Psyche
alle pijlers
Snel angstig
maandag 2 maart 2020 om 21:46
Recent heb ik een psychische ziekte gehad met opname. Nu ben ik weer thuis aan het herstellen. Ik merk dat ik nog heel snel angstig en paniekerig ben. Alsof ik bang ben dat er elk moment weer wat ergs kan gebeuren.
Als mijn man bijv 5 minuten later thuis is ben ik al stresserig en bang dat er iets gebeurd is. Ik ben altijd al wel snel paniekerig geweest. Wie herkent dit en heeft goede tips? Ik zou heel graag wat relaxter willen worden. Het lijkt wel of mijn lichaam en geest nog in een stressreactie zitten na mijn ziekteperiode van laatst. Alsof ik bang ben dat er plotseling weer wat mis gaat.
Ik krijg nog behandeling en heb het daar ook over. Maar ben benieuwd of mensen het herkennen en tips hebben of ervaringen die hun geholpen hebben.
Als mijn man bijv 5 minuten later thuis is ben ik al stresserig en bang dat er iets gebeurd is. Ik ben altijd al wel snel paniekerig geweest. Wie herkent dit en heeft goede tips? Ik zou heel graag wat relaxter willen worden. Het lijkt wel of mijn lichaam en geest nog in een stressreactie zitten na mijn ziekteperiode van laatst. Alsof ik bang ben dat er plotseling weer wat mis gaat.
Ik krijg nog behandeling en heb het daar ook over. Maar ben benieuwd of mensen het herkennen en tips hebben of ervaringen die hun geholpen hebben.
maandag 2 maart 2020 om 22:06
Misschien een hele verkeerde ingeving, vraag, niet bekend met angst stoornissen:
ben je wel eens dankbaar voor wat je hebt? Dankbaar dat je een huis hebt, gezin, in een veilig land. Vertrouwen in de mensen om je heen, vertrouwen dat ook al is de trein 10 minuten later, er nog een trein komt, bij wijze van spreken. Dat de knoppen aan de takken uitkomen, of het nu regent, sneeuwt of mooi weer is.
Waarom leg je zo een druk op je omgeving en van het ergste uitgaan ipv blij te zijn als ze er zijn, 10 min. later een half uur, so what, mogen ze ook even adem halen?
ben je wel eens dankbaar voor wat je hebt? Dankbaar dat je een huis hebt, gezin, in een veilig land. Vertrouwen in de mensen om je heen, vertrouwen dat ook al is de trein 10 minuten later, er nog een trein komt, bij wijze van spreken. Dat de knoppen aan de takken uitkomen, of het nu regent, sneeuwt of mooi weer is.
Waarom leg je zo een druk op je omgeving en van het ergste uitgaan ipv blij te zijn als ze er zijn, 10 min. later een half uur, so what, mogen ze ook even adem halen?
Alles sal reg kom
maandag 2 maart 2020 om 22:22
De angst is juist dat ( of een van die genoemde dingen ) kwijt te raken / op te moeten geven.Sharing* schreef: ↑02-03-2020 22:06Misschien een hele verkeerde ingeving, vraag, niet bekend met angst stoornissen:
ben je wel eens dankbaar voor wat je hebt? Dankbaar dat je een huis hebt, gezin, in een veilig land. Vertrouwen in de mensen om je heen, vertrouwen dat ook al is de trein 10 minuten later, er nog een trein komt, bij wijze van spreken. Dat de knoppen aan de takken uitkomen, of het nu regent, sneeuwt of mooi weer is.
Waarom leg je zo een druk op je omgeving en van het ergste uitgaan ipv blij te zijn als ze er zijn, 10 min. later een half uur, so what, mogen ze ook even adem halen?
maandag 2 maart 2020 om 22:28
Als je zo angstig bent dat je opgenomen moet worden, heb je echt even geen boodschap aan een trein die tien minuten later ook wel weer komt. Dat gaat veel meer om grip verliezen op de werkelijkheid, het verliezen van de controle op jezelf en je omgeving. Dat is de hel en heeft helemaal niks met een gebrek aan dankbaarheid te maken.Sharing* schreef: ↑02-03-2020 22:06Misschien een hele verkeerde ingeving, vraag, niet bekend met angst stoornissen:
ben je wel eens dankbaar voor wat je hebt? Dankbaar dat je een huis hebt, gezin, in een veilig land. Vertrouwen in de mensen om je heen, vertrouwen dat ook al is de trein 10 minuten later, er nog een trein komt, bij wijze van spreken. Dat de knoppen aan de takken uitkomen, of het nu regent, sneeuwt of mooi weer is.
