Sociale fobie staat me nog steeds in de weg...

Terwijl die ex dus juist passé zou moeten zijn, dus volkomen onbelangrijk wat hij van je vindt. Hij heeft immers al bewezen niet bij je te passen anders waren jullie niet uit elkaar gegaan. Dus voorspelbaar niet 100% positief over jou. Waarom moet iedereen als het ware 100% positief over je zijn (dus in volkomen adoratie liggen)?

Een paar zinnen achter elkaar gaat nog wel, omdat de aandacht na die zinnen van mij naar een ander gaat, en dus niemand door zal hebben als / dat ik rood word

Je maakt nogal een dingetje van dat rood worden. Hoewel sommigen dat zullen aangrijpen om jou zenuwachtiger te maken voor hun persoonlijk genoegen zullen de meesten niet veel denken over iemand die bloost, hooguit "die heeft het warm" of "die maakt zich druk". Maar waarom die persoon zich druk maakt, zover wordt meestal niet over je nagedacht.

retrostar schreef: ↑

08-08-2017 07:39

Je maakt nogal een dingetje van dat rood worden.

Ik begrijp TO goed, ben vroeger heel erg gepest omdat ik snel bloos. En nog steeds, zorgen opmerkingen als: je hoeft niet rood te worden hoor. Of: oohh je bloost! Voor veel ongemak en irritatie en spanning.

TO helaas kan ik je niet helpen. De bloos-ellende is bij mij nooit helemaal weg gegaan. Ik heb ook een sociale fobie gehad en heb dat geaccepteerd en ermee leren omgaan. Maar dat blozen blijft kl*te. Gelukkig is het wel veel minder snel en minder frequent dan vroeger.

Ik denk dus: heel gevoelig voor sociale afkeuring. En dan zou ik de vraag stellen waarom. Natuurlijk wil je in belangrijke groepen niet ronduit afgewezen worden; dat wil bijna niemand. Maar er ligt een groot verschil tussen geaccepteerd worden en heel belangrijk gevonden worden. Als je als doel hebt heel belangrijk te worden gevonden (misschien omdat ze voor je moeten zorgen) dan moet je dus juist worden gezien. Maar die wens om te worden gezien werkt naar twee kanten: men ziet dan je gunstige, maar ook je minder gunstige eigenschappen; misschien ziet men zelfs dat je een gewoon onvolmaakt mens bent? Wees maar blij dat men niet zo op je let als dat je vreest.

Door voortdurend actief bezig te zijn en vooral je eigen verlangens na te streven zal je het steeds onbelangrijker gaan vinden wat iedereen zou kunnen denken. De meesten vinden anderen verbazingwekkend onbelangrijk.

Ik herken me heel erg in jouw verhaal redcorvette!Kan me voorstellen dat je hier erg veel last van hebt en je hier graag vanaf wil, vooral omdat het je erg belemmert in dingen die je waarschijnlijk best wel kan en graag wil doen.Rationeel weet je wel dat je er geen aandacht aan moet besteden, het in je hoofd zit en anderen misschien helemaal niet zien dat je bloost, maar dat voelt echt niet zo!Je bent je misschien ook, net als ik, continu bewust dat je kan gaan blozen waardoor het vaak ook gebeurt!Op dat moment ben je alleen nog daarmee bezig en is concentreren op het gesprek of hetgeen het om gaat gewoon niet meer mogelijk!Het is ook zo vervelend, omdat je weet dat anderen het kunnen zien en dat maakt het alleen maar ongemakkelijker!Omdat het bij mij een heel groot ding werd en ik dingen uit de weg ging, op mijn werk niet meer goed kon functioneren (collega's hadden niets door, maar ik had enorm veel spanning en stress), ben ik naar de huisarts gegaan waar ik heb verteld wat ik dacht dat er speelde.Ik heb het toen bloosangst genoemd, omdat ik me daar erg in herkende als ik de verhalen op internet las.Weet niet of dat voor jou ook zo is?Ik herkende me niet zozeer in sociale fobie, omdat ik echt wel sociaal ben en ook op momenten graag onder de mensen ben en sociale dingen onderneem.Wat me vooral in de weg zat was die angst om te gaan blozen.De huisarts heeft me in goed overleg een bètablokker voorgeschreven die ik kon innemen voor spannende situaties.Dat hielp mij wel, omdat het ervoor zorgt dat lichamelijke reacties minder worden.Mijn advies zou echt zijn het met je huisarts te bespreken.Jij bent echt niet de enige die hier last van heeft en hopelijk kan hij je goed verder helpen!

Ik herken mij ook erg in je verhaal TO. Ook hier een sociale fobie en vroeger gepest, waardoor ik het lastig vond om in de aandacht te staan. Ook ik heb gesprekken met een psycholoog gehad, waarvan ik veel heb geleerd. Het blozen en het af en toe in de stress schieten tijdens een gesprek of een vervelende situatie is nooit bij mij helemaal verdwenen. Wat mij hierin enorm heeft geholpen, is weten dat ik dat nu eenmaal heb. Mijn psycholoog heeft in de tijd tegen mij gezegd dat een sociale fobie en een laag zelfbeeld nooit helemaal zal verdwijnen en dit heb ik geaccepteerd. In een gesprek word ik soms rood. Of ik klap soms dicht. In een moeilijke situatie kan ik gaan stotteren; so be it. Dit is hoe ik kan reageren en ik kan hier niet altijd wat aan doen. En juist deze gedachte zorgt voor veel meer rust in mijn hoofd, waardoor zulke reacties ook afnemen. Het zal voor iedereen anders werken, maar dit werkt voor mij. Gewoon wat liever voor jezelf zijn dus!

Hoi
Heel herkenbaar voor mij wat je schrijft RedCorvette. Zelf heb ik hiervoor jaren medicatie (AD) gebruikt. Dit hielp ontzettend goed, in die jaren heb ik heel veel voor elkaar gekregen. Inmiddels ben ik (vanwege enkele vervelende bijwerkingen) gestopt en het leven is nu behoorlijk pittig. Ben weer in therapie, ACT therapie en Mindfulness deze keer. Therapie vormen die ik je zeker kan aanraden, misschien kun je je er eens in verdiepen. Misschien is het ook een idee om groepstherapie te doen? Of een assertiviteitstraining?

Succes
H73

Zonder enige ervaring met de problemen die jij schetst.
Heb je wel eens aan een hobby als boksen, kick fit of iets dergelijks gedacht?
Klinkt vrij stom maar in zon uur kun je flink wat stoom afblazen en t 'empowered' behoorlijk. Ik loop (bij wijze van spreke) daarna zonder problemen in donkere stegjes etc.
Vriendinnetje van me die t ultieme meisje-meisje is, is er behoorlijk assertief en zelfverzekerd door geworden..