Psyche
alle pijlers
Sociale contacten
dinsdag 26 november 2024 om 21:55
Ik weet niet zo goed hoe ik goed kan omschrijven waar ik mee zit, maar ik ga mijn best doen.
Al zolang ik me kan herinneren heb ik met regelmaat het gevoel dat er maar heel weinig mensen zijn die echt om mij geven.
Altijd vergelijk ik daarbij met anderen, waarbij ik me vaak afvraag waarom sommigen wel die grote vriendengroep enz.
Het stomme en daarmee het moeilijke vind is dat als ik objectief naar mijn leven kijk het nergens op slaat dat ik me zo voel.
Dit gevoel werd al eens bevestigd toen ik jaren geleden dit gevoel probeerde te omschrijven op een forum en toen werd ik voor aansteller uitgemaakt.
Daarom vind ik het nu ook heel spannend om dit hier te posten.
Ik wil graag in mijn volgende posten uitwijden over mijn gevoel.
Al zolang ik me kan herinneren heb ik met regelmaat het gevoel dat er maar heel weinig mensen zijn die echt om mij geven.
Altijd vergelijk ik daarbij met anderen, waarbij ik me vaak afvraag waarom sommigen wel die grote vriendengroep enz.
Het stomme en daarmee het moeilijke vind is dat als ik objectief naar mijn leven kijk het nergens op slaat dat ik me zo voel.
Dit gevoel werd al eens bevestigd toen ik jaren geleden dit gevoel probeerde te omschrijven op een forum en toen werd ik voor aansteller uitgemaakt.
Daarom vind ik het nu ook heel spannend om dit hier te posten.
Ik wil graag in mijn volgende posten uitwijden over mijn gevoel.
dinsdag 26 november 2024 om 22:49
Het stomme is dat ik het ook nu moeilijk vind om te antwoorden. Bang dat 'men' hier mij ook aansteller vinden...
Ik heb het in het dagelijkse leven, maar ook bijvoorbeeld als anderen wel met elkaar op vakantie willen en niemand met ons.
Of wanneer er surprise party's worden georganiseerd, maar voor mij niet.
Het klinkt waarschijnlijk super oppervlakkig, maar voor mij staan bovenstaande dingen onder andere voor hoe belangrijk je echt voor iemand bent.
Herkent iemand dit?
Ik heb het in het dagelijkse leven, maar ook bijvoorbeeld als anderen wel met elkaar op vakantie willen en niemand met ons.
Of wanneer er surprise party's worden georganiseerd, maar voor mij niet.
Het klinkt waarschijnlijk super oppervlakkig, maar voor mij staan bovenstaande dingen onder andere voor hoe belangrijk je echt voor iemand bent.
Herkent iemand dit?
dinsdag 26 november 2024 om 22:54
Ik heb ook weinig sociale contacten, maar ik vind dat eigenlijk wel fijn en rustig. Geen volle weeke weekenden, geen verplichte verjaardagen of appjes… ik vind het best. Ik heb m’n man en kind en ouders en dat is eigenlijk genoeg voor mij…ook op t werk weinig contact met collega’s… lekker rustig en geen gezeur
dinsdag 26 november 2024 om 22:58
Deels herken ik het. Ik heb echt maar een miniclub om me heen die er zijn als het moeilijk is. Dus die echt iets doen bij ziekte en ander groot ongeluk.
Daar ben ik heel blij mee. Dat is overigens voornamelijk naaste familie. Mijn siblings. En een of twee vriendinnen. Soms voelt dat kwetsbaar/als weinig.
Daarbuiten heb ik fijne mensen, collega’s etc. Met de een ga ik af en toe naar een concert, met de ander een snelle borrel. Maar ik verwacht niets in de zin dat ze er echt voor me zijn. En ook niet dat ze met me op vakantie willen maar dat wil ik zelf ook niet.
Of zit je in zo'n vriendenclub TO, waar je er eigenlijk niet helemaal bijhoort? Dan zou mijn advies zijn om daar zo snel mogelijk afstand van te nemen.
