Psyche
alle pijlers
Sociale angst
zaterdag 4 april 2020 om 18:17
Hi allen,
Eigenlijk heb ik mijn hele leven al last van moeite hebben met contact maken. Ik klap dicht en het enige wat ik op zo'n moment kan doen is een beetje stom lachen als er tegen me gepraat wordt. Hierdoor word ik best belemmerd in het dagelijks leven en het gekke is... ik werk als verpleegkundige in het ziekenhuis en bij mijn patiënten heb ik hier totaal geen last van. Bij mijn collega's klap ik volledig dicht en zit ik als een of ander stom iemand in een hoekje gekropen en praat niet mee in gesprekken.
Ik ben bang dat ik hierdoor mijn baan ga verliezen en hier word ik echt mega onzeker van..
Wat ik met dit topic wil? Geen idee, van mij afschrijven of kijken of er meer mensen die zich hierin herkennen en wat hebben jullie gedaan om hiervan af te komen?
Eigenlijk heb ik mijn hele leven al last van moeite hebben met contact maken. Ik klap dicht en het enige wat ik op zo'n moment kan doen is een beetje stom lachen als er tegen me gepraat wordt. Hierdoor word ik best belemmerd in het dagelijks leven en het gekke is... ik werk als verpleegkundige in het ziekenhuis en bij mijn patiënten heb ik hier totaal geen last van. Bij mijn collega's klap ik volledig dicht en zit ik als een of ander stom iemand in een hoekje gekropen en praat niet mee in gesprekken.
Ik ben bang dat ik hierdoor mijn baan ga verliezen en hier word ik echt mega onzeker van..
Wat ik met dit topic wil? Geen idee, van mij afschrijven of kijken of er meer mensen die zich hierin herkennen en wat hebben jullie gedaan om hiervan af te komen?
zaterdag 4 april 2020 om 18:20
Bij je patiënten speel je een rol en heb je een soort overwicht (zij willen bepaalde informatie van jou, zij hebben jou nodig). Bij je collega's valt dat weg, dus voelt dat anders. Dus dat is best logisch.
Ik zou hulp zoeken. Therapie dus. Exposuretherapie en cognitieve gedragstherapie hebben mij heel veel geholpen met mijn sociale angst. Misschien is het vanwege corona en alle maatregelen daaromtrent handiger om even te wachten met echt hulp zoeken, dat kan ik slecht inschatten.
Ik zou hulp zoeken. Therapie dus. Exposuretherapie en cognitieve gedragstherapie hebben mij heel veel geholpen met mijn sociale angst. Misschien is het vanwege corona en alle maatregelen daaromtrent handiger om even te wachten met echt hulp zoeken, dat kan ik slecht inschatten.
zaterdag 4 april 2020 om 19:57
Ga praten met je (een) leidinggevende of eventueel een bedrijfsmaatschsppelijk werker op je werk. Vraag gewoon eens een gesprek aan, en praat erover, als je er echt last van hebt en ook bang bent dat dit mogelijk serieus nadelig kan zijn voor je baan. Mogelijk heb je aan een paar afspraken al voldoende. Geen hele therapie aangaan als het niet nodig is hoor, want je functioneert toch juist wél prima met je patiënten, misschien ben je gewoon geen groepsmens en juist heel goed met één-op-één contacten.
zaterdag 4 april 2020 om 21:14
Lastig zeg!
Gaat het echt om gesprekken / meer diepgang, of ook over de kleinere korte contact momenten met je collega’s? Dus zeg maar het; ‘hè goedemorgen, hoe is jou weekend geweest?’
Ik vindt het ook soms lastig op werk. Met name als er meerdere collega’s samen zijn. 1 op 1 heb ik er stuk minder last van. Ik merk dat de laatste tijd me gewoon vooral daarop richt en ik merk ook dat ik wel gewaardeerd wordt door/in dit contact.
Wellicht voor jou ook een idee om het zo aan te pakken? Heb je dingen gemeen met je collega’s? Kan je daar met ze over praten? Mensen vinden t vaak leuk om over zichzelf te praten. Geintereseerd zijn helpt ook denk ik.
Het klinkt alsof je je zorgen maakt over je houding en hoe je overkomt. Zonder iets te hoeven zeggen kan je ook hier iets in doen. Ik probeer te letten opdat ik een open houding heb, glimlach en altijd mijn collega’s gedag zeg etc. En dat ik positief reageer etc.
Je kan je onzekerheden altijd bespreken met je leidinggevende of eventueel vetrouwenspersoon van je organisatie. Je kwetsbaar opstellen is sterk en zal vast gewaardeerd worden. Je kunt t
Gaat het echt om gesprekken / meer diepgang, of ook over de kleinere korte contact momenten met je collega’s? Dus zeg maar het; ‘hè goedemorgen, hoe is jou weekend geweest?’
Ik vindt het ook soms lastig op werk. Met name als er meerdere collega’s samen zijn. 1 op 1 heb ik er stuk minder last van. Ik merk dat de laatste tijd me gewoon vooral daarop richt en ik merk ook dat ik wel gewaardeerd wordt door/in dit contact.
Wellicht voor jou ook een idee om het zo aan te pakken? Heb je dingen gemeen met je collega’s? Kan je daar met ze over praten? Mensen vinden t vaak leuk om over zichzelf te praten. Geintereseerd zijn helpt ook denk ik.
Het klinkt alsof je je zorgen maakt over je houding en hoe je overkomt. Zonder iets te hoeven zeggen kan je ook hier iets in doen. Ik probeer te letten opdat ik een open houding heb, glimlach en altijd mijn collega’s gedag zeg etc. En dat ik positief reageer etc.
Je kan je onzekerheden altijd bespreken met je leidinggevende of eventueel vetrouwenspersoon van je organisatie. Je kwetsbaar opstellen is sterk en zal vast gewaardeerd worden. Je kunt t
zondag 5 april 2020 om 10:46
Als je op zoek bent naar mensen die zich in dezelfde situatie bevinden kan je eens een kijkje nemen op de website van de Vereniging van Verlegen Mensen, een Nederlandse zelfhulpvereniging voor verlegen mensen.
http://verlegenmensen.nl/
http://verlegenmensen.nl/
