand gestart met individuele therapie. Ik heb een erg fijne therapeute, ze komt warm, hartelijk en eerlijk over.
Vandaag heb ik gesproken over mijn alcohol gebruik, ik heb alle ins- & outs verteld. Dit maakte dat de therapeute heeft aangegeven dat ik moet proberen om te stoppen/ drastisch minderen met mijn gebruik, anders zou het kunnen betekenen dat ik eerst richting verslavingszorg moet.
Ik wil heel graag minderen, ook al voelt het voor mij dat alcohol de enige manier is om mij rustig en kalm te voelen, de enige manier om de leegte in mij te vullen.
Tijdens therapie gaf ik aan dat ik mij 100 % zou inzetten en er alles aan ga doen om hier mee aan de slag te gaan. Nu eenmaal thuis merk ik dat ik al allerlei excuses verzin om het stoppen en mijzelf te saboteren. Het komt er op neer dat ik heel moeilijk vind, waardoor ik enorm baal van mijzelf waardoor de drang juist groter wordt.
Vanmiddag in theorie, leek het allemaal te doen, maar nu eenmaal thuis...
Waar ik hoop, is reactie, reactie in de vorm van tips, herkenning, boeren verstand, ervaring etc.
alvast bedankt
anoniem_63cd7bfa34a6d wijzigde dit bericht op 17-01-2018 13:58
0.90% gewijzigd
zaterdag 20 januari 2018 om 11:13
Dit is wel een lastige (logisch ook, anders had je vast geen probleem!) want zoals je zelf al schrijft is je alcoholgebruik symptoom (geworden) van je persoonlijkheidsproblematiek. Ik vind het niet per se vanzelfsprekend dat je eerst moet stoppen met alcohol voordat je aan de schematherapie kan beginnen, omdat je dan pas bij je gevoel zou kunnen. Mensen in schematherapie kunnen bijna per definitie niet bij hun gevoel, dat is vaak het hele probleem. Het gevoelsleven is gewoon verstoord en iedereen heeft hun eigen copingsmechanismen.
Ik vind het juist een erg bekend patroon wat je omschrijft, natuurlijk wil je stoppen, maar het gebruik (vul maar coping in, want het gedrag kan van alles zijn) heeft een functie. Juist wanneer je (bijv. in schematherapie) gaat onderzoeken hoe dit alles in elkaar steekt ga je de functies zien en, belangrijker nog, ga je voelen wat er is zonder dat copingsgedrag.
Je alcoholgebruik zal onlosmakelijk samenhangen met je schema's. Het is bijna de omgekeerde wereld om te zeggen, ga eerst maar stoppen en dan kijken we we ernaar. Het zijn juist een parallelle processen die met elkaar hand in hand. Dus de therapie zou je juist moeten helpen om te minderen/stoppen met de alcohol. Maar goed, ik weet niet hoe veel je drinkt. Wellicht voelt je therapeute zich niet vaardig genoeg hiermee om te gaan? Een stap naar de versalvingszorg zou op zich ook helpend kunnen zijn om op gang te komen. Maar dan zou ik denk ik gewoon daar de therapie voortzetten. Je begint ergens aan en je verslaving staat niet los van je persoonlijkheidsproblematiek.
Ben je trouwens nu nog aan het werk met cliënten als je zo veel drinkt?
Ik vind het juist een erg bekend patroon wat je omschrijft, natuurlijk wil je stoppen, maar het gebruik (vul maar coping in, want het gedrag kan van alles zijn) heeft een functie. Juist wanneer je (bijv. in schematherapie) gaat onderzoeken hoe dit alles in elkaar steekt ga je de functies zien en, belangrijker nog, ga je voelen wat er is zonder dat copingsgedrag.
Je alcoholgebruik zal onlosmakelijk samenhangen met je schema's. Het is bijna de omgekeerde wereld om te zeggen, ga eerst maar stoppen en dan kijken we we ernaar. Het zijn juist een parallelle processen die met elkaar hand in hand. Dus de therapie zou je juist moeten helpen om te minderen/stoppen met de alcohol. Maar goed, ik weet niet hoe veel je drinkt. Wellicht voelt je therapeute zich niet vaardig genoeg hiermee om te gaan? Een stap naar de versalvingszorg zou op zich ook helpend kunnen zijn om op gang te komen. Maar dan zou ik denk ik gewoon daar de therapie voortzetten. Je begint ergens aan en je verslaving staat niet los van je persoonlijkheidsproblematiek.