Daar ben ik heel blij mee. Dat is overigens voornamelijk naaste familie. Mijn siblings. En een of twee vriendinnen. Soms voelt dat kwetsbaar/als weinig.
Daarbuiten heb ik fijne mensen, collega’s etc. Met de een ga ik af en toe naar een concert, met de ander een snelle borrel. Maar ik verwacht niets in de zin dat ze er echt voor me zijn. En ook niet dat ze met me op vakantie willen maar dat wil ik zelf ook niet.
Of zit je in zo'n vriendenclub TO, waar je er eigenlijk niet helemaal bijhoort? Dan zou mijn advies zijn om daar zo snel mogelijk afstand van te nemen.
dinsdag 26 november 2024 om 23:00
Deels wel. Ik zie in bepaalde dingen die mensen voor mij doen, dat ze om mij geven. Maar dat zit hem voornamelijk in andere dingen. Meeleven op belangrijke momenten bijvoorbeeld. Zomaar een kaartje, klein cadeautje. Uitgenodigd worden om te komen eten. Etc.
Je klinkt niet oppervlakkig. Dat kan ook niet, want je denkt er over na.
Eenzaamheid is een vervelend gevoel.
Je klinkt niet oppervlakkig. Dat kan ook niet, want je denkt er over na.
Eenzaamheid is een vervelend gevoel.
dinsdag 26 november 2024 om 23:21
Wie is ons? Kennelijk is er al iemand met wie je een 'ons' bent. Dat kunnen veel mensen niet zeggen.Picknicktafel6 schreef: ↑26-11-2024 22:49Het stomme is dat ik het ook nu moeilijk vind om te antwoorden. Bang dat 'men' hier mij ook aansteller vinden...
Ik heb het in het dagelijkse leven, maar ook bijvoorbeeld als anderen wel met elkaar op vakantie willen en niemand met ons.
Of wanneer er surprise party's worden georganiseerd, maar voor mij niet.
Het klinkt waarschijnlijk super oppervlakkig, maar voor mij staan bovenstaande dingen onder andere voor hoe belangrijk je echt voor iemand bent.
Herkent iemand dit?
Verder heb je volgens mij nogal een geromantiseerd/niet reëel beeld van vriendschappen. Er zijn helemaal niet zo veel mensen die met elkaar op vakantie gaan. En nog vééél minder mensen voor wie ooit een surpriseparty is gehouden. Ik heb er zelf in mijn ruim 50-jarige bestaan nog nooit eentje meegemaakt, niet voor mezelf en niet voor anderen. Ik ken het alleen van films eigenlijk.
Als ik daaraan ga afmeten hoe belangrijk ik voor mensen ben, dan ben ik totaaaal onbelangrijk. Verwacht je niet te veel?
En meeleven met iemand, uitgenodigd worden - dat begint meestal met zelf interesse tonen voor een ander en zelf eens iemand uitnodigen.
.
dinsdag 26 november 2024 om 23:29
Het klinkt voor mij een beetje als "fear of missing out", alsof altijd elders het feestje gevierd wordt en jij niet mee mag doen.
Ik denk dat dit geen raar gevoel is. Ik herken het heus wel een beetje, hoe dubbel ook want ik heb vaak helemaal geen zin in al die poepelegijn.
Wat bij mij helpt is het tellen van mijn zegeningen.
Ik denk dat dit geen raar gevoel is. Ik herken het heus wel een beetje, hoe dubbel ook want ik heb vaak helemaal geen zin in al die poepelegijn.
Wat bij mij helpt is het tellen van mijn zegeningen.
.
woensdag 27 november 2024 om 00:10
Even inhakend op de surprise. In mijn kringen wordt dat wel regelmatig gedaan. Ik ben heel vaak onderdeel van een surprise geweest. Maar! Het zijn altijd bepaalde mensen in een vriendengroep die een surprise krijgen, meestal de uitbundiger types, die zelf ook van alles voor mensen organiseren. Of het wordt door de eigen partner ingezet. Ben trouwens ook al een paar keer op een surprise geweest die niet goed viel, haha! Ongemakkelijk.