Waarom leg je zo een druk op je omgeving en van het ergste uitgaan ipv blij te zijn als ze er zijn, 10 min. later een half uur, so what, mogen ze ook even adem halen?
maandag 2 maart 2020 om 22:31
Exact dit ja.nouveauvague schreef: ↑02-03-2020 22:28Als je zo angstig bent dat je opgenomen moet worden, heb je echt even geen boodschap aan een trein die tien minuten later ook wel weer komt. Dat gaat veel meer om grip verliezen op de werkelijkheid, het verliezen van de controle op jezelf en je omgeving. Dat is de hel en heeft helemaal niks met een gebrek aan dankbaarheid te maken.
maandag 2 maart 2020 om 22:50
Ik kan me goed voorstellen dat je bang bent om weer zo ziek te worden dat opname nodig is. Maar ik denk dat je tijdens je opname ook al veel hebt geleerd. Heb je toen verschillende vormen van therapie gehad? (Groepsgesprekken, creatieve therapie, beweegtherapie bijvoorbeeld)
Goed dat je nog in behandeling bent. Slik je ook medicatie? Ik slik zelf antidepressiva en merk dat het angsten goed afremt.
Goed dat je nog in behandeling bent. Slik je ook medicatie? Ik slik zelf antidepressiva en merk dat het angsten goed afremt.
maandag 2 maart 2020 om 23:11
Hier past de uitdrukking "als je niks zinnigs te zeggen hebt, hou dan je mond". Jouw post is kwetsend en beledigend.Sharing* schreef: ↑02-03-2020 22:06Misschien een hele verkeerde ingeving, vraag, niet bekend met angst stoornissen:
ben je wel eens dankbaar voor wat je hebt? Dankbaar dat je een huis hebt, gezin, in een veilig land. Vertrouwen in de mensen om je heen, vertrouwen dat ook al is de trein 10 minuten later, er nog een trein komt, bij wijze van spreken. Dat de knoppen aan de takken uitkomen, of het nu regent, sneeuwt of mooi weer is.
Waarom leg je zo een druk op je omgeving en van het ergste uitgaan ipv blij te zijn als ze er zijn, 10 min. later een half uur, so what, mogen ze ook even adem halen?
TO, sterkte. Ik herken jouw gevoel. Het heeft mij geholpen om steeds aan mijn omgeving mijn gevoel te benoemen, en met de hulpverlening te blijven overleggen. Wat je mee hebt gemaakt is niet niks.
dinsdag 3 maart 2020 om 07:00
Heel concreet:
Angsten niet uit de weg gaan. Ik kon bang worden voor autorijden, een boodschap doen de hele buitenwereld. Daarom zorgde ik dat ik elke dag even naar buiten ging en eventueel een stukje rijden. Als je je angsten vermijdt worden ze alleen maar groter.
G schema's maken, voornamelijk bij 'doemdenken'. Gedachten en gevoelens controleren: is dit realistisch? Dit niet zonder begeleiding doen, stel het aan je therapeut voor.
Medicatie. Ik weet niet hoe het bij jou staat met medicatie, maar een flinke dosis antipsychotica is bij mij in de ergste periodes echt nodig.
Afleiding/ontspanning. Wat dat dan ook betekent. Ik kan nog steeds moeilijk ontspannen. Ademhalingsoefeningen, mindfullness, bodyscans. Ik heb ook een spijkermat.
Mijn techniek: in donkere kamer op de vloer op de spijkermat liggen, benen op een berg kussens, dekentje over me heen. Ogen dicht en oortjes in met pianomuziek waarbij ik focus of de volgende noot hoger of lager is dan de vorige. Dat wil soms helpen.
Daarnaast werkt een computerspelletje bijvoorbeeld beter qua afleiding dan tv kijken, omdat het actief is ipv passief. Ik moet reageren, waardoor ik minder tijd heb om na te denken.
Als ik het bij jou zo lees is het vooral doemdenken, toch? Dan zou ik voornamelijk op het checken van de gedachten afgaan. Dat kan ook heel goed/beter achteraf, als de angst weg is. Om dan terug te gaan, te bekijken:
Wat gebeurde er?
Wat dacht ik?
Wat voelde ik?
Dan de gedachten uitdagen; klopt dit? Wat zou ik tegen een ander zeggen? Wat zijn de gevolgen van deze gedachten? Etc.
Als je vol in de paniek zit lukt het waarschijnlijj niet om te relativeren.
Angsten niet uit de weg gaan. Ik kon bang worden voor autorijden, een boodschap doen de hele buitenwereld. Daarom zorgde ik dat ik elke dag even naar buiten ging en eventueel een stukje rijden. Als je je angsten vermijdt worden ze alleen maar groter.
