Slikangst

wanneer dit je leven beheerst, dan zou ik een afspraak maken bij de huisarts. Je bent echt de enige persoon niet die hier last van hebben.

Ik heb eerder pijnklachten en angst voor de keelpijn. Vermoedelijk dus iets anders dan jij. Als eten of drinken nu maar ver genoeg in mijn keel zit dan ga ik vanzelf slikken; dat is niet tegen te houden.

Ik heb in mijn jeugd slikangst gehad. Het begon op vakantie toen ik me een paar keer goed verslikte in het eten. Dacht dat ik stikte. Durfde wekenlang geen vast voedsel te eten. Onderzoeken in het ziekenhuis gehad en daar kwam niks uit. "Het zit tussen haar oren", werd gezegd. Stress op school bleek de oorzaak. Ik ging weer wel weer eten, maar alleen dingen die makkelijk weg slikken. Zoals pasta met gepureerde groenten. Friet en vlees gingen ook goed. Brood at ik jaren niet, vanwege de structuur. Mijn ouders forceerden niks, ze waren al blij dát ik at. Omdat ik flink ondergewicht had. Maar niet iedereen had er begrip voor. Eten bij anderen zorgde soms voor problemen. Lag eraan bij wie. Sommigen vonden dat ik toch brood moest proberen. Huilen van angst en mijn keel ging op slot. Als ze me zagen huilen hoefde het niet. Er waren ook feestjes bij dat ik niks at. Ook als ik het lustte. Idem dito met schoolvieringen. Angst om beoordeeld te worden. Want als ik het wel probeerde at ik muizenhapjes, waar ik commentaar op kreeg. Inmiddels kan ik de meeste dingen van voor mijn slikangst weer eten. Kaas niet. Maar het eten in gezelschap doe ik nog steeds niet graag.

ik denk dat het verstandig is om naar de huisarts te gaan. Maak het bespreekbaar. Mijn vriend is doodsbang om pillen te slikken. Van paracetamol tot vitamine pillen, de grootte maakt niks uit... Ik denk dat het helpt om proberen te ontspannen. Ademhalingsoefeningen bijvoorbeeld. Je bent hoe dan ook niet de enige!