Zelf nog nooit een surprise gehad, ik moet er niet aan denken. Heb bij zowel mijn 30e als mijn 40e omgeving op het hart gedrukt niets te doen, en ook een goede vriendin gevraagd eventuele plannen meteen de kop in te drukken.
Ik snap dat het maar een voorbeeld ter illustratie is, maar in mijn ervaring staat een surprise niet gelijk aan de mate van vriendschap. Het is gewoon een bepaald type waarbij dat leuk is.
Zelf nog nooit een surprise gehad, ik moet er niet aan denken. Heb bij zowel mijn 30e als mijn 40e omgeving op het hart gedrukt niets te doen, en ook een goede vriendin gevraagd eventuele plannen meteen de kop in te drukken.
Ik snap dat het maar een voorbeeld ter illustratie is, maar in mijn ervaring staat een surprise niet gelijk aan de mate van vriendschap. Het is gewoon een bepaald type waarbij dat leuk is.
woensdag 27 november 2024 om 04:54
Vervelend voor je dat dit een beetje als een draad door je leven loopt.
Je bent geen aansteller want het is iets wat je voelt en wat niet prettig is en waarover je wilt praten.
Het moeilijke is dat de dingen die je vaak ziet in het dagelijks leven bij anderen gebeurtenissen zijn die gekleurd zijn door je.
Je ziet dat door jouw glazen bril en de gebeurtenis kan voor de ander een hele andere betekenis hebben.
Je vertelde dat al zolang je je kan herinneren je met regelmaat het gevoel hebt dat er maar weinig mensen zijn die echt om je geven.
Dit gevoel stamt uit je verleden. Misschien zelfs uit je jeugd. Wat toen een grote stempel heeft gedrukt en waarvan je nu nog de wereld en de mensen erin op diezelfde manier leest.
Misschien kan je er, met behulp van een professional zoals psycholoog, wat meer over uitzoeken wat er vanuit je verleden stamt, wat er toen is gebeurt, wat dat met je deed. Waarom je dat met je meedraagt.
Je bent geen aansteller want het is iets wat je voelt en wat niet prettig is en waarover je wilt praten.
Het moeilijke is dat de dingen die je vaak ziet in het dagelijks leven bij anderen gebeurtenissen zijn die gekleurd zijn door je.
Je ziet dat door jouw glazen bril en de gebeurtenis kan voor de ander een hele andere betekenis hebben.
Je vertelde dat al zolang je je kan herinneren je met regelmaat het gevoel hebt dat er maar weinig mensen zijn die echt om je geven.
Dit gevoel stamt uit je verleden. Misschien zelfs uit je jeugd. Wat toen een grote stempel heeft gedrukt en waarvan je nu nog de wereld en de mensen erin op diezelfde manier leest.
Misschien kan je er, met behulp van een professional zoals psycholoog, wat meer over uitzoeken wat er vanuit je verleden stamt, wat er toen is gebeurt, wat dat met je deed. Waarom je dat met je meedraagt.
woensdag 27 november 2024 om 07:45
Hou je wel van surprise party's? Zijn er aanleidingen geweest waarom iemand eventueel een feest voor jou zou kunnen geven? Heb je mensen dicht om je heen die dat überhaupt voor anderen dicht om je heen doen, of gebeuren die surprise party's bij vage kennissen vóór vage kennissen? En de andere onderdelen van de genoemde 'ons' doen ook niks?Picknicktafel6 schreef: ↑26-11-2024 22:49Ik heb het in het dagelijkse leven, maar ook bijvoorbeeld als anderen wel met elkaar op vakantie willen en niemand met ons.
Of wanneer er surprise party's worden georganiseerd, maar voor mij niet.