G schema's maken, voornamelijk bij 'doemdenken'. Gedachten en gevoelens controleren: is dit realistisch? Dit niet zonder begeleiding doen, stel het aan je therapeut voor.
Medicatie. Ik weet niet hoe het bij jou staat met medicatie, maar een flinke dosis antipsychotica is bij mij in de ergste periodes echt nodig.
Afleiding/ontspanning. Wat dat dan ook betekent. Ik kan nog steeds moeilijk ontspannen. Ademhalingsoefeningen, mindfullness, bodyscans. Ik heb ook een spijkermat.
Mijn techniek: in donkere kamer op de vloer op de spijkermat liggen, benen op een berg kussens, dekentje over me heen. Ogen dicht en oortjes in met pianomuziek waarbij ik focus of de volgende noot hoger of lager is dan de vorige. Dat wil soms helpen.
Daarnaast werkt een computerspelletje bijvoorbeeld beter qua afleiding dan tv kijken, omdat het actief is ipv passief. Ik moet reageren, waardoor ik minder tijd heb om na te denken.
Als ik het bij jou zo lees is het vooral doemdenken, toch? Dan zou ik voornamelijk op het checken van de gedachten afgaan. Dat kan ook heel goed/beter achteraf, als de angst weg is. Om dan terug te gaan, te bekijken:
Wat gebeurde er?
Wat dacht ik?
Wat voelde ik?
Dan de gedachten uitdagen; klopt dit? Wat zou ik tegen een ander zeggen? Wat zijn de gevolgen van deze gedachten? Etc.
Als je vol in de paniek zit lukt het waarschijnlijj niet om te relativeren.
dinsdag 3 maart 2020 om 08:26
Mensen die het gevoel hebben weinig controle of zaken te hebben, hebben meer de neiging tot paniek.
Je hebt een heftige tijd achter de rug gehad. Je moet weer leren om vertrouwen te krijgen in je lijf, je geest en in de mensen om je heen.
Misschien kan je psycholoog je daar bij helpen.
Leer je frontale cortex (deel van je hersenen boven je ogen) te gebruiken, door goed te relativeren, naar feiten te kijken, zodat je angstcentrum (zit dieper in je hersenen) geremd wordt.
Je hebt een heftige tijd achter de rug gehad. Je moet weer leren om vertrouwen te krijgen in je lijf, je geest en in de mensen om je heen.
Misschien kan je psycholoog je daar bij helpen.
Leer je frontale cortex (deel van je hersenen boven je ogen) te gebruiken, door goed te relativeren, naar feiten te kijken, zodat je angstcentrum (zit dieper in je hersenen) geremd wordt.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
dinsdag 3 maart 2020 om 08:36
Wat ontzettend vervelend!
Aanvullend op wat GreenLadyFern al heeft gezegd het volgende: jouw angsten bevinden zich in het emotionele deel van het brein. Dit gedeelte van jouw brein maakt bepaalde associaties om te voorkomen dat de gebeurtenis opnieuw plaatsvindt (het is beschermend bedoeld). Het emotionele gedeelte is iets wat alle zoogdieren hebben en ik denk vaak aan een konijn dat voor het eerst een vos tegenkomt en ternauwernood weet te ontsnappen. Het is voor de overleving van het konijn niet handig om bij elke vos te denken 'wellicht is dit een heel lief vosje' maar alle vossen als gevaar te bestempelen.
Het unieke van de mens is dat wij ook een neocortex hebben, oftewel het rationele deel van ons brein, en dit kunnen we gebruiken om deze associaties te verminderen en zelfs weg te werken. Dat kan zoals GreenLadyFern beschrijft door 1) je niet door je angsten te laten leiden. Door nieuwe ervaringen op te doen die niet angstig zijn wordt je angst minder en 2) door achteraf te gaan evalueren hoe angstig de situatie echt was. Verder is het aan te raden om de angst er gewoon te laten zijn maar je er niet door laten leiden. Ook bij mij heeft het erg goed geholpen om mijn hersenen af te leiden door bijvoorbeeld te breien of puzzelen.
Heel veel sterkte!
Aanvullend op wat GreenLadyFern al heeft gezegd het volgende: jouw angsten bevinden zich in het emotionele deel van het brein. Dit gedeelte van jouw brein maakt bepaalde associaties om te voorkomen dat de gebeurtenis opnieuw plaatsvindt (het is beschermend bedoeld). Het emotionele gedeelte is iets wat alle zoogdieren hebben en ik denk vaak aan een konijn dat voor het eerst een vos tegenkomt en ternauwernood weet te ontsnappen. Het is voor de overleving van het konijn niet handig om bij elke vos te denken 'wellicht is dit een heel lief vosje' maar alle vossen als gevaar te bestempelen.
