Psyche
alle pijlers
Sociale angst
dinsdag 6 februari 2018 om 09:58
Zijn hier meer mensen die last hebben van sociale angst? Ik heb voor mijn sociale angst jaren bij een psycholoog gelopen, maar helaas is het nog niet helemaal over.
Zo vind ik bepaalde dingen doodeng terwijl het voor de meeste mensen de normaalste zaak van de wereld is:
Vreemd genoeg zijn sollicitatiegesprekken enzo geen probleem en ben ik super enthousiast. Alleen het "er naar toe gaan" vind ik eng. En heb echt geen idee waarom. Besef me altijd wel dat mijn angst nergens voor nodig is, maar ik kan die stap gewoon niet zetten.
Sorry dit verhaal is iets langer geworden dan de bedoeling was. Er zijn nog zoveel meer dingen, maar dan wordt het echt eindeloos haha.
Zo vind ik bepaalde dingen doodeng terwijl het voor de meeste mensen de normaalste zaak van de wereld is:
- ik wil nooit ergens als eerste naar binnen gaan
- Wanneer ik op visite ga ben ik doodsbang dat er geen stoel ofzo meer vrij is
- Heb het gevoel dat iedereen naar me kijkt
- Als ik bijvoorbeeld een sollicitatiegesprek heb in een bedrijf waar ik nog nooit ben geweest, ga ik eerst naar streetview om te kijken waar de ingang is uit angst dat ik het niet kan vinden
- Soms sla ik bijv verjaardagen over omdat ik niet durf
- Bellen is uit den boze. Buiten mn vader en mn vriend om durf ik absoluut niet te bellen/opnemen
- Ergens alleen heen gaan vind ik doodeng
Vreemd genoeg zijn sollicitatiegesprekken enzo geen probleem en ben ik super enthousiast. Alleen het "er naar toe gaan" vind ik eng. En heb echt geen idee waarom. Besef me altijd wel dat mijn angst nergens voor nodig is, maar ik kan die stap gewoon niet zetten.
Sorry dit verhaal is iets langer geworden dan de bedoeling was. Er zijn nog zoveel meer dingen, maar dan wordt het echt eindeloos haha.
Van het concert des levens krijgt niemand een program.
dinsdag 6 februari 2018 om 11:06
Ik ook niet. Angst zou ik het niet willen noemen, maar ongemakkelijk vind ik het wel.
Dat lijkt me vooral verstandig. Ik doe dat voor iedere afspraak die ik belangrijk genoeg vind, niet alleen voor sollicitaties. Scheelt stress en/of te laat komen.
- Als ik bijvoorbeeld een sollicitatiegesprek heb in een bedrijf waar ik nog nooit ben geweest, ga ik eerst naar streetview om te kijken waar de ingang is uit angst dat ik het niet kan vinden
Geloof me, mensen zullen altijd iets van je vinden. Het verwijt dat je arrogant bent is daarbij extreem laf, je kan je daar onmogelijk tegen verweren. Ontken je het, dan bewijs je dat je arrogant bent. Het is een nogal pijnlijk verwijt, en het gaat niet over is mijn ervaring, maar je moet er maar mee leven.En zo zijn er nog veel meer dingen. Ben ook super onzeker over mezelf en schaam me ontzettend snel. Ik ben een super lief persoon en wil alles voor iedereen doen, alleen durf ik vaak niet (bijv drinken uit de koelkast pakken bij mn schoonouders of aanbieden te helpen met de afwas). Mensen denken dan ook vaak dat ik arrogant ben en lui terwijl ik het tegenovergestelde ben.
Mooi, want dat betekent dat je wel degelijk je leven kan leren inrichten op een betrekkelijk succesvolle manier, ondanks je angsten. Angst is ook echt niet altijd erg. Om je een voorbeeld te noemen: ik heb serieus spreekangst voor groepen. Toch doe ik het regelmatig, verdien er een behoorlijk deel van mijn brood mee zelfs. En iedere keer heb ik vooraf de strijd met mezelf: ga ik me ziek melden, ren ik gillend weg, kruip ik in een hoekje, of moet het toch maar? En dan kies ik voor het laatste, omdat ik inmiddels wel weet met mijn verstand dat ik het gewoon kan. Maar de angst verdwijnt nooit. Het is mijn vaste gezelschap, waar ik maar mee probeer te leven.