Het klinkt waarschijnlijk super oppervlakkig, maar voor mij staan bovenstaande dingen onder andere voor hoe belangrijk je echt voor iemand bent.
Niet iedereen die met elkaar op pad gaat, doet dat omdat ze belangrijk voor elkaar zijn. Soms willen ze een gezamenlijke hobby uitoefenen, of zijn de kinderen bevriend, of het scheelt in de kosten, of opa en oma kunnen dan mooi oppassen. Ik heb zelf helemaal niet de behoefte om met voor mij belangrijke mensen buiten mijn gezin op vakantie te gaan.
Maar ik hoef ook niet per se belangrijk voor iemand buiten mijn gezin te zijn, eigenlijk. Onzichtbaar hoeft ook weer niet, maar ik verkeer wel in de gelukkige omstandigheid dat ik me niet onzichtbaar voel. Alleen constante bevestiging van dat ik er ben heb ik dus niet nodig en vergelijken met anderen doe ik ook niet veel. Als ik het doe kom ik er meestal achter dat ik het toch niet zou willen wat ze samen doen.
woensdag 27 november 2024 om 17:21
Zoals 1 van de anderen al aangaf, denk ik dat je mas naar je verleden zou kunnen kijken. Evt. met behulp van een professional. Kreeg je als kind voldoende aandacht? Had je het gevoel gezien te worden? Een gebrek daaraan kan je hele leven blijven spelen. En zoals 1 van de anderen ook al schreef: er is dus sprake van een 'ons'. Dat is al heel veel. Je bent dus samen. Je kijkt, zoals wij allemaal natuurlijk, door een gekleurde bril naar anderen. Is dat leven van die anderen wel zoveel mooier en gelukkiger?
woensdag 27 november 2024 om 17:46
Dat, maar ook: hoe verbonden voelde je je binnen je gezin, in je familie, kerk/dorpsgemeenschap als dat een rol speelde, op de scholen die je bezocht.Anna285 schreef: ↑27-11-2024 17:21Zoals 1 van de anderen al aangaf, denk ik dat je mas naar je verleden zou kunnen kijken. Evt. met behulp van een professional. Kreeg je als kind voldoende aandacht? Had je het gevoel gezien te worden? Een gebrek daaraan kan je hele leven blijven spelen. En zoals 1 van de anderen ook al schreef: er is dus sprake van een 'ons'. Dat is al heel veel. Je bent dus samen. Je kijkt, zoals wij allemaal natuurlijk, door een gekleurde bril naar anderen. Is dat leven van die anderen wel zoveel mooier en gelukkiger?
Zelfs als je één op één of in het gezin wel gezien werd en er aandacht was voor je behoeften kan het zijn dat je voelde dat iets was dat de verbondenheid tegenhield. Doordat iedereen in het gezin meer op zichzelf gericht was, doordat je een ander geloof had dan je omgeving, doordat je veel armer of veel rijker was, er anders uitzag, er familiegedoe speelde waardoor je niet met iedereen contact had en iets als familiefeesten (opa, oma, trouwpartijen, geboortes) complex waren.
De forummer die het over "ons" heeft kan zich dan misschien wel verbonden voelen in de relatie en één op één gezien zijn maar ook iets essentieels missen of vroeger gemist hebben over verbondenheid in een grotere context.
woensdag 27 november 2024 om 18:37
Inderdaad, wie is "ons"? Dan heb je dus wel contacten? Je kunt beter enkele goede contacten hebben aan hele hordes kennissen wat geen echte vrienden zijn.impala schreef: ↑26-11-2024 23:21Wie is ons? Kennelijk is er al iemand met wie je een 'ons' bent. Dat kunnen veel mensen niet zeggen.
Verder heb je volgens mij nogal een geromantiseerd/niet reëel beeld van vriendschappen. Er zijn helemaal niet zo veel mensen die met elkaar op vakantie gaan. En nog vééél minder mensen voor wie ooit een surpriseparty is gehouden. Ik heb er zelf in mijn ruim 50-jarige bestaan nog nooit eentje meegemaakt, niet voor mezelf en niet voor anderen. Ik ken het alleen van films eigenlijk.
