Psyche
alle pijlers
Slecht in afscheid nemen
zondag 31 augustus 2008 om 21:59
Hej allemaal,
Wie is er ook zo slecht in afscheid nemen van zijn partner (of familie) als je zonder hem of haar naar het buitenland gaat?
Ik vertrek binnenkort voor een paar weken naar Zuid-Afrika voor een project en zie nu al op tegen het afscheid nemen.
Klinkt misschien onbelangrijk omdat het geen definitief afscheid is en maar voor een paar weken, maar ik kan hier heel slecht tegen.
Dit heeft er ook mee te maken dat een familielid van mij enige tijd geleden verongelukt is en ik daar dus nooit afscheid van heb kunnen nemen. Sindsdien is het alleen maar erger geworden.
Ik probeer mezelf moed in te praten, maar ik blijf er ontzettend tegenop zien met als gevolg huilbuien..
Wie herkent dit en heeft tips of een steuntje in de rug voor mij?
Alvast heel erg bedankt!
Liefs Solane
Wie is er ook zo slecht in afscheid nemen van zijn partner (of familie) als je zonder hem of haar naar het buitenland gaat?
Ik vertrek binnenkort voor een paar weken naar Zuid-Afrika voor een project en zie nu al op tegen het afscheid nemen.
Klinkt misschien onbelangrijk omdat het geen definitief afscheid is en maar voor een paar weken, maar ik kan hier heel slecht tegen.
Dit heeft er ook mee te maken dat een familielid van mij enige tijd geleden verongelukt is en ik daar dus nooit afscheid van heb kunnen nemen. Sindsdien is het alleen maar erger geworden.
Ik probeer mezelf moed in te praten, maar ik blijf er ontzettend tegenop zien met als gevolg huilbuien..
Wie herkent dit en heeft tips of een steuntje in de rug voor mij?
Alvast heel erg bedankt!
Liefs Solane
We zijn gewoon een klef stel 
zondag 31 augustus 2008 om 22:28
Nee helemaal geen last van. Toen ik voor 3 jaar naar Frankrijk vertrok zei ik de laatste avond na het afscheidsetentje: Nou dag, tot bellens" tegen moeder en zus. Geen drama's dus.
Maar het lijkt me rot als je daar wel last van hebt. Misschien gewoon proberen te denken dat het een "normaal" afscheid is en niet vanwege dat buitenland?
En dat mensen soms onverwachts overlijden gebeurt nu eenmaal (ik heb het zelf meegemaakt met mijn vader), dus in die zin kan elk afscheid het laatste zijn. Maar daar moet je niet de hele tijd bij stilstaan, dan maak je het jezelf wel heel erg moeilijk.
Maar het lijkt me rot als je daar wel last van hebt. Misschien gewoon proberen te denken dat het een "normaal" afscheid is en niet vanwege dat buitenland?
En dat mensen soms onverwachts overlijden gebeurt nu eenmaal (ik heb het zelf meegemaakt met mijn vader), dus in die zin kan elk afscheid het laatste zijn. Maar daar moet je niet de hele tijd bij stilstaan, dan maak je het jezelf wel heel erg moeilijk.
Wees blij!
zondag 31 augustus 2008 om 22:35
Je moet het inderdaad niet erger maken dan het is. Ik ging een paar jaar geleden in m'n eentje familie opzoeken in Canada, zonder m'n lief. Ik keek ook enorm op tegen afscheid nemen dus ik zei; zet me maar gewoon op de trein naar Schiphol en dan nemen we dan afscheid en niet op Schiphol. Ja, ik vond het zwaar en moest ook wel een paar tranen laten toen de trein wegreed, maar dat was na een paar minuten over en begon het grote avontuur. Ik vond dit beter dan uren samen dralen op Schiphol en dat hij dan in z'n eentje weer naar huis zou moeten rijden.
Veel plezier in Zuid-Afrika!!
Veel plezier in Zuid-Afrika!!
maandag 1 september 2008 om 08:59
Ja, ik heb er ook wel last van, maar het went.
Ik woon in Zwitserland, dus ik neem vaak afscheid van familie. Het eerste jaar stond ik dan huilend mijn ouders uit te zwaaien op het vliegveld. Maar ondertussen ben ik er wel aan gewend.
Als ik alleen naar Nederland ga dan plan ik het altijd zo dat ik ga terwijl mijn man op zakenreis moet. Dan is hij toch niet thuis, dus afscheid nemen moet je in ieder geval.
*maar ik ben ook een echte huilebalk, dus helemaal zonder verdriet kan ik het ook niet
. Zelfs mijn honden bij de kennel achterlaten vind ik al moeilijk. *
Ik woon in Zwitserland, dus ik neem vaak afscheid van familie. Het eerste jaar stond ik dan huilend mijn ouders uit te zwaaien op het vliegveld. Maar ondertussen ben ik er wel aan gewend.
Als ik alleen naar Nederland ga dan plan ik het altijd zo dat ik ga terwijl mijn man op zakenreis moet. Dan is hij toch niet thuis, dus afscheid nemen moet je in ieder geval.
*maar ik ben ook een echte huilebalk, dus helemaal zonder verdriet kan ik het ook niet
. Zelfs mijn honden bij de kennel achterlaten vind ik al moeilijk. *