Ben je trouwens nu nog aan het werk met cliënten als je zo veel drinkt?
anoniem_342341 wijzigde dit bericht op 20-01-2018 11:25
14.10% gewijzigd
zaterdag 20 januari 2018 om 11:19
Je wordt geen alcoholist zonder onderliggende problematiek.fashionvictim schreef: ↑16-01-2018 22:21Maar TO heeft geen borderline, ze heeft een NAO verzameling persoonlijkheidsproblematiek-trekken. En ook een verslaving waarvan de psychiater kennelijk niet op de hoogte was toen die eerste diagnose gesteld werd.
Logisch nadenken leert dan dat die NAO trekken best wel eens gewoon de symptomen van de verslaving kunnen zijn. Van een dronken lor zijn word je namelijk ook best labiel, of agressief, of wisselvallig, of somber, of depri, of moe, etc.
maandag 22 januari 2018 om 23:12
Het is nu al weer inmiddels een week later. Ik wilde al eerder reageren, maar is/was er nog niet van gekomen.
Ik heb tussentijds geen contact meer gezocht met mijn behandelaar. Ik kwam er niet goed uit met wat ik precies wil en met wat ik 'zelfstandig' kan, wat mij wel en niet kan lukken.
Morgen heb ik therapie en zal ik bespreken wat de stand van zaken is.
De week was moeilijk, hoe meer ik probeer te focussen op het niet drinken, hoe sterker de drang.... ik heb vanaf zaterdag met mezelf een limiet afgesproken. Tot nu toe lijkt dit werkbaar.
Mijn eetbuien waren lang weg geweest. Ook hier vd week last van gehad. Puur frustratie en niet weten wat ik met mezelf en dat nare gevoel aan moet.
Het verotte is, dat ik mijzelf dan zo haat, wanneer het allemaal niet lukt. Mijn verstand weet wel beter, maar mijn gevoel werkt niet mee. Ik heb een hekel aan mijn eigen slachtofferrol..... naja daarom ook in therapie.....
Dus dat betekent morgen een plan van aanpak maken. In mijn eentje stoeien werkt niet.
Ik zal vragen welke concrete mogelijkheden eventueel naast elkaar kunnen lopen.
Een van mijn gedachten afgelopen week: misschien is het een test geweest van mijn behandelaar.... kijken hoe ik met de boodschap; stoppen met alcohol om ga.
Ik weet het niet, uhm vast geen test.
Ik ga nu maar snel naar bed (limiet is bereikt )
Ik post morgen of overmorgen waarschijnlijk mijn terugkoppeling.
Ik wil ook nog reageren op sommige berichten die ik zag staan.
Heel fijn dat er mee gedacht wordt!! Dank
Ik heb tussentijds geen contact meer gezocht met mijn behandelaar. Ik kwam er niet goed uit met wat ik precies wil en met wat ik 'zelfstandig' kan, wat mij wel en niet kan lukken.
Morgen heb ik therapie en zal ik bespreken wat de stand van zaken is.
De week was moeilijk, hoe meer ik probeer te focussen op het niet drinken, hoe sterker de drang.... ik heb vanaf zaterdag met mezelf een limiet afgesproken. Tot nu toe lijkt dit werkbaar.
Mijn eetbuien waren lang weg geweest. Ook hier vd week last van gehad. Puur frustratie en niet weten wat ik met mezelf en dat nare gevoel aan moet.
Het verotte is, dat ik mijzelf dan zo haat, wanneer het allemaal niet lukt. Mijn verstand weet wel beter, maar mijn gevoel werkt niet mee. Ik heb een hekel aan mijn eigen slachtofferrol..... naja daarom ook in therapie.....
Dus dat betekent morgen een plan van aanpak maken. In mijn eentje stoeien werkt niet.
Ik zal vragen welke concrete mogelijkheden eventueel naast elkaar kunnen lopen.