Als ik daaraan ga afmeten hoe belangrijk ik voor mensen ben, dan ben ik totaaaal onbelangrijk. Verwacht je niet te veel?
En meeleven met iemand, uitgenodigd worden - dat begint meestal met zelf interesse tonen voor een ander en zelf eens iemand uitnodigen.
woensdag 27 november 2024 om 21:10
Als eerste: bedankt voor de begripvolle en fijne inhoudelijke reacties.
Het feit dat ik inderdaad een 'ons' ben maakt het voor mij lastig om dit te plaatsen, omdat ik me absoluut bewust ben van het feit dat dat niet iedereen gegund is.
Ik heb een man en kinderen. Ouders, familie, schoonfamilie en vrienden.
Dus kwantiteit is absoluut in orde, dus daarom vraag ik me ook zo af waarom dit zo'n rode draad vormt in mijn leven.
Ik heb me op meerdere moment heel erg alleen gevoeld in het verleden. Als ik daar aan terugdenk word ik ook echt verdrietig.
Ik heb ook op een gegeven moment een patroon ontdekt dat ik steeds in de week voor mijn menstruatie heel erg veel last van dit gevoel had. Daarvoor ben ik de pil gaan doorslikken en dat doet echt al heel veel. Dat maakt de dalen echt wel wat minder diep.
Het feit dat ik inderdaad een 'ons' ben maakt het voor mij lastig om dit te plaatsen, omdat ik me absoluut bewust ben van het feit dat dat niet iedereen gegund is.
Ik heb een man en kinderen. Ouders, familie, schoonfamilie en vrienden.
Dus kwantiteit is absoluut in orde, dus daarom vraag ik me ook zo af waarom dit zo'n rode draad vormt in mijn leven.
Ik heb me op meerdere moment heel erg alleen gevoeld in het verleden. Als ik daar aan terugdenk word ik ook echt verdrietig.
Ik heb ook op een gegeven moment een patroon ontdekt dat ik steeds in de week voor mijn menstruatie heel erg veel last van dit gevoel had. Daarvoor ben ik de pil gaan doorslikken en dat doet echt al heel veel. Dat maakt de dalen echt wel wat minder diep.
woensdag 27 november 2024 om 21:34
Dat laatste herken ik wel heel erg. Ik ben nu door de overgang heen maar toen ik nog menstrueerde, was de laatste dag voor de menstruatie zo rot, terwijl ik wist dat ik de volgende dag ongesteld zou worden. Rationeel wist ik dat natuurlijk wel. Alles werd dus uitvergroot. Neemt niet weg dat je die gevoelens hebt.
woensdag 27 november 2024 om 21:53
Dat zegt iedereen altijd, maar daar ben ik het totaal niet mee eens, voor mij. Ik ben iemand die juist erg behoefte heeft aan veel contacten. Ik ben graag onder de mensen.
Ik heb hele goede vrienden die me door en door kennen, maar ik heb ook de minder diepe contacten nodig, gewoon om leuke dingen mee te doen. Je allerbeste vrienden hebben niet altijd tijd of zin in dezelfde dingen, het is dan ook fijn om een bredere cirkel mensen te hebben om bij aan te sluiten, of om mee te vragen naar festival of concert.
Beide varianten zijn voor mij even waardevol. Bovendien legt het minder druk op een vriendschap. Je allerbeste vriendin kan ook verhuizen, een nieuwe vriend of baan hebben, kinderen krijgen, mantelzorgen, dingen waardoor iemand even minder beschikbaar is. Dan ben je er wel voor iemand, maar ik vind het dan niet fijn als mijn hele sociale leven dan als een kaartenhuis in elkaar zakt.
Nee, dan ook graag de hordes contacten.
woensdag 27 november 2024 om 23:27
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