Het unieke van de mens is dat wij ook een neocortex hebben, oftewel het rationele deel van ons brein, en dit kunnen we gebruiken om deze associaties te verminderen en zelfs weg te werken. Dat kan zoals GreenLadyFern beschrijft door 1) je niet door je angsten te laten leiden. Door nieuwe ervaringen op te doen die niet angstig zijn wordt je angst minder en 2) door achteraf te gaan evalueren hoe angstig de situatie echt was. Verder is het aan te raden om de angst er gewoon te laten zijn maar je er niet door laten leiden. Ook bij mij heeft het erg goed geholpen om mijn hersenen af te leiden door bijvoorbeeld te breien of puzzelen.
Heel veel sterkte!
dinsdag 3 maart 2020 om 13:38
Ik slik anti psychotica. Dat schijnt ook te helpen tegen angsten.konijnenpantoffeltje schreef: ↑02-03-2020 22:50Ik kan me goed voorstellen dat je bang bent om weer zo ziek te worden dat opname nodig is. Maar ik denk dat je tijdens je opname ook al veel hebt geleerd. Heb je toen verschillende vormen van therapie gehad? (Groepsgesprekken, creatieve therapie, beweegtherapie bijvoorbeeld)
Goed dat je nog in behandeling bent. Slik je ook medicatie? Ik slik zelf antidepressiva en merk dat het angsten goed afremt.
dinsdag 3 maart 2020 om 13:39
Het is voornamelijk doemdenken idd. Ik heb een tijdje terug ook geoefend met G schema’s. Lijkt me idd goed om dat weer te gaan oppakken.GreenLadyFern schreef: ↑03-03-2020 07:00Heel concreet:
Angsten niet uit de weg gaan. Ik kon bang worden voor autorijden, een boodschap doen de hele buitenwereld. Daarom zorgde ik dat ik elke dag even naar buiten ging en eventueel een stukje rijden. Als je je angsten vermijdt worden ze alleen maar groter.
G schema's maken, voornamelijk bij 'doemdenken'. Gedachten en gevoelens controleren: is dit realistisch? Dit niet zonder begeleiding doen, stel het aan je therapeut voor.
Medicatie. Ik weet niet hoe het bij jou staat met medicatie, maar een flinke dosis antipsychotica is bij mij in de ergste periodes echt nodig.
Afleiding/ontspanning. Wat dat dan ook betekent. Ik kan nog steeds moeilijk ontspannen. Ademhalingsoefeningen, mindfullness, bodyscans. Ik heb ook een spijkermat.
Mijn techniek: in donkere kamer op de vloer op de spijkermat liggen, benen op een berg kussens, dekentje over me heen. Ogen dicht en oortjes in met pianomuziek waarbij ik focus of de volgende noot hoger of lager is dan de vorige. Dat wil soms helpen.
Daarnaast werkt een computerspelletje bijvoorbeeld beter qua afleiding dan tv kijken, omdat het actief is ipv passief. Ik moet reageren, waardoor ik minder tijd heb om na te denken.
Als ik het bij jou zo lees is het vooral doemdenken, toch? Dan zou ik voornamelijk op het checken van de gedachten afgaan. Dat kan ook heel goed/beter achteraf, als de angst weg is. Om dan terug te gaan, te bekijken:
Wat gebeurde er?
Wat dacht ik?
Wat voelde ik?
Dan de gedachten uitdagen; klopt dit? Wat zou ik tegen een ander zeggen? Wat zijn de gevolgen van deze gedachten? Etc.
Als je vol in de paniek zit lukt het waarschijnlijj niet om te relativeren.
dinsdag 3 maart 2020 om 13:42
Bedankt voor je post. Dat is denk ik idd het grootste probleem, ik ben mijn vertrouwen kwijt geraakt.hamerhaai schreef: ↑03-03-2020 08:26Mensen die het gevoel hebben weinig controle of zaken te hebben, hebben meer de neiging tot paniek.
Je hebt een heftige tijd achter de rug gehad. Je moet weer leren om vertrouwen te krijgen in je lijf, je geest en in de mensen om je heen.
Misschien kan je psycholoog je daar bij helpen.
Leer je frontale cortex (deel van je hersenen boven je ogen) te gebruiken, door goed te relativeren, naar feiten te kijken, zodat je angstcentrum (zit dieper in je hersenen) geremd wordt.