Een van mijn gedachten afgelopen week: misschien is het een test geweest van mijn behandelaar.... kijken hoe ik met de boodschap; stoppen met alcohol om ga.
Ik weet het niet, uhm vast geen test.
Ik ga nu maar snel naar bed (limiet is bereikt
) Ik post morgen of overmorgen waarschijnlijk mijn terugkoppeling.
Ik wil ook nog reageren op sommige berichten die ik zag staan.
Heel fijn dat er mee gedacht wordt!! Dank
dinsdag 30 januari 2018 om 07:49
Ik heb niet alle reacties gelezen. Maar ik wil wel even mijn ervaring delen. Ik heb zelf ook een lange tijd veel gedronken. Dat was altijd s'avonds om me te kunnen ontspannen. Wegens alle stress en wat er gebeurd was was dat voor mij de enige manier.
Echter werd het na een tijdje echt een verslaving. Het duurde heel lang voordat ik dat erkende. Uiteindelijk ben ik gestopt en ik voel me psychisch zo ongelofelijk veel beter. Klachten als slaapproblemen, continu onrust, humeurig zijn, angsten en zelfs depressieve gevoelens zijn stukken minder of zelfs weg. Ik had vooral last van de depressieve gevoelens. Op het laatste punt was het zo erg dat ik eigenlijk niet meer wilde leven.
Nu ben ik erachter gekomen dat al het bovenstaande ook gewoon wordt getriggerd door alcohol. Ik had dit nooit geweten en wist ook niet dat het zoveel verschil maakte(ik dronk niet eens elke dag en enkel in de avond).
Mij is het op eigen kracht gelukt, zeker nadat ik hier achter ben gekomen en het heb ervaren. Maar als je dit niet lukt raad ik je wel aan om hulp te zoeken met je verslaving. Want het valt niet te onderschatten. En als je echt verslaafd bent lukt het ook niet om af en toe te drinken en tegelijkertijd aan jezelf te werken. Ik zag dat pas in na 2 jaar op en afgaan. Maar na dit besef voel ik me zoveel beter.
Als je genoeg wilskracht hebt kun je ook eerst stoppen met de gedachte 'Ik kijk gewoon hoe het is en zie daarna wel verder'. Dit heb ik gedaan en toen heb ik het kunnen ervaren zonder meteen mijn vriend gedag te hoeven zeggen. Toen was ik zo tevreden dat Ik, na een paar terugvallen, besloten heb helemaal te stoppen.
Hopelijk heb je hier wat aan. Je mag me ook een pm sturen als je meer wilt weten. Succes!
Echter werd het na een tijdje echt een verslaving. Het duurde heel lang voordat ik dat erkende. Uiteindelijk ben ik gestopt en ik voel me psychisch zo ongelofelijk veel beter. Klachten als slaapproblemen, continu onrust, humeurig zijn, angsten en zelfs depressieve gevoelens zijn stukken minder of zelfs weg. Ik had vooral last van de depressieve gevoelens. Op het laatste punt was het zo erg dat ik eigenlijk niet meer wilde leven.
Nu ben ik erachter gekomen dat al het bovenstaande ook gewoon wordt getriggerd door alcohol. Ik had dit nooit geweten en wist ook niet dat het zoveel verschil maakte(ik dronk niet eens elke dag en enkel in de avond).
Mij is het op eigen kracht gelukt, zeker nadat ik hier achter ben gekomen en het heb ervaren. Maar als je dit niet lukt raad ik je wel aan om hulp te zoeken met je verslaving. Want het valt niet te onderschatten. En als je echt verslaafd bent lukt het ook niet om af en toe te drinken en tegelijkertijd aan jezelf te werken. Ik zag dat pas in na 2 jaar op en afgaan. Maar na dit besef voel ik me zoveel beter.
Als je genoeg wilskracht hebt kun je ook eerst stoppen met de gedachte 'Ik kijk gewoon hoe het is en zie daarna wel verder'. Dit heb ik gedaan en toen heb ik het kunnen ervaren zonder meteen mijn vriend gedag te hoeven zeggen. Toen was ik zo tevreden dat Ik, na een paar terugvallen, besloten heb helemaal te stoppen.
Hopelijk heb je hier wat aan. Je mag me ook een pm sturen als je meer wilt weten. Succes!