Vreemd genoeg zijn sollicitatiegesprekken enzo geen probleem en ben ik super enthousiast. Alleen het "er naar toe gaan" vind ik eng. En heb echt geen idee waarom. Besef me altijd wel dat mijn angst nergens voor nodig is, maar ik kan die stap gewoon niet zetten.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
dinsdag 6 februari 2018 om 14:18
Jaa ik kijk ook altijd op streetview als ik op visite ga. Stom is dat eigenlijk, je weet waar je moet zijn maar toch kijken. En het Veel te vroeg komen komt me ook bekend voor. Op feestjes zorg ik ook altijd dat ik als eerste ben zodat ik niet in een volle woonkamer kom.
Lijkt me wel fijn dat je niet de enige bent in je vriendengroep. Bij mij weet niemand het alleen vriendjelief en hij houdt er altijd rekening mee.
Probeer altijd om het mn leven niet te laten beheersen, maar dat lukt niet altijd. Maar het is idd een deel van mn leven geworden waarvan ik weet dat ik er niet vanaf kom.
Zodra ik op visite ben en ik zit gaat het weer prima en praat ik altijd wel met iedereen. Sta niet graag in de belangstelling denk ik.
Mailtje al verstuurd? Haha, herkenbaar.
Lijkt me wel fijn dat je niet de enige bent in je vriendengroep. Bij mij weet niemand het alleen vriendjelief en hij houdt er altijd rekening mee.
Probeer altijd om het mn leven niet te laten beheersen, maar dat lukt niet altijd. Maar het is idd een deel van mn leven geworden waarvan ik weet dat ik er niet vanaf kom.
Zodra ik op visite ben en ik zit gaat het weer prima en praat ik altijd wel met iedereen. Sta niet graag in de belangstelling denk ik.
Mailtje al verstuurd? Haha, herkenbaar.
Van het concert des levens krijgt niemand een program.
woensdag 7 februari 2018 om 09:29
Hoi Ijskonijn1
Ja ik herken je angsten.. Herken ze allemaal en heb er nog wel meer. Inmiddels al verschillende therapieën voor gehad en ook AD voor gebruikt en ik sta nu al weer een tijdje op de wachtlijst om opnieuw in therapie te gaan. Het blijft een worsteling... Het heeft m.i veel te maken met het niet accepteren van je onzekerheid, veeleisend zijn naar jezelf, geen fouten mogen maken in sociale interacties (sociaal perfectionisme). En vaak speelt en laag zelfbeeld/weinig zelfvertrouwen ook een rol (wat je zelf vervolgens ook in stand houdt door je veeleisendheid en perfectionisme naar jezelf toe).
Misschien is het een idee om opnieuw therapie te overwegen? Wellicht een andere vorm dan bij de psycholoog bij wie je eerder was? (groepstherapie bijv.?).
Ja ik herken je angsten.. Herken ze allemaal en heb er nog wel meer. Inmiddels al verschillende therapieën voor gehad en ook AD voor gebruikt en ik sta nu al weer een tijdje op de wachtlijst om opnieuw in therapie te gaan. Het blijft een worsteling... Het heeft m.i veel te maken met het niet accepteren van je onzekerheid, veeleisend zijn naar jezelf, geen fouten mogen maken in sociale interacties (sociaal perfectionisme). En vaak speelt en laag zelfbeeld/weinig zelfvertrouwen ook een rol (wat je zelf vervolgens ook in stand houdt door je veeleisendheid en perfectionisme naar jezelf toe).
Misschien is het een idee om opnieuw therapie te overwegen? Wellicht een andere vorm dan bij de psycholoog bij wie je eerder was? (groepstherapie bijv.?).